NIEUW-VOSSEMEER – Toen ze in de jeugd van Steenbergen tussen de jongens voetbalde, kwam ze via het scholenvoetbal in contact met enkele meiden uit Nieuw-Vossemeer. Die speelden bij elkaar in een meisjeselftal en dat leek Paulien Koenraadt (28) toch ook wel wat. Ze maakte de overstap naar NVS en speelt daar nu, zeventien seizoenen later, nog altijd. ‘En nog steeds met ontzettend veel plezier. We zijn een echt vriendinnenteam, zowel binnen als buiten het veld.’
Toen de aanvoerster verhuisde naar Breda was er wel even twijfel om door te gaan, maar toch besloot ze bij NVS te blijven. “Ik had even twijfel of het qua reistijd allemaal haalbaar zou zijn en te combineren met mijn privéleven. Maar hetgeen ik hier heb opgebouwd aan vriendschappen dat woog daarin toch zwaarder en tot op heden gaat het prima. Alleen zouden we op het veld soms wel wat meer puntjes mogen sprokkelen, maar het met elkaar sportief bezig zijn en daarna de gezelligheid die hier altijd heerst is altijd mooi.”
Hoewel ze in Breda woont en NVS niet om de hoek ligt, stuurt ze twee keer per week met heel veel plezier en voldoening de auto richting Nieuw-Vossemeer voor de trainingen en wedstrijden. “We hebben in al die jaren zo’n hechte band opgebouwd met elkaar, maar ik ken ook iedereen binnen de club. Het is gemoedelijk en de gezelligheid staat voorop. En met het 75-jarig jubileum hebben we dat heel mooi gevierd. Dat zijn waardevolle momenten om met elkaar te kunnen delen.”
“Op het veld mag het dan soms sportief niet altijd lopen zoals we zouden willen, buiten het veld is het geweldig en heb ik een leuke klik met iedereen. Op zo’n jubileumfeest kom je ook te spreken met mensen die je normaal niet zo snel zou treffen en die verhalen maakt het bijzonder. En dan merk je ook dat het damesvoetbal binnen NVS toch echt wel bestaansrecht heeft en een duidelijk plek binnen de club, al zou het soms nog wel wat prominenter mogen misschien.”
Om de toekomst te waarborgen heeft men de handschoen opgepakt om een meidenteam te formeren, waaruit op termijn wellicht nieuwe aanwas voor de dames kan worden geput. “Dat moet ook wel, want we worden allemaal ouder en dan is er toch nood aan jeugd. Tijdens het drinken van een biertje ontstond dat idee en zodoende zijn we dat gestart. Met vier dames verzorgen we de trainingen. Het is zo ingedeeld dat je eens per twee weken een training geeft en dat is fantastisch om te doen. Dat doen we aan meisjes van zeven tot elf jaar en het enthousiasme spat er vanaf, dat is zo leuk! Ze voetballen nu nog bij de jongens, maar trainen dus een keer extra bij ons. Ze geven aan dat we ‘leuk streng’ zijn als we de ouders mogen geloven, dus dat is helemaal goed haha.”
Momenteel spelen er al drie wat oudere meiden mee bij het seniorenteam dat uitkomt in de vierde klasse. “Daar hopen we ook in actief te blijven, maar moeten ook wel lukken denk ik. We hebben best een flinke groep, maar merken wel dat na corona het aantal blessuregevallen is toegenomen. Net zoals bij heel veel clubs overigens. Zelf merk ik het ook op, maar vooral in de periode dat we niet mochten spelen. Toen pas merkte ik hoeveel voetbal voor me betekent. Niet alleen fysiek en conditioneel, maar zeker ook de rest er omheen. Ik voetbal al sinds mijn zesde en ben niet anders gewend met twee voetballende broers en vader. Hier bij NVS heb ik uiteindelijk mijn plekje gevonden. Dat groepje meiden van vroeger is inmiddels een heel hechte vriendinnengroep geworden.”
Klik op NVS voor het laatste artikel over de club.
