Het Warmunda-doel is het territorium van de familie Van der Zwet. Ruim twintig jaar na het afscheid van vader Abe staat zoon Rens tussen de palen van de dorpsclub. “Blijkbaar zit het in de genen.”

Negentien jaar is hij, maar inmiddels al weer een kleine tweeënhalf seizoen vaste doelman van Warmunda 1. En dat terwijl Rens van der Zwet pas in de C-tjes keeper werd. “Ik ben in de jeugd jarenlang veldspeler geweest”, zegt de allroundwerknemer van een botenzaak. “We hadden altijd genoeg keepers. Totdat er bij het nieuwe seizoen geen keeper was. Ik ben in het doel gaan staan en er niet meer uitgegaan.”

Tot vreugde van vader Abe, die jarenlang doelman was van Warmunda 1. Hij zag al snel het talent van zijn zoon. “Een echte keeper haal je er wel uit. Dat was Rens al snel. Hij was niet bang en had een goed inzicht.”

Zelf speelde Abe van der Zwet tot zijn 33^ste in het eerste elftal van Warmunda. “Ook ik was er vroeg bij, want in totaal ben ik zeventien jaar keeper geweest van het eerste. Met een onderbreking van anderhalf seizoen, dat wel. Ik botste met de toenmalige trainer en speelde eventjes in het vijfde.”

De 55-jarige Warmond was sterk in de lucht. “Ik vond het heerlijk om het zestien metergebied te heersen. Maar ik had ook mijn mindere punten. Eén tegen één vooral en mijn trap van de grond was niet geweldig. Achterballen liet ik altijd door een centrale verdediger nemen. Gelukkig mocht je in die tijd een terugspeelbal nog met je handen pakken.”

Dat zeggende komt hij tot de conclusie dat het keepersvak behoorlijk is veranderd. “Er worden tegenwoordig veel meer eisen aan een keeper gesteld. Hij moet goed kunnen meevoetballen. Dat gaat Rens goed af. Hij heeft de afgelopen sowieso grote stappen gemaakt.”

De huidige goalie van de Warmondse trots knikt instemmig. “Ik ben bijvoorbeeld een stuk mondiger geworden. Ik was nooit verlegen, maar als je als jong broekie met de grote jongens gaat meedoen, stel je jezelf wat bescheiden op.”

Zijn vader: “Hij moet van de ervaren jongens, zoals Sjoerd Winkelman, wat meer coachen. Dat gaat goed. Hij is veel nadrukkelijker aanwezig.”

Er staat nu een zelfverzekerde doelman onder de lat die weet wat hij kan. Ruim drie jaar geleden maakte hij zijn debuut in het eerste. “Ik was zestien en ging mee als reserve. In de warming-up kreeg de vaste keeper echter een blessure, waardoor ik ineens in de basis moest. Ik weet nog dat ik bloedzenuwachtig was, maar de wedstrijd ging goed. Ik maakte twee belangrijke reddingen, waardoor we 2-2 speelden tegen RKDES.”

Zijn naam was gemaakt, maar het duurde nog een tijdje voordat hij vaste keeper werd. “Dit is mijn derde seizoen. In het begin speelde ik dubbele wedstrijden. Op zaterdag met de jeugd, op zondag met het eerste.”

Het eerste seizoen op zaterdag bracht voor de jonge doelman en Warmunda nog weinig succes, maar in de huidige jaargang is de vierdeklasser uitstekend begonnen. “Vorig seizoen hadden ze een heel jong team. In de laatste drie wedstrijden voor de lockdownperiode zag je al iets moois ontstaan en met de komst van vier, vijf nieuwe en ervaren spelers is de balans nóg beter geworden”, zegt vader Abe, die geen minuut van zijn zoon mist. “Ik ben er bij elke wedstrijden en bij de training ga ik vaak een uurtje kijken en daarna met die jongens een biertje drinken. Met trainer Barry van Rijn heb ik zelf nog gespeeld.”

Rens: “Direct na de wedstrijd nemen we wedstrijd met zijn tweeën door. Hij zegt het als ik iets fouts, maar ook iets goeds heb gedaan.”

Toen speelronde drie en vier zonder publiek gespeeld moest worden, was senior er toch bij. “Vermomd als clubverslaggever”, aldus Rens. Abe: “Het valt eigenlijk niet goed te praten, maar ik moest Warmunda en Rens zien spelen.”

Klik hier voor meer informatie over Warmunda
Klik hier voor meer artikelen over Warmunda