Een strijder, een krijger, gedreven, iemand met een enorme winnaarsmentaliteit die door muren loopt. Bij De Treffers zijn ze maar wat blij met de komst van Ricardo Ippel. De 31-jarige middenvelder kreeg direct de aanvoerdersband om op Sportpark Zuid. “Ik ben van nature een leider. Een band verandert daar niets aan.”
GROESBEEK – Precies op het afgesproken tijdstip zit hij klaar in de grote moderne kantine van de Groesbeekse Tweede Divisionist. Het trainingstenue met het nummer 6 aan. “Ik ben altijd op tijd. Ik ben groot gebracht met discipline. Liep al op mijn negende rond in de jeugdopleiding van Willem II. Dan zijn punten als ‘op tijd komen’ al belangrijk. Ik ben om 17.00 uur klaar op mijn werk in Wijchen en rijd drie keer in de week rechtstreeks door naar het sportpark. Dan warm ik hier mijn eten op, dat is allemaal goed geregeld. Op woensdagavond blijf ik met een aantal jongens over in Hotel De Oude Molen. Dat heeft De Treffers allemaal goed geregeld. Ik ben hier in een fijne omgeving beland.”
Zestien jaar speelde Ippel voor Willem II, vier jaar stond hij onder contract bij MVV Maastricht waar hij ook als captain fungeerde. Gevolgd door een avontuur bij het Belgische Lommel. 217 competitiewedstrijden staan er achter zijn naam. “Dit seizoen is alles anders. In augustus verhuisde ik met mijn gezin naar Schiedam. Nadat mijn vriendin me tien jaar vanwege het voetbal heeft gevolgd en we in Maastricht en het Belgische Mol woonden, koos ik voor mijn gezin. Ik vind het prettig dat Angela nu dichtbij haar familie woont.”
Nieuwe fase
Na zijn afscheid bij Lommel in september 2020 hoopte Ippel in het betaald voetbal actief te blijven. “Maar ik raakte net op het verkeerde moment clubloos. Vanwege corona zijn de financiën in het voetbal achteruit gehold. Ik trainde drie à vier weken mee bij De Graafschap en kreeg daarna te horen dat er budgettair helaas toch niets mogelijk was. Ik ontving een aanbieding vanuit Indonesië, maar dat was niet aantrekkelijk genoeg om met mijn vriendin en onze twee kinderen naar de andere kant van de wereld te trekken.”
“Ik besloot te wachten tot januari, maar ook toen bleef de situatie lastig. Ik kon terecht bij clubs in de Keuken Kampioen Divisie als Helmond Sport of FC Den Bosch, maar ik moet van mijn salaris wel maandelijks mijn huur betalen. Heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt en gekozen voor een maatschappelijke carrière. Ik gaf mijn zaakwaarnemer opdracht om rond te kijken in de Tweede Divisie. De Treffers toonde snel interesse. De club zocht een leider op het middenveld. Iemand die de boel regelt. Een rol die me op het lijf is geschreven. Ook Kozakken Boys was geïnteresseerd, maar wilde nog even wachten. In maart tekende ik bij De Treffers. Ik houd van zekerheid. Via de club kreeg ik een baan aangeboden bij Centralpoint in Wijchen, dat is gespecialiseerd in IT-oplossingen. Ik wil graag iets om handen hebben, ben niet het type dat thuis zit en wacht tot de training begint. Ik zit drie keer in de week om half zeven ‘s ochtends in de auto. Dinsdags ben ik vrij. Of vrij? Sinds april volg ik een opleiding tot Personal Trainer via de VVCS. Online. Voor een training bij De Treffers studeer ik ook vaak een half uur tot drie kwartier. Ik vind het leuk om individuele trainingsschema’s te maken, voedingsadviezen te geven. Daar hield ik me tijdens mijn profloopbaan al vaak mee bezig. Straks moet ik ook kleine praktijkopdrachten gaan vervullen. Komend voorjaar hoop ik mijn diploma op zak te hebben en in deze sector een baan te vinden.”
De deur voor een terugkeer naar het profvoetbal houdt hij op een kier. “Een mogelijke aanbieding wijs ik niet bij voorbaat af, maar ik besef dat het nu erg lastig is. Ik heb vrede met mijn huidige leven. Ik geniet ervan als ik onze zoons Daley (6 jaar, red.) en Jace (4 jaar, red.) in een shirtje van De Treffers aan de kant zie staan bij een wedstrijd. Ze zitten nog niet bij een club, maar dat zal niet meer lang duren. Daley lijkt totaal niet op me. Hij is technisch en in zijn houding wat meer teruggetrokken. Jace niet. Die loopt net als ik door muren heen.” Hij wijst op een van de vele tattoos op zijn armen. Daar staat de datum 13 juli. “Ze zijn allebei op die dag jarig.” Er staan meerdere data op zijn gespierde rechterarm. “Deze arm staat vol met persoonlijke herinneringen. Mijn linkerarm is een verzameling met van alles en nog wat, haha.”
Op 11 september 2010 debuteerde Ippel in de Eredivisie in het shirt van Willem II. “Ajax-uit. Een prachtige omgeving om daar je eerste minuten te maken. Vooraf was ik zenuwachtig. Toen ik het veld inkwam niet meer. Ook al kwam ik al vrij snel Luis Suárez tegen. Ik naaide Urby Emanuelson nog een gele kaart door een Schwalbe.” In 2015 liet hij Willem II na zestien jaar achter. “Ik kreeg een driejarige aanbieding van MVV. Ik dacht via een stapje terug er straks weer een of twee vooruit te zetten. Achteraf tekende ik voor een jaar te lang. Ook in mijn tweede seizoen speelde ik alles. We misten de promotie naar de Eredivisie nipt door een nederlaag in de Play-Offs tegen Roda JC. Als ik dan transfervrij was geweest, kon ik waarschijnlijk kiezen uit clubs. Nu raakte ik uitgerekend tijdens mijn derde seizoen geblesseerd waarna ik blij was dat ik voor nog een jaar kon bijtekenen.”
In de zomer van 2019 vertrok hij naar SK Lommel, dat uitkomt in de Belgische 1e Klasse B, het tweede niveau. “Ik was nieuwsgierig naar het buitenland. Ik hoorde verhalen over België, over strijd, fysiek voetbal, dat wilde ik eens ervaren. Lommel beschikt over een groot complex in de bossen, twaalf velden, maar het stadion en de faciliteiten waren flink verouderd. We bereikten de Play-Offs voor promotie, dat was lange tijd niet meer gebeurd. Toen brak corona uit. De club belandde in financiële problemen en twee maanden ontving ik geen salaris. We hoorden dat er een nieuwe eigenaar kwam. Bleek dat de City Football Group, dat ook eigenaar is van bijvoorbeeld Manchester City. We kregen direct onze achterstallige salarissen en premies voor de Play-Offs uitbetaald, maar beseften ook dat er een karrenvracht aan talenten van buitenaf zou komen. Dat gebeurde. Ik maakte de voorbereiding van het seizoen 2020/21 mee, speelde de eerste twee duels als basisspeler, maar begreep toen dat er geen toekomst voor mij lag. Ik liet mijn contract ontbinden. Uiteindelijk het begin van mijn nieuwe leven.” Hij kijkt rond. “Ik heb een goede keuze gemaakt. Dat ik direct aanvoerder werd, voelt als een eer. Maar ik heb die band niet nodig om als leider op te treden. Dat zit in me. Ik kan hier zijn wie ik ben. Alles is hier uitstekend geregeld. Niet voor niets heb ik mijn contract tot medio 2024 verlengd. Ik heb het naar mijn zin.”
Voor meer artikelen over De Treffers, klik hier.
Voor meer informatie over De Treffers, klik hier.