Semjon de Bruijne stapte ruim zeven jaar geleden in het kielzog van zijn vriend Ben Hoogwerf van Zwaluwen over naar DVO’32. Waar Hoogwerf deze zomer zijn carrière een vervolg gaf bij Kethel Spaland volgt zijn voormalig assistent een ander spoor, die van cultuurbewaker van Door Vrienden Opgericht.
De Bruijne is in het dagelijks leven werkzaam bij de gemeente Vlaardingen op de afdeling openbare ruimte. Groen, verkeer, alles gaat door mijn handen. “We proberen als gemeente de nieuwste ontwikkelingen toe te passen. Waterdoorlatende parkeerplaatsen, maar ook parken inrichten als een beweegruimte, zoals we dat nu doen met het Marnixplantsoen, niet zo ver van DVO’32 vandaan.”
Toen De Bruijne vorig seizoen met het bestuur om tafel zat om over zijn toekomst bij de club van de Marathonweg te praten, kreeg hij te horen dat DVO hem zag als cultuurbewaker. “Ze wilden mij graag als assistent-trainer langer vastleggen. De nieuwe trainer moest het met mij doen, anders gingen ze door naar de volgende. Uiteraard gaf dat mij een goed gevoel.”
De Bruijne betekende in de ruim afgelopen zeven jaar dan ook veel voor DVO. Veel meer dan zijn functie als assistent-trainer zou vermoeden. “Ik ben inderdaad met Ben hierheen gekomen”, zegt hij. “Ben en ik waren bij Zwaluwen trainer van de C1 en C2. Hij kreeg de vraag of hij trainer wilde worden bij DVO. Ik vond dat hij die kans moest pakken. Hij twijfelde, maar wilde het wel doen als ik met hem zou meegaan.”
De twee vrienden kwamen niet bepaald in een gespreid bedje terecht. DVO’32 had toen vrijwel geen jeugd en leek ten dode opgeschreven. “Toen we een wedstrijd van het eerste elftal zijn gaan kijken, was de kantine dicht vanwege gebrek aan vrijwilligers.”
De twee stapten toch in en verzamelden enthousiaste vrijwilligers en gelijkdenkenden om zich heen. “We deden veel meer dan alleen een selectie optuigen. Echt overal bemoeiden we ons mee. We organiseerden open dagen voor de jeugd en lanceerden de campagne ‘Samen zijn we DVO’ met nadruk op de kernwaarden van de club. We haalden al snel een vrouwenteam binnen. Wij waren er zaterdag al om negen uur ’s morgens om de jeugdtrainers te begeleiden.”
“Door dat alles kreeg de club een boost. In het tweede seizoen werden we kampioen en dat zorgde voor nog meer enthousiasme. We kregen voor DVO-begrippen zelfs weer een aanzienlijk aantal jeugdteams. Inmiddels is het aantal weer behoorlijk afgenomen. Je ziet dat het lastig is om een jeugdafdeling te hebben met vaak maar één team per leeftijdscategorie. Als je dertien spelers hebt en er stopen er drie moet je het hele team opdoeken.”
Op het veld slaagde DVO er telkens wel in om de selectie aan te vullen. “We kijken goed uit onze ogen naar spelers die het niet naar de zin hebben elders. Maar we hanteren wel het uitgangspunt dat een nieuwkomer altijd een bekende is van een speler die al bij ons speelt. Er komen geen wildvreemden binnen. Zo borgen we ook de kernwaarden van de club.” Kernwaarden als passie en vriendschap die met koeienletters op vier reclameborden rond het hoofdveld staan geschreven.
De Bruijne vindt dat belangrijk, zoals hij het ook belangrijk vindt dat hij als assistent-trainer tussen de groep en de hoofdtrainer staat. “Ik hoor van alles en zorg dat de jongens hun verhaal bij mij kwijt kunnen. Zoals ik er ook ben om als klankbord van eerst Ben en nu Raymond de Romph te fungeren. In het begin was het even zoeken naar de balans, want we kenden elkaar niet. Die hebben we inmiddels gevonden. Ik ken deze groep al jaren, maar Raymond moet vooral ook zijn eigen ontdekking doen.”
“Ik ben onder Raymond wel een stuk rustiger geworden aan de kant. Dat komt ook omdat hij weer wat drukker. Twee dode vogeltjes op de bank is niet goed, maar dat geldt ook voor twee druktemakers.”
Klik op vv DVO’32 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv DVO’32 voor meer informatie over de club.