Bob Zwinkels is de speler er niet naar, als hij niet in de basis van Lyra 1 staat, om met een uitleg te vragen van zijn trainer.“Ik weet intussen hoe het in het voetbal werkt. Mijn moment komt wel weer, denk ik dan.”
“Het hoort er ook bij”, zegt de architect van beroep. “Soms speel je de hoofdrol, soms de bijrol. Ik kweek ook liever geen zitvlees op de bank, maar met drie spelers voor twee posities voorin weet ik ook dat mijn beurt wel weer komt. Een schorsing is zo opgelopen, ook een blessure zit in een klein hoekje.”
Zwinkels, die op 8 maart 34 jaar wordt, weet daar alles van. Hij was dit seizoen lange tijd uitgeschakeld door een hamstringblessure. “Stom, stom, stom”, zegt hij over het moment toen hij de blessure opliep. “Het was in de wedstrijd tegen Wateringse Veld-GONA. We verloren met 8-1 en stonden dik achter. Ik had, met mijn ervaring, beter moet weten. Het was een onbezonnen actie.”
Het was jaren geleden dat Zwinkels door een blessure aan de kant stond. “In mijn beginjaren bij Lyra was het een plaag, hamstringblessures. Gelukkig groeide ik erover heen.”
Hij beleefde met Lyra hoge pieken en diepe dalen. Hij promoveerde met de Lierenaren naar de eerste klasse, hij degradeerde ook naar de tweede en zelfs de derde klasse. Al zijn leeftijdsgenoten zeiden het selectievoetbal na verloop van tijd vaarwel, Zwinkels bleef ‘in love’ met Lyra 1. Nog steeds geniet hij. “De training vind ik geweldig, de wedstrijden ook. Ik haal er enorm veel voldoening uit.”
Dat is ook niet veranderd door de komst van zoontje Stach, die inmiddels vijftien maanden is. Het heeft zijn leven nog verder verrijkt. “Uitslapen is er niet meer bij geweest sinds hij geboren is”, lacht Zwinkels. “Wakker is wakker, hé.” “De eerste maanden zijn, zeg maar, voor de moeder. Veel ver- zorgen. Op een gegeven moment krijg je interactie. Je hebt van te- voren geen idee hoe het vader- schap is, maar het is prachtig.”
Stach staat het selectievoetbal bij Lyra echter niet in de weg. “Als je ouder wordt, word je meer bewust van het plezier. Dat heb ik nog bij iedere training en wedstrijd.” Dat gaat niet ten koste van zijn fanatisme. “Nee hoor. Ik heb een vreselijke hekel aan een houtje-touwtjetraining. Dat komt misschien ook doordat ik al sinds 2009 in Den Haag woon en daardoor toch iedere keer een tijdje in de auto moet zitten. Ik hou wel van pittig en serieus trainen.”
Dat hij momenteel in de wachtkamer zit – trainer Pim van der Hoorn geeft de voorkeur aan spitsen Jack Binnendijk en Roy van der Star – hoort erbij. Klagen en ‘miauwen’ over zijn bijrol nu doet hij niet. “We zijn dit seizoen van een 4-3-3 naar 4-4-2 systeem gegaan. De consequentie daarvan is dat er een aanvaller minder nodig is. Ik kan me wel richten op een plek op het middenveld, maar daar is de concurrentie nog groter.”
Het zegt ook wel iets over de status van Lyra dit seizoen. De Liere- naren hebben onder leiding van trainer Pim van der Hoorn weer kleur op de wangen gekregen. Met Wateringse Veld-GONA zal Lyra moeten uitknokken welke ploeg kampioen wordt in de derde klasse. “Pim past heel goed bij deze groep,” denkt Zwinkels. “Hij staat in het dagelijkse leven voor de klas. Hij weet heel goed en duidelijk te maken wat hij van ons als spelersgroep wil. Hij laat de spelers daarin ook meedenken. Voor de wedstrijd tegen Verburch had hij drie groepjes van spelers gemaakt die het spel van Verburch moesten analyseren en aan de hand daarvan de tactiek moesten bepalen.”
