Rano Burger (22) hoopte bij FC Groningen het profvoetbal te halen. Hij was dichtbij en rook het eerste elftal. Maar toen het Jong-team stopte, moest hij plots weer onderaan beginnen. Na een avontuur in de Hoofdklasse is hij nu nog één niveau verwijderd van zijn droom. “Ik doe er alles aan om die stap nog te zetten”, zegt hij vastberaden.

De middenvelder van OFC uit Oostzaan groeide op in de Amsterdamse Bijlmer. Burger woonde daar tot zijn negende en verhuisde toen naar het rustigere Zaandam. “Samen met mijn moeder, zus en broers kwam ik in een flatje in de wijk Vijfhoek terecht.” Achter het appartementencomplex lag een Cruyff Court. Op dat kunstgras zette de speler zijn eerste stapjes op een voetbalveld. “Ik begon relatief laat met voetballen. Daarvoor was ik nog echt van het buitenspelen en haalde ik kattenkwaad met vriendjes uit. Ik zat nooit stil, dat kon ik absoluut niet. We lelden bijvoorbeeld graag belletje bij vreemden.”

Het trapveldje was vaak bezet door oudere jongens die de broekies niet gelijk toelieten. Daardoor weken Burger en zijn vrienden geregeld noodgedwongen uit naar een stenen pleintje vlak naast het Cruyff Court. “Soms mochten we meedoen met de groteren. Dan merkte ik dat zij ons graag erbij hadden. Dat geeft je een goed gevoel als jonkie.” Door het vertrouwen dat de middenvelder van anderen kreeg, besloot hij aan zijn moeder te vragen of hij bij een echte club mocht. Zij meldde de kleine Rano aan bij het lokale Zilvermeeuwen. “Ik begon daar als keeper. Ik was geïnspireerd geraakt door jeugdserie Galactik Football en wilde zelf ook in het doel staan.” Door toeval zette de coach hem eens in het veld. Daar bleek de krullenbol beter tot zijn recht te komen. “De eerste trainingen nog niet hoor, toen kon ik niks. Ik schoot alle ballen met de punt en liep maar ergens op het veld. Ik rende die wedstrijd echter de meeste meters van allemaal.”

Scouts
Het loopvermogen van Burger bleek zijn geheime wapen. Als keeper had hij die kwaliteit nooit hoeven tonen. Sommigen waren dan ook lichtelijk verbaasd toen hij maar sprintjes bleef trekken. Vermoeidheid leek hij niet te kennen. De middenvelder keek er zelf minder van op. “Ik behoorde bij de conditietest op school al tot de beteren en zette het ene na het andere record neer bij de piepjestest. Zoals ik al zei ‘stilzitten lukt mij nooit’. Ik ren daarom regelmatig als vrijetijdsbesteding.” Nog steeds maakt hij meerdere keren per week een rondje door de wijk en tegenwoordig is hij ook een vaste gast bij de sportschool. In de tussentijd veranderde hij van club. Zilvermeeuwen werd ingeruild voor Hellas Sport. Daar ging hij samen met vrienden voetballen. Zijn talent viel snel op en tijdens wedstrijden zaten er geregeld scouts op de tribune. “Ik hoorde van anderen dat sommigen me volgden en dan ga je als kleine jongen stiekem nadenken.” Toch maakte hij eerst nog een stap in de amateurwereld. Hij vertrok naar Zaanlandia en bleef elke vrije minuut buiten school voetballen op het Cruyff Court.

“Uiteindelijk riep de KNVB mij op voor een oefenwedstrijd met andere talenten uit de regio. Daar kreeg ik de kans om mezelf te bewijzen voor de scouts.” Hij speelde een uitstekende pot en meerdere clubs toonden interesse. Na de wedstrijd stapte zelfs een zaakwaarnemer op Burger af met de vraag of hij hem mocht vertegenwoordigen. “Samen besloten we op een aanbod van FC Groningen in te gaan. Daar zou ik met mijn kwaliteiten het beste tot mijn recht komen.” Het eerste halfjaar was een regelrechte hel voor de voetballer. Hij kwam in een gastgezin terecht en voelde zich alleen. “Ik vond het lastig om te aarden en miste mijn familie. Het liefste zat ik alleen op mijn kamer, dat voelde als de enige veilige plek. Ik vond het bijvoorbeeld lastig om naar de koelkast te lopen en daar iets uit te halen. Gelukkig woonde ik bij super lieve mensen. Zij gaven me de tijd die ik nodig had. Uiteindelijk kroop ik steeds meer uit mijn schulp en ik ben ze eeuwig dankbaar. Ik heb nu nog steeds contact met ze.”

Psychiater
De trainers van Groningen waren in het begin ook ontevreden over hun nieuwe spelertje uit Noord-Holland. Hij had altijd iets te zeggen en kwam regelmatig brutaal uit de hoek. “Blijkbaar was dat gedrag niet geoorloofd bij een BVO, maar die Amsterdamse branie zat in mij. Dat was lastig en ik heb met de clubpsychiater erover gesproken.” Na enkele gesprekken gooide Burger het roer om en dat wierp sportief zijn vruchten af. Na een training ging hij langer door om van zijn energie af te komen en hij oefende nog harder. “Dat had enerzijds met mijn ADHD te maken, maar ik werd er ook beter van.” In het begin speelde hij nog weleens als rechtsbuiten of aanvallende middenvelder. Maar de beste duels maakte de krullenbol als zes. Daar imponeerde hij. “Met mijn loopvermogen kon ik alle gaten dichtlopen en in de duels was ik fysiek sterk.” Zijn team won alle wedstrijden van de traditionele top drie en de ploeg eindigde als tweede in de jeugdcompetitie. “Vervolgens sloot ik definitief bij Jong Groningen aan en ik rook het eerste voor mijn gevoel.” Nadat de club in het hoge noorden stopte met haar beloftenteam moest hij echter plots toch weg.

Hij hoopte op een nieuwe BVO, maar het werd de Hoofdklasse. Achteraf gezien leerde Burger veel bij Purmersteijn. “Ik stond tegen fysiek sterkere mannen. Die ervaring heeft me verder gebracht.” Na één jaar in Purmerend vertrok Burger naar Almere City 021. “Helaas kwam ik net in de coronatijd waardoor ik niet voor het eerste elftal kon spelen. Toen besloot ik één stap terug te doen met de gedachte om er vervolgens weer enkele vooruit te zetten.” Hij ging naar OFC in Oostzaan. Bij zijn komst was de speler enigszins verrast door het hoge niveau en de professionaliteit. In zijn eerste jaar bij OFC pakte het team gelijk het kampioenschap in de Derde Divisie. “Er was veel interesse, maar ik wilde blijven. Helaas gaat het nu wat minder. We hebben veel pech en kampen met blessures. Toch heb ik vertrouwen dat het nog goed komt. Het seizoen is nog lang.” De voetballer, die doordeweeks pakketjes in een PostNL-busje bezorgt, hoopt na dit seizoen een stap hogerop te maken. “Dat is mijn ambitie. Op die manier wil alsnog mijn droom laten uitkomen.” (TVS)

Bron: Tweede Divisie Krant

Klik op OFC Oostzaan voor de laatste artikelen over de club.
Klik op OFC Oostzaan voor meer informatie over de club.