‘Hadden’ of ‘als’ telt niet in de voetballerij. Yaël Eisden (27) weet hier alles van. Drie zware knieblessures stelden hem mentaal op de proef en speelden een grote rol in zijn carrière als profvoetballer. Sinds dit seizoen speelt hij voor Tweede Divisionist ASWH. Hier vindt hij het plezier in het voetbal terug. “Ik hoop zo lang mogelijk te kunnen blijven voetballen. Het liefst tot mijn veertigste.”

HENDRIK-IDO-AMBACHT – De voetballer van zowel Nederlandse als Curaçaose afkomst is een ras-Rotterdammer en zette daarom zijn eerste voetbalstappen bij een Rotterdamse voetbalclub. “Ik groeide op in Hoogvliet en begon bij amateurclub Spartaan’20. Ondanks mijn Curaçaose afkomst ben ik geboren en getogen in Rotterdam. Mijn ouders en broer zijn wel op Curaçao geboren.” Op jonge leeftijd kwam Eisden, na een tussenstap bij Excelsior, in de jeugd van het grote Sparta Rotterdam terecht. “Alles was nieuw voor me. De stap van de amateurs naar Sparta was best wel groot. Op de club werd alles heel professioneel geregeld. Ik ging in die tijd nog naar school en ook dit regelden ze super strak.”

De middenvelder ontwikkelde zich snel en dat zagen ze ook op Curaçao. “Het kwam als een verrassing dat ze me destijds benaderden. Ik wist niet eens dat ze een jeugdelftal voor jongens Onder 20 hadden. Ik vond het mooi om voor het land van mijn ouders uit te mogen komen en twijfelde geen seconde. Ze vroegen me om mee te doen aan een toernooi in Mexico. Het enige wat ik me er nog van kan herinneren is dat we tegen Mexico speelden.”

Debuut

Dat hij een mooie tijd bij Sparta meemaakte mag duidelijk zijn. In het seizoen 2015/’16 sloot hij aan bij de eerste selectie en niet lang daarna tekende hij zijn eerste contract. Maar het was niet altijd rozengeur en maneschijn. “Ik had in mijn periode bij Sparta drie keer een zware knieblessure. Na mijn tweede blessure begon ik weer fit te worden en speelde ik wedstrijden in het beloftenelftal. Al snel kreeg ik van technisch directeur Leo Beenhakker te horen dat ik het seizoen erop aan mocht sluiten bij het eerste elftal.”

Het mooiste wat Eisden meemaakte bij Sparta was zijn debuut. “Je voetbalt je hele leven voor dat moment. Het was van tevoren spannend en nieuw, omdat ik niet eerder bij de selectie zat. De wedstrijd, waarin ik mijn debuut maakte, was de eerste keer. Ik mocht gelijk beginnen. Vooraf was ik een beetje zenuwachtig, maar eenmaal in het veld dacht ik hier niet meer aan.”

Toen sloeg het noodlot voor de derde keer toe voor de Rotterdammer. Hij liep weer een knieblessure op en miste onder andere de wedstrijd waarin Sparta promoveerde naar de Eredivisie. “Het was heel vervelend, want je wilt het liefst spelen. Ik voelde me niet buitengesloten, maar het is natuurlijk wel anders. Ik kon mijn steentje niet bijdragen en had niet hetzelfde gevoel als wanneer ik op het veld zou staan.”

Zware periode

Mentaal een zware periode voor de middenvelder. “Toen ik voor de derde keer geblesseerd raakte, begon ik erg veel te eten. Ik deed verder bijna niets meer. Tijdens deze periode had ik een fysiotherapeut waar ik een hechte band mee kreeg. Soms had ik dagen dat ik niet vooruit te branden was en hielp hij me van de bank. Als je lang niet kunt voetballen door een blessure word je op een bepaald moment vergeten. Het voetballen gaat door, maar jouw leven staat stil.”

Zijn laatste knieblessure liep hij op in zijn eerste jaar bij de selectie. Na de promotie naar de Eredivisie werd zijn contract niet verlengd. “Het was geen hele grote verrassing. Ik kreeg het al te horen voordat de club het bekend maakte. Ergens dacht ik dat de club me misschien zou steunen, maar ik was in hun ogen een onzekere factor. Ze wisten niet of het wel goed zou komen met mijn knie. Dit vind ik heel jammer.”

Met gemengde gevoelens kijkt Eisden terug op zijn periode bij Sparta. “Als ik aan de mooie momenten denk, denk ik aan mijn debuut. Toch houd ik er een dubbel gevoel aan over, omdat het heel anders had kunnen lopen. Aan ‘hadden’ of ‘als’ heb je alleen niet zoveel in de voetballerij. Misschien speelde ik nu wel bij Barcelona”, grapt de middenvelder lachend.

Letland

Na teleurstellende periodes bij Helmond Sport en RKC Waalwijk verruilde Eisden Nederland voor een avontuur in Letland bij FK Jelgava. “In Nederland had ik het gevoel dat ze me afschreven op basis van mijn knieblessures. Ik kreeg continu te horen dat ik blessuregevoelig was of dat ze niet wisten of mijn knie goed genoeg was. Ik vond dit oneerlijk. In het buitenland keken ze hier niet naar en mocht ik lekker komen voetballen.”

Eisden vertelt eerlijk dat hij moest wennen aan de mensen en de voetbalcultuur in Letland, maar het gekste maakte hij mee met de nieuwe trainer. “In het tweede seizoen kwamen er twee andere Nederlandse jongens (Jeremy Fernandes en Janyro Purperhart, red.) bij. We kregen een nieuwe trainer die we echt knettergek vonden. Hij kwam uit Belarus. Ik kan me nog goed herinneren dat we op een training aan het afronden waren en een van de jongens de bal over het vangnet schoot.”

“Ik zei hier wat over tegen hem, waardoor hij moest lachen. Toen stuurde de trainer hem van het veld, omdat hij lachte dat hij de bal over het doel schoot. De trainer sprak geen Engels. We begrepen hem vaker niet dan wel. Hij sprak Russisch tegen ons waardoor wij elkaar aankeken en zeiden ‘wat zegt hij nou allemaal?’. Met de jongens ben ik vandaag de dag nog steeds goed bevriend. Toevallig stuurde Janyro recent nog foto’s van onze tijd in Letland door.”

Tweede Divisie

Na Letland vertrok Eisden naar Griekenland. Toen corona toesloeg verliet hij vroegtijdig zijn nieuwe club (Platanias, red.) en keerde hij terug naar Nederland. “Ik speelde met een team in Rotterdam een wedstrijd tegen ASWH. Tijdens die wedstrijd raakte ASWH gecharmeerd van me en nodigden ze me uit voor een gesprek. Dat verliep goed en zo kwam ik uiteindelijk in Hendrik-Ido-Ambacht terecht.”

Inmiddels is de ervaren middenvelder 27 jaar. Ondanks zijn leeftijd zit hij tot op de dag van vandaag nog vol ambitie. “Ik voel me 23 hoor, haha. Ik zou dit seizoen graag zo hoog mogelijk willen eindigen met ASWH. Op dit moment staan we redelijk onderaan, maar ik denk echt dat we mee kunnen doen om een plek in de middenmoot. Mijn persoonlijke doel is om zo lang mogelijk te blijven voetballen. Het liefst tot mijn veertigste. Ik vind het spelletje té leuk om ermee te stoppen.” (AS)

Zes nieuwe jeugdsponsors

‘De jeugd heeft de toekomst’ is een uitspraak waaraan ASWH veel waarde hecht. Een goede doorstroming van jeugdspelers is belangrijk voor de continuïteit van de club en het niveau waarop de seniorenteams zich kunnen blijven handhaven. Goed materiaal en goede begeleiding is essentieel bij het plezier in en de ontwikkeling van het voetballen. Om deze basisvoorwaarden te realiseren, is steun van het bedrijfsleven onontbeerlijk. ASWH wist afgelopen maand op dit vlak positief nieuws te melden. Met Limako (JO9-2), Kusters (JO11-6), Meyers Projectvloeren/AALease (JO11-2), Verbaas Dakbedekking/Letselschade.com (JO10-5), Tegelwerk & Timmerwerken/Bitcom (JO13-6) en Karwan Koerier (JO8-1) zijn zes nieuwe (shirt)sponsors binnen gehengeld.

Klik hier voor meer artikelen over ASWH.
Klik hier voor meer informatie over ASWH.