Dat het een moeilijk seizoen ging worden, daar hadden ze vooraf bij WHS wel rekening mee gehouden. Maar dat het zó chaotisch zou zijn dat had niemand voorzien. Maar liefst vijf verschillende trainers voor de selectie die sterk aan kwaliteit had ingeboet en een reeks aan langdurige blessuregevallen, waaronder ook middenvelder Quincy Hoek.

“Het is al bij al een heel teleurstellend en vooral ook chaotisch seizoen geworden. Met maar liefst vijf trainers voor de groep sinds vorige zomer was het nooit echt rustig. Maar we moeten ook realistisch zijn en bekennen dat we gewoon tekort kwamen in kwaliteit. We hebben de afgelopen seizoenen een hoop kwaliteit ingeleverd en ook een brok ervaring. Daarvoor zijn bijna alleen jonge spelers doorgeschoven vanuit het tweede en de jeugd. Dat heeft tijd nodig. Jammer dat we het niet hebben gered, maar anderzijds geeft het nu mogelijkheden om weer opnieuw te gaan bouwen.”

Hoek was zelf bijna het volledige seizoen geblesseerd vanwege een hardnekkige knieblessure. “Mijn hele seizoen was persoonlijk een sportief drama. De wedstrijd tegen Arnemuiden in september was mijn laatste duel dus na twee competitiewedstrijden was het al klaar. Ik moest revalideren, was op de weg terug tot ik me verstapte op het werk. Toen was ik terug bij af en moest weer opnieuw vrijwel vanaf nul beginnen. Enorm frustrerend.”

De voormalig speler van Vosmeer, VVC’68 en Tholense Boys is echter wel in een andere rol het gehele seizoen nauw betrokken gebleven bij de selectie. “Ik zit als assistent-trainer op de bank, ondersteun in de coaching en ook tijdens de trainingen. Heel anders natuurlijk maar voor mij wel een prima manier om dicht bij de groep te blijven. Ik ken de groep, weet wat er leeft en kan op die manier de trainer nu daarin bijstaan. Dat is achteraf met al die wisselingen qua trainers dan wel goed geweest. En ondanks dat het sportief tegenvallend is gelopen voor iedereen is het wel een jaar waarin iedereen in en rondom de selectie veel heeft geleerd.”

De peesblessure in de knie houdt hem dus ongewild al maanden weg van een rol als basiskracht bij de ploeg waar hij vier seizoenen geleden neerstreek en zowel een kampioenschap behaalde als nu dus een degradatie mee beleefde. Toch is het plezier nog altijd aanwezig. “Zeker weten! We hebben een heel jonge maar wel heel leuke spelersgroep. Het was voor iedereen even wennen dat ik nu op een andere manier mijn bijdrage heb en dus ook in de coaching zaken regel. Toen de hoofdtrainer afwezig was heb ik tegen SVOD’22 zelfs een keer alleen de coaching gedaan. Ook dat was weer een bijzonder moment en toch ook wel een leerzame ervaring. Ik geef bij de jeugd WHS overigens ook training aan de MO13, dus die ambitie heb ik voor de toekomst zeker wel om daarin verder te gaan. Maar als het aan mij ligt ben ik liefst zo snel mogelijk ook weer gewoon speler bij WHS.”

Daarvoor moet hij zich dus richten op volgend seizoen en zal het dus vooral zaak zijn om de boel bij elkaar te houden en weer in rustiger vaarwater terecht te komen. Volgend jaar komt Wim Nieuwland naar Sint-Annaland om de eerste selectie onder zijn hoede te nemen. “Hopelijk kunnen we daar met deze jonge selectie weer lekker voetballen en niet constant op de toppen van onze tenen lopen. Ik kan bovendien niet wachten om weer zelf tegen een bal te trappen. Want als ik dit seizoen iéts heb geleerd, dan is het wel dat voetbal het allermooiste is om zelf te kunnen doen.”

Klik op WHS voor meer artikelen over de club.
Klik op WHS voor meer informatie over de club.