“Typisch die meiden”, zegt René de Winter (57) na de uitwedstrijd van zijn Katwijk-vrouwen tegen Ter Leede. Ondanks een numerieke minderheid in de tweede helft wint Katwijk met 3-0 in Sassenheim. “Ik had twee geblesseerden en één speelster, dat wisten we, moest in de rust weg voor haar werk. Het tekent deze ploeg dat het niet mort, maar gewoon die voorsprong verdedigt.”

De Winter is alweer bezig aan zijn vierde seizoen bij Katwijk. Wat ooit begon als een tijdelijk klusje is uitgegroeid tot een lang dienstverband. De oefenmeester lacht als hem wordt gevraagd of hij een contract voor het leven heeft. “Ik zit hier goed. Ik hoor geen klachten van die meiden.”

Het vrouwenteam kwam De Winter per toeval op het pad. “Ik moest zelf met voetbal stoppen vanwege mijn knie. Ik wilde wel graag betrokken blijven bij de club en had bij de jeugdcommissie aangegeven dat ik in het volgende seizoen wel weer een B- of A-team wilde trainen en coachen. Dat heb ik in het verleden ook gedaan. Op dat moment haakte de vrouwentrainer vanwege veranderende werkomstandigheden echter af. Die meiden hebben mij toen gevraagd of ik het seizoen wilde afmaken.”

Die drie maanden waren lang genoeg voor  De Winter om volgens eigen zeggen verliefd te worden op het vrouwenvoetbal. “Die meiden hadden de grootste lol samen. Ze gingen voor elkaar door het vuur. Ik werd gewoon een beetje verliefd.”- Dat dat wederzijds was bleek in zijn eerste volledige seizoen. “Uitgerekend één jaar na het overlijden van mijn vrouw speelden we een wedstrijd. Dat was voor mij een emotionele dag natuurlijk. Ik had dat niet aan de grote klok gehangen, maar ze hingen die dag wel allemaal om mijn nek. Hoe ze erachter zijn gekomen weet ik nog steeds niet.”

“Dat sociale spreekt me erg aan. Jongens en mannen hebben dat toch veel minder. Deze meiden voetballen niet alleen samen, maar doen ook buiten het veld alles samen. We hebben sinds een tijdje er twee meiden uit Leiden bij. Bij Leids Ontzet zat de hele ploeg in de binnenstad van Leiden.”

“Daar hoef ik niet zo nodig bij te zijn”, vervolgt De Winter. “Dat weten die meiden ook, hoor. Ik ben over de vijftig. Dat stappen, dat trekken we niet meer.”

“In november zijn we met zijn allen uiteten geweest. We hebben nu een aanvoerster die erg van dat soort dingen is. En de zaterdag na Sinterklaas hadden die meiden een Sintkerstnieuwjaarfeest georganiseerd. Ja, daar moest ik bij zijn. Iedereen had de opdracht twee cadeautjes te kopen voor een paar euro. Ik heb nu nog geen idee hoe dat spel ging, maar er kwam een dobbelsteen bij te pas. En dan moest je de cadeautjes doorgeven. Aan het einde had iedereen twee cadeautjes om uit te pakken. Lol verzekerd.”

Hij weet dat voor de Katwijkse meiden voetbal vaak een bijzaak is. “Het is een sociaal gebeuren. In mijn eerste seizoen, toen we een mindere ploeg hadden met veel meiden die net waren begonnen, kwamen ze soms lallend en gillend van het veld, terwijl er met 12-0 verloren was. Daar moet je als trainer wel om kunnen gaan.” Inmiddels is het niveau, mede door de groei van de meisjesen vrouwentak bij Katwijk, aardig opgekrikt. De Winter: “Twee seizoenen geleden zijn we gepromoveerd van de vijfde naar de vierde klasse. Vorig seizoen speelden we rond de achtste, negende plaats, dit jaar draaien we in de top mee. Er zit echt progressie in.”

Meer informatie over katwijk? Klik hier.
Klik hier voor de hele krant van Bollenstreek.