LAMSWAARDE – De blijdschap was groot toen er in de zomerperiode weer mocht worden gevoetbald en getraind. Ook bij Tomasz Hermans, keeper bij SDO’63, die met zijn ploeg monter begon aan het avontuur als vierdeklasser. Alleen werd het in meerdere opzichten een seizoen om snel te vergeten.

“Allereerst natuurlijk omdat al zo snel in het seizoen de stekker er opnieuw werd uitgetrokken. En anderzijds omdat we begonnen met een reeks heel slechte resultaten. In de beker speelden we thuis nog 0-0 tegen Sprundel, maar verder hield het niet over. Daarbij zat het ook op meerdere manieren tegen met een flink aantal geblesseerde spelers.”

En het waren niet de minsten, want onder andere Martijn Ivens en aanvoerder Edwin Strobbe vielen met uiteenlopende kwetsuren langdurig weg.  “En daarna kreeg de ene na de andere speler te maken met tegenslag en werd de spoeling wel erg dun. Ook zelf had ik geregeld last van een onwillige schouder en kreeg ik last van mijn knie. Dus als dan ervaren jongens en basisspelers wegvallen dan komt dat zeker bij een kleine vereniging zoals wij zijn ook in de prestaties tot uiting.”

En dat het moeilijk zou worden dat had Hermans wel ingeschat doordat ze, na het opheffen van de vijfde klasse, zichzelf moesten gaan meten op een hoger niveau. “Dan verwacht je wel dat je niet voor de bovenste plekken gaat meestrijden, maar bovenin de middenmoot hadden we toch wel gehoopt. Zeker omdat we ook in voorgaande jaren best goed voor de dag kwamen in de vijfde klasse. Maar dat liep even anders helaas.”

Hermans (20) speelde in het verleden onder meer voor Hontenisse, HVV’24, St. Niklaas, Temse en in de jeugd van profclub Beerschot-Wilrijk. Daar verloor hij op zijn zeventiende het plezier in het keepen en stopte. Tot SDO’63 hem twee seizoenen geleden benaderde. Van de jeugd bij de Belgische profs naar een leven als doelman in de zondag vijfde klasse. “Een wereld van verschil inderdaad, werkelijk in alles. Alleen met één verschil: hier heb ik het plezier zónder de dagelijkse druk van het moéten presteren hervonden! Ik ging van zes dagen voetballen naar nul en heb toen twee jaar geen bal meer aangeraakt. Ik ben toen eerst terug gaan meetrainen en besloot om weer letterlijk de handschoen op te pakken. En tot op heden geniet ik er weer volop van!”

Waar tijdens de coronaperiode de voetbal stil kwam te liggen en ook de trainingen nagenoeg geen doorgang vonden, daar had Hermans het uiteindelijk druk genoeg met de geboorte van dochtertje Tesz. “Dat was niet direct zo gepland, maar het is prachtig! Ik geniet er iedere dag van. Elk cliché is waar, het is een onbeschrijflijk gevoel.”

Toch kan hij inmiddels niet wachten om weer het veld op te gaan en kijkt hij uit naar trainingen en ook naar het nieuwe seizoen. “Zeker weten. Dat kan alleen maar beter gaan dat het nu is gelopen. En bovendien hebben de geblesseerden nu ruimschoots de tijd om te herstellen. En dan kunnen we hopelijk écht laten zien wat we waard zijn.”

Voor meer artikelen over SDO’63 klik hier