Bijna tien jaar had VELO geen vrouwenteam in de competitie. Aan dat gemis kwam drie seizoenen geleden een einde. “Er staat een stevig fundament, gestoeld op enthousiasme”, aldus trainer Ronald van Santen en reserve-aanvoerster Desiree van der Linden.
Al vroeg in augustus stond voor de Wateringse vrouwen de eerste training op het programma. “We willen een fatsoenlijke voorbereiding draaien, want begin september zijn al de eerste bekerwedstrijden”, reageert Van Santen. “Ik ben fanatiek en die meiden gelukkig ook. Ze trainen heel graag. Als tijdens het seizoen een wedstrijd wordt afgelast komt in de groepsapp meteen de vraag of we toch wel gaan trainen. Dat zegt iets over het enthousiasme van deze groep.”
Desiree van der Linden (20), afkomstig van het Poeldijkse Verburch, bevestigt de positieve instelling van de spelersgroep. “We hebben heel veel lol en stralen dat volgens mij ook wel uit. Daarnaast zijn wij erg scherp op negatief gedrag. Dat tolereren we simpelweg niet. Ronald benadert ons ook altijd positief. Positief kritisch ja. Hij past daarom goed bij ons.”
In een grote vereniging als VELO duurde het wel even voordat het eerste en enige vrouwenteam erkenning kreeg. Van Santen vindt dat wel logisch. “De club probeert alles zo goed mogelijk te regelen. Toen we vorig seizoen kampioen werden, hadden ze bij de huldiging op het veld een grote verrassing: een eigen sponsor. Daar waren wij al tijden mee bezig geweest.”
Van Santen begint aan zijn zevende seizoen als trainer van de meisjes- en vrouwentak. “Ik ben jarenlang trainer geweest bij jongensselecties. Op een gegeven moment ben ik trainer geworden van het team van mijn dochter Lois. Ik ben eigenlijk meegegroeid met het team. Drie seizoenen geleden ben ik meegegaan naar de senioren. VELO had al zeker tien jaar geen vrouwenteam gehad. Van de MO19 gingen vier, vijf speelsters over en uiteindelijk hebben we besloten om het hele team naar de senioren over te hevelen.” Door de KNVB werd VELO aanvankelijk ingedeeld in de vijfde klasse, het laagste niveau. “Dat leek ons geen goed idee. Met alle respect, maar ik zag die jonge meiden niet in een veredelde huisvrouwen competitie lopen. Bij de MO19 speelden we nota bene op het ene na hoogste niveau. De KNVB heeft ons uiteindelijk ingedeeld in de vierde klasse, waarin we met vlag en wimpel kampioen zijn geworden.”
Afgelopen seizoen eindigde VELO in de derde klasse op de zesde plaats. “Dat was zeker niet slecht”, meent Van Santen. “Onze doelstelling aan het begin van het seizoen was handhaven. In de seizoenen daarvoor waren alle gepromoveerde clubs meteen gedegradeerd. Je speelt wel meteen in de A-categorie.”
“Die doelstelling van handhaving hebben we snel aangepast”, vult Van der Linden aan. “Halverwege de competitie stonden we zelfs tweede.”
Van Santen: “We zijn twee belangrijke speelsters kwijtgeraakt, één door studie, de ander ging backpacken. Daardoor hebben we wat terrein moeten inleveren, maar al met al was het een goed seizoen.” Voor het nieuwe seizoen is de oefenmeester desondanks voorzichtig wat een doelstelling betreft. “Onze keepster Luciende Witjes is naar Lyra gegaan en zij was een belangrijke steunpilaar.”
Van der Linden, spelend als rechtsachter of centrale verdediger, durft de lat wel hoger te leggen. “Waarom zouden we niet voor top5, top3 kunnen gaan”, vraagt zij zich af. “Volgens mij zit het redelijk goed in elkaar bij ons. We hebben voorin met Jana van Oudheusden, Laura Kleine Deters en Lois van Santen veel snelheid. Dat proberen we uit te buiten door de tegenstander te laten komen en bij balwinst snel om te schakelen.”