Als Danny Slegers, de trainer van DFC, het telefoonnummer van zijn rechtsback doorstuurt, staat er een wel heel vreemde naam op het scherm: ‘Joker’. Dat is hoe Sabit Kayhan (35) wordt genoemd.
DORDRECHT – Kayhan is de gangmaker binnen de eerste selectie van DFC. Door een akkefietje was hij even weg bij de club, maar hij is nu alweer aan zijn derde seizoen bezig bij de club. Voor Kayhan voelt DFC niet als een club, maar als een tweede familie. De 35-jarige Dordtenaar groeide er op, doorliep álle jeugdteams en maakte op zijn zeventiende zijn debuut in het eerste elftal. Wie Kayhan spreekt, merkt meteen: dit is iemand die leeft voor voetbal én voor zijn club, zelfs als hij af en toe een uitstapje maakte.
Oneerlijk
Sabit Kayhan begon in de F2 van DFC en bleef jarenlang in het rood-wit te vinden. ,,Ik heb alle jeugdteams gehad.” Zijn positie veranderde nog weleens. ,,In de jeugd heb ik alles gespeeld: laatste man, spits, nummer zes, back. Ik stond waar het team mij nodig had.”
Als 17-jarige maakte Kayhan zijn debuut in de hoofdmacht en groeide hij uit tot vaste waarde. Na een aantal seizoenen maakte hij de overstap naar SC Amstelwijck waar trainer Danny Slegers aan het roer stond. Na een promotie in de derde klasse keerde Kayhan (met Danny Slegers) terug naar DFC. Het ging goed totdat een incident op een training zijn loopbaan tijdelijk een andere richting op stuurde.
,,Er was een jonge speler die een scheldwoord gebruikte naar mij toe. Ik pakte hem bij zijn nek en zei dat ik geen knikkervriendje van hem was. Danny was toen trainer en stuurde me naar het tweede en die jongen die mij uitschold mocht gewoon blijven. Dat vond ik heel oneerlijk. Ik heb dat seizoen netjes afgemaakt en ben daarna weggegaan. Als dat niet was gebeurd, had ik mijn hele leven bij DFC gezeten.”
Vuurwerk
Na periodes bij ZBC’97 en GSC/ODS keerde Kayhan terug naar het oude nest. ,,Het bleef toch kriebelen. Ik had stiekem spijt. Ik miste de club. Na mijn eigen wedstrijden bleef ik hangen en kwam ik Danny telkens tegen. Het akkefietje was vergeten en daar kunnen we nu alleen nog maar om lachen.”
Sinds drie seizoenen is Kayhan weer volwaardig terug in het rood-witte tenue, waarbij hij inmiddels voornamelijk als rechtsback speelt. ,,Er is concurrentie, soms zit ik wissel. Maar als ik mezelf vergelijk, vind ik dat ik beter ben. Tegelijkertijd accepteer ik alles hoor. Ik doe álles voor mijn club. Voor de derby tegen EBOH reed ik ’s ochtends voor de wedstrijd nog naar Baarle-Nassau voor vuurwerk.”
Zijn rol bij DFC gaat verder dan voetballen alleen. ,,Ik ben een soort joker’’, lacht hij. ,,Ik heb invloed in de groep, zorg voor sfeer. In een rondootje als iemand een panna krijgt, moedig ik iedereen aan om bovenop diegene te springen. In de kleedkamer wat lol maken, dansen, filmpjes, dat hoort erbij.”
De jeugd van DFC kent Joker goed. ,,Kinderen zijn het leukste wat er is. Ik heb twee jaar als jeugdtrainer gewerkt, maar dit seizoen werd het even te druk. Toch sta ik achter de bar, in de keuken, fluit ik wedstrijden of val ik in als trainer.”
Buiten DFC heeft Kayhan nog een andere grote liefde: Galatasaray. Zijn verhaal over Wesley Sneijder zegt alles. ,,Ik las in het AD dat hij met zijn ploeg uit Qatar een oefenwedstrijd tegen Oss zou spelen. Ik vroeg diezelfde dag vrij om hem te zien, maar mijn bedrijfsleider weigerde. Ik zei: dan neem ik ontslag. Toen liet hij me toch gaan.” Ook kreeg hij in Istanboel een shirt van Garry Rodrigues, die eerder bij FC Dordrecht speelde. ,,Hij gaf het aan mij, echt kippenvel en heeft hem later in Nederland nog gesigneerd. Dat shirt hangt nu ingelijst naast mijn gesigneerde Sneijder-shirt.”
Klik op DFC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DFC voor meer informatie over de club.