Op een kort zomeravontuur in de Verenigde Staten na bleef Emiel Wendt zijn hele voetballeven VV Noordwijk trouw. Ondanks belangstelling van buurclub Rijnsburgse Boys verlengde de 27-jarige aanvaller, die op 14 mei de barrière van tweehonderd wedstrijden gaat beslechten, zijn contract op Duinwetering opnieuw met twee seizoenen. “De ambities om de top aan te gaan vallen, gaven de doorslag. En natuurlijk de sfeer.”
NOORDWIJK – Marken. Het schiereiland in het Markermeer, dat 1.745 inwoners telt, vormt niet alleen een toeristische trekpleister. Het Noord-Hollandse dorp is tot het jaar 2028 het project waar Wendt zich vijf dagen in de week op focust. Sinds oktober is de aanvalsleider van VV Noordwijk officieel Ontwerpleider bij het project Dijkversterking Marken. “De overheid heeft de normering van waterveiligheid van dijken aangescherpt. Ik zit nu dagelijks op ons kantoor in Amsterdam (van aannemersbedrijf de Vries & van de Wiel, red.) achter mijn PC ontwerpen te maken. Hoe dichter de realisatiefase nadert, des te vaker ik in Marken aanwezig zal zijn.”
Een uitdaging die uitstekend aansluit op zijn opleiding Waterbouwkunde aan de Technische Universiteit in Delft. “Ik kende nooit het vooruitzicht om profvoetballer te kunnen worden. Op mijn vijftiende, toen ik van de C1 rechtstreeks naar de A1 van VV Noordwijk doorstroomde, trainde ik mee met ADO Den Haag. Daarbij bleef het. Ik mis het niet. Het is me altijd enorm goed bevallen bij Noordwijk. En nog steeds. In het najaar sprak ik met Rijnsburgse Boys. Dat klopt, maar het is toch mooier om met je eigen club op het hoogste amateurniveau te spelen. Bij Noordwijk ligt mijn volledige voetbalhistorie. De club was met meer jongens in gesprek, die aflopende contracten kenden. Ik verlengde als eerste. Ik dacht ook als het eerste schaap over de dam is, volgen er meer. En dat gebeurde. Nick van Staveren, Sander Bosma, Toer Bouwman, Dylan Rietveld en Lars Jansen tekenden daarna allemaal bij.”
De ambities van de club spelen daarin een belangrijke rol. “Zo hoog mogelijk spelen en de top aan gaan vallen. Niet binnen één, twee of drie jaar, maar volgens een opgesteld plan waaraan vele geledingen van de club bijdragen.” Op welke wijze draagt Wendt als aanvoerder bij? “Door veel doelpunten te maken, haha. Ik probeer nieuwe spelers in de groep zich welkom te laten voelen. Ze wegwijs te maken. Een probleem is dat zelden. De selectie bestaat uit een mix van talent en oudere gasten. De sfeer binnen de spelersgroep voelt als een soort kameraadschap. Ook buiten het veld. Met zijn allen gaan we na afloop naar de kantine en daarna lekker door naar de boulevard aan zee. Dat groepsgevoel speelt uiteraard positief mee in onze prestaties. Andere club beschikken over grote budgetten en ook dit seizoen werd ons een lastig jaar toegeschreven. Maar we doen mee om de plekken tussen drie en acht. Naar onderen hoeven en willen we niet meer kijken.”
Wendt, die op 2,5 kilometer van het sportpark woont, vormt opnieuw een gevaarlijk spitsenkoppel met Nick van Staveren. “Ik ben blij dat hij weer fit is. We voelen elkaar uitstekend aan en scoren allebei gemakkelijk. Door acties van onze flegmatieke buitenspelers en steekpasses van onze middenvelders worden we in de zestien aan het werk gezet. We doen het met zijn allen.”
Verenigde Staten
In de zomer van 2018 voetbalde Wendt drie maanden in de Verenigde Staten. Voor Dayton Dutch Lions, dat uitkomt in de USL Premier Development League en eigendom is van drie Nederlandse bedrijven. “Ik nam contact op met Mike Mossel, eigenaar van een van de drie bedrijven. Tjeerd Westdijk, destijds ploeggenoot bij Noordwijk, had die stap vijf jaar eerder gezet en legde het contact. Op zaterdag werden we kampioen van de Hoofdklasse met Noordwijk. Op zondag zat ik in het vliegtuig naar de Verenigde Staten. Naar een geheel andere wereld.”
Met vijf andere spelers betrok hij de villa van een van de eigenaren. “Met twee Amerikanen, een Cubaan, een Fransman en nog een Nederlander. Mats Wolthuis uit Groningen, ik kende hem niet, maar daar werd hij mijn maatje. We speelden vaak twee tot drie wedstrijden per week. De competitie werd in drie tot vier staten afgewerkt. Dat betekenden busreizen van zes tot zeven uur. Ik scoorde vijf keer in veertien wedstrijden. Het voetbal was van Hoofdklasseniveau. Dayton is niet zo bruisend als Amsterdam. Een plattelandsstadje in de staat Ohio met een landklimaat. In de zomer is het dertig graden, uit het niets kan er onweer met keiharde stormen losbarsten. In de winter vriest het.”
Vooral in het begin keek Wendt zijn ogen uit. “Toen ik voor de eerste keer in een Walmart kwam zeker. Een voorbeeld? Wij kennen in Nederland een rek met daarin een paar pakken cornflakes. Daar vind je complete rijen met van voor tot achteren allemaal zakken en bakken cornflakes. Cincinnati is dichtbij. We zijn daar met een opblaasband de rivier (Ohio, red.) stroomafwaarts afgegaan. Ik heb in de Verenigde Staten mooie ervaringen beleefd. Toen ik terugkwam, sloot ik direct aan voor de start van ons eerste seizoen in de Derde Divisie. Werden we weer kampioen. Die jaargang was magisch. Het mooie is dat de kern van die ploeg nog steeds voor Noordwijk speelt. Drie jongens, Martijn le Congé, Brayen Bröcker en Westdijk, zitten nu bij HBS in Den Haag. Gaan we op zondag met zijn allen weleens kijken. Doen we een hapje en een drankje en halen we herinneringen op.”
Ook dit seizoen draagt Wendt zijn herkenbare rugnummer 31. “Het nummer waarmee ik tien jaar geleden mijn debuut maakte. Ik heb het altijd gehouden. Ik ben ook op de 31e jarig (augustus, red.). Dat past mooi. Voor elk seizoen wordt gevraagd of ik bijvoorbeeld 9 of 11 wil, maar 31 hoort nu bij me.” Volgens planning speelt Wendt op 14 mei tegen AFC zijn tweehonderdste wedstrijd in het eerste elftal. “Mijn vader Andries ben ik net voorbij. Hij staat op 196, omdat hij nog naar Rijnsburgse Boys ging. Hij had daar een kroeg, ‘t Uitje. Hij ziet elke wedstrijd van het eerste elftal van Noordwijk. Hij was een libero, de vrije man achterin. Ik probeer juist de aanjager in de voorste linie te zijn. Wat wel overeenkomt is onze winnaarsmentaliteit.” Het clubrecord van meeste wedstrijden is in handen van Jos Smits met 344. “Dan moet ik nog even doorgaan. Extra balen dat het vorige seizoen door corona zo snel werd beëindigd. Ik ben in ieder geval goed op weg.” (SB)
Bron: Tweede Divisie krant
Klik op VV Noordwijk voor het laatste artikel van de club
