Hij stond in de afgelopen vier jaar niet alleen aan de kant met een gescheurde kruisband, maar ook met een mysterieuze liesblessure. Mede daardoor kwam Pieter Foesenek bij DSE de laatste paar seizoenen slechts tot een handjevol wedstrijden, na al die pech, is de beweeglijke spits nu helemaal terug.
Het lijstje aan blessures dat Foesenek (24) uit zijn mouw schudt, klinkt als een heel medisch dossier. De aanvaller van DSE gaat het rijtje rustig af. “Het begon met een gescheurde kruisband, vervolgens een ingescheurde binnenband in mijn knie en tot slot een zeurende lies.” Daartussendoor gooide ook corona nog roet in het eten. “We konden toch niet voetballen, dus na een maand of zes ben ik toen weer begonnen, maar die lies ging nooit weg. Ze wisten nergens hoe of wat.” Twee jaar later, was er eindelijk licht aan het einde van de tunnel. “Bij de podotherapeut. Ik hing aan de linkerkant een halve centimeter door, kreeg zooltjes, sindsdien is de pijn weg. Dat moet het wel geweest zijn.”
Tweede thuis
En dus begon Foesenek vol goede moed aan het nieuwe seizoen bij de derdeklasser. “Nu ben ik weer helemaal fit, dus die lijn wil ik doortrekken.” In een periode van veel onzekerheid en weinig minuten, probeerde de aanvaller positief te blijven. “Dat is af en toe wel pittig, maar je houdt de moed erin. Het spelletje is zó leuk!” Gelukkig kreeg hij daarin steun van zijn broer. “Die heeft zijn kruisband zelfs twee keer afgescheurd, dus we weten helaas maar al te goed hoe het is.” Een vertrouwde omgeving hielp hem daar ook zeker bij. “Al negentien jaar bij DSE. Ik ben wel iemand die gebonden is aan zijn club. Iedereen kent elkaar en het is gezellig druk.”
Als leider van de JO17, merkt de jongen van de club dat iedere keer opnieuw. “Het is een soort tweede thuis, een warme vereniging. Daar ga je ook niet zomaar weg.” Helemaal nu de inwoner van Etten-Leur weer helemaal fit is, is hij nergens liever. “Eigenlijk ben ik nooit bang geweest in de duels, was altijd wel vrij in mijn hoofd. Daar ben ik blij mee.” Afgelopen seizoen was Foesenek de laatste negen of tien competitiewedstrijden al van de partij, in een ‘megajonge’ groep. “Er zijn twee jongens van 30, daarna komen wij. Dat merk je soms wel, hoor. Tegen de kleinere clubs waren we vaak te wisselvallig, terwijl we van de hogere teams juist wisten te winnen.”
Volwassener
Een zevende plek viel dan ook eigenlijk een beetje tegen. “Die slag naar boven, hebben we uiteindelijk niet echt kunnen maken. Maar nu denk ik van wel!” Want het vertrouwen in een goed seizoen is groot. “Top vier en spelen voor promotie. Ik denk dat we daar klaar voor zijn.” Al moet er dan nog wel wat gebeuren, denkt Foesenek. “Er zit super veel voetbal in dit team, maar af en toe moeten we nog iets volwassener spelen. Als er een moment is om te promoveren, is het nu of volgend jaar. Dat is de doelstelling.”
Ook op persoonlijk vlak heeft de spits een duidelijke doelstelling. “De seizoenen aan elkaar rijgen. Nu ben ik vooral aan het genieten van de minuten die ik weer mag maken.” Wel zonder zijn maatje Thomas Laming, die afgelopen seizoen afscheid nam. “Hij hield de bal vast, ik kon er lekker in een vrije rol omheen spelen. Dat past het beste bij mij.” De lat wat betreft doelpunten, legt Foesenek hoog. “Ik hoop op twintig! Dat lukte voor mijn blessures, dus dat moet nu ook lukken.” Toch merkt hij nog wel duidelijk het verschil. “Ik ben anders gaan voetballen, vroeger was ik beweeglijker. Door het revalideren ben ik ‘geblokter’ geworden en minder explosief.” De voorbereiding van DSE belooft wat dat betreft veel goeds. “Aan doelpunten zal het bij ons niet gaan liggen!”
Klik op DSE voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DSE voor meer informatie over de club.