Na de degradatie van afgelopen jaar en een moeizame start van de competitie, hebben ze bij vierdeklasser ZBC’97 de draad weer opgepakt. En dus is het tijd om naar boven te kijken, vindt verdediger Luca Ottenheijm. “Het doel is om weer zo snel mogelijk in die derde klasse te komen.”
Al is dat lastiger, dan op voorhand misschien gedacht, heeft Ottenheijm (23) tijdens de eerste wedstrijden van het seizoen gemerkt. “Onze start was wat minder. We hadden echt even tijd nodig om er weer in te komen.” Want de degradatie van afgelopen jaar, dreunde nog een klein beetje na, is hij eerlijk. “Ik had echt niet verwacht dat we zouden degraderen. Dat kwam wel even aan.” Zeker gezien de selectie, vertelt de inwoner van Dordrecht. “Met dit team horen we ons gewoon te handhaven in de derde klasse.”
Meer tijd
Inmiddels wat opstartproblemen verder, kan er weer naar boven gekeken worden, door ZBC’97. “De eerste paar wedstrijden hadden we het lastig, maar daarna werd de trainingsopkomst ook weer wat beter. Al had het wel beter gekund, qua uitslagen.” Wat is volgens hem het grootste verschil tussen de competitie van dit jaar en die van vorig seizoen? “In de derde klasse staat er veel meer druk op je. Nu heb je meer tijd om de bal aan te nemen en even te kijken.”
Maar of dat een voordeel is, weet Ottenheijm eigenlijk nog niet. “Door die druk, blijf je wel continu alert.” Eén ding weet hij wel: “Ik vind niet dat we in de vierde klasse thuishoren.” Het doel, is dan ook simpel. “We willen zo snel mogelijk terug naar die derde klasse.” En dus, moeten er wedstrijden gewonnen worden. “Alleen dan kunnen we weer naar boven gaan kijken.” Iets wat ze vorig seizoen, ook regelmatig probeerden te doen. “Als je veel wedstrijden achter elkaar verliest én last hebt van blessures, ga je vanzelf naar beneden kijken. Maar dat is juist niet goed.”
Toch had Ottenheijm lange tijd het gevoel, dat er meer in zat. “Dat weet ik zeker! Helemaal als je kijkt naar hoeveel kwaliteit we in ons team hebben zitten.” Toch kwam dat er dus niet altijd uit. Hoe dat komt? “Dat vind ik lastig om te zeggen. Door al die nederlagen, kom je in een negatieve spiraal. En daardoor, komen jongens weer minder vaak trainen. Uiteindelijk begint het daarmee.”
Veel kracht
Desondanks, heeft Ottenheijm het nog altijd naar zijn zin, bij de club waar op zijn achttiende terechtkwam. “Ik heb altijd bij GSC/ODS gespeeld, tot ik daar naar het eerste moest. Dat vond ik niet zo’n leuk team…” Gelukkig kende zijn zwager Robert Mohan, trainer van ZBC’97, en zo begon het balletje te rollen. “Toen ben ik mee gaan trainen en dat beviel meteen heel goed!” Want, zo vertelt hij. “De trainingen én het team zijn heel leuk.” Hoe dat komt? “Het is gezellig en we zijn heel open met elkaar. Iedereen wordt overal bij betrokken.”
Zaak om dat teamgevoel, nu ook in het veld te laten zien. In zijn geval als rots in de branding, centraal achterin. “Ik ben een kopsterke verdediger en laat me niet zo makkelijk passeren.” Lang, maar dun, voegt Ottenheijm daaraan toe. “Je zou niet verwachten dat er veel kracht in mijn lichaam zit, maar dat zit er wel! Ik laat in ieder geval niet zomaar over me heen lopen.”
Een karaktereigenschap, waar ze in Zwijndrecht voorlopig nog wel even van kunnen genieten. “Bij GSC/ODS had ik het niet meer naar mijn zin en dacht ik eraan om te stoppen, tot ik bij ZBC’97 kwam. Nu zou ik hier nooit meer weg willen.” Zelfs niet, na een dag hard werken. “Ik ben stukadoor, maar gelukkig heb ik daar geen last van tijdens het voetballen. Ondanks dat het soms best pittig is om ‘s avonds weer te moeten trainen, zorg ik er altijd voor dat ik erbij ben om weer te knallen!”
Klik op ZBC’97 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ZBC’97 voor meer informatie over de club.