Sinds 1958 komt Ad van den Bemt al bij NAC. De 69-jarige supporters was vroeger een fanatieke fan op de staantribune, maar bekijkt nu met zijn maten de wedstrijden wat rustiger als voorzitter van de supportersvereniging.
Ad van den Bemt herinnert zich de Avondjes NAC van vroeger nog goed. Tot zijn achtste mocht hij nog niet mee van zijn vader, maar hij woonde wel vlakbij het toenmalige stadion. Vanaf zijn slaapkamer in de Oranjeboomstraat hoorde hij de supporters roepen en gillen. “Als ze dan een doelpunt maakten, hoorde ik het gejuich en deed ik vanuit mijn bed mee.” Op zijn achtste mocht hij voor het eerst met zijn vader naar het stadion, toen nog aan de Beatrixstraat. “Dat was op mijn verjaardag, 25 oktober. NAC speelde tegen PSV en we wonnen met 3-1.”
SUPPORTERSVERENIGING
Van den Bemt is sindsdien elke wedstrijd geweest. “Toen hingen er nog niet van die gigantische netten en stonden er geen hekken.” In 1992 werd de nu in Etten-Leur woonachtige NAC-fan bestuurslid van de supportersvereniging. Elf jaar later werd hij verkozen tot voorzitter. Ook doet hij vrijwilligerswerk in het NAC Museum en helpt hij een handje bij werkzaamheden in het stadion. De wedstrijden bekijkt hij vanaf zijn plek op F3. “Dat is praktisch de beste keus. Ik kan pas een paar minuten voor de aftrap naar buiten, omdat ik de mensen in het supportershome moet ontvangen. Op de B-Side is dan al geen plek meer en op F3 ben je zo en heb je een goed overzicht. Ik moet een paar minuten voor het einde ook weer terug naar het supportershome, om de eerste leden van de vereniging binnen te laten.”
Het Avondje NAC blijft iets magisch voor Van den Bemt, ook na ruim zestig jaar. “Het bier drinken op de tribune hoort bij de bourgondische club die NAC is. We hebben iets tegendraads, proberen altijd ludieke dingen uit die andere clubs nog niet doen. Dat wordt wel steeds lastiger, gezien de strenge regels. Het zingen van de B-Side naar F7 en Vak G blijf ik geweldig vinden.”
NEWCASTLE
Een wedstrijd van NAC missen kan Van den Bemt zich niet voorstellen. “Ik kan me niet herinneren ooit een duel te hebben gemist. Al ben ik ziek of moet ik over tien jaar met een rollator komen: ik zal er zijn. Ik voel me nu nog heel fi t, doe meestal het licht uit in het supportershome.” Zijn mooiste herinnering aan NAC? Dat was toch de legendarische uitwedstrijd bij Newcastle United in de UEFA Cup van 2003. “Ik heb dat verhaal al honderdduizend keer verteld in het museum. Het was een geweldige trip, we waren met drie- tot vierduizend fans met de boot en auto gekomen. We verloren met dikke cijfers (5-0), maar bleven zingen en achter de club staan. Die Engelsen dachten: die gasten sporen niet. Ze krijgen een pak slaag, maar blijven zingen. Dat was geweldig, daar denk ik nog steeds weleens aan terug.”
Wil je meer informatie over de club NAC? Klik hier.
Lees hier de krant van Breda.
