Home Blog Pagina 59

Stap omhoog naar Goes kwam voor Arjen Dingemanse op juiste moment

vv Goes
-
0
Stap omhoog naar Goes kwam voor Arjen Dingemanse op juiste moment

GOES – Een sportief stapje omhoog maken is voor veel voetballers vaak een doelstelling. Soms via een promotie of kampioenschap. Of nadat je kwaliteiten opvallen bij een club op een iets hoger niveau. Dat laatste gebeurde ook bij Arjen Dingemanse. Twaalf seizoenen lang basiskracht in de tweede klasse bij Yerseke, maar sinds dit seizoen vrijwel wekelijks basisspeler bij v.v. Goes in de Derde Divisie.

“Het was een flinke stap omhoog. Sommigen vroegen ook aan mij ‘Wat ga je daar doen?’, maar daar heb ik me niks van aangetrokken. Als ik niet het vertrouwen had dat ik het niveau zou aankunnen dan had ik die overstap ook niet gemaakt. Gelukkig heb ik het tegendeel kunnen bewijzen en heb ik vrijwel alles dit seizoen als basisspeler mogen beleven.”

Dingemanse is centrale verdediger die fysiek sterk is, aardig kan koppen en over een prima inspeelpass en lange bal beschikt. “Die inspeelpasses en lange ballen gaan de laatste tijd steeds beter. Het was in het begin zeker wennen en dan maak je nog veel fouten. Het is natuurlijk wel even een ander niveau dan ik gewend was, maar ik denk dat ik snel geleerd heb en me goed heb aangepast aan het hogere niveau. En het feit dat ik zoveel gespeeld heb in mijn debuutseizoen laat zien dat de technische staf tevreden is en dat is toch mooi.”

Met Goes beleeft de inwoner van Yerseke een sportief pittig seizoen. Met in een aantal wedstrijden behoorlijk wat pech, langdurige blessuregevallen en  toch ook prestaties die als wisselvallig kunnen worden bestempeld. “Klopt. De ene week speelden we prima voetbal en pak je verdiend de punten en daarna zak je als collectief door de ondergrens en hebben we ook onnodige punten laten liggen. Daardoor is het tot het laatst spannend of we ons rechtstreeks handhaven of dat via de nacompetitie moeten doen. Ik vind dat we zeker de kwaliteiten hebben om op dit niveau te spelen, al moeten we daarin vaak nog overtuigender zijn.”

Met zijn achtentwintig jaar heeft de verdediger in de Derde Divisie de uitdaging gevonden waar hij naar op zoek was en voelt zich al aardig thuis op Sportpark Het Schenge. Al was het wel aanpoten en aanpassen. “Het is een mooi niveau en het is geweldig om met jongens te spelen die behoorlijk niveau hebben. Vergeleken met Yerseke is een verschil behoorlijk groot maar het is voor mij vooral ook enorm leerzaam. Het spookte al langer door mijn hoofd om iets anders te gaan doen en een kans om het uiterste uit mezelf te halen. Ik wilde zien wat ik op een hoger niveau kon bereiken. Qua handelingssnelheid en slimmigheidjes was het aanpoten. Door blessures kreeg ik snel de kans in de basis, maak je fouten en leer je extra snel. Inmiddels gaat het wekelijks beter en dat geeft ook veel vertrouwen.”

Volgend seizoen hoopt Dingemanse ook in de Derde Divisie actief te zijn. Er gaan jongens weg en er komen versterkingen bij. Bovendien komt er met Giovanni Siereveld een nieuwe trainer voor de groep te staan. De verdediger blijft zelf sowieso. “Ik heb verlengd en hoop mezelf verder te ontwikkelen. We moeten nog even aan de bak, maar ik ga er vanuit dat we het niet meer uit handen geven. De sterke tegenstanders, de prachtige sportcomplexen en de mooie derby’s tegen onder meer Kloetinge en Hoek. Dit niveau is prachtig om op te mogen spelen en dat hoop ik allemaal nog een tijdje te mogen ervaren.”

Klik op vv Goes voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Goes voor meer informatie over de club.

Schouten en Rijsdijk terug op het oude nest

vv SHO
-
0
Schouten en Rijsdijk terug op het oude nest

Rik Schouten en Rowdy Rijsdijk maken komend seizoen weer deel uit van de selectie van SHO. Het duo keert daarmee terug op het vertrouwde nest op de Kikkershoek. De 29-jarige Rijsdijk (foto) maakte als B-junior de overstap van Spijkenisse naar SHO. Via de B1 en A1 stroomde hij door naar de selectie, waarin hij maar liefst negen seizoenen actief was. 

Na twee seizoenen bij Spijkenisse keert Rowdy Rijsdijk nu weer terug naar de club waar hij zich jarenlang thuis heeft gevoeld. Hoewel hij ook met andere clubs sprak, voelde een terugkeer als de enige juiste stap. De oude bekende is toegevoegd aan de selectie vanwege de vorm die hij momenteel laat zien en zijn ervaring.

Na twee seizoenen bij FC Binnenmaas te hebben gespeeld, is Rik Schouten komend seizoen weer SHO’er. De 24-jarige middenvelder, die jarenlang uitkwam in de hoogste jeugdteams van de Oud-Beijerlandse vereniging, koos destijds voor een nieuwe stap om zich elders verder te ontwikkelen op seniorenniveau.

Bij FC Binnenmaas kende hij een succesvolle periode: hij werd kampioen in de derde klasse en dit seizoen draaide de club mee om de bovenste plaatsen in de tweede klasse. Toch lonkte de terugkeer naar zijn jeugdliefde om zijn droom na te jagen: basisspeler in het eerste team van SHO worden.

Klik op VV SHO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV SHO voor meer artikelen over de club.

‘Het is mooi om te zien hoe snel ze dingen oppakken’

vv Achilles Veen
-
0
‘Het is mooi om te zien hoe snel ze dingen oppakken’

Spelers helpen ontwikkelen, maar vooral samen heel veel plezier maken. Daar kan Elbert van Masbergen als trainer van Achilles Veen JO8 het meeste van genieten. Helemaal als ze op zaterdag dan ook nog eens winnen. “Het is mooi om te zien hoe snel ze dingen oppakken.”

En dat doet de 43-jarige Van Masbergen alweer voor het vierde jaar op rij. “Mijn zoontje ging voetballen en ze hadden verder niemand, dus werd ik gevraagd.” Bij de kabouters begonnen, kreeg hij al snel hulp van Gerhard Boogaard en sindsdien vormen ze een onafscheidelijk trainersduo. “Het is toch altijd makkelijker, om met zijn tweeën te zijn.” Helemaal, nadat de inwoner van Veen zelf, alweer een tijdje uit de voetbalwereld was geraakt. “Ik heb tot mijn zestiende bij Achilles Veen in de jeugd gevoetbald, daarna ging ik werken.” Tot zoontje Mees hem opnieuw richting het voetbalveld trok. “Door hem kom ik eigenlijk pas weer echt bij de voetbal.” Of het kriebelt om ook weer zijn voetbalschoenen aan te trekken? “Ze hebben het vanuit de 35+ al een paar keer gevraagd, dus ik sluit het niet uit.”

Spelenderwijs

Maar voorlopig, geniet de voormalig rechtsback er dus vooral nog van, om training te geven. Onder meer aan zijn eigen kind. “Ik ben misschien nog wel strenger voor hem, dan voor anderen. Maar over het algemeen, is het ontzettend leuk.” De liefde voor het spelletje, zit er bij allebei dan ook behoorlijk in. “Thuis gaat het natuurlijk veel over voetbal en op zaterdag, gaan we ‘s middags vaak bij het eerste kijken.” Nadat er ‘s ochtends, eerst zelf is gevoetbald. “In principe ben ik er altijd bij!” Ook volgend seizoen, als trainer van de JO9. “Je rolt er ooit in en vervolgens rol je mee. Dan blijf je hangen.” Maar nog altijd, met evenveel plezier. “Het is mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen en hoe snel ze dingen oppakken.” Van dribbelen, tot aan techniek en van afwerken, tot aan partij. “We proberen de oefeningen zoveel mogelijk af te wisselen, zodat ze iedere week iets nieuws moeten doen.” Van Masbergen denkt dan ook na, over het volgen van een trainerscursus. “Nu is het allemaal nog spelenderwijs, maar misschien als ze wat ouder zijn. Dan moet je jezelf toch ook verder ontwikkelen.” Al heeft hij niet de ambitie, om het voor eeuwig te blijven doen. “Maar ik sta er voorlopig nog wel open voor. En zolang mijn zoontje voetbalt, blijf ik er in ieder geval als coach bij.” Als het even kan, samen met Boogaard. “We overleggen altijd over alles, hoe en wat. Tijdens de trainingen op maandag en woensdag, maar natuurlijk ook op zaterdag.” En buiten het veld, lacht Van Masbergen. “Ik ben vroeger metselaar geweest en Gerhard is dat nog steeds. Dus we delen dezelfde interesses. Af en toe, metselen we nog wel eens samen een muurtje.”

Plezier

Als ze tijd over hebben dan tenminste, want het liefste, staan ze gebroederlijk op het voetbalveld. Samen met medetrainers Mathijs Burghout en Alexander Bouman. “Achilles Veen is de mooiste club van de regio. Er staat echt iets.” Helemaal als je, zoals in zijn geval, dan ook nog iedereen kent. “Dat maakt het natuurlijk wel makkelijker én leuker.” Merkt hij ook bij zijn spelers. “Dit team doen we nu vier jaar en er zijn weinig spelers weggegaan. Het zijn bijna allemaal klasgenootjes van elkaar.” Met het teamgevoel, zit het dan ook wel goed. Nu nog kampioen worden. “Wat dat betreft, is het vervelend dat we zonder stand spelen. Laatst dachten we dat we eerste waren, maar dat moet je dan zelf zien uit te vogelen. Moet je al die clubs bellen. Toen bleek dat we tweede waren geworden…” Heel erg, vindt Van Masbergen dat laatste overigens niet. “Winnen is niet zo belangrijk. Dat is voor ons geen moetje. Als we verliezen, maar ze hebben net zoveel plezier, is het ook goed. We proberen het vooral voor iedereen zo leuk mogelijk te houden!”

Klik op Achilles Veen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.

Investeren in meidenlijn betaalt zich uit bij SSS

vv SSS
-
0
Investeren in meidenlijn betaalt zich uit bij SSS

Ambitieus maakt SSS werk van de meidenlijn binnen de club. Dennis Schouten en Marijn Beije zien, gesteund door andere betrokkenen, dat de investeringen in tijd en energie zich uitbetalen binnen de Klaaswaalse club.

KLAASWAAL – Dit seizoen zijn Dennis Schouten en Marijn Beije aan de slag gegaan met de MO17-1, de MO16 van het vorig seizoen. ,,Er zijn verschillende spelers afgevallen, maar er zijn ook nieuwkomers bij. De selectie is vergroot en aangevuld met nieuwe, talentvolle meiden. We hebben de JO12 die we vorig jaar begeleidden losgelaten. Dat hebben we ook gedaan om ons op de totale ontwikkeling van het meidenvoetbal binnen SSS te richten. Dat vergt ook veel tijd en is nu de hoofdmoot geworden.’’

Het liefst waren de beide trainers met hun meiden in de hoofdklasse gestart, maar dat was niet mogelijk. ,,Omdat we ‘onmeetbaar’ waren met het jaar ervoor, wat op zich wel begrijpelijk was vanuit de KNVB. Aan het eind van het vorig seizoen hebben we met de nieuwe groep aan een toernooi in Utrecht deelgenomen waar we derde werden. Daar speelden we tegen teams die al een jaar met elkaar speelden. We zijn in de eerste fase in de eerste klasse ingedeeld waar we overtuigende resultaten neerzetten en kwamen vervolgens in de hoofdklasse waarbij we ons bij de beste 24 teams van Nederland plaatsten. Daardoor kwamen we dit voorjaar terecht in de eerste divisie met tegenstanders als Excelsior en MVV/Fortuna. Mooi is dat we een bus ter beschikking hebben voor de uitwedstrijden, waarbij ook het eten gesponsord is.’’

Daarbij is ook de staf uitgebreid met een loop- en hersteltrainer die op conditioneel vlak zijn bijdrage levert dit seizoen. ,,Met Fouad Fertoute zijn we gaandeweg aan de praat geraakt. Hij heeft een enorme knowhow als het gaat om hersteltraining, blessurepreventie en voeding. Daarmee wordt het team nog eens extra gesteund dan alleen rondom de wedstrijden. Het geeft een stukje extra professionaliteit richting het team én de club.’’

Hoewel het seizoen nog niet ten einde is, is de indruk van Schouten en Beije over het verloop van de afgelopen maanden uitermate positief. ,,We zijn trots op de ontwikkeling die we zien in het gemêleerde team met speelsters van verschillende leeftijden. Ook de weerbaarheid en leergierigheid van de meiden is groot. We krijgen de bevestiging dat zij kwalitatief meekunnen.’’

Ten aanzien van het volgend seizoen zijn er wel al voornemens. ,,We willen de leeftijdsverschillend die er nu binnen het team zijn om die te verminderen, zodat we niet speelsters van veertien tot en met zeventien in één team hebben’’, verkondigt Dennis Schouten. ,,We willen kijken of de zestien- en zeventienjarigen doorgaan naar de MO20 en de MO17 dan minder ruime verschillen heeft. We zien ook nog steeds een toestroom van meiden uit Zeeland, Noord-Brabant, Ridderkerk, Spijkenisse en Hekelingen. Per definitie niet alleen uit de Hoeksche Waard.’’

Naast Schouten en Beije zijn er binnen SSS nog verschillende andere betrokkenen die eraan bijdragen en ernaar streven om het meiden- en vrouwenvoetbal op een hoger plan te brengen. ,,Niet alleen rond de overschrijvingsperiode maar eigenlijk vanaf het begin van het seizoen blijven we meiden uitnodigen en worden er plannen gemaakt. Er staat een heel duidelijk beleid, waarbij het streven blijft om een goede aansluiting te bewerkstelligen naar het eerste vrouwenteam. Ook willen we kijken of we een MO14 laten staan en neer te kunnen zetten, waarbij we al veel verder kijken dan naar het komende seizoen maar ook het seizoen erna.’’

De finale van de Hoeksche Waard Bokaal vindt dit seizoen bij SSS plaats. ,,Ook daar willen we ons presenteren, zoals dat altijd ons doel is. Het leuke is vooral dat wat we met elkaar doen andere mensen weer enthousiasmeert. Waardoor we regelmatig de vraag krijgen of zij ons kunnen helpen. Zo hebben we moeders die heel handig zijn met Excel en ons behulpzaam zijn geweest met het maken van schema’s. We zijn heel dankbaar naar allen die ons steunen.’’

Klik hier voor meer informatie over SSS
Klik hier voor meer artikelen over SSS

Amaury Kramer op koers naar hoger niveau met Apollo’69

sv Apollo 69
-
0
Amaury Kramer op koers naar hoger niveau met Apollo’69

’S-GRAVENPOLDER – Hij is afkomstig uit Hoedekenskerke en speelde daar veertien jaar, waarvan ook nog enkele seizoenen bij fusieclub HKW’21. Inmiddels is hij bezig aan zijn tweede seizoen bij vijfdeklasser Apollo’69 en ligt op koers voor een stap naar een hoger niveau. Al lag dat voor Amaury Kramer (23) in eerste instantie zeker niet in de planning.

“Nee zeker niet. Want ik koos er eigenlijk voor om met een groep vrienden bij Apollo’69 te gaan voetballen in het tweede elftal. Daar begon ik ook vorig seizoen, maar kreeg al snel de vraag of ik niet bij het eerste wilde aansluiten. In eerste instantie hield ik dat even af, maar heb uiteindelijk toch een reeks wedstrijden meegedaan. Als middenvelder en op verzoek ook een aantal duels nog als linksback heb ik toen al meegespeeld.”

Sinds dit seizoen is Kramer vast selectielid in de ploeg van trainer Joffrey Geldof. “Het was altijd mijn idee om niet in een standaardelftal te spelen, maar puur voor de lol met vrienden. Ik had niet verwacht mezelf hier bij Apollo’69 in het eerste te voetballen, maar nu het zo goed loopt ben ik daar natuurlijk wel blij mee. En als je dan in je eerste seizoen bovenin speelt en volop kans maakt op promotie of een kampioenschap, dan is dat best bijzonder en daar zou je voor tekenen als voetballer.”

In de ogen van Kramer, die ook dit seizoen zowel middenvelder en linksback heeft gespeeld, is Apollo’69 de best voetballende ploeg. “We spelen goed voetbal, al was het tegen MZVC heel slecht en maakten we geen beste beurt. Ook persoonlijk is het seizoen soms nog te wisselvallig. We hadden het doel om eerste te worden en we zijn nog altijd op koers. Voor mezelf had ik nog wel meer bepalend willen zijn met goals en assists. Dat moet in mijn spel absoluut nog beter. Hopelijk kunnen we ons seizoen verzilveren, want ik vind dat wij écht een vierdeklasser zijn.”

Voor de toekomst ziet het er volgens de in Goes woonachtige middenvelder prima uit. “Er komen een aantal jeugdspelers door met potentie en er lopen in het tweede ook een aantal talentvolle gasten rond. Zelf had ik het destijds bij HKW’21 even gehad en was het plezier, zeker ook na mijn knieblessure even verdwenen. Nu is dat helemaal terug en hoop ik mezelf de komende jaren nog verder te ontwikkelen. En hopelijk is dat de komende seizoenen in de vierde klasse.”

Klik op Apollo ’69 voor meer informatie over de club.
Klik op Apollo ’69 voor meer artikelen van de club.

Sem van der Wilde: ‘Bij OVV hoop ik weer een stap te maken’

OVV Oostvoorne
-
0
Sem van der Wilde: ‘Bij OVV hoop ik weer een stap te maken’

Sem van der Wilde speelt komend seizoen in het shirt van OVV. De 21-jarige speler komt over van Hellevoetsluis, waar hij slechts een jaar actief is geweest. “Ik doe bewust een stap terug om minuten te maken. Bij Hellevoetsluis kom ik te weinig aan spelen toe in het eerste team. Dat wil ik niet nog een seizoen meemaken.”

En dus verkast de Hellevoeter voor het eerst naar een club buiten zijn woonplaats. Voor Hellevoetsluis speelde Van der Wilde lange tijd bij Nieuwenhoorn. “Ik woon ook in Nieuwenhoorn, vlakbij de club dus. Ik heb ook een heel leuke tijd gehad bij Nieuwenhoorn in de jeugd. En ik heb ook lang met mijn vriendengroep samengespeeld. Maar bij Hellevoetsluis dacht ik meer aan spelen toe te komen. Toch een niveau lager dan Nieuwenhoorn, meer kans op speeltijd. Het heeft anders uitgepakt. Niet dat ik spijt heb, het was een verstandige keuze om naar Hellevoetsluis te gaan.”

De linksback had zich wel meer voorgesteld van dit jaar bij Hellevoetsluis. “Zo eerlijk moet ik zijn. Het heeft ook niet altijd meegezeten. Ik kampte met een liesblessure in de eerste weken van het seizoen, met die bekerpotjes. Ik heb daarna een beetje geschipperd tussen het eerste en tweede team. Ik heb wel minuten gemaakt, maar een vaste waarde ben ik niet geworden. Dat is jammer. En ik vind ook dat ik niet echt een serieuze kans heb gehad. Als ik goed speelde, zat ik een wedstrijd later toch weer op de bank. Ik werd niet beloond.”

Geen vertrouwen

Toch twijfelde Van der Wilde nog wel even over een overstap naar OVV. “Ook na een gesprek met OVV wilde ik nog blijven bij Hellevoetsluis, om toch voor mijn kans te gaan, maar uiteindelijk gaf het verhaal van OVV toch de doorslag en ook het gebrek aan minuten bij Hellevoetsluis. Ik voelde geen vertrouwen.”

Bij OVV heeft Van der Wilde een doel: minuten maken in het eerste team. En ik wil een serieuze bijdrage leveren aan het elftal. Ik hoop bij OVV het plezier weer terug te vinden. Als je veel op de bank zit, weinig speelt, raak je dat plezier wel een beetje kwijt. Voor mij is OVV best wel een sprong in het diepe. Ik ken de club helemaal niet eigenlijk. In de jeugd heb ik wel tegen OVV gespeeld een keer, maar dat was het dan ook wel.”

Voorkeur voor middenveld

OVV trekt met Van der Wilde een linkspoot aan. “Ik kan op het middenveld uit de voeten, maar ook als linkback. Dat heb ik bij Nieuwenhoorn een beetje ontdekt. Toen ik daar bij de selectie zat waren er heel veel middenvelders, waardoor ik vaak als linksback werd gebruikt bij de onder 23 in een 5-3-2 systeem. En eigenlijk beviel dat me wel. Ik kon vaak opkomen. Bij Hellevoetsluis stond ik ook linksback, maar dan in een 4-3-3 systeem. Toch anders, dan moet je je echt vastbijten in een rechtsbuiten.”

Toch heeft het middenveld zijn voorkeur. “Ik kan zeker wel mijn ei kwijt als linksback, maar je wordt wel minder dan beloond. Op het middenveld, op 8, kan ik meer fijne passes geven. Je zet spelers makkelijker voor het doel. Dat is als linksback lastiger. Al moet ik wel zeggen: het geeft ook voldoening als je iemand uit de wedstrijd haalt.”

Van der Wilde hoopt in de komende jaren weer in de eerste of tweede klasse actief te zijn. “Ik werk in de continu, dat beperkt me wel enigszins in mijn doelstellingen. Met trainen is het soms best lastig. Maar ik wil OVV wel als springplank gebruiken om weer een stap te maken. En misschien kan dat wel met OVV. Het is een mooie club met uitstekende faciliteiten. Ik hoop als voetballer weer een stap te maken. Als je een jaar weinig speelt, sta je wel een beetje stil.”

Klik op OVV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op OVV voor meer informatie over de club.

Meidenteam bij BlauwWit’81 groeit in sfeer en spelplezier: ‘Voetbal is niet alleen winnen’

vv Blauw Wit 81
-
0
Meidenteam bij BlauwWit’81 groeit in sfeer en spelplezier: ‘Voetbal is niet alleen winnen’

DE MOER – Wat begon als een praktische oplossing, is uitgegroeid tot een hecht en enthousiast team: de MO17 van Blauw-Wit ’81. Een groep meiden die eerder verspreid over jongensteams speelde, vormt nu samen een vaste ploeg. Onder leiding van Jolanda Rijken en trainer Paul Naalden – afkomstig van vv Rijen – is er een solide basis gelegd. Maar ruimte voor versterking is er zeker. “We zouden ontzettend blij zijn met wat nieuwe meiden,” zegt Rijken. “Het liefst ga je met vijftien speelsters op pad.”

De beslissing om een apart meidenteam op te richten was eigenlijk onvermijdelijk. “Er zaten op een gegeven moment bijna meer meiden dan jongens in sommige jongensteams,” vertelt Rijken. “Dan is het gewoon tijd om die groep eruit te halen. Niet alleen vanwege het spel, maar ook de sfeer in het team is anders. En fysiek beginnen de verschillen zich op deze leeftijd ook te tonen.” De overstap werd zorgvuldig afgestemd op leeftijden en wensen. “We hebben er goed over nagedacht. Uiteindelijk kwamen er ook vier nieuwe speelsters van vv Rijen bij. We begonnen met veertien meiden. Inmiddels zijn het er dertien, dus we kunnen zeker versterking gebruiken.”

De komst van Paul Naalden als trainer gaf het team bovendien meteen een impuls. “Hij heeft veel ervaring vanuit vv Rijen en was al jeugdtrainer bij meerdere teams,” aldus Rijken. “Dat is een mooie verrijking voor onze club.” Naalden vult aan: “Het is geen team met uitschieters in talent, maar je ziet dat het plezier en de inzet enorm gegroeid zijn. We zijn gaan trainen op felheid, een-tegen-eensituaties en veel basisvormen. Dat begint zijn vruchten af te werpen.”

Het seizoen kende zijn uitdagingen. “Scoren blijft lastig,” erkent Naalden. “Maar als je ziet hoeveel spirit er nu in zit ten opzichte van het begin van het jaar – dat is echt mooi.” Ook fysieke kwetsbaarheid speelt een rol: “Meiden van deze leeftijd hebben vaker last van knieën, enkels of rug. Dat zie je bij meerdere clubs. Daardoor spelen we vaak negen tegen negen. Maar we zouden dolgraag structureel elf tegen elf willen spelen.”

Wat het team onderscheidt is de onderlinge band. “In het begin hadden sommige meiden nog liever in hun oude jongensteam gezeten,” zegt Rijken. “Maar dat sloeg snel om. Na wedstrijden blijven ze hangen, er is lol, er is kameraadschap. Het is echt een vriendengroep geworden.”

Die sfeer willen ze ook naar buiten uitdragen, onder meer via Instagram. “Dat hoort erbij tegenwoordig,” lacht Rijken. “Na elke wedstrijd posten we iets. Soms een verslag, soms een grapje.”

Volgend seizoen wordt de ploeg een MO20 – en hopelijk gaan alle meiden door. “Dat is het mooiste compliment dat we kunnen krijgen,” zegt Naalden. “Maar we hopen ook op wat nieuwe aanwas.”

Voor meiden die twijfelen of voetbal iets voor hen is, heeft Rijken een duidelijke boodschap: “Kom gewoon eens kijken. Het is gezellig, sportief en je hoeft geen ster te zijn om mee te doen. Als je inzet toont en onderdeel wil zijn van een team, zit je hier goed.”

Wil je meer artikelen over de club Blauw Wit’81? Klik hier.
Wil je meer informatie over de club Blauw Wit’81? Klik hier.

Hoevenaren is bij Wilhelmina’26 bezig met de toekomst

Wilhelmina 26
-
0
Hoevenaren is bij Wilhelmina’26 bezig met de toekomst

Lid van de jeugdcommissie, de samenwerkingscommissie met NOAD’32 en trainer van de JO11. Hans Hoevenaren is bij Wilhelmina’26 meer dan druk bezig met de toekomst. En daar geniet de vader van twee voetballende kinderen, samen met alle vrijwilligers, wekelijks van. “Het is leuk om het fanatisme van ons elftalletje te zien.”

Want naast dat Hoevenaren (42) sinds vorig seizoen lid is van de jeugdcommissie, is hij ook al drie jaar lang betrokken als jeugdtrainer. Ingegeven door zijn oudste zoon. “Eén van de andere vaders was trainer, die vroeg of ik wilde helpen. Sindsdien ben ik trainer.” Begonnen bij de JO7 en inmiddels actief bij zijn jongste zoon. “Dat had in eerste instantie niet mijn voorkeur, omdat ik het beter vind als er iemand anders voor de groep staat. In plaats van een ‘vader van’.” Toch besloot de oud-voetballer van Kozakken Boys en GDC het dus te doen. En met succes. “Het is leuk om het fanatisme van ons elftalletje te zien. Ze willen er allemaal volle bak voor gaan en accepteren ‘kritiek’. Dat vind ik het mooiste.” Vooral dat laatste, is nog wel eens anders, weet hij. “Soms kunnen ze best een grote mond hebben…”

Vrijwilligers

Toch doet Hoevenaren het met plezier, vertelt hij. “Toen ik vroeger zelf voetbalde, waren er ook altijd mensen die klaar stonden voor ons. Waaronder mijn vader. Als de club dan mensen tekortkomt, doe ik het graag.” Waaronder dus ook als lid van de jeugdcommissie. “Dat draait met name om het maken van de indelingen en het regelen van vrijwilligers.” Naast het coördineren van de samenwerkingsteams met NOAD’32, samen met Johannes Versluijs. “Daar zijn we verantwoordelijk voor de bovenbouw, vanaf de JO13.” En of dat alles nog niet genoeg is, trapt Hoevenaren sinds dit seizoen ook nog zelf een balletje mee. Bij de 35+. “Ik had elf jaar niet gevoetbald, kende niemand van de veteranen, tot iemand vroeg: wil je meedoen? Vanaf dat moment ben ik meteen opgenomen in het team.” Hoe gaat dat fysiek gezien? “Vaak heb ik een weekendje nodig om te herstellen, haha!” Heel verwonderlijk, is dat overigens niet. “Vroeger heb ik ooit mijn kruisband gescheurd, dus ik was altijd wel een beetje bang. Maar toen zag ik iemand lopen met zo’n brace en sinds ik die gebruik, heb ik dat helemaal niet meer.” Met de kwaliteiten, zit het bij de oud-verdediger dan ook nog wel goed. “Oorspronkelijk kom ik uit Werkendam, dus ik heb daar altijd gevoetbald. Onder meer in het tweede en het derde.”

Stappen maken

Liefde voor het spelletje, zit bij hem dan ook in het bloed. En bij zijn kinderen. “Nu het echt om de punten gaat, zijn we er thuis nog wel iets meer mee bezig. Kijken wat de tegenstander heeft gedaan, de stand bijhouden en dingen bespreken. Dat is natuurlijk heel leuk.” Want met zijn oudste zoon inmiddels in de JO13, is Hoevenaren meer betrokken dan ooit. “Wilhelmina’26 is een heel gemoedelijke club, net zoals GDC. Je kunt met iedereen praten en veel vrijwilligers doen wat. Jong en oud. Dat is mooi om te zien.” De inwoner van Wijk en Aalburg draagt daar dan ook graag zijn steentje aan bij. “Dit zou eigenlijk mijn laatste jaar worden, zodat ze konden kijken voor iemand anders, maar die is er niet. En die kleine wil graag voetballen, dus ga ik nog een seizoen door.” Ook zijn andere functies, blijft Hoevenaren voorlopig doen. “Zolang het te combineren blijft. Het moet wel leuk blijven.” En leuk, is vooral het training geven op het veld. “We proberen echt bepaalde dingen erin te krijgen. Zoals positiespel, waar ze moeten lopen, een vaste man houden of het veld breed houden. Als ze dat doorhebben, kunnen we echt van iedereen winnen.” Vooral door niet bang te zijn. “Dat is nog wel eens een dingetje. Daarom trainen we hard en moeten ze altijd de duels aangaan. Ook als je wat kleiner bent.” Alles om de jeugd verder te ontwikkelen, met het oog op de toekomst. “De vereniging biedt jeugdtrainers ook de mogelijkheid om de cursus te volgen, zodat we als club stappen kunnen blijven maken.” Want dat is nodig, weet Hoevenaren. “We hebben nog steeds extra vrijwilligers nodig, anders wordt het moeilijk om te blijven voetballen. Alle beetjes helpen!”

Klik op Wilhelmina ’26 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Wilhelmina ’26 voor meer informatie over de club.

Robbert de Bruine en SV Duiveland beleven teleurstellend seizoen

sv Duiveland
-
0
Robbert de Bruine en SV Duiveland beleven teleurstellend seizoen

OOSTERLAND – Vorig seizoen op een haar na misten Robbert de Bruine en SV Duiveland de titel en werden daarna in de nacompetitie uitgeschakeld. En dus volgde er een nieuw seizoen in de zaterdag vierde klasse. Alleen verloopt dat óók vooral teleurstellend.

“Totaal niet nodig maar het is wel de realiteit. We hebben gedurende het seizoen heel veel basisspelers en ook bepalende jongens door blessures moeten missen. Dat is zuur maar heeft ons wel opgebroken in wedstrijden. Andere jongens doen het naar behoren maar in het is gebleken dat onze selectie simpelweg niet breed genoeg is.”

De Bruine onderkent dat je wel eens een basiskracht kan missen, maar als het er wekelijks te veel zijn dan krijgt ook een ploeg die een seizoen eerder bijna kampioen werd het moeilijk. “We zijn een kleine dorpsclub en dan moet je realistisch zijn.  Mijn broer Stefan ligt er anderhalf jaar uit met een zware knieblessure en ook Jordy Wesdorp ligt er al een half jaar uit. Dat zijn voor ons belangrijke spelers die het verschil kunnen maken. Als je die dan mist, is dat lastig op te vangen. We hadden als doel om dit seizoen bij de bovenste vijf te spelen maar daar zijn we heel ver uit de buurt gebleven helaas.”

De Bruine wordt vierendertig en speelt al sinds zijn vijftiende onafgebroken in het eerste elftal van Duiveland. “Ik ben hier ooit op mijn zesde begonnen en geniet nog altijd enorm van het spelletje. Maar door een zware enkelblessure ben ik ook al een keer een jaar eruit geweest. De jaren laten zich voelen en ik train en speel met twee enkelbraces. In 2022 gaf de specialist me nog een drietal seizoenen. Dat is dus eigenlijk nu…. Het kraakbeen is weg, maar vooralsnog denk ik nog niet direct aan stoppen al twijfel ik soms wel. Ik heb ook als zzp’er een eigen bedrijf in groenvoorziening en tuinonderhoud, dus is het wel een overweging. Want die enkels heb ik natuurlijk wel nodig om mijn werk te kunnen doen. Het kunstgras is wel lastig voor zo’n type blessure.”

Waar hij in het verleden aanvoerder was bij Duiveland heeft hij de band inmiddels overgedaan aan Thijs Rentier. “Een bewuste keuze van mezelf. Ik ben er al eens heel lang uit geweest met een blessure dus vond ik het een goed moment om Thijs nu die rol op zich te laten nemen. Zo kan ik me vooral concentreren op mijn eigen spel en om mezelf optimaal fit te houden. Voorlopig wil ik er nog alles aan doen om met Duiveland minstens vierdeklasser te blijven. Als ons dat niet zou lukken, dan zou dat pas écht een domper zijn.”

Klik op SV Duiveland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Duiveland voor meer informatie over de club.

Xander Geveke: ‘Soms wil ik misschien iets te graag’

vv Rozenburg
-
0
Xander Geveke: ‘Soms wil ik misschien iets te graag’

Xander Geveke is pas 21 jaar, maar heeft toch al een bijzonder voetballeven achter de rug. Hij groeide op bij Rozenburg, speelde een paar jaar bij Brielle, keerde vervolgens weer terug bij Rozenburg voordat hij zijn heil zocht bij Excelsior Maassluis. Op zijn achttiende sloot Rozenburg hem weer in de armen. “Je wisselt niet zomaar een paar keer van club op jonge leeftijd”, zegt hij.

Want, zo vertelt Xander, hij had zoals zoveel voetballers een droom. “Ja, profvoetballer worden. En ik wilde stapje voor stapje omhoog. Eerst Brielle, later Excelsior Maassluis. Ik zat ook in Maassluis op school, dus voor mij was dat ideaal. En het voelde als een stap dichterbij mijn grote doel.”

Maar dat doel, die grote droom, zat er niet in voor Geveke. “Ik speelde daar wel op niveau, in de vierde divisie, maar ik kwam een beetje op een dood spoor toen er eigenlijk geen team meer voor mij was. Toen dacht ik: ik ga weer lekker voor mijn plezier voetballen. Naar een andere club op een hoger niveau had ik geen zin meer in, ik wilde terug naar mijn vrienden bij Rozenburg.”

Mannenvoetbal

En dat was qua niveau een flinke stap terug. “Ja, maar ergens toch ook weer niet. Ik vertrok als jeugdspeler bij Excelsior Maassluis, maar bij Rozenburg sloot ik aan bij de senioren. In de selectie. Dat is totaal anders. Het is mannenvoetbal. En op dit niveau lopen echt veel goede voetballers. Daar verbaas ik me best vaak over eigenlijk. Alleen het soort voetbal is anders in de derde of vierde klasse, dat wel.”

Geveke kon zich snel neerleggen bij voetballen op een wat lager niveau. “Ja joh, met vrienden voetballen is geweldig. In mijn laatste jaar bij Excelsior Maassluis had ik me er al bij neergelegd dat dat het zou worden. En kijk, ik ben pas 21 jaar hè. Ik zit nu hartstikke goed bij Rozenburg, het is echt ontzettend leuk, maar je weet nooit wat de toekomst brengt. Misschien speel ik ooit wel op een hoger amateurniveau, maar ik zeg ook eerlijk dat ik daar momenteel helemaal niet mee bezig ben.”

‘Wil soms te graag’

Geveke is een speler die aanwezig is op het veld, vertelt hij. “Ik wil de bal wel heel graag hebben, dat klopt. Soms misschien iets te graag denk ik. Dan wil ik te veel doen. Maar dat is bekend van mij, dat weet iedereen op de club ook. En dat hoor ik ook. Ik ben vocaal aanwezig, wil mezelf laten horen. Terwijl ik buiten het veld juist weer een stuk rustiger ben.”

De 21-jarige Geveke staat op het middenveld bij Rozenburg. “Centraal. Maar soms ook centrale verdediger. Een voorkeur heb ik niet echt. Ik vind het allebei leuk, alleen kom je als middenvelder iets vaker voor het doel van de tegenstander. Maar ook centraal achterin voel ik me comfortabel en heb ik de vrijheid om vooruit te gaan.”

Er zit nog rek in Rozenburg, denkt de jonge voetballer. “We hebben een jong team. Ja, we kunnen echt bouwen richting de toekomst. Als we deze groep bij elkaar houden, en ik zou niet weten waarom dat niet lukt, kunnen we echt wel een leuk niveau bereiken. Hoger dan de vierde klasse. En wie weet wat er in de toekomst op mijn pad komt. Ik ga niet actief op zoek, maar ik wijs het ook niet direct af. Je moet altijd luisteren!”

Maar dan moet het gevoel wel heel goed zijn. “Want Rozenburg is wel mijn club. Een echte dorpsclub. Je ziet altijd dezelfde mensen op de vereniging. De club organiseert ook vaak evenementen voor de leden. Als er voetbal op televisie is bijvoorbeeld, het Nederlands elftal, kijken we dat met elkaar. En ook andere feestjes. Hartstikke gezellig joh!

Klik op VV Rozenburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rozenburg voor meer informatie over de club.

1...585960...1.415Pagina 59 van 1.415

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.