Nu hij opnieuw bij Tholense Boys een basisplek had weten te bemachtigen in het eerste elftal, ging het voor Melvin Lissenveld mis in de bekerwedstrijd tegen MOC’17. Met een knieblessure moest de jonge buitenspeler zich al na acht minuten laten vervangen. ‘Ik wist direct wel dat het mis was, want het voelde niet prettig en instabiel allemaal.’
Nadat hij in het coronaseizoen al geregeld bankzitter was sinds hij vanuit de JO19 was doorgestroomd naar de tweede selectie, pakte hij vorig jaar onder Arie van de Zouwen zijn kans. “Dat was een mooi moment. Want ik had in het begin zeker moeite om vanuit de JO19 bij de senioren aan te haken. Via het tweede elftal ben ik geleidelijk aan doorgegroeid richting het eerste en toen ik vorig jaar uiteindelijk van Arie de kans kreeg heb ik hem ook gepakt. Daarom was ik ook dit seizoen gemotiveerd om mezelf opnieuw te bewijzen en te laten zien dat ik gewoon in het elftal hoor. Dat lukte me ook, tot die bekerwedstrijd dan..”
De 21-jarige Scherpenissenaar , die ooit begon bij SPS en sinds zijn twaalfde actief is bij Tholense Boys, verdraaide zijn linkerknie en hij had direct wel door dat het foute boel was. “Ik merkte het wel direct inderdaad. Het was ook erg onschuldig en vooral ongelukkig toen ik een duel aanging. Voor mij was het wel een compleet nieuwe ervaring, want in al die jaren dat ik voetbal heb ik nog nooit een blessure gehad en dan nu gelijk een naar het lijkt pittige knieblessure. Dat is wel flink balen, maar ik kan niet anders dan afwachten nu.”
Een bezoek aan de huisarts én de fysiotherapeut gaven in eerste instantie nog geen uitsluitsel. De arts wilde sowieso een scan laten maken, maar die bleek uiteindelijk niet nodig. De knie voelde gewoon niet goed en ik kon ook echt niks doen, dat is nog het meest frustrerende. Wandelen ging, maar hardlopen, de trap op gaan of even bukken door mijn knieën, dat ging niet. Soms zakte ik er doorheen en hij voelde instabiel aan de buitenkant. Dat zijn geen al te fijne signalen, maar ik probeerde maar te hopen dat het wellicht toch zou meevallen. Ook heb ik natuurlijk wel zelf voor ‘Dr. Google’ gespeeld en ging opzoeken wat het zou kunnen zijn. Het kon duiden op een meniscuskwetsuur, maar die zekerheid volgde pas na onderzoek.”
Die zekerheid heeft Lisseveld inmiddels en er zit inderdaad een klein scheurtje in de buitenste meniscus. Tot na de winterstop zal de aanvaller moeten toekijken vanaf de zijlijn hoe zijn ploeg het er in de derde klasse vanaf brengt. Tot op heden ziet Lisseveld een elftal dat het lastig heeft om wedstrijden over de streep te trekken.
“We scoren gewoon heel lastig, een heuvel dat ons ook vorig seizoen al parten speelde. We creëren voldoende kansen en mogelijkheden, alleen maken we ze niet en dan kost dat punten op dit niveau. Want tegenstanders die wel makkelijk een doelpunt maken, zie je dan soms onterecht met de punten weggaan. Dat is zonde, maar een realiteit. Ook bij mezelf is het scorende vermogen wel een ontwikkelpuntje dat beter moet. Ik heb tot nu toe twee keer gescoord en dat vind ik, zeker gezien de kansen die ik al heb gehad, gewoon te weinig.”
Voor Tholense Boys is het te hopen, dat Dave den Boef weer fit wordt en zijn oude niveau kan halen, wat voor de ploeg een welkome versterking zou zijn. “Dave traint mee en wil de draad weer oppakken. Als hij weer fit raakt, dan zou hij voor ons misschien wel die scorende spits kunnen zijn die ons verder helpt. Het lijkt me geweldig om met hem samen te spelen in elk geval. Voor mij is het voornaamste doel om terug fit te worden én dan weer een basisplek te veroveren. Voorlopig zit ik even in de wachtkamer tot ik weer volledig ben hersteld.”
Klik op Tholense Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Tholense Boys voor meer informatie over de club.