Op zijn elfde vertrok Dylan Verheule bij Wolfaartsdijk om zichzelf als voetballer verder te ontwikkelen in de jeugdopleiding van v.v. Kloetinge. Daar bleef hij tot de O23. Begin vorig seizoen keerde hij terug naar de dorpsclub en werd in zijn eerste seniorenjaar direct kampioen. De terugkeer bevalt hem dan ook nog altijd perfect.
“Het was een bewuste keus om terug te keren naar Wolfaartsdijk. Ik wilde graag weer dichterbij huis voetballen en wist ook dat ik ging studeren. Daardoor zou het lastig zijn om bij Kloetinge in de senioren een basisplaats af te dwingen. De O23 viel bovendien als ploeg behoorlijk uit elkaar en nu weet ik tenminste zeker dat ik volop kansen krijg om in het seniorenvoetbal mezelf te ontwikkelen. Het is nu mijn tweede seizoen en het is écht heel erg anders dan bij de jeugd. Het is een cliché, maar het is ook echt zo. De intensiteit is anders, fysiek zwaarder en nu ook in deze sterke derde klasse krijgen we veel tegenstand van hoog niveau.”
Verheule en zijn ploeggenoten pakten afgetekend de titel in de vierde klasse, een logisch hoogtepunt voor de middenvelder, maar wisten ook direct dat ze het dit seizoen enorm lastig zouden krijgen. “Als je ziet welke ploegen er in deze klasse spelen…. Dan kan je wel uittellen dat je het als promovendus uit de vierde klasse niet zomaar ‘eventjes’ voor elkaar krijgt om te handhaven. Dat is wel de doelstelling die we hebben gesteld. Het zou mooi om dit te realiseren met z’n allen. Hoewel het tempo flink hoger ligt, de tegenstanders er korter opzitten en fouten genadelozer afstraffen, denk ik wel dat we het kunnen redden. Er zitten heel veel teams qua niveau heel dicht bij elkaar. Als je wint stijg je een plek of vijf en als je twee keer verliest dan kan je ineens op een degradatieplek te vinden zijn. Dat is best bizar, maar ook vermakelijk tegelijk. Je voetbal écht ergens voor en dat is wel zo prettig als voetballer. Als je halfweg het seizoen al nergens meer om speelt, dan is er ook geen moer meer aan.”
Waar hij in het verleden vooral achterin speelde, daar staat hij nu een linie verder naar voor en speelt bij de oranjehemden voornamelijk linkshalf. “Dat is een prima plek, kom veel aan de bal en bovendien hebben we in de verdediging een aantal jongens die fysiek sterker zijn dan ik. Dus op deze manier past het goed in elkaar. En ik kan op deze positie voetballend meer inbreng hebben in de opbouw.”
De 22-jarige middenvelder studeert momenteel Economie & Bedrijfseconomie aan de Tilburg University, al heeft het voor Verheule vooralsnog geen invloed op zijn trainingsarbeid bij de derdeklasser. “Nee, ik kan prima twee keer per week trainen en dat is ook wel zo prettig om fysiek en conditioneel mezelf in vorm te houden. Er zijn veel mogelijkheden om de lessen te volgen. Op school in Tilburg of eventueel online vanaf thuis. Dat is ideaal en daardoor kan ik hier gewoon twee keer trainen per week.”
Vanuit de jeugd zijn er bij Wolfaartsdijk een aantal jongens uit de JO19 bij de selectie aangesloten. “Dat is wel fijn. Die gasten hebben veel talent en zorgen voor een stukje meer concurrentie. Dat is alleen maar goed, want van concurrentie wordt uiteindelijk iedereen beter. De trainingsopkomst is hoog en doordat iedereen vol aan de bak moet gaat het niveau ook steeds omhoog. Dat is ook de essentie want willen we het redden, dan zullen we wekelijks progressie moeten maken. We bekijken het van wedstrijd tot wedstrijd en hebben maar één taak: voldoende punten bij elkaar halen. Daar hebben we gelukkig nog een flinke reeks wedstrijden voor.”
Klik op VV Wolfaartsdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Wolfaartsdijk voor meer informatie over de club.
