Teleurstelling alom. Opnieuw kon vv SJC de verwachtingen niet waarmaken. Deze keer was het in degradatienood verkerend TAC’90 die, zij het wel met kunst en vliegwerk, de wedstrijd in eigen voordeel besliste.
SJC kon voltallig aan de strijd beginnen hoewel Wesley Haasnoot nog ontbrak wegens een botbreukje in de pols. De zwartwitten, deze keer in het oranje uittenue, oogden direct alweer wat onzeker. De bal ging achterin heel veel malen van man tot man maar dan wel in het veilige gebied vlak voor de 16 van keeper Lex Hoogervorst. Waarna vervolgens heel vaak het middenveld werd overgeslagen en zocht men vooral de ruimte achter de verdediging. Maar dit ging veel te vaak niet al te zuiver. Met als bijkomend gevolg dat de middenvelders nauwelijks in de vrije ruimte werden aangespeeld. Tel daarbij op dat er op dit middenveld ook nog eens te veel balverlies werd geleden en de oorzaak van het verlies is duidelijk.
Toch begon men vol goede moed en de eerste mogelijkheid was erna 7 minuten voor Tom Duindam. Maar niet veel later zo’n zelfde kansje voor TAC ’90. SJC kwam vervolgens goed weg toen een kopbal van Da Luz op de lat belandde. Dit bleek al snel uitstel van executie want even later stond er, na een simpel ogende actie van TAC’90, toch de 1-0 op het scorebord. Nadat in de 18e minuut Lex Hogervorst nog handelend kon optreden leek SJC al snel de gelijkmaker te kunnen produceren. Maar keeper Jhudamier verrichtte een wonderbaarlijke redding.
SJC bleek uiteindelijk wederom niet in goede doen. Net als tegen Hoogeveen leek de passie te ontbreken, kwamen combinaties niet tot resultaat, werden diepe ballen te onzuiver gelanceerd en kon de tegenstander de bal te vaak te eenvoudig onderscheppen. TAC ’90 bleek feller in de duels en trainer IJzendoorn riep van af de kant: ’We moeten aan de bal veel beter en nauwkeuriger zijn mannen’. En zo was het ook.
Het spel van SJC oogde laconiek en TAC ’90 kon steeds het initiatief overnemen. Kort voor rust wist doelman Lex Hoogervorst gelukkig nog erger te voorkomen met een meer dan spectaculaire redding.
SJC kwam na de thee terug zonder Younes en Van Trigt. In hun plaats werden Sven Wisselink en Mark Turk ingebracht. Kort na rust ontbrak het SJC aan geluk toen Chris Hoogervorst, op aangeven van Tom Duindam, op de lat kopte. En toen kwam de 55e minuut. Terwijl het dus wachten leek op een Noordwijkse treffer viel het doelpunt aan de andere kant. Heel simpel werden de verdedigers uiteen gespeeld en had Hoogervorst het nakijken: 2-0.
Vriend en vijand begreep dat hiermee de wedstrijd voor een belangrijk deel was gespeeld. SJC deed de begrijpelijke omzettingen verhoogde de druk, ging heel opportunistisch voor alles of niets en moest ervaren dat TAC ’90 kans zag om de wedstrijd maximaal te frustreren. Met de regelmaat van de klok stortte spelers zich kermend ter aarde, kwam de verzorger uiterst traag met de bekende spons en werd SJC het snel hervatten van het spel onmogelijk gemaakt. Bovendien kwamen de ingelaste drinkpauzes de Hagenaars ook goed uit.
De overigens zeer goed leidende scheidsrechter Nihat Babat maakte duidelijk dat hij de vertragingstactiek onderkende door steeds op zijn horloge te wijzen. Maar dat nam de frustratie bij de in het oranje gestoken zwartwitten niet weg. Met na een uur Jelle van Went voor de licht geblesseerde Strojil werd het spel van SJC nog opportunistischer. Centrale verdedigers Verweij en Lim verschenen steeds vaker in de spits en Jelle van Went had de opdracht om de diepe bal steeds achter de verdedigingslijn te deponeren.
Vervolgens belandde een poging van Mark Turk juist aan de verkeerde kant van de paal. SJC deed echt wat het kon maar dat bleek deze middag opnieuw niet voldoende. Het was de 79e minuut toen bij de meegereisde supporters een sprankje hoop gloorde. Vanuit een goed genomen corner kopte Timo Verweij raak: 2-1, Dat was het sein voor een alles of niets offensief. Terwijl de klok langzaam maar zeker richting het einde opschoof kwamen er mogelijkheden en kansjes. Een grote kans was er nog voor Frans van Niel maar die trof de paal.
Het ging allemaal niet naar wens van SJC. Zoals gezegd maakte de verzorger van TAC ‘90 overuren, bleef SJC op de gelijkmaker jagen en probeerde de scheids TAC’90 tot spoed te manen. Maar nadat ver in de bijgetrokken tijd het laatste fluitsignaal had geklonken was het resultaat voor TAC ’90 maximaal en stond SJC opnieuw met lege handen.
De conclusie dat hiermee mogelijke promotie definitief om zeep werd geholpen is misschien te voorbarig. Maar er zal toch wel heel wat moeten gebeuren wil SJC de overstap naar de 3e divisie zondag alsnog kunnen gaan maken. Zondag is er een inhaalprogramma en speelt SJC niet. Op Hemelvaartsdag spelen we, thuis tegen de Zouaven. Op 29 mei speelt SJC uit bij Emmen en de slotwedstrijd is thuis op 6 juni tegen Alphense Boys. Voor de trainer maar zeker ook voor de dragende spelers een week om te bezinnen. Want dat SJC beter kan weten we inmiddels wel maar er is iets extra’s nodig om het seizoen positief af te sluiten.
Klik de link voor een recent artikel over SJC