Hij is al sinds 2009 als verenigingsmanager verbonden aan Smitshoek. Ton Habermehl (62) noemt zichzelf ‘het oliemannetje’, die zich in zijn rol op de achtergrond altijd dienstbaar opstelt. “Het voelt alsof ik mijn hobby aan het uitoefenen ben.”
Hij is op deze maandag net terug met Henk Ebben van de jacht op de bal. “Die lag in de sloot”, zegt Habermehl. “We moeten zuinig zijn op ons materiaal. Een bal kost al snel vijf tientjes. Dat is zonde.”
Voor Habermehl is er geen dag bij Smitshoek hetzelfde. Toen de oud-speler van het eerste elftal – hij hield het vol tot zijn 39ste – ruim dertien jaar geleden werd aangesteld als verenigingsmanager was hij uniek in zijn soort. En nog altijd zijn er maar weinig clubs die betaalde krachten in dienst hebben om de vereniging te runnen. “In 2009 hadden we al ruim duizend leden. Onze wedstrijdsecretaris groeide het werk boven zijn hoofd. Ik zat destijds ook in het bestuur en met dat bestuur kwamen we tot de conclusie dat we het met alleen vrijwilligers niet zouden redden. Voor één iemand was het niet meer te doen, en zelfs als de taken zouden worden verdeeld, was het lastig te organiseren. Smitshoek wist toen al dat er een nieuwe golf aan leden zou komen, want de Vinexlocatie zou gebouwd worden.”
Habermehl was na zijn actieve loopbaan bij de oranjehemden altijd een betrokken en actieve vrijwilliger. Hij gaf training, deed andere hand- en spandiensten en zat naar eigen zeggen ‘een blauwe maandag’ in het bestuur.
Voordat hij verenigingsmanager werd, was Habermehl deurwaarder. “Iets heel anders”, reageert hij. “Maar mijn hart lag altijd al bij Smitshoek. Wat is er dan mooier om deze functie uit te oefenen?”
Zes dagen per week is hij op de club. Hij is wedstrijdsecretaris, maar bekommert zich om heel veel zaken. “Ik onderhoud op dagelijkse basis de contacten met de gemeente en de KNVB. Daarnaast doe ik een stukje facilitair en wat klein onderhoud. Als het eten en drinken voor de kantine wordt gebracht, neem ik dat ook in ontvangst. Als er iets door een specialist gerepareerd moet worden, sta ik ‘m bij. Ik zit bijvoorbeeld nu weer te wachten op een mannetje voor het licht op het velden, want er is storing.”
Zonder hem zou het op zaterdag een organisatorische bende worden. Hij neem de veld- en kleedkamerindeling voor zijn rekening. “Dat is best een puzzel”, weet hij. “Met soms 44 wedstrijden thuis is een strakke planning vereist. We hebben 28 kleedkamers. Die zijn continu in gebruik, maar je moet wel rekening houden met het feit dat er ook meisjesteams en G-teams zijn. Die kan je niet bij de jongens plaatsen.”
Een acht- tot vijf-mentaliteit past niet bij de functie van verenigingsmanager, stelt Habermehl. “De club bestaat voornamelijk uit vrijwilligers, dus is het logisch dat er ook in de avond veel contact is met elkaar. Als je niet flexibel ben, ben je niet geschikt voor deze functie.”
Inmiddels heeft Smitshoek meer dan achttienhonderd leden en heeft het veel weg van een bedrijf. “Er ligt druk op het complex”, weet Habermehl. Vandaar dat de club nu inzet op kunstgras op het hoofdveld. Een vorig bestuur sneuvelde op de plannen waaraan het zijn lot had verbonden. “Je hebt altijd voorstanders van kunstgras en ook mensen die zweren bij gras”, laat Habermehl zich diplomatiek uit. “Het voordeel van kunstgras is de grotere belastbaarheid.”
“Voorlopig ligt dat veld er nog niet, hoor. Eerst moet er nog de weg met de gemeente bewandeld worden.”
Klik op Smitshoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Smitshoek voor meer informatie over de club.
