Toen haar zoon begon met voetballen bij de F’jes en haar dochter eigenlijk niet langer kon wachten, begon voor Rianne Versteeg het verhaal bij Wilhelmina’26. Nu, heel wat hoofdstukken later, is ze leider/coach van de dames en kan de vrijwilligster eigenlijk niet meer zonder. “Ik vind het toch wel heel leuk!”

Want dat Versteeg op zaterdag nu ineens voor de groep staat, was eigenlijk niet helemaal de bedoeling. “Vorig jaar stopte de trainer bij de dames en ik ging toch altijd al mee…” Maar, zo zei ze: “Probeer eerst maar iemand anders.” Dat lukte niet en dus kwamen ze toch weer bij haar uit. “Het is wel even iets anders, omdat je nu echt die verplichting hebt.” Toch bevalt het tot nu toe uitstekend. “Het is een hartstikke leuk team, dus het is zonde als dat opgeheven wordt. Als ze niet meer kunnen voetballen. Uiteindelijk raak je er ook wel weer aan gewend en dan is het eigenlijk heel leuk, dat is een goed teken toch?”

Afwisseling

Hoe leuk ook, zelf voetballen deed Versteeg nooit. “Ik heb 23 jaar in een winkel gewerkt, dan is het lastig. Mijn kinderen komen van kleins af aan al bij Wilhelmina’26, dus dan ga je mee. Begonnen met het trainen van de kabouters, later gestopt en vooral nog veel jeugdactiviteiten gedaan.” Nu dus bij de dames, maar zeker niet alleen. “Mijn man (beter bekend als Jan Sap) doet op donderdagavond de training, Erik (van de Nieuwegiessen) neemt de dinsdag voor zijn rekening.” Op zaterdag is het de beurt aan Versteeg, maar ook doordeweeks is ze aanwezig. “Zeker op donderdag, om te kijken hoe en wat. Waar er op wordt getraind en wie er wel of niet zijn.” Die trainingen zijn iedere keer weer een verrassing. “Heel afwisselend. Dinsdag vaak pass- en trappen en conditie, donderdag techniek. Hoe meer afwisseling, hoe beter.” Aan de begeleiding zal het dus niet liggen. Want ook de nieuwe vlagger, Jesper Meerman valt in de smaak. Maar hoe staat het met de selectie? “Hier in het dorp hebben we twee verenigingen, dat is op het gebied van vrouwenvoetbal wel jammer. Daardoor heb je eigenlijk net niet genoeg dames. Het zou mooier zijn als je één grote club kon maken.”

Oproep

Want qua aantallen, is het soms puzzelen, vertelt Versteeg. “Het is ieder weekend weer hangen en wurgen om er genoeg te hebben. Toch hebben we tot nu toe al onze wedstrijden kunnen spelen. Ze hebben dan toch die drive om te ‘moeten’.” Van jong tot oud. “Op dit moment hebben we drie aanstaande moeders, dus doen er meiden uit de jeugd mee. Onze verdediging bestaat soms uit zestienjarigen. En de oudste is 30.” Een mogelijkheid om een oproep te doen, laat Versteeg dan ook niet liggen. “We hebben op dit moment één meidenteam binnen de club, dus we kunnen best wel wat nieuwe meiden gebruiken. We hebben een hartstikke leuk team, hopelijk komen er daar nog een paar bij.” Ook voor de gezelligheid. “We zijn een graag gezien team in de kantine. Fanatieke voetbalsters, maar wel meiden die houden van een feestje.” Vooral als er wordt gewonnen. “Het zijn echte doorzetters! Ik ben trots op ze, dat ze er iedere keer weer staan.” Helemaal na alle wisselingen. “Er zijn vier meiden van zestien bij gekomen, daar moeten we, samen met de ervaren dames, een team van maken.” En dat is nog niet altijd even makkelijk. “Sommigen hebben lang bij de jongens gespeeld, die zijn toch een ander spel gewend. Ook qua systeem.” Maar zorgen, maakt Versteeg zich absoluut niet. “Ze accepteren elkaar allemaal en hebben het ook leuk buiten het veld. Teambuilding, daar houden we wel van!”

Klik op Wilhelmina’26 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Wilhelmina’26 voor meer informatie over de club.