Home Blog Pagina 38

Jeugdtoernooi v.v. Hulsterloo brengt jeugdvoetbal terug bij de club

Al zo’n tien jaar zijn er geen jeugdteams meer actief bij vierdeklasser v.v. Hulsterloo. Ondanks dat gegeven organiseert de club dit jaar wederom een eigen jeugdtoernooi. Tijdens de jaarlijkse Hulsterloofeesten zullen jeugdteams uit de regio in verschillende leeftijdsklassen tegen elkaar strijden om Hemelvaartsdag 9 mei a.s. 

“We hebben twee jaar geleden het plan opgepakt om tijdens de Hulsterloofeesten ook weer een aantal sportieve activiteiten te organiseren. Hoewel de organisatie van die feesten op zichzelf staan vallen ze wel onder de vlag van de voetbalvereniging en vinden de activiteiten plaats op het voetbalveld. En omdat we toch ook voor alle leeftijdsgroepen iets willen bieden en mensen vaak genieten van jeugdvoetbal, hebben we in 2022 dat plan opgepakt en vorm gegeven”, zegt toernooiorganisator Alexander Praet.

Dat begon in eerste instantie met een paar kleine wedstrijdjes waar jeugd van KSK Kieldrecht tegen jeugdteams van v.v. Steen speelde. “Vorig jaar hebben we dat verder uitgebouwd en waren ook ploegjes van v.v. Koewacht, v.v. Clinge en HVV’24 aanwezig. Dit jaar willen we het nog groter uitvouwen en zullen we dus in een echte toernooivorm gaan spelen. We hebben al enkele aanmeldingen van clubs en zijn ook druk bezig om zelf verenigingen actief te benaderen om aan het toernooi deel te nemen. Zelf hebben we helaas al tien jaar geen actieve jeugd meer op het dorp, maar dat neemt niet weg dat we er als vereniging altijd voor blijven open staan.”

Zodoende zal er op Hemelvaartsdag in de jeugdleeftijden van JO8 tot en met de JO12 worden gestreden om de prijzen, terwijl daarnaast ook nog in elke leeftijdsgroep gestreden wordt om een penaltybokaal. “Dat is wel leuk en daarvoor zijn we ook in gesprek met een keeper die speelt in het eerste van een profclub. Of dat ook daadwerkelijk doorgaat is vooral afhankelijk of hij in die periode nog officiële wedstrijden moet spelen bij zijn club. Is dat niet het geval en krijgt hij toestemming dan staan de jeugdspelers dus tegenover een profkeeper om hun penalty’s te nemen.”

Het zou een extra bonus geven aan deze nieuwe voetbalgerelateerde jeugdactiviteit die men bij v.v. Hulsterloo dus steeds een stukje grootser aanpakt. “We blijven natuurlijk een voetbalclub en het is mooi dat de mensen naar het sportveld komen tijdens de Hulsterloofeesten. Nu zorgen we er ook voor dat de jeugd uit de omliggende kernen aan beide zijden van de grens tegen elkaar sportief de strijd in toernooivorm kunnen aangaan. Hopelijk brengt dat ook wat aanwas van familie naar de voetbal en dan weet je nooit wat daar in de toekomst ooit van overblijft. Want is het niet de jeugd die terugkeert op het dorp, dan kan het wellicht een ouder zijn die de sfeer bij de club bevalt en besluit om bij ons te komen spelen. Want aanwas van leden is voor een kleine club als Hulsterloo van essentieel belang om te blijven voortbestaan. Die feesten helpen daarbij voor de leefbaarheid en dat is voor een kern als Nieuw-Namen van onschatbaar belang.”

Klik op v.v. Hulsterloo voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Hulsterloo voor meer informatie over de club.

‘Het zou toch mooi zijn om nog een paar puntjes te kunnen behalen’

Dat het voor AVC Aardenburg een heel zwaar seizoen zou worden, dat had iedereen wel verwacht. Na een aantal jaar in de reserveklasse te hebben gespeeld keerden de ploeg uit de kikkerstad weer terug in het standaardvoetbal. Vooralsnog wachten de West-Zeeuws-Vlamingen nog altijd op hun eerste punt en waren ze de allereerste officiële degradant van dit lopend voetbalseizoen.

“Dat we het zwaar zouden krijgen dat wisten we wel. Dat we zouden degraderen naar de nieuw te vormen vijfde klasse ook. Maar dat we er soms met zulke grote cijfers zouden afgaan, dat viel ons toch wel tegen. Net zoals we niet hadden gedacht om na zeventien wedstrijd nog altijd puntloos te zijn’, zegt Luca Boute.

Met zijn zeventien jaar is hij een van de jongste spelers bij Aardenburg en één van de gasten die vervroegd vanuit de jeugd naar de senioren is doorgeschoven. “Dat was ook wel nodig omdat de club voldoende spelers moest hebben wilde het in het standaardvoetbal kunnen terugkeren. Het is voor mij soms fysiek wel lastig, maar aan de andere kant is het ook direct wel een heel goede leerschool. De stap bevalt me dan ook wel, alleen die resultaten he…”

Hoewel de ploeg van de vertrekkende trainer Rowan Ritico nog altijd zonder punten is, heeft de sfeer onderling binnen de spelersgroep daar nog niet onder te leiden volgens de jonge rechtsback. “Er spelen heel veel jonge gasten in en een enkeling die wel al seniorenervaring heeft. Dan merk je in deze klasse, waarin toch wel fysiek wordt gevoetbald, dat de onervarenheid in sommige wedstrijden wel de doorslag gaf. Tegenstanders zijn net wat slimmer, fysieker en sneller waardoor wij beslissende fouten maken en die worden genadeloos afgestraft.”

Kijkend naar zijn eigen prestaties is Boute ook zeker kritisch. “In de jeugd speelde ik ook geregeld rechtsvoor, maar sinds de JO15 ben ik op mijn huidige positie terecht gekomen dat past wel goed bij mijn kwaliteiten. Ik mis de echte snelheid, maar probeer dat te compenseren door mezelf dan positioneel op te stellen. Dat lukt nog niet altijd, zeker wanneer ik tegen een snelle en ervaren buitenspeler kom te staan. Maar dat is een leerproces en dat gaat elke week een stukje beter. Ik ben nog jong en heb hopelijk nog heel wat seizoenen te gaan om daarin de nodige stappen te kunnen blijven maken.”

Boute volgt in het Belgische Maldegem de studie koeltechniek en hoopt de komende jaren bij AVC Aardenburg te kunnen blijven voetballen. “Ik heb bewust ervoor gekozen om niet weg te gaan en elders in de jeugd te gaan voetballen bij een van de verenigingen in de buurt. Ik wilde persé bij Aardenburg blijven en samen met mijn vrienden de stap zetten naar de senioren. Nu we daar samen voetballen, wil ik hier ook proberen om met z’n allen op termijn toch echt progressie te boeken. Dat zal komend seizoen dus vanuit de vijfde klasse zijn. We zijn nog heel jong en hebben nog alles te leren. Dat gaat met vallen en opstaan, maar we moeten positief blijven. Hopelijk kunnen we voor het eind van deze competitie nog wat puntjes pakken. Dat alleen zou al heel erg mooi zijn mochten we daar met elkaar in slagen.”

Klik op AVC Aardenburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op AVC Aardenburg voor meer informatie over de club.

Veron Schram zou graag met SV Sluis de stap omhoog maken

Vorig seizoen werd SV Sluis tweede achter kampioen Breskens. Het doel om kampioen te worden werd toen net niet behaald. Ook dit seizoen, nu in het zaterdagvoetbal, was het kampioenschap dé doelstelling. Maar ook nu lijkt dat voor de vierdeklasser een brug te ver, tot teleurstelling van Veron Schram.

“Als je de lijst ziet met afwezige spelers waarmee we dit seizoen te maken hebben, dan is het nog heel knap dat we momenteel derde staan. We missen al een heel seizoen verschillende basisspelers en dan merk je dat de spoeling dun wordt. Wanneer je dan vooraf uitspreekt met elkaar voor de titel te willen gaan, dan loop je al snel averij op en vervolgens dus achter de feiten aan. Als je dan een gaatje moet laten met de ploegen bovenin, dan krijg je steeds lastiger om bij te blijven en dat is ons dus overkomen.”

Regelmatig zat dit seizoen ook trainer Ronny Tresonie als wisselspeler op de bank en moest er meermaals een beroep worden gedaan op een aantal spelers van het tweede elftal. “Die hebben dat perfect opgevangen, maar het zorgde er wel voor dat het soms lastig was om automatismen in het elftal te krijgen en daardoor konden we niet altijd ons eigen spel spelen en dat kostte simpelweg ook verliespunten. Want twaalf spelers missen in een selectie dat is voor bijna geen enkele ploeg op te vangen en al helemaal niet voor een relatief kleine vereniging zoals Sluis.”

Over zijn eigen seizoen is de verdedigende middenveld  overigens ook niet helemaal tevreden. “Nee, zeker niet. Ik heb wel een aantal keer gescoord, maar dat had beter gekund en ook gemoeten. Doordat ik teveel de focus moest richten op allerlei randzaken, ging dat ten koste van mijn eigen spel en daar baal ik nog het meeste van. Ik was meer bezig met de kar te trekken, te coachen en het sturen van medespelers. Logisch door de omstandigheden dit seizoen, maar balen is het wel want ik wil vooral voetballend meer kunnen brengen dan ik nu heb gedaan.”

Kijkend met de kennis van nu naar het afgelopen seizoen is Schram uiteindelijk blij dat hij met Sluis uiteindelijk niet is gepromoveerd. “Nu staan we nog derde in de vierde klasse, maar als je met dit aantal afwezigen een klasse hoger had gespeeld….. Dan hadden we misschien puntloos en kansloos onderin gebivakkeerd. Al heb je natuurlijk nooit iets aan ‘als en dan’ in het voetbal.”

Schram speelt, op een uitstap van drie seizoenen Breskens, al zijn gehele leven bij SV Sluis en zal niet snel nog andere oorden opzoeken. “Ik ben vijfentwintig en heb het druk zat met het werken in de sportzaak van mijn ouders. De ambitie om nog eens elders te gaan voetballen heb ik voorlopig niet. De ambitie om een stap hogerop te maken wel, maar het liefste met Sluis. We doen elk seizoen bovenin mee en proberen met z’n allen een zo hoog mogelijk niveau te halen in wedstrijden. Dat lukt nog niet altijd, maar daar zijn dus aantoonbare redenen voor. De titel is uit het zicht, maar je weet nooit of het nu via de nacompetitie alsnog lukt om de derde klasse te bereiken. Het zou voor de club een unicum betekenen want nog nooit kwamen we uit op dat niveau. En daarnaast zou het na al die jaren ook voor Ronny een prachtig afscheid zijn van zijn tijd als trainer bij de club.”

Klik op SV Sluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Sluis voor meer informatie over de club.

‘Met DKS’17 weer stijgen naar derde klasse zou ik heel mooi vinden’

De degradatie van derde- naar vierde klasse voelde in het begin voor Meike Ottjes (22) als een enorme tegenvaller. In de jaren ervoor had men bij DKS’17, de samenwerking tussen de damesafdelingen Steen en Koewacht, altijd voldoende speelsters. De laatste jaren nam dat af en waren er ook mede de oorzaak van dat het team nu weer uitkomt in de vierde klasse.

“Dat was zeker wel even slikken in het begin, maar nu merken we dat het voorlopig wel goed is zo. We staan eerste en doen nog volop mee om het kampioenschap en dus ook voor promotie. Mocht het nu direct alsnog niet lukken, dan hoop ik toch echt dat we op termijn nog eens stijgen naar de derde klasse. Want dat vond ik persoonlijk toch wel een mooi niveau.”

Ze begon ooit als vijfjarig meisje met voetballen bij v.v. Steen tussen de jongens en heeft dat ook zo lang mogelijk vol gehouden. “Tot DKS werd opgericht in 2017 heb ik bij de jongens gespeeld, dat wilde ik ook heel graag want daar vond ik dat het een stuk fysieker er aan toe ging en dat dit voor mijn ontwikkeling uiteindelijk beter was. Het spelletje ging bij de jongens ook veel sneller en daar heb ik daarna bij de dames toch echt wel voordeel van gehad. Je leert gewoon om sneller te handelen en de juiste keuzes te maken. Dus achteraf ben ik blij dat ik niet bij een meidenteam ben gaan voetballen maar bij de jongens ben gebleven.”

Momenteel telt DKS’17 twee damesteams en hebben ze weer wat nieuwe speelsters erbij gekregen, waardoor er ook wat meer keuze is voor de trainers. “Er zijn in de loop der jaren wel wat meiden gestopt of om andere redenen tijdelijk afwezig geweest zoals een paar die zwanger waren of langdurig geblesseerd. Gelukkig dat we weer wat ruimer in de spelers zitten, want steeds moeten schuiven en krauwen om er voldoende te hebben om te voetballen is echt niet fijn.”

Wat voor laatste vrouw Meike wel fijn is, dat is dat ze haar hobby en de liefde voor het voetbalspelletje kan delen samen met haar jongere zus Gwen. Vader Marco was tot voor kort overigens jarenlang trainer bij de dames, terwijl moeder Wendy vast als supporter de verrichtingen van haar dochters volgt. “Dat vind ik echt heel erg leuk. Gwen is spits, terwijl ik in de verdediging speel. Toen mijn vader trainer was hebben we echt heel veel van hem geleerd. Ook nu komt hij vaak kijken en geeft dan soms nog waardevolle tips. Om als gezin allemaal dezelfde passie te delen, daar kan ik echt heel erg van genieten.”

Genieten doet ze overigens altijd wel als ze met voetbalschoenen aan het veld opstapt. Of het nou is om te trainen of om een wedstrijd te spelen. “Ik wil er altijd het maximale uithalen en proberen om elke training en wedstrijd het beter te doen dan die ervoor. Het is een fijne uitlaatklep om met vriendinnen onder elkaar te proberen een goed resultaat te boeken. Op dit moment zijn die zeer zeker goed te noemen ook en willen we dat zo lang mogelijk volhouden. Want er is toch niets mooiers dan het hoogst haalbare uit ieders kwaliteiten te halen? Voor nu is dat nog in de vierde klasse, maar hopelijk komt daar snel weer verandering in.”

Klik op DKS’17 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DKS’17 voor meer informatie over de club.

‘We staren ons bij HBC’22 niet puur blind op de resultaten’

Wanneer puur wordt gekeken naar de sportieve prestaties dit seizoen, die zou concluderen dat men bij HBC’22 in zak en as zou zitten. De jonge fusieclub Hoofdplaat Biervliet Combinatie heeft zich allang verzoend met degradatie naar de vijfde klasse van het zaterdagvoetbal. Toch is Maarten Thomaes vooralsnog niet in paniek. ‘De sfeer onderling is nog altijd prima en dat is op dit niveau tot heel belangrijk.’ 

De 22-jarige linkspoot speelde heel zijn leven voor Biervliet, totdat het in 2022 officieel samenging met buurman Hoofdplaat. “Dat was in het begin wel even wennen, maar we kenden al veel spelers van elkaar dus op zich mogen we niet ontevreden zijn over hoe het nu gaat. Puur sportief gezien valt het misschien tegen, maar de onderlinge verhoudingen zijn erg goed. Dat we volgend seizoen in die nieuw te vormen vijfde klasse gaan uitkomen is jammer, maar we hadden vooraf wel sterk rekening gehouden met dit scenario.”

De naam Thomaes is binnen HBC’22 eentje die je op het wedstrijdformulier veelvuldig tegenkomt. Want naast de behendige buitenspeler, die zowel in de aanval als op het midden uit de voeten kan, speelt ook de jongere broer van Maarten en een vijftal neven en achterneven bij de club. “We zijn dus heel goed vertegenwoordigd. Maar het is voor mij vooral heel leuk om samen met mijn broertje in hetzelfde team te spelen. Je deelt dezelfde passie voor het voetbal en om dat met elkaar te kunnen beleven is voor mij speciaal.”

Het is dan ook een uitgemaakte zaak dat Maarten, die inmiddels in Breskens woont en werkzaam is bij online groothandel Behave in Aardenburg, komend seizoen ook het grijs-rood-geel van HBC’22 zal dragen. “Zonder twijfel! Ik speel met vrienden en samen met mijn broertje puur voor het plezier. We zijn een relatief jonge groep en merk dat we wekelijks wel progressie maken. Niet altijd nog terug te zien in de resultaten op zaterdag, maar ik zie de toekomst positief tegemoet. Als we deze groep bij elkaar houden, het liefst met links of rechts nog wat extra spelers erbij.

Klik op HBC’22 voor meer informatie over de club
Klik op HBC’22 voor meer artikelen over de club.

Na dit seizoen maakt Rick Staal écht de overstap naar de senioren

Regelmatig maakte hij al zijn opwachting in het eerste elftal van SDO’63, maar definitief aansluiten bij de eerste selectie van de vijfdeklasser doet Rick Staal nog niet. ‘Nee, ik maak het seizoen af bij HSVC’20 in de JO19. Maar als het nodig is ben ik beschikbaar voor het eerste.’

Voor de jongeling uit Kruispolder staat die keuze overduidelijk vast. “Ik wil het voetbal in de jeugd op een mooie manier afmaken. De JO19 van HSVC’20, de samenwerking tussen Hontenisse en SDO’63,  is een leuke groep en we spelen op een mooi niveau, in eerste klasse. Dat zijn toch echt wel leerzame wedstrijden tegen dat soort tegenstanders. Het voetbal in de jeugd is wat meer voetballend, terwijl bij de senioren en zeker in de vijfde klasse het vaak op ‘knokken’ en werkvoetbal aankomt.”

Door een smalle selectie heeft Staal dit seizoen al behoorlijk wat keren bij de nummer tien uit de vijfde klasse op het wedstrijdformulier gestaan. “Voor de winter heb ik regelmatig meegedaan, tot ik een flinke spierblessure opliep in de JO19. Ik dacht eerst aan een ijsbeentje en heb de wedstrijd uitgespeeld. Achteraf bleek het een flinke scheur te zijn in mijn bovenbeen en dat kostte me uiteindelijk ruim tweeënhalve maand revalideren.”

De verdediger trainde dit seizoen in de voorbereiding mee bij de eerste selectie, maar toen de competities begonnen schaalde hij dat af. Nu staat hij op woensdagavond bij de senioren op het trainingsveld en is hij verder actief bij zijn leeftijdsgenoten van de JO19. “Het geeft mij de tijd om geleidelijk de stap te maken. Ik wilde persé niet abrupt naar de senioren overstappen, maar als de trainer of club het nodig acht dan speel ik twee wedstrijden in het weekend. Want het is natuurlijk wel heel gaaf om in het eerste team van je club te mogen spelen. Hoewel het qua prestaties misschien geen topseizoen is, blijven dat soort duels voor mij wel waardevol en leerzaam.”

Vooruitkijkend naar het nieuwe seizoen bij SDO’63 is de Scalda-student heel helder over zijn doelstellingen. “Voor de komende jaren is het mijn doel om hier bij de club een basisplaats te veroveren in het eerste. Het liefst op mijn vertrouwde positie als centrale verdediger, dat is echt mijn plek en speel ik al sinds ik vanaf de mini’s. Het is vertrouwd en weet wat daar van me wordt verwacht. Al zal de stap van jeugd naar senioren best een flinke zijn. Maar daar heb ik wel vertrouwen in.”

Klik op SDO’63 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SDO’63 voor meer informatie over de club.

Mik Kramer had basisplaats in debuutseizoen niet direct zien aankomen

Hij is momenteel bezig aan zijn eerste volledige seizoen als volwaardig lid van de eerste selectie. Nadat Mik Kramer in de beker op de bank begon en inviel als middenvelder, had hij nooit verwacht na de eerste competitiewedstrijd niet meer uit het elftal van Schoondijke te verdwijnen. Sinds het tweede duel is hij basisspeler. Niet als middenvelder maar als centrale verdediger.

“Dat was wel even omschakelen. In de eerste wedstrijd tegen IJzendijke begon ik als middenvelder maar zette de trainer me na rust centraal achterin en dat bleek hem wel te bevallen. Sindsdien sta ik wekelijks centraal achterin. Het is een mooie plek om in te vullen en dat probeer ik nu zo goed mogelijk te doen. Het is fijn om het spel voor je te hebben en om veel in balbezit te komen om van daaruit te starten met de opbouw. Het voelt wel mooi om op mijn zeventiende van de trainer zoveel vertrouwen te krijgen en wekelijks te mogen starten. Dat had ik absoluut nooit verwacht toen ik vanuit de jeugd de stap zette.”

Inmiddels is Kramer achttien en geeft hij leiding aan de achterhoede van de zaterdag vierdeklasser, die hoogstwaarschijnlijk volgend seizoen in de vijfde klasse zal uitkomen vanwege de versterkte degradatieregeling. “Dat is enerzijds jammer, maar van de andere kant wisten we vooraf wel dat het een flinke opgave zou worden om bij de veilige zes ploegen te eindigen dit seizoen. Dus als je het realistisch bekijkt is het logisch dat je een niveau lager weer kan gaan doorbouwen. Wekelijks boeken we progressie en zien we dat we het tegenstanders steeds moelijker maken. Dat is ook een mooie ontwikkeling en van daaruit kan het in de toekomst alleen maar beter worden.”

Kramer is geboren en getogen in Schoondijke en woont vlakbij Sportpark De Molenkreek. Daar was zijn vader ook jarenlang actief in het eerste elftal en stond Mik als jochie naar de verrichtingen van het eerste te kijken. “Altijd met het doel om er uiteindelijk zelf ook ooit in te voetballen. Ik ben begonnen hier in de jeugd en op mijn twaalfde verkast naar de jeugd van Breskens dat toen op een hoger niveau speelde. Later ben ik teruggekeerd en  heb ik nog twee jaar in de jeugd gespeeld in een samenwerkend team van Schoondijke, Groede en Cadzand. Sinds dit seizoen ben ik vast bij het eerste.”

Hoewel zijn vader maar liefst twintig jaar in het eerste speelde als verdediger, was dat niet de ambitie die de jonge Kramer had. “Ik heb tot mijn vijftiende altijd in de spits gespeeld, daarna kwam ik op de positie van centrale verdediger terecht. We hadden in de jeugd een goede spits en er was gebrek aan een verdediger. Daarop heb ik gezegd dat wel te willen spelen en dat beviel me wel. Bij het eerste werd ik in eerste instantie gebruikt als middenvelder, maar als snel koos de trainer ervoor om me toch centraal achterin te zetten.”

Hoewel er volgens de jonge verdediger meer in had gezeten dit seizoen, is het zaak om met de huidige groep volgend jaar stappen vooruit te zetten. “We hebben een jonge groep en we moeten er alles aan doen om met deze selectie, liefst aangevuld met nog wat extra versterkingen, bij elkaar te blijven. Er zit een stijgende lijn in en het is leuk daar deel van uit te maken. Wat mij betreft speel ik hier de rest van mijn leven. Het bevalt me perfect en we worden elke week beter. Wie weet tot wat het ooit kan leiden, maar dat er nog veel meer inzit hier bij Schoondijke, daar ben ik van overtuigd.”

Klik op V.V. Schoondijke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Schoondijke voor meer informatie over de club.

Keepen bij JVOZ en studie Scheldemond College ideaal voor Sky Lagendijk

Hij is alweer bezig aan zijn vierde seizoen bij JVOZ, nadat hij in de JO10 de overstap maakte van HVV’24 naar JVOZ. Daar keept Sky Lagendijk, die sinds dit schooljaar studeert aan het Vlissingse Scheldemond College, inmiddels in de JO13. ‘De combi tussen school en Scheldemond College is voor mij ideaal.’

“Het is superleuk om met je vrienden op dezelfde school te zitten én daarnaast samen te voetballen. Dat ik nu na school direct kan gaan trainen is heel fijn. De studie is afgestemd op het voetballen en trainen bij JVOZ en dat zorgt wel voor rust en regelmaat”, aldus de jonge Hulstenaar++.

Het zijn voor Lagendijk, die voorheen keepte bij de jeugd van derdeklasser HVV’24, wel lange dagen maar hij heeft het er graag voor over. “Het ultieme doel is om profvoetballer te worden en dan weet ik dat ik er dingen voor moet doen en moet laten. Elke morgen ga ik om half zeven de deur uit, wandel dan een kwartiertje naar de bus en vertrek naar school. We trainen vier keer per week en spelen een wedstrijd op zaterdag. Doordat de trainingen direct na schooltijd zijn heb ik voldoende tijd om mijn huiswerk te kunnen doen. Soms op school en soms gewoon nog thuis, maar dan hoef ik ’s avonds niet meer de deur uit om te trainen en dat bevalt goed.”

De trainingen bij JVOZ zijn van een hoog niveau en in de afgelopen vier jaar heeft Sky dan ook behoorlijke stappen gemaakt. “Van mijn trainer Aloys Lockefeer en de keeperstrainers Mo en Karim leer ik heel veel, zowel technisch als tactisch en dat helpt me enorm. Ik ben een meevoetballende keeper en durf nu ook veel meer te praten en coachen. In het begin was ik verlegen, maar inmiddels heb ik dat wel afgeleerd.”

De begeleiding vanuit school is ook wel iets was Sky tot op heden heel goed bevalt. “Mijn ouders zijn vooraf goed ingelicht door school en JVOZ over alles wat ze te bieden hebben en hoe de begeleiding is geregeld. Niels Slager is aanspreekpunt vanuit JVOZ en werkt ook op het Scheldemond College. Daardoor zijn de lijntjes kort en dat is heel fijn. Ze letten goed op je schoolprestaties en geven ook goed advies. Qua voetbal geeft JVOZ me ook kansen, want dankzij hen maak ik volgend seizoen de stap naar de jeugdopleiding van FC Dordrecht. Een mooie nieuwe stap, maar studeren blijf ik wel doen aan het Scheldemond College. Daar heb ik mijn vrienden en de school is leuk en dat is toch ook heel belangrijk.”

Klik op JVOZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op JVOZ voor meer informatie over de club.

‘Jongen van ’t durp’ Liam Verhelst terug op oude nest bij RIA W

Hij begon met voetballen aan de Kapittelstraat bij de jeugd van zijn club in Westdorpe. Maar op zijn twaalfde vertrok Liam Verhelst (21) naar FC Axel. Daar speelde hij tot zijn twintigste maar stopte. De motivatie was weg, net als het spelplezier. Een belletje van Arno Verlinde bracht uitkomst. Sinds dit seizoen is hij terug op het oude nest, terug bij RIA W, waar hij nu op jacht is naar een basisplaats.

“Die heb ik momenteel nog niet veroverd. Van nature ben ik spits maar de speelminuten die ik nu maak zijn vooral als linksback. Niet direct een plek die ik bij mijn terugkeer in gedachten had, maar ik ben blij met elke speelminuut die ik nu kan meepakken. Want een jaartje inactiviteit kost je veel aan spelritme en balgevoel. Dat moet ik eerst terugkrijgen en dan kan ik weer vol gaan voor een plek in de basis. Het liefst als spits, maar als de trainer me nodig heeft als verdediger of middenvelder dan speel ik daar het vuur uit mijn voetbalschoenen. Zolang ik maar kan voetballen. Ik merk dat ik elke week sterker wordt en meer vertrouwen kweek, dus dat is een prettige ontwikkeling.”

Het zijn voornamelijk dus invalbeurten waarmee Verhelst zich tevreden moet stellen. Spijt van zijn terugkeer heeft hij echter allerminst. “Helemaal niet zelfs. Het fijne is dat ook Jordi van Drongelen, een vriend van mij, net als ik van FC Axel is overgekomen. Hij speelt wel wekelijks in de basis, inmiddels als centrale verdediger, dus het is wel leuk om dan samen bij dezelfde ploeg te spelen. Al hoop ik natuurlijk wel de trainer ook te overtuigen om vaker voor mij als basisspeler te kiezen. Die sleutel heb ik helemaal zelf in handen. Het is lastig om in een invalbeurt van twintig minuten alles te laten zien, maar ik probeer dan zo goed mogelijk mijn taak te vervullen. Het is dan aan de trainer of hij het op den duur voldoende acht voor een plek bij de eerste elf. Ik ga er in ieder geval alles aan doen.”

Hard trainen, alles geven en het op die manier de trainer zo moeilijk mogelijk maken. “Dat zijn wel precies de zaken die ik voor ogen heb op dit moment. Dit seizoen is voor mij eentje om terug te wennen. Aan de inspanningen, aan de weerstand, de intensiteit en aan het spelen bij de senioren. Volgend seizoen wil ik écht staan en dusdanig fit te zijn, dat de trainer niet langer om me heen kan. Het liefst als aanvaller. Maar als het als linksback is, dan zal ik ook daar vol voor gaan.”

Klik op RIA W voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RIA W voor meer informatie over de club.

Basisplaats is uiteindelijke doel voor Rik d’Haens bij Graauw

Hij krijgt van trainer Jorden Takiddine wel geregeld speelminuten, maar een basisplaats zit er op dit moment voor  de 18-jarige aanvaller Rik d’Haens bij vijfdeklasser Graauw vooralsnog niet in. ‘De trainer kiest momenteel nog voor anderen in de spits. Het is aan mij om het hem zo lastig mogelijk te maken.’

De jongeling maakt wel vast onderdeel uit van de eerste selectie, maar voorlopig moet hij het nog doen met invalbeurten waarin hij probeert te laten zien wat hij in zijn mars heeft. Gescoord heeft hij dit seizoen bij het eerste nog niet. “Dat is toch wel een doel voor mij om in de resterende wedstrijden te proberen toch minstens één goaltje binnen te prikken. Het is niet makkelijk om in een invalbeurt van tien of twintig minuutjes het verschil te maken, al wil je dat natuurlijk wel graag.”

Zijn oudere broer Kevin heeft inmiddels wel een basisplaats weten te veroveren als middenvelder, iets waarop de jongere Rik alleen maar trots kan zijn. “Kevin is een totaal andere type dan ik ben. Hij is een speler die vanaf het middenveld acties maakt, terwijl ik toch het beste in de voorste linie tot mijn recht kom. Bij het tweede elftal krijg ik voldoende gelegenheid om te wennen aan de fysieke tegenstand in het seniorenvoetbal. Je krijgt als aanvaller net iets meer tijd en ruimte om een actie te maken, een bal goed te leggen en om dat doelgericht af te werken. Daar heb ik wel al regelmatig gescoord. Nu is het aan mij om het ook bij het eerste te gaan realiseren. Daar heb je toch net ietsje meer druk en dat is iets om mee te leren omgaan.”

Competitieverloop

Een echte doelstelling had men bij Graauw vooraf niet echt uitgesproken. “Gewoon een mooi seizoen beleven en proberen om zo hoog mogelijk te eindigen. De plek in de middenmoot is voor Graauw denk ik al heel mooi en dat moeten we proberen vast te houden tot het eind. We hebben een groep die probeert om prestatie en sfeer aan elkaar te koppelen. Soms is het qua resultaten nog te wisselvallig, maar er zijn ook een hoop jonge jongens doorgekomen vanuit de eigen jeugd. Dan kan het voorkomen dat spelers een terugval krijgen of soms niet constant genoeg presteren. Gelukkig wordt er vanuit het bestuur nooit veel geëist of druk opgelegd. Dat is prettig zegt veel over hoe de club erin staat. Een gemoedelijke vereniging die wil presteren, maar niet ten koste van alles. En al zeker niet ten koste van de goede sfeer en saamhorigheid. Daar voel ik me als persoon en als voetballer dan ook perfect thuis.”

Thuis is in de weekenden voor de jongste van gebroeders d’Haens Graauw, terwijl doordeweeks hij studeert in Harderwijk. “Ik volg daar een opleiding als landbouwmonteur. Daardoor kan ik op dinsdagen nooit aanwezig zijn om te trainen, jammer maar de studie laat het helaas niet toe. Je komt er ook niet ‘eventjes’ voor terug naar huis. Mijn schooldagen zijn van maandag tot en met donderdag. Dan ga ik wel eens naar de sportschool, maar over het algemeen train ik nu alleen op vrijdag. Op zondagen speel ik meestal nog eerst mee bij het tweede en sluit daarna bij het eerste aan. Volgend seizoen hoop ik toe te kunnen werken richting een basisplaats. Die sleutel heb ik zelf in handen en ga er alles aan doen om het de trainer qua keuze zo lastig mogelijk te maken.”

Klik op VV Graauw voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Graauw voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.