Materiaalman Wil is van onschatbare waarde voor TVC Breda. De 55-jarige Bredanaar is elke dag aanwezig om voor de materialen en velden te zorgen. En dat wordt gewaardeerd.
Wil Aerts is populair bij TVC Breda. Geregeld komt er op deze dinsdagavond een jeugdspeler of ouder langslopen met een vraag of om een dolletje te maken met de materiaalman. “Mag ik de sleutel van het materiaalhok om mijn bal op te pompen, maat?”, vraagt een tiener. Elke vraag wordt beantwoord met een plaagstootje door Aerts.
Het is wel duidelijk dat hij gewaardeerd wordt in Tuinzigt. Hij doet dan ook veel voor de club. Sterker nog, de 55-jarige Bredanaar besteedt zo 40 uur per week aan het op orde krijgen van de materialen, velden en het faciliteren van de teams. “Ik vind het wel leuk om hier te zijn. We komen allemaal uit de buurt, ik ken veel gezichten en het is leuk om samen een bakje koffie te drinken.”
Vijf jaar geleden kwam de materiaalman binnen bij TVC. “Een maat van mij deed dat eerst helemaal alleen, maar hij zocht iemand die kon helpen. Toen ben ik op vrijdag eens gekomen om de lijnen te zetten. Er was geen sterveling op het sportpark en ik hoorde de vogeltjes fluiten. Toen wist ik: dit wil ik blijven doen.”
Dat terwijl Aerts eigenlijk helemaal niet van voetbal houdt. “Ik ben dertig jaar geleden voor het laatst naar een wedstrijd geweest, dat was Antwerpen tegen Brugge. Ik heb toen flinke klappen gehad, had een gat achterin mijn harses waar je bang van wordt. Sindsdien heb ik geen wedstrijd meer bezocht.”
Aerts doet veel bij de club: hij trekt de lijnen, repareert de materialen, zorgt voor thee in de rust, levert de hoekvlaggen en ballen en ga zo nog maar even door. Hij doet het graag en voelt ook de waardering. “Ik ben hier net zo bekend als Jantje Smit. Als ik door de wijk rij, word ik door iedereen begroet.”
Hij is opgegroeid in Tuinzigt, maar merkt dat de wijk veranderd is. “Vroeger was iedereen dag en nacht buiten. Wij lieten de deuren ook gewoon open staan. Dat volkse is nu wat minder. Wij hadden in die tijd ook geen computer of PlayStation, niet eens een voetbal. Als we mensen zagen voetballen, sprongen we gauw op om mee te doen.” Aerts komt uit een arm gezin. “We waren met zijn zessen, als het eten op tafel kwam, moest je zorgen dat je vlug was, anders was het op.”
Die tijd heeft hem gevormd. Aerts is met de kleine dingen blij. Hij waardeert het wanneer een speler hem een kopje koffie aanbiedt. “Ik kan het zelf ook wel pakken, daar gaat het niet om, maar het gebaar zegt veel.”
Aerts drukt zijn stopwatch in. Een jeugdwedstrijd gaat van start en hij moet wel zorgen voor thee of ranja in de rust. Om 22.00 uur gaat hij weer naar huis, morgen weer een nieuwe dag bij TVC.
