VLISSINGEN – Hij mocht dit seizoen al even ruiken aan het echte werk. Tijdens enkele wedstrijden in de voorbereiding kreeg Zion Mortier van trainer Anthony Orprecio een plek onder de lat. Het kreeg geen definitief vervolg, mede ook door een keepersprobleem bij de JO19 en dus keerde de talentvolle doelman voor de wedstrijden terug naar de jeugd.
“Dat was natuurlijk erg jammer, maar ik heb wel begrip voor het besluit van de club. Met de JO19 speelden we ook in de hoofdklasse, dus dat is ook een behoorlijk niveau en daar hoort dan wel een keeper bij die daar ook zijn mannetje kan staan. Al is het wel zo, dat ik tijdens de trainingen en de oefenwedstrijden bij het eerste elftal het gevoel kreeg ook daar wel mee te kunnen komen. Het heeft de overtuiging om volgend seizoen vol voor een basisplek te willen strijden alleen groter gemaakt.”
Mortier deed op zijn zestiende al eens mee met het eerste en is nu net negentien geworden. Toch is hij een imposante verschijning onder de lat en is hij voor de duvel niet bang als hij zijn doelgebied moet verlaten. “Ik probeer wel aanwezig te zijn tijdens de wedstrijd en probeer de boel goed neer te zetten. Bij het eerste spelen natuurlijk ook een aantal heel ervaren jongens die ook veel coachen en daar heb ik als jonge speler ook enorm veel aan. Ze hebben me vertrouwen gegeven en dan ga je automatisch ook proberen dat terug te betalen met prestaties.”
Met een verleden bij onder ander GPC en JVOZ kwam de goalie uiteindelijke bij SV Walcheren terecht, een stap die hem goed is bevallen. En hij is geen voetballer die per toeval onder de lat is beland, maar iemand die vanaf de F’jes immer de drang had om keeper te worden. “Ik lette tijdens wedstrijden op tv bijvoorbeeld nooit op de spits, maar altijd op de keepers want die vond ik interessanter. Daarna is die drive alleen maar toegenomen. Ook op de veldjes en de pleintjes wilde ik altijd keeper zijn, met regelmatig kapotte knieën, ellebogen en spijkerbroeken tot gevolg…”
Zijn tijd bij JVOZ heeft hem doen leren, dat een keeper meer moet doen dan alleen maar mooi naar ballen duiken. “De moderne keeper moet veel meer dan voorheen zichzelf ook voetballend inschakelen. Het is iets dat me wel ligt en dat ik ook probeer te doen. Daarbij train ik veel op het ‘lezen’ van de wedstrijd en de spelsituaties. Aan die jaren JVOZ heb ik veel gehad en die neem ik mee in mijn verdere ontwikkeling.”
En die ontwikkeling die heeft in zijn nog prille keepersloopbaan al twee keer ‘vertraging’ opgelopen door een paar zware blessures. “De eerst zware knieblessure was op mijn veertiende bij JVOZ toen ik na een meniscuskwetsuur elf maanden ‘out’ was. En op mijn zestiende kreeg ik in mijn eerste jaar bij Walcheren dezelfde blessure aan de linkerknie. Dat was balen, maar ik heb me teruggeknokt door goed en verantwoord te trainen. Ik zorg ervoor dat ik goed in conditie blijf, vooral ook mijn beenspieren versterk en op mijn voeding te letten. Al die zaken moeten bijdragen aan mijn doel om door te blijven groeien qua prestaties.”
Komend seizoen moet hij onder meer de strijd aangaan met doelman Jochem Sanders, die opnieuw zal terugkeren op Sportpark Bonedijke. “Dat wordt een interessante strijd natuurlijk. We willen allebei graag eerste keeper worden, iets wat Jochem hier al is geweest voor hij stopte vanwege studie. Ik heb er dit seizoen al even aan mogen ruiken en dat smaakte naar meer. Ik ga er dan ook alles aan doen om die sportieve strijd in mijn voordeel te laten uitvallen. Als het me lukt om basisspeler te worden, dat zou ik geweldig vinden.”
Klik hier voor meer artikelen over VC Walcheren