Dogan Corneille (44) is succesvol als trainer van Excelsior Maassluis. Hij constateert bij de club een prettig evenwicht tussen presteren en gezelligheid.
De Limburger en voormalig prof Corneille tekende onlangs een jaar bij, hetgeen bij hemzelf en de club tevredenheid bracht. “Ik heb het hier heel goed naar mijn zin”, zo begint hij zijn verhaal. “We spelen met Excelsior Maassluis in de Tweede Divisie, wat natuurlijk het hoogste amateurniveau van Nederland is. Maar ondanks dat gegeven is er ruimte voor gezelligheid en dat vind ik erg belangrijk.”
Bij sommige andere clubs waar hij werkte kwam Corneille in een situatie terecht waarin geen goede verhouding tussen presteren en sfeer was. “Gezelligheid zonder prestaties vind ik niks, maar prestaties zonder sfeer ook niet”, vervolgt hij zijn verhaal. “Excelsior Maassluis heeft het voor elkaar gekregen om beide grootheden in evenwicht te brengen. De club presteert al lang op een hoog niveau, terwijl dat helemaal niet zo vanzelfsprekend is als je het budget bekijkt.”
Corneille schrijft de aangename continuïteit voor een groot gedeelte toe aan de sterke jeugdopleiding van zijn club. Excelsior Maassluis heeft heel wat eigen kweek zien doorstromen naar het eerste en het tweede elftal, hetgeen de club een sympathieke uitstraling geeft. “Bij andere clubs in de Tweede Divisie gaat het soms heel anders”, weet de Limburger die lange tijd voor VVV Venlo uitkwam. “Neem nu AFC uit Amsterdam, wat natuurlijk ook een prachtige club is die heel goed presteert al een langere tijd. Maar ze halen veel jongens van buitenaf en dat is niet de weg die wij bij Excelsior Maassluis willen bewandelen.”
Als assistent-coach bij Willem II was Corneille ook in zijn element, vertelt hij. Hij maakte als trainer kennis met het proefmilieu en zat de spelers van de Tilburgse club dagelijks op de huid. “Het werken bij een amateurclub verloopt heel anders”, aldus Corneille die twintig tot dertig uur per week aan Excelsior Maassluis besteedt. “Je hebt als trainer veel minder tijd om spelers te kneden en persoonlijk met ze bezig te zijn. Bij een BVO zit je bovenop elkaars lip, wat je de mogelijkheid geeft om een voetballer uitvoerig te instrueren, bijvoorbeeld door spelsituaties op video terug te kijken en te analyseren. Als trainer van een topamateurclub heb je drie trainingsavonden in de week waarin je iedereen aan bod moet laten komen en je jezelf veel meer tot hoofdlijnen moet beperken. Daar is niks mis mee, ik heb het zoals gezegd prima naar mijn zin. Maar als er ooit nog eens een mooi aanbod van een BVO komt, ga ik daar wel goed over nadenken.”
“Wat ik bij Excelsior heel fijn vind, is dat ik eindverantwoordelijke ben”, zegt Corneille. “Bij Willem II moest ik assisteren en de hoofdtrainer maakte natuurlijk de opstelling.” Als Corneille gevraagd wordt of hij het clublied van Excelsior Maassluis kan meezingen, moet hij met een glimlach ontkennen. “Ik ken de melodie, want die is hetzelfde als van het Limburgse volkslied. Bij het jaarlijkse mannendiner heb ik een poging gewaagd de tekst mee te zingen. Het lukte niet echt, moet ik bekennen. Maar het is prachtig dat dat lied er is.”