Jan is getrouwd met Adje en uit dit huwelijk zijn 2 zonen geboren: Erwin en Mark. Deze zijn woonachtig in Sprundel en St. Willebrord en inmiddels zijn ze ook de trotse opa en oma van 5 kleinkinderen in de leeftijd van 18 tot 1 jaar. Voor één van deze kinderen zijn ze 1x per week oppasopa en -oma.

In zijn werkzame leven is Jan postbode geweest in Rijsbergen, waarna hij een drukkerij begon in zijn woonplaats. De oorzaak hiervan lag eigenlijk bij VVR. In die tijd (eind jaren tachtig) werd namelijk de VVR-klanken bij hem thuis gedrukt, waarop het idee ontstond om een eigen drukkerij te beginnen. Zo gezegd, zo gedaan en Jan heeft jaren een succesvol bedrijf geëxploiteerd en in die tijd had Rijsbergen zelfs een eigen weekblad (Rijsbergen). Dit blad kwam tot stand dankzij de belangeloze medewerking van vele vrijwilligers en werd door vele Rijsbergenaren veel en graag gelezen.

Kennismaking met VVR
Getogen in Rijsbergen ging Jan al op jonge leeftijd met vader Wim op het oude sportpark naar wedstrijden van VVR 1 kijken. Ook de uitwedstrijden werden trouw bezocht en de liefde voor VVR werd zodoende met de paplepel ingegoten. Ook zijn vader was vrijwilliger bij VVR, waarbij hij de Totoformulieren elke week aan de deur kwam ophalen. Het oude voetbalveld, gelegen aan de van Oosterhoutstraat (destijds de Sportparkstraat) werd door de week gebruikt als paardenwei en Jan weet zich goed te herinneren dat voor wedstrijd het veld ontdaan moest worden van de nodige uitwerpselen. Ondanks zijn supporterschap van VVR 1 is Jan zelf nooit gaan voetballen, zijn beide zonen hebben dit wel voor kortere of langere tijd gedaan.

Jan als vrijwilliger
Zoals velen uit de generatie van Jan was het ook in dit geval Theo Holthuizen die hem benaderde met de vraag of hij iets voor de club zou willen gaan betekenen. Hierop antwoordde Jan bevestigend en hij begon begin jaren zeventig als jeugdsecretaris in de jeugdcommissie.  Later werd hij voorzitter van de jeugdcommissie. In die periode haalde hij ook zijn trainersdiploma’s, waarmee hij senioren (op een wat lager niveau) kon trainen. Daarnaast is Jan eind jaren zeventig en begin jaren tachtig ook scheidsrechter voor de KNVB geweest, waarbij hij soms ver moest reizen voor een wedstrijd. Op een gegeven moment begon hem dit tegen te staan, waarop hij hiermee stopte.

Jan heeft ook velen malen als begeleider van jeugdteams van VVR deelgenomen aan de jeugdkampen van de NKS, waaraan hij erg goede herinneringen bewaart. Deze waren leuk en leerzaam, maar ook erg vermoeiend (Wanssumse nachten zijn lang, ja maar dan…).

Eén van de hoogtepunten werd gevormd door het winnen van de bekerfinales met de A-jeugd (eind jaren zeventig). Hij was samen met Jan Haast leider van dit team, waarvan o.a. Ron Mathijssen, Ad Roovers, Peter Bastiaansen, Corné van Opstal, Gerrit Sprenkels, Laurens van Vugt en Ed Martens deel uitmaakten. In een poule met NAC, Baronie, Bavel en UVV was dit een prestatie van formaat, dat een jeugdteam van VVR daarna nooit meer heeft kunnen herhalen.

Naast het lidmaatschap van het bestuur is Jan ook nog leider van de B1 geweest met Karel Daamen, was hij regelmatig grensrechter, trok hij de lijnen en was hij ook nog eens barvrijwilliger. Een takenpakket waar je u tegen zegt!

Het bestuur van VVR
Toen hij in 1980 in het bestuur terecht kwam, ging hij dezelfde rol vervullen als daarvoor in de jeugdcommissie: die van voorzitter. Hij is 6 jaar voorzitter geweest, waarbij hij de nodige leuke dingen heeft meegemaakt, waaronder de viering van het 60-jarig bestaan van VVR. Verder was hij toen 3 jaar leider van VVR 1 (met daarin een aantal spelers uit het succesvolle A-team dat de beker won) en volgden er onder trainer Hans van Wolven 3 promoties achtereen naar de 3^e klasse.

De laatste jaren onder zijn voorzitterschap zat het sportief tegen voor het vlaggenschip van VVR. Doordat een aantal bepalende spelers was vertrokken naar o.a. Internos en RBC kreeg VVR het moeilijk en volgde een aantal degradaties. In die tijd vertrokken ook nog eens de nodige bestuursleden, waardoor het bestuur nog een minimale bezetting had.

Het grootste dieptepunt in die periode was het verongelukken van Jan Boot en Ruud Severijnen en daarna ook nog eens het overlijden van zijn vader Wim Severijnen. Met Wim had Jan een goede band, dus dit was echt een mokerslag.

Een minder leuke gebeurtenis was ook het ontslag van trainer Ruud Berbers en de beslissing om het contract met kantinebeheerder Kees Haast niet te verlengen.

Al met al kijkt Jan terug op een mooie en dankbare tijd bij VVR. Hij heeft zeer veel geleerd bij VVR, vooral waar het gaat om menselijke verhoudingen. Veel gelachen ook en hij denkt nog met veel plezier terug aan de partijtjes joppen met o.a. Piet Bartels, die tot diep in de nacht duurden… Hij vindt VVR nog steeds een prachtige vereniging, waar hij nog regelmatig langs wandelt en even op het sportpark rondloopt.

Tijdens het 75-jarig bestaan van VVR heeft Jan nog een gouden spelt gekregen van de KNVB voor de jaren dat hij actief was als KNVB-scheidsrechter. Maar hij is Adje ook zeer dankbaar voor de vele uren die hij aan VVR mocht besteden, zonder haar steun was dit nooit gelukt.

Tegenwoordig
In 1996 nam Jan het besluit om theologie te gaan studeren aan de Fontys-Hogeschool in Tilburg, waar hij veruit de oudste was. Hij studeerde in 2001 af en werd algemeen geestelijk verzorger bij de Stichting Bejaardenzorg in Oosterhout, waar hij zes jaar heeft gewerkt. Hij werd in die periode heel veel geconfronteerd met de met de dood, is zich verder gaan oriënteren en kwam in contact met de priester- en diakenopleiding Bovendonk in Hoeven. Ook deze pittige opleiding werd succesvol afgerond en daarna is Jan in 2009 tot diaken gewijd. Tegenwoordig is hij werkzaam in de Parochies Zundert en Rucphen, met in totaal 10 kerken. Voor beide parochies is hij nog enige tijd teamleider geweest, waarbij hij verantwoordelijk was voor de planningen. Een taak die veel tijd kostte en waarmee hij onlangs is gestopt. Maar nog steeds besteedt Jan wekelijks tussen de 20 en 30 uren aan het kerkelijk werk.

De schaarse tijd die hij over heeft wordt besteed aan zijn postduiven, een hobby die hij al 54 jaar beoefent. En nog één van de weinigen: toen hij begon waren er 85 duivenmelkers in Rijsbergen en nu nog 11! Verder heeft zijn oude hobby van modeltreinen weer opgepakt en gaat hij geregeld een stukje fietsen of wandelen met Adje.

Heel erg bedankt voor het interview Jan!

Klik hier voor meer artikelen over VV Rijsbergen
Voor meer informatie over VV Rijsbergen klik hier