Stefan Visser kende bewogen maanden. Een tijdje geleden werd hij voor het eerst vader. Op het veld was er ook verandering: zijn positie centraal achterin bij Stolwijk is ingeruild voor die van spits.
“Het is het mooiste wat ik in mijn leven heb meegemaakt”, vertelt Visser (29) vol trots over zijn pasgeboren zoontje die de naam Morris heeft gekregen. Doorslapen doet de kleine Visser nog niet, maar dat maakt de kersverse vader niets uit. “We moeten er wel eens vier keer per nacht uit. Het zijn gebroken nachtjes, maar we doen het met liefde.”
De kleine Morris is inmiddels ook al in het bezit van zijn eerste Stolwijk-shirt. “Gekregen van mijn teamgenoten”, zegt Visser. “Natuurlijk gaat hij later ook voetballen.”
Met tien punten uit de eerste vier wedstrijden is Stolwijk goed aan het seizoen begonnen. Dat heeft aan de Sportlaan ervoor gezorgd dat de sfeer is opgeknapt, meent Visser. Na de degradatie vorig seizoen was de club in mineur. “We hebben best een vervelend jaar achter de rug”, doet Visser uit te doeken zonder daarbij veel uit te wijden. “Stolwijk hoort in de vierde klasse thuis, maar het is voor de jonge spelers wel goed om een niveautje lager te spelen. Daar hebben ze net even wat meer tijd om zich te ontwikkelen. Ze hoeven minder op de tenen te lopen.”
Visser maakt wel duidelijk dat, als het aan hem ligt, niet de bedoeling is dat Stolwijk een blijvertje wordt in de vijfde klasse. “Het doel is om snel weer terug te keren in de vierde klasse. Het liefst binnen een jaar.”
Om dat te bewerkstelligen heeft Marco Lange een andere rol voor Visser bedacht. De teamleider van een vleesbedrijf is verhuisd van centraal achterin naar de punt in de aanval. Dat lijkt opmerkelijk. “Aan de ene kant wel, aan de andere kant weer niet”, reageert Visser, die voordat hij bij Stolwijk als centrale verdediger werd ingezet, in de jeugd bij Jodan Boys spits speelde. “Het is natuurlijk wel even geleden, dus het is zeker wennen. Of ik het leuk vind? Jazeker, ik ben het aanspeelpunt voorin. We zijn met drie aanvallers gaan spelen, vorig seizoen speelden we nog 4-4-2.”
En heimwee naar zijn ‘oude’ positie heeft hij niet. “Ik speel er nog regelmatig, hoor. Zowel tegen SPV’81 als tegen WDS kwamen wij door een rode kaart met tien man te staan. Dat was rond de vijftigste minuut. De trainer haalde me meteen van voren naar achteren. Beide wedstrijden wonnen we met 2-1.”
Dat hij bij Stolwijk de oudste speler is, merkt hij vooral in de kleedkamer. Waar ploeggenoten vertellen in welke kroeg ze een dag eerder een biertje hebben gedronken, wordt er smadelijk gelachen als de aanvoerder verhaalt over zijn nachtelijke en gebroken nachten. “Ik probeer mijn verantwoordelijkheid te pakken als oudere speler. Dat betekent dat ik de jongens help met aanwijzingen. Vroeger ging ik soms wat te ver in mijn fanatisme. Ik ben nu meer van de positieve coaching, maar het hoeft ook niet altijd lief te zijn. Je mag elkaar best even de waarheid zeggen. Met elkaar wil je het beste bereiken.”
Klik op vv Stolwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Stolwijk voor meer informatie over de club.
