Voetbalvereniging Bavel is voor de 29-jarige trainer Jim Verhaart geen onbekend terrein. Meerdere competitiewedstrijden werkte hij met zijn teams op Bavelse bodem af. “Een open, gezellige dorpsclub”, vat hij samen tijdens het kennismakingsinterview.
Via speelster Pleun van Ginneken raakte Verhaart wat aan de praat over v.v. Bavel. Toen hij de vacature voor trainer van het eerste vrouwenteam op het internet zag staan, pakte hij gelijk door. “Ik heb positieve en goede gesprekken gehad met onder andere technische mensen, maar ook met de speelsters.”
Zijn trainerscarrière begon ooit bij de meidenelftallen van Virtus. “Ik werd trainer bij het team van mijn zusje, de meiden C1. Daarna ben ik ook bij de meiden B1 en meiden A1 en het eerste vrouwenelftal op zaterdag als trainer gebleven van dat team. Toen ben ik er een jaartje tussenuit gegaan, het zaterdagteam werd namelijk overgeheveld naar de zondag. Dat was op dat moment geen optie voor mij.”
Al snel ging het weer kriebelen bij Verhaart. “Mijn vriendin speelde in het eerste zondagteam waardoor ik toch altijd ging kijken. De trainer van destijds vroeg of ik niet wilde vlaggen, dat vond ik prima om te doen.” Het balletje begon toen sneller te rollen. “Ik werd gevraagd als assistent-trainer en de bedoeling was dat ik het seizoen erop mijn UEFA Trainer/Coach 3 zou halen met hem als begeleider. Hij vertrok echter, waarop ik de keuze maakte om met hem mee te gaan. Zodoende werd ik assistent-trainer bij zaterdagclub SNS uit Stad aan ’t Haringvliet en was ik plots ook hoofdtrainer bij de dames van Virtus.”
In dat jaar haalde Verhaart de benodigde papieren en werd hij direct kampioen met de vrouwen uit Zevenbergen. “Hoofdtrainer blijven van het eerste vrouwenelftal van Virtus was een logische stap. Een groot deel van die meiden ken ik al meer dan twaalf jaar.” Toch besloot de oefenmeester om na drie jaar op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. “Op een gegeven moment wordt het te eigen, dan moet je op zoek naar iets nieuws.” Verhaart voetbalt zelf ook nog, zij het bij zaterdagclub Seolto. “Bij Virtus voetbalde ik op zondag, dat was met het trainerschap niet meer te combineren. Vandaar dat ik nu in een vriendenelftal bij de andere club uit Zevenbergen voetbal. Ik ben lid van beide verengingen.”
“Vrouwenvoetbal is veel uitdagender dan mannenvoetbal’’, vervolgt de spraakzame trainer. “In een vrouwenelftal heb je bijvoorbeeld heel veel meningen, je moet iedere speelster ook op een andere manier benaderen. Bij mannenvoetbal gaat dat allemaal wat makkelijker, dat is allemaal directer.” Ik denk dat mijn sociale karakter gecombineerd met communicatieve vaardigheden momenteel beter passen bij het vrouwenvoetbal dan bij het mannenvoetbal.”
De nieuwe trainer volgt het vrouwenvoetbal op de voet. “Het Nederlands elftal, de Eredivisie vrouwen, de eindtoernooien, ik probeer het allemaal te volgen. Het is ook leuk om met het team of een aantal speelsters een wedstrijd te bezoeken.”
V.V. Bavel timmert natuurlijk al jaren aan de weg, maar wil blijven doorpakken. “Het ideaalbeeld is dat speelsters uit de eigen jeugd straks in selectieteams gaan spelen. De club is daar druk mee bezig en hopelijk kan ik mijn steentje daaraan bijdragen. Ik heb veel zin in de nieuwe uitdaging”, sluit hij ambitieus af.
Meer informatie over Bavel, klik hier.