Wat is dat toch met Pelikaan in uitduels? Slechts tegen laagvliegers Brederodes en Altena werd (moeizaam) gewonnen maar tegen een beetje aansprekende club (alleen tegen Heukelum was er een gelijkspel) werd er verloren. Het ligt niet aan het verschil tussen kunstgras en gewoon gras want EBOH en Nivo Sparta spelen ook op kunstgras. Maar wat dan wel? Instelling? Beleving? Scherpte? Concentratie? Motivatie? Wie het weet mag het zeggen.
In de eerste helft tegen Wilhelmina ’26 uit Wijk en Aalburg was er niets aan de hand voor Pelikaan. Wilhelmina ’26 kreeg zelfs geen enkele mogelijkheid om te scoren en Pelikaan 1,5. Na 11 minuten kreeg Jermain Bebrout een dot van een kans toen hij na een vrije trap geheel vrijstaand op een paar meter van het doel een kopkans kreeg maar de bal ging jammerlijk naast. De halve kans was voor Mitchell Kroos die na geklungel van de keeper van de tegenpartij een mogelijkheid kreeg maar hij stond in een moeilijke hoek om doeltreffend uit te halen.
De tweede helft was een heel ander verhaal. Na 3 minuten lag de bal ineens op de stip, na wat duw- en trekwerk in het strafschopgebied, wat je elke week wel ziet, zag de onzekere scheidsrechter daar nu een strafschop in. En deze werd onberispelijk ingeschoten en dus 1-0. Het voetbalt toch makkelijker als je met 1-0 voorstaat ipv achterstaat. Je zag het ook aan het spel van Pelikaan, het werd onrustig, spelers raakte geïrriteerd, gingen praten tegen elkaar maar ook tegen de scheidsrechter en dat leverde weer gele kaarten op, kortom Pelikaan praatte zichzelf uit de wedstrijd. Totaal onnodig. En het gevolg was dat 5 minuten later de 2-0 op het scorebord stond. Een bekeken en naar binnendraaiend schot van buiten de “16” verdween kansloos achter keeper Jeroen de Veij. Het werd nog erger toen een kwartier voor tijd uit een corner de 3-0 werd ingekopt.
Toen ging Pelikaan alles of niets spelen en kreeg het wat mogelijkheden. Roy Weber zette een solo in, kwam ver maar zag zijn inzet geblokkeerd. Verder nog moedige pogingen van Mitchell Kroos en nogmaals Roy Weber. Na een voorzet van de ingevallen Jordy van Buren kopte Bart van Muijen in de handen van de keeper.
Maar toen was daar ineens Thomas den Boer. Na twee jaar maakte hij zijn rentree in het eerste na de eerste helft van het seizoen in het tweede gespeeld te hebben. Hij viel in de 70e minuut in en wat hij in het verleden niet zo vaak deed, gebeurde nu wel, hij scoorde de 1-3. Uit de kluts kreeg hij de bal voor zijn voeten en rondde bekwaam af alleen voor de keeper. Wat een rentree na zoveel blessureleed, operaties en revalidaties. Tel daarbij op dat hij deze week te horen kreeg dat hij voor de eerste keer vader zou worden en dat verklaart dat hij een superweek heeft beleefd. Ondanks dit lichtpuntje was het toch weer een zure nederlaag voor Pelikaan. Zoals een bekende coach in het betaalde voetbal zegt, iedereen moet zijn verantwoordelijkheid pakken.
Dit was de opstelling van Pelikaan: Jeroen de Veij, Adilson Dias de Barros, Jesse de Raad, Edwin van Dis (55, Jordy van Buren), Bart van Muijen, Stefano Gacia Tavares, Nathan Silië (70, Thomas den Boer), Roy Weber, Jesper Nossent, Mitchel Kroos en Jermain Bebrout (60, Jeffrey Nossent).
