Dat het een zwaar seizoen ging worden dat wist men bij SSV’65, maar dat ze als allerlaatste zouden eindigen in de 2e Klasse G had niemand binnen de club verwacht. Zo komt er ook voor assistent-scheidsrechter Sjaak Remijn na negen onafgebroken seizoenen een voorlopig eind aan het tweedeklasserschap.
“In totaal speelden we vijftien jaar in de tweede klasse, maar ik ben negen seizoenen geleden in de tweede klasse begonnen als grensrechter toen ik werd benaderd. Daarvoor was ik altijd leider bij de verschillende jeugdteams waarin mijn zoon sinds zijn zesde voetbalde. Tot de B-junioren was ik elftalleider, bij de A-junioren een jaartje niet. Toen hij bij het eerste kwam, kreeg ik de vraag om grensrechter te worden en dat doe ik nu nog steeds. Mijn zoon is nu achtentwintig maar voetbalt inmiddels bij Kloetinge. Ik heb er nooit over gedacht om weg te gaan bij SSV’65 want dit is mijn club. Dus zodoende loop ik hier al ruim twintig jaar met heel veel plezier rond als vrijwilliger op Sportpark Het Schenge.”
Na de ‘narrow escape’ die de blauwhemden vorig seizoen wisten te bewerkstelligen bleek dit seizoen de tegenstand van met name de Zuid-Hollandse ploegen simpelweg te groot. “Die teams beschikken over veel bredere selecties en veel meer ervaring in de ploeg. Wij hebben vooral veel jonge jongens en dan merk je dat die soms nog tekort komen. Er zijn vorig jaar een paar heel ervaren krachten gestopt of vertrokken zoals Thomas Matheijer, Claude de Smit en Salim Achoui. Dat was voor ons een fikse aderlating jammer genoeg. En als je ziet hoe de verhoudingen waren in onze klasse, dan zie je dat alleen Arnemuiden va de Zeeuwse teams enigszins kon aanhaken. Alle teams ‘onder de streep’ van directe degradatie en nacompetitie komen uit Zeeland…”
De rol die Remijn vervult is er niet eentje waarvoor ze in rijen van drie staan opgesteld om ze te accepteren, want grensrechter zijn in het hedendaagse voetbal is niet altijd de leuke klus. “De spoeling van vrijwilligers wordt bij clubs helaas overal dunner. Maar ik beleef er vooral enorm veel plezier aan. Ik ben actief in de buitenlucht en maak onderdeel uit van een vereniging en blijf er ook fit door. Natuurlijk krijg je soms vanaf de kant ook wel eens het een en ander te horen of naar je hoofd geslingerd. Zolang het niet te grof is of fysiek wordt, dan raakt het me niet. Ik probeer altijd naar eer en geweten vooral op een eerlijke manier te vlaggen. Maar ook ik ben niet onfeilbaar en maak heus wel eens een fout. Maar wie doet dat niet? Het zal in elk geval nooit opzettelijke gebeuren, want daar ben ik de persoon niet naar.”
Dit seizoen zal Remijn dus bij clubs in de derde klasse de vlag ter hand nemen. “Voor de groep is het misschien wel eens goed. Niet steeds op je tenen lopen, maar gewoon eens lekker aanvallend kunnen voetballen en wat betere resultaten boeken dan voornamelijk verliespartijen. Het is ook wel eens leuk om bovenin de linkerrij te spelen dan steevast jezelf te moeten verweren tegen degradatie. De groep is heel erg jong en er komen een paar goede talenten door. Ik kan daar dan ook wel van genieten als er jongens van achttien of negentien in de basis staan en het leuk doen.”
En dus kijkt de Goesenaar er ook wel weer naar uit, want de rit naar de club maakt hij na al die jaren nog steeds fluitend. “Ik ben een echte SSV-man. Het is een prachtige vereniging. Gezellig, niet al te groot, maar wel met oog voor ieder lid binnen de club en draait het niet louter om het eerste. Bovendien word je ook als vrijwilliger enorm gewaardeerd en dat voelt gewoon enorm fijn.”
Klik op SSV’65 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SSV’65 voor meer informatie over de club.
