“Goed zo, Finn!”, klinkt het vanaf de zijlijn. Het JO7-team van Hellevoetsluis speelt onder het genot van een heerlijk voorjaarszonnetje tegen de leeftijdsgenoten van Rozenburg.
De ene keer wordt de bal lukraak weggeschoten, de andere keer volgt iets wat op een combinatie lijkt. En als de bal in het doel van Rozenburg verdwijnt springen de spelertjes van Hellevoet elkaar om de nek. “Winnen is niet belangrijk”, zegt Solita Vauda, de coördinator van de ministars van Hellevoetsluis, die nadrukkelijk aanwezig is langs de lijn om haar pupillen van instructies te voorzien. “Samen spelen is best lastig op deze leeftijd, vandaar dat een goede aanwijzing wel nodig is.”
Vauda heeft zich sinds twee jaar ontfermd over de ministars van de club. De ‘kleine sterretjes’ zijn er al vanaf vier jaar. “De oudste kinderen spelen in de JO7, in een eilandcompetitie. Dat doen we om ze en ook de ouders te laten wennen aan competitievoetbal. De KNVB heeft voor die leeftijdsgroep nog geen competitie, vandaar dat we dat als clubs onderling doen. Rozenburg doet mee, maar ook OVV en Spijkenisse.”
Vauda (32), en moeder van een bij de JO8 voetballende zoon, voetbalde vroeger in haar jongere jaren zelf bij Hellevoetsluis. “De laatste wedstrijd voor dames 1 zal al zeker tien jaar geleden geweest zijn. Ik ben hier echter nooit echt weggeweest. In mijn tijd heb ik altijd één of andere vrijwilligersfunctie bekleed. Ik ben ook een paar jaar jeugdcoördinator geweest. Mijn broer speelt nog in het eerste elftal. Ik blijf vaak bij hem kijken.”
De ministars zijn intussen een begrip bij de club. “Het is onze kweekvijver”, zegt Vauda. “Het is vooral bedoeld om kennis te maken met voetbal en om de eerste beginselen bij te brengen. Het doel is niet om een team van tikka-takka voetballers voort te brengen, haha. Het gaat om spel en plezier. We doen oefeningen voor het passen, dribbelen en aannemen van de bal. Dat is al goed zat. Uiteraard sluiten we af met een partijvorm, want hoe jong ze ook zijn, dat vinden jongens en meisjes het allerleukste.”
Er wordt getraind op woensdagmiddag van drie tot vier uur. “Ze kunnen aardig druk zijn”, zegt Vauda. “Het is maar een uurtje, maar je kan behoorlijk versleten thuis komen. Ik vind het geweldig om met dat gespuis bezig te zijn, maar ze hebben wel veel aandacht nodig. Gelukkig hebben we genoeg ouders die ook af en toe een handje toesteken. Dan is het altijd handig als vader of moeder ook zelf gevoetbald hebben.”
Klik op Hellevoetsluis voor het laatste artikel over de club.