Twee broers zie je in de voetballerij wel vaker, maar in één team is vrij uniek. Bij derdeklasser Zuidland hebben ze er binnen de eerste selectie zelfs vier, van twee verschillende families. Kai en Morris de Hoog voetballen sinds een aantal seizoenen samen en daar genieten ze zichtbaar van. “We gunnen elkaar het beste.”
Allebei begonnen ze al vroeg met voetballen bij de club waar ze nu samen in het eerste spelen. “Eigenlijk vanaf dat het mocht, ben ik hier meteen gaan voetballen. Na een aantal seizoenen bij Spijkenisse, kwam ik als A-junior weer terug”, vertelt Morris. Ook Kai was er vroeg bij. “Vanaf mijn vijfde, denk ik. Eerst moest ik mijn zwemdiploma’s halen, toen mocht ik!” De twintigjarige Morris weet nog goed hoe het er vroeger aan toeging. “We waren altijd samen aan het voetballen. Op vakantie, op het schoolplein, we deden niet anders. Allebei bloedfanatiek, niet willen verliezen van elkaar, zonder ruzie te maken.” Zijn 22-jarige broer moet lachen als het onderwerp ter sprake komt. “Dat waren de mooiste tijden, lekker zorgeloos voetballen. We zochten altijd een speler uit om te zijn, ik was vaak Iker Casillas. Dus als keeper, op straat, dat was niet goed voor mijn kleding.”
Serieuzer
Van de pleintjes naar het eerste elftal van Zuidland, want sinds twee seizoenen spelen ze samen. Volgens Morris het mooiste wat er is. “Ook voor onze ouders, die moeten niet meer kiezen nu, haha!” Niet alleen buiten, maar ook binnen het veld zijn ze vaak bij elkaar in de buurt. “Ik speel als centrale verdediger en Kai als ‘6’. Dus eigenlijk staat hij vlak voor mij. We voelen elkaar goed aan, dus dat is wel een voordeel.” Lijken ze op elkaar als voetballer? “Eigenlijk helemaal niet! Morris is een voetballende verdediger, terwijl ik het veel meer van de duels moet hebben.” Ook qua mentaliteit is er een duidelijk verschil, moet de oudste toegeven. “Hij is wat serieuzer en heeft meer de wil om er alles uit te halen, dat heeft er bij mij altijd wel een beetje aan ontbroken. Morris is op zijn twintigste echt wel verder dan dat ik op die leeftijd was.” Toch zou zijn jongere broertje graag een kwaliteit van hem over willen nemen. “Kai is fysiek echt heel sterk, dus ik zou zijn duelkracht wel willen hebben.” Andersom is de oudste dan weer jaloers op de trap van de centrale verdediger. “Die legt er zo tien per wedstrijd op de stropdas bij de rechtsbuiten, dat vind ik toch wel heel knap.”
Opstomen
Ondanks dat ze inmiddels niet meer allebei thuis wonen, de middenvelder woont in Kralingen, weten ze elkaar nog altijd te vinden. “Natuurlijk bij de club, maar thuis nog vaak genoeg. Onze moeder werd er op een gegeven moment gek van, dat het altijd alleen maar over voetbal ging.” Hoe gaat dat tijdens trainingen of wedstrijden? “Ik wilde altijd nog eens samenspelen met hem, dus het is bijzonder dat we nu in één team zitten. Soms vind ik Morris wat arrogant, een beetje kan soms goed zijn, maar het moet niet te erg worden. Dat zeg ik dan af en toe tegen hem, maar echt ruzie hebben we eigenlijk nooit.” Ondanks dat hij wat jonger is, laat Kai toch de coaching over aan zijn broertje. “Hij staat achter mij, dus kan het veel beter neerzetten. We communiceren goed samen en zijn ook geen haantjes, dus we luisteren echt wel.” En dus kan Morris naar hartenlust opstomen. “Dan weet ik dat Kai mijn positie overneemt, zonder te zeggen doet hij dat.” De oudere broer is naast speler ook nog trainer van de JO16, maar de doelstelling voor het eerste is wat hem betreft duidelijk. “Promoveren naar die tweede klasse. Niet iedereen durft het uit te spreken, maar ik vind wel echt dat we daarvoor moeten gaan.” Voorlopig hopen ze dat dus nog samen te bereiken, maar Kai denkt niet dat ze voor eeuwig samen zullen blijven spelen. “Morris kan en moet hoger gaan spelen. Hij moest het eerst hier even laten zien, daar is hij mee bezig.” Voor zichzelf heeft hij een heel ander doel voor ogen. “Ooit hoop ik hier aanvoerder te worden. Als ik dat heb bereikt, is mijn voetbalcarrière geslaagd!”
Klik voor meer artikelen over VV Zuidland.
Klik voor meer informatie over VV Zuidland.