Tien jaar duurde de (relatieve) verwijdering tussen Papendrecht en doelman Roy Rijntjes. Dit seizoen is de 23-jarige keeper terug op Slobbengors, waar hij van de nieuwe trainer Johan Sturrus het vertrouwen heeft gekregen en het plezier in het voetbal heeft hervonden.
“Het voelt als een warm bad. “Vraag aan Roy Rijntjes hoe zijn eerste maanden na zijn rentree bij Papendrecht zijn bevallen en je krijgt een enthousiast antwoord dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Rijntjes, in het dagelijks leven accountmanager in de detachering op het gebied van logistiek en transport, voelt zich senang op de plek die voor hem bekende terrein is nadat hij een decennium geleden besloot de wijde voetbalwereld in te trekken.
Tien jaar geleden ben ik vertrokken maar dit was het moment om weer terug te keren, om het plezier in het voetbal weer terug te krijgen. Na enkele maanden kan ik zeggen dat dat gelukt is. In de voorbereiding heb ik wat last gehad van blessures, maar ik heb van trainer Johan Sturrus toch mijn kans gekregen en me in de basis kunnen spelen. Ik zit weer lekker in mijn vel en het voelt weer enorm vertrouwd bij Papendrecht, waar ik de warmte ervaar van de mensen binnen de club.’’
Die warmte was er de afgelopen jaren een stuk minder, beaamt Rijntjes. Bij het Ridderkerkse RVVH hoopte hij op speeltijd maar kwam er de waardering niet waarop hij gehoopt had. ,,En dan voel je eerder kou dan warmte’’, blikt hij terug op zijn periode in Ridderkerk, die drie jaar duurde. ,,Ik zweefde een beetje tussen het eerste en het tweede, dat was best lastig.’’
Daarvoor was Rijntjes onderdeel van de jeugdopleiding van FC Dordrecht en belandde hij via Feyenoord bij Excelsior. ,,Daar heb ik een mooie tijd beleefd. Ik mocht meetrainen met de A-selectie en zat ook verschillende keren bij de wedstrijdselectie, maar tot een optreden in het betaalde voetbal is het helaas nooit gekomen.’’
Terug op Slobbengors heeft Rijntjes de smaak weer helemaal te pakken. Papendrecht sloot de eerste periode af als middenmoter in de tweede klasse F. ,,We behoren tot de minst gepasseerde defensies in de competitie. Verdedigend staat het prima bij ons en het is mooi dat ik daar ook een rol in kan spelen door soms belangrijk te zijn zoals tegen Heukelum. Dit jaar moeten we duidelijk nog aan elkaar wennen: een nieuwe trainer met eigen ideeën en spelers die dat op moeten pikken. Maar ik denk dat we zeker niet onderdoen voor het gros van de tegenstanders, Pelikaan en Nivo Sparta misschien uitgezonderd. Wij missen nog net dat stukje killersinstinct. Als dat ook goed komt, dan doen we – is mijn overtuiging – gewoon mee. Een tegenstander als Roda Boys, waar we op de achtste wedstrijddag tegen speelden en waar we een gelijkspel tegen haalden, maakte op mij ook geen geweldige indruk.’’
Op één ontmoeting verheugt Roy Rijntjes zich in het bijzonder. ,,Ja, die speeldag van 8 december staat bij mij al rood omcirkeld. Nee, niet met blauw’’, verwijst hij met een glimlach naar de dorpsontmoeting in Papendrecht met Drechtstreek die dan op het programma staat. ,,In wat toen nog de E’tjes en de F’jes waren heb ik destijds de onderlinge ontmoeting al gespeeld, maar dit wordt mijn eerste optreden in de senioren en daar verheug ik me enorm op. De sfeer, de entourage: die derby is toch een aparte belevenis.’’
Wat de toekomst brengt, is voor Roy Rijntjes ook nog een raadsel. Maar één ding weet hij zeker: ,,Ik voel me nu helemaal op mijn plek. En ik ben 23 jaar, ik heb nog heel wat mooie jaren voor me.’’