Home Blog Pagina 206

SV Sluis organiseert wederom Internationaal Oostpoort Jeugdtoernooi

SLUIS – Dit jaar zal voor het eerst sinds de coronapandemie bij SV Sluis wederom een jeugdtoernooi op de rol staan. En niet zomaar eentje. Op zaterdag 10 juni  organiseert de vierdeklasser voor de 13e keer het Internationaal Oostpoort Jeugdtoernooi, een groot jeugd internationaal voetbaltoernooi voor de JO6(U6) t/m JO12(U12). 

Op de velden aan de Zuiddijkstraat naast de oude stadspoort, ook wel ‘De Oostpoort’ genaamd zullen gedurende de dag in verschillende categorieën jeugdteam tegen elkaar in actie komen. “Er kan in zeven categorieën worden ingeschreven en het toernooi bestaat uit verschillende formules. Daarbinnen komen alle leeftijden aan bod, van 5 tot en met 11 jaar. Het speelveld wordt aangepast aan de leeftijd, alsook de grootte van de ploegen. Uit de voorgaande edities is gebleken dat er altijd heel erg veel animo is en we verwachten ook voor deze editie weer een vol wedstrijdschema, dus rekenen we op maximaal vijftig team”, zegt Theo Schram van de toernooiorganisatie. 

Samen met onder meer Rick Barendse en ook Alexander van Daele nemen ze de organisatie voor hun rekening. Net als voorgaande jaren is de verwachting dat het deelnemersveld voor zo’n tachtig procent uit Belgische ploegen zal bestaan. In de voorgaande jaren waren er onder meer clubs als RSCA Anderlecht, Cercle en ook Club Brugge met hun jeugdteams op de Sluise velden te bewonderen. “Maar ook Knokke en Eendracht Aalst zien we hier regelmatig naartoe komen, terwijl er ook zelfs ploegjes uit Noord-Frankrijk hier op het veld hebben gestaan. Uit Zeeland hadden we onder andere FC Dauwendaele enkele edities hier, maar ook IJzendijke en Oostburg deden hier onder meer al mee. Erg leuk natuurlijk, omdat je vooral tegenstanders treft die je normaal op competitieniveau nooit tegenkomt.”

In december begon men al met de organisatie en vanuit de club is er volop medewerking van bestuursleden, maar ook veel vrijwilligers die hand en spandiensten verlenen bij het opbouwen en afbreken van de tenten en tal van andere voorzieningen. “Het is geweldig dat ook spelers van het eerst en bestuursleden zich zo inspannen. En ook de mensen van de klus- en onderhoudsploeg bijvoorbeeld. Zonder als die velen handen, die toch licht werk maken, zouden we dit nooit op deze manier kunnen realiseren en daar zijn we iedereen enorm dankbaar voor.”

”We krijgen ook altijd van deelnemende teams de complimenten dat alles zo goed en strak is georganiseerd. En dat gaat niet alleen om de wedstrijdschema’s, maar echt alles er ook omheen. Dat doen we met een enorme groep mensen die Sluis een warm hart toedragen en die zich inzetten voor de club en in dit geval de jeugd. Dat is mooi om daar deelgenoot van te zijn en ook een prachtige promotie voor ons als vereniging.”

Ooit begon Frank Faas jaren geleden met het opzetten van Het Oostpoorttoernooi en dat is door de organisatie in de loop der jaren flink uitgebouwd. “Frank begon destijds kleinschaliger en langzaamaan is het toernooi tot deze proporties uitgegroeid. Daar zijn we trots op en daarvoor verdient iedereen die er door de jaren heen een rol in heeft gespeeld een heel groot compliment voor. Wij als club kijken er in elk geval enorm naar uit dat het toernooi na twee jaar afwezigheid weer terug is op onze speelkalender.”

Meer info over het toernooi is te vinden op www.sluis.nl/evenementen 

Klik op SV Sluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Sluis voor meer informatie over de club.

Kersverse voorzitter Cees Markus is helemaal op zijn plek bij OVV’67

Ook met een nieuw bestuur hoopt OVV’67 het kleine, gezellige en gemoedelijke clubje in Brabant te blijven. De kersverse voorzitter Cees Markus is na een gewenningsperiode helemaal op zijn plek bij de club uit Oosteind. “Wij hanteren niet de botte bijl.”

Begin dit seizoen pakte het eerste elftal van OVV’67 voor het eerst in dertig jaar een periodetitel in de vijfde klasse zondag. Reden voor een feestje op Sportpark Uilendonck. “En dat hebben we gevierd, er is een aardig feestje gebouwd”, blikt Markus glimlachend terug. Het typeert de club uitstekend. “Bij OVV raken de vrouwen pas in paniek als het rosébier op is en de mannen als het normale bier er niet meer is. De sfeer is hier perfect en past uitstekend bij mij.”

Markus staat sinds afgelopen november aan het roer bij OVV, nadat hij na acht jaar het stokje overnam van Guus Verbeek. Markus was op dat moment zelf teammanager en zat in het jeugdbestuur. Nadat Verbeek persoonlijk Markus benaderde, volgde al snel een jawoord. Markus moest meteen aan de bak, want organisatorisch kreeg de club een vrijwel volledig nieuwe invulling. “Er besloten ook drie andere bestuursleden te stoppen, dus heb ik wat mensen uit mijn eigen netwerk benaderd. We hebben nu met mij erbij vier nieuwe bestuursleden.”

Zijn nieuwe functie bevalt Markus goed. “Maar het was in het begin nog wel een uitdaging, hoor. Vooral het onderhoud van het complex moest flink verbeteren. Daar moesten we wat stappen in zetten, want dat gebeurde te weinig. Afspraken daarover met de leden werden niet nagekomen. Verder hebben we niet te veel veranderd, we hanteren niet de botte bijl. We willen geleidelijk dingen aanpassen, maar ik heb meteen tegen onze leden gezegd: verwacht geen gekke dingen. Dat past niet bij de club. We staan juist open voor suggesties van onze leden en willen hen extra betrekken. Dat vinden we belangrijk.”

Toch heeft Markus zelf ook wensen. Bovenaan zijn lijstje staat een nieuw kunstgrasveld waar de elf teams en ongeveer 200 leden zich op mogen verheugen. “We hebben momenteel maar twee velden. En misschien geven we onze kantine nog een keer een likje verf. Ook onze kantine is namelijk verouderd. Maar we hebben ook duidelijk met elkaar afgesproken dat we niet te veel daarin gaan investeren.”

Dat heeft niet alleen te maken met de verhoogde energiekosten waar OVV mee worstelt, maar ook met gemeentelijke plannen die al jaren onderwerp van gesprek zijn bij OVV. Bekend is dat de gemeente graag huizen op de plek van het sportpark van de club wil bouwen. Het biedt Markus een extra uitdaging. “Ik heb daarover contact gehad met de gemeente, momenteel staat het op een laag pitje”, aldus de voorzitter, die 40 jaar lang scheidsrechter was voor de KNVB. “Ze kunnen ons helaas niet aangeven of het nog een jaar of tien jaar gaat duren. Wij hebben in ieder geval aangegeven waar wij graag ons nieuwe complex zouden willen. Tot die tijd blijven we genieten van onze huidige plek, waar gezelligheid voorop staat.”

Klik op de link voor meer artikelen over OVV’67
Klik op de link voor meer informatie over OVV’67

John Paul Verkooijen en Anja Hartmans kijken vol trots naar de ontwikkelingen van VV Dongen

VV Dongen viert dit jaar het honderdjarig jubileum. De in 1923 opgerichte amateurclub is uitgegroeid tot een van de meest succesvolle verenigingen in de regio. Voorzitter John Paul Verkooijen en vrijwilligster Anja Hartmans kijken met trots naar de ontwikkeling van de club en hebben veel vertrouwen in de toekomst. “Dongen is onderdeel van mijn leven.”

Het hele jaar 2023 staat in het teken van de viering van het honderdjarig jubileum van VV Dongen, dat op 1 augustus 1923 het levenslicht zag als Dongense Sportvereniging Dongen-Vooruit, vaak afgekort tot D.V. Het bleek het begin van een reis langs prachtige hoogtepunten. Festiviteiten zullen elkaar de komende maanden opvolgen, met als hoogtepunt de viering van het jubileum in augustus. 

De laatste jaren is VV Dongen uitgegroeid tot een amateurbolwerk in de regio. Het eerste zondagelftal speelt inmiddels al jaren in de Derde Divisie, het op een na hoogste amateurniveau. Sinds 2015 is de club een vaste bespeler van de subtop van het amateurvoetbal. Hoewel de club dit seizoen strijdt om lijfsbehoud, is er geloof in een ontsnapping. “De hele vereniging heeft er nog vertrouwen in dat we de nacompetitie nog zullen halen en dan is het afwachten”, vertelt voorzitter Verkooijen. 

Hij is tevreden over hoe Dongen erop staat. “De club groeit weer en we spelen ook met onze zaterdag 1, de jeugd en de Onder 23 op een goed niveau. De combinatie prestatief en recreatief is bij VV Dongen goed op zijn plaats.”

Verkooijen loopt zelf inmiddels al jaren rond bij de amateurclub. In 2019 trad hij als vervanger van voorzitster Angela Jansens toe tot het bestuur. De laatste jaren maakte hij talloze successen en hoogtepunten van dichtbij mee. “In 2008 zijn we gepromoveerd naar de eerste klasse, twee jaar later werden we kampioen en promoveerden we opnieuw. Vanaf dat moment hebben we in de hoofdklasse gespeeld. Ook hebben we de landelijke amateurbeker gewonnen”, herinnert Verkooijen zich. 

In 2015 promoveerde de club naar de derde divisie zondag. “En daar spelen we nog altijd. Dat zijn mooie hoogtepunten in de recente geschiedenis.” Maar ook in het verleden was er veel te vieren bij VV Dongen, dat rond de 1000 leden heeft. De club heeft talloze promoties achter de naam staan. Dongen is er trots op.

De club ontstond in 1923 na een fusie tussen DVC en Olympia, clubs die in 1916 waren opgericht en de handen zeven jaar later ineen sloegen. Enkele leden splitsten zich in 1932 af en richtten DVVC op, de huidige dorpsrivaal van VV Dongen. Die laatstgenoemde naam draagt de club overigens pas sinds 1944. Daarvoor ging de club nog even door het leven als DSV.

Als VV Dongen maakt de vereniging al jaren naam, constateert ook Verkooijen. Spijt van zijn keuze om in 2019 de voorzittershamer over te nemen heeft hij nog zelden gehad. “Als voorzitter is het een voorrecht om een prachtige vereniging als VV Dongen te mogen voorzitten”, vertelt hij. “Veel vrijwilligers en leden vinden bij VV Dongen een plaats omdat we ons als vereniging opstellen en een belangrijke plaats verwerven binnen de gemeente Dongen. Vele vrienden voor het leven ontstaan hier en veel jongens en meisjes ontdekken het belang van ‘de vereniging’. Initiatieven ontstaan niet alleen binnen het bestuur, maar vooral de leden en de omgeving geven richting aan de club”, is hij complimenteus. 

Daar sluit vrijwilligster Anja Hartmans zich bij aan. Al 45 jaar is zij verbonden aan de club, de laatste jaren als ‘chef zaterdag’: dankzij haar verloopt alles op de wedstrijddagen op rolletjes. “Ik ontvang de scheidsrechters, ondersteun de crew en deel mensen in op taken”, vat ze haar functie kort samen. “Ik ben al mijn hele leven gek op voetbal, maar ben de laatste jaren echt vergroeid geraakt met de club. Dongen is op een gegeven moment onderdeel van mijn leven geworden, het is mijn familie. Doordeweeks gaat het om wát je bent, in het weekend om wie je bent.”

Als het aan Verkooijen en Harmans ligt, blijft de club nog eens honderd jaar bestaan. Sportief en organisatorisch zijn er namelijk nog voldoende uitdagingen voor de komende jaren. “We willen ons met de zondag 1 minimaal handhaven in de tweede divisie en met zaterdag 1 meespelen om de prijzen”, aldus Verkooijen. “Ook hopen we met onze hoogste jeugdteams op divisieniveau actief te zijn.”

Maar veel belangrijker is het hebben van plezier op Sportpark de Biezen. “VV Dongen moet een warme plek zijn, waar naast samen voetballen ook plaats is om onderdeel uit te maken van een vereniging met normen en waarden die passen bij een dorpsclub”, aldus Verkooijen. 

Hartmans hoopt nog jarenlang van waarde te zijn voor haar club. “Ik zou niet weten wat ik anders met mijn zaterdagen aan zou moeten”, grijnst ze. “In de zomer is het af en toe wel lekker om even wat afstand te nemen, maar ik mis mijn Dongen-familie al snel. Ik hoop dat Dongen nog jarenlang zo’n prachtige vereniging blijft.”

Klik hier voor meer artikelen over VV Dongen
Klik hier voor meer informatie over VV Dongen

Mees Snoeren van Nac Breda is nog regelmatig de vinden bij zijn oude club VCW

Mees Snoeren (13) droomt van een leven als profvoetballer. Het leven van de talentvolle middenvelder van NAC Breda staat in het teken van de bal. Naast zijn vele trainingsuren bij NAC staat hij nog regelmatig als trainer op het veld bij zijn oude club VCW

Snoeren is bezig aan zijn derde jaar als jeugdspeler van NAC en speelt in het Onder 14-elftal van de profclub. “Het is heel leuk”, vertelt het talent. “Maar ook pittig. We trainen vier keer in de week en het niveau is enorm hoog. Maar dat maakt het juist ook uitdagend. Ik heb de laatste jaren heel veel kunnen leren bij NAC.”

De deur bij zijn oude club VCW in Wagenberg trok hij niet helemaal dicht. In het kader van een maatschappelijke stage liep hij vorig jaar al regelmatig mee bij een jeugdteam als trainer. Dat beviel hem zo goed, dat hij samen met zijn vader ook nu een team onder zijn hoede nam. Mees Snoeren traint de Onder 9 van de club. “Ik vind het heel erg leuk om kleine kinderen nieuwe dingen te leren”, vertelt hij. “Daarom ben ik er na vorig jaar ook mee doorgegaan. Het is leuk om te zien dat ze door de trainingen beter worden.”

Of er een toekomstig toptrainer in hem schuilt? Snoeren schiet in de lach. “Ze luisteren in ieder geval goed naar mij. Soms moet ik ook streng zijn, dat vind ik af en toe wel moeilijk. Ik kende een paar kinderen ook al voordat ik begon met trainen geven. Maar ik denk dat ik goed boven de groep kan staan. Soms verdienen ze een strafrondje, die geef ik ze dan. Als ze schelden of niet goed luisteren, dan moeten ze rennen.”

Snoeren staat een keer in de twee weken op de woensdagavond op het trainingsveld van VCW. “Ik zie dat ze steeds meer kunnen. We doen iedere keer dezelfde oefening. Eerst vonden ze dat heel moeilijk, maar de laatste tijd hebben ze het helemaal onder de knie.”

Snoeren ziet wel toekomst in een leven als coach. Dat is echter nog heel ver weg. Eerst wil Snoeren zelf het hoogste niveau bereiken. De technisch vaardige middenvelder hoopt eerst het eerste elftal van NAC te halen. “Als ik uiteindelijk bij Ajax zou kunnen spelen, zou mijn droom uitkomen. Landskampioen worden, in de Champions League spelen en het nationale team halen zijn andere mooie doelen.”

Dat is echter nog heel ver weg, weet ook Snoeren als geen ander. Het talent, dat al op 3,5-jarige leeftijd begon bij VCW en drie jaar geleden tijdens een wedstrijd bij Seolto werd ontdekt bij NAC, moet daarvoor nog grote stappen zetten. Middenvelder Frenkie de Jong is het grote voorbeeld van Snoeren. “Ik moet rustiger worden aan de bal en sterker worden in de duels. Als ik dat voor elkaar krijg, hoop ik dat ik een mooie carrière kan krijgen. Maar hier geniet ik ook al van. Mijn leven staat volledig in het teken van voetbal. Dat is een jongensdroom die is uitgekomen.”

Klik op de link voor meer artikelen over VCW
Klik op de link voor meer informatie over VCW

Henk Vlielander stopt, maar gaat niet weg bij CWO

Bij Combinatie Wil Overwinnen moeten ze voor het eerste elftal op zoek naar een nieuwe verzorger. Henk Vlielander stopt eind dit seizoen. Na ruim 30 jaar als verzorger bij diverse teams vindt de 71-jarige Vlaardinger het mooi tijd om bijvoorbeeld wat langere vakanties met zijn vrouw te kunnen maken.

Vlielander doorliep alle jeugdelftallen bij Fortuna Vlaardingen. “Ik was een redelijk goede keeper, maar na mijn tienerjaren had ik meer passie voor muziek. Dan liep ik met lange haren rond en ging naar veel festivals. Ik was bijvoorbeeld bij het eenmalige Kralingse Popfestival aanwezig. Ik hield vooral van Nederlandse bands zoals Brainbox, Cuby and the Blizzards en Golden Earring.”

Als jonge twintiger trouwde Henk en zijn zoon Dennis ging bij HVO voetballen. “Toen hij nog jong was kwam voetballen er voor mijzelf niet van met een gezin en mijn werk als kraanmachinist bij firma Van Dijk in Maasland. Toen Dennis in de B-junioren ging voetballen kreeg ik de vraag  ‘vind je het leuk om verzorger te worden?’. Dat leek mij leuk en ik begon boeken over verzorging te lezen. Toen Tinus Weber trainer was bij de A1 vroeg hij mij bij dat team als verzorger en later verhuisde ik naar het tweede elftal van HVO.”

”Uiteindelijk ben ik bij de selectie van CWO terecht gekomen. “Wat ook meespeelt in mijn besluit om te stoppen is dat het vak van verzorger best zwaar is. Het is veel masseren en tapen en ik voel dat de jaren toch wel gaan tellen al prijs ik me gelukkig met mijn gezondheid. Ook was ik elke dins-, donder- en zaterdag bij CWO aanwezig. Lange vakanties zaten er dan tijdens het voetbalseizoen niet in. Nu blijf ik op de achtergrond betrokken om in te springen bij ziekte, maar kan ik zeker ook makkelijk plannen maken met mijn vrouw.”

In dertig jaar als verzorger maakte Vlielander natuurlijk van alles mee. “Als er een blessure optreedt en je hoort iemand gillen op het veld is dat altijd een spannend moment. Je weet nooit wat er aan de hand is. Hoofdblessures zien er vaak erger uit dan ze zijn door het bloed en vallen meestal wel mee. Afgescheurde kruisbanden of enkelblessures zijn vaak veel ernstigere gevallen en ik heb een keer een speler behandeld die zijn tong ingeslikt had.”

Broer kijkt het liefst naar de mooie kant van zijn 30-jarige carrière. “Ik vind het leuk om onder die jongens tussen de 18 en 35 jaar te zijn. Dat houdt me jong. Ik durf mijzelf als grappig te omschrijven en we maken veel lol. Bij lastige namen van spelers noemde ik ze gewoon ‘broer’. Mij noemen ze ook vaak ‘Broer’, zodat sommigen niet eens weten dat ik Henk Vlielander heet.” Naast de verzorging loopt Vlielander op maandag het eerste en tweede veld na om het gras te inspecteren en regelmatig spuit hij de tribune schoon met een hogedrukspuit. Hij zal dan ook zeker nog regelmatig bij CWO te zien zijn na het einde van dit seizoen. ,”Ik hoop hier nog vele jaren te komen”, zijn laatste oprechte woorden.

Klik op sv CWO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv CWO voor meer informatie over de club.

Guus de Jong, de trotse aanvoerder van DVVC

Als Guus de Jong met de aanvoerdersband het veld opwandelt op Sportpark Dongekant, giert er steeds weer een gevoel van trots en blijdschap door zijn lichaam. De 20-jarige middenvelder van DVVC is vereerd dat hij dit seizoen de captain van zijn club is. 

Het kwam aan het begin van het seizoen toch enigszins als een verrassing voor De Jong. Trainer Freddy Kruys stapte op hem af en vertelde hem dat hij dit seizoen de aanvoerder van het eerste elftal zou zijn. “Een hele mooie eer”, aldus De Jong. “Eerlijk gezegd had ik er weinig rekening mee gehouden. Ik denk dat de trainer mij wat meer verantwoordelijkheid wilde geven. We hebben een jong team en ik probeer altijd wel de leiding te nemen in het veld, het team bij de hand te nemen. Af en toe is dat nog zoeken, maar dat is niet gek.”

De Jong behoort met zijn twintig jaar namelijk tot de jonkies van DVVC 1, dat sowieso met veel tieners en jonge twintigers werkt. “We hebben ook wel wat oudere spelers. Soms is het nog wel lastig om hen aan te sturen als je jonger bent, maar onze groep gaat enorm goed met elkaar om. Iedereen mag zijn zegje doen en we kunnen alles tegen elkaar zeggen. Dat helpt mij wel.”

De Jong is een echte DVVC’er. De middenvelder begon op jonge leeftijd bij de club, maar doorliep niet de gehele jeugdopleiding. De Jong speelde vijf seizoenen bij dorpsgenoot VV Dongen, waar hij op een hoger niveau kon gaan voetballen. Na de B-junioren keerde hij echter terug bij DVVC. “Ik miste de gezelligheid, daarom ben ik teruggekeerd. Dat heb ik ook helemaal teruggevonden bij DVVC. Ik haal enorm veel plezier uit het spelen hier. Bij DVVC is het samen-gevoel heel sterk.”

De Jong is bezig aan zijn tweede volledige seizoen in het eerste bij DVVC, waar hij nog lang in het eerste hoopt te spelen. “Mijn grootste ambitie is om met DVVC te groeien. Het is een droom om op een hoger niveau te voetballen, het zou fantastisch zijn als dat met DVVC lukt. Als we een of twee klassen omhoog gaan in de toekomst, kunnen we heel tevreden zijn. Met de overstap naar de zaterdag hebben we een nieuwe weg ingeslagen. In de toekomst hopen we succes te boeken. Maar dat heeft natuurlijk tijd nodig, dat gaat niet van de ene op de andere dag. We hebben in ieder geval genoeg talent rondlopen. Ik heb vertrouwen in de toekomst.”

Dit seizoen heeft het piepjonge team van DVVC het echter lastig. De club uit Dongen bivakkeert in de kelder van de vierde klasse. “Maar we hebben dit seizoen grote stappen gezet. Voor de jonge jongens was het echt wel even wennen aan het seniorenvoetbal, dat is toch heel wat anders dan in de jeugd. Ik denk dat we in de laatste fase van het seizoen nog flink wat punten kunnen gaan pakken. We hopen natuurlijk in ieder geval niet op de laatste plaats te eindigen.”

Klik op de link voor meer artikelen over DVVC
Klik op de link voor meer informatie over DVVC

Talentvolle Flor De Beleyr grijpt zijn kansen bij Koewacht

KOEWACHT – Hoewel hij nog slechts zeventien lentes telt, is Flor De Beleyr al bezig aan zijn tweede seizoen in de hoofdmacht van RKVV Koewacht. Bij de vierdeklasser heeft het jeugdig talent een basisplek weten te veroveren.

“Daar ben ik uiteraard erg blij mee. Vorig seizoen was ik ook al actief bij de senioren en kreeg ik ook best veel minuten. Dit seizoen heb ik de trainer kunnen overtuigen en heb ik een basisplaats. Het gaat ook niet onverdienstelijk, al vind ik van mezelf dat ik nog nadrukkelijker aanwezig moet zijn tijdens de wedstrijden. Maar het is sowieso al geweldig dat ik als zeventienjarige al zoveel speelminuten heb kunnen maken.”

Waar de Koewachtenaren in de voorbereiding en de start van de competitie als een komeet uit de startblokken schoten, daar zit na de winter de klad er een beetje in. Er lijkt in sommige wedstrijden wel sprake van het spreekwoordelijke ‘zand in de motor’. Toch kan de jonge middenvelder er niet direct de vinger op leggen. “Het is heel gek en ook moeilijk te verklaren. Want we spelen na de winter niet anders dan ervoor en we hebben ook de beschikking over dezelfde spelers. Het loopt gewoon met momenten minder en dat is best zuur. Gelukkig pakken we weer regelmatig punten, waardoor we wel de aansluiting blijven houden bij de middengroep. Dat is ook wel belangrijk om ons doel van handhaving te behalen.”

Handhaven, het is voor Koewacht de belangrijkste doelstelling. Niet terugvallen naar de vijfde klasse, maar erin blijven. “Dat is wat we met elkaar voorafgaand aan het seizoen hebben afgesproken. We begonnen heel erg goed, maar toch zijn er heel veel teams die van elkaar kunnen winnen of verliezen. Dat is afhankelijk van de vorm van de dag en de mate van scherpte waarmee je wedstrijden speelt. We blijven ons best doen om in deze klasse te blijven, al is het nog altijd niet zeker hoe de voetbaltoekomst van de clubs in de vierde klasse er exact uit gaat zien.”

De Beleyr is een speler die keihard werkt, sleurt en knokt. Niet groot van stuk en wendbaar. “Soms ook wel een speler die misschien teveel risico neemt in zijn spel. Dat is iets wat ik nog beter moet leren zien. Soms de simpele oplossing kiezen en wat meer overzicht houden. Maar het is in de senioren toch ook heel anders voetballen dan bij de jeugd. Veel fysieker ook en je moet gewoon sneller zijn. Zeker tegen de sterkere teams is het zaak om daarin alert te zijn, want ze straffen dat toch veel makkelijker af.”

De Havo-student zit op het Lodewijk College in zijn examenjaar, wat hij dus met goed gevolg hoopt af te sluiten. Net zoals hij ook dit seizoen bij Koewacht goed wil afmaken.

“Ik speel in de spits of als centrale middenvelder. Dat is een rol die me het beste past en waar ik het beste tot mijn recht kom. Ik ben aanvallend ingesteld en wil op die manier van waarde zijn. We zitten nog altijd dicht bij de plekken om direct lijfsbehoud, dat zou geweldig zijn als ons dat lukt. Dan zijn we geslaagd in onze doelstelling. Hopelijk kan ik met een paar assists en doelpunten daaraan nog een extra bijdrage leveren. Want dat facet in mijn spel wil ik absoluut nog verbeteren. Dat ben je op die positie ook wel verplicht vind ik. Je moet altijd streven naar meer en beter, het maximale willen bereiken. Waar dat voor mij is, daar heb ik nog wat jaren de tijd voor om dat te ontdekken.”

Klik op RKVV Koewacht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKVV Koewacht voor meer informatie over de club.

SVV heeft eerste bouwstenen gelegd met trainer Ramon Bronkhorst

Hij zag veel spelers komen, maar ook weer veel gaan. Voor trainer Ramon Bronkhorst stond zijn eerste jaar in SVV-dienst in het teken van het leggen van de eerste bouwstenen. “We hebben de eerste stap gezet en er staat een vaste kern van veertien spelers”, zegt hij over de selectie van de Schiedamse vijfdeklasser.

Hij wist dat het een boeiend seizoen zou worden. Toen Bronkhorst op sportpark Harga aan zijn klus begon deed hij dat in de wetenschap dat er vrijwel een nieuwe selectie stond. “Een vreemdelingenlegioen. Er waren na de degradatie vorig seizoen een hoop jongens vertrokken. Er waren veel nieuwe spelers. Sommige met eerste elftal-ervaring, de meeste echter zonder. Daarvan zijn er in de loop van het seizoen weer veel afgehaakt. De beste spelers zijn gebleven. De kern van het team wordt gevormd door het handjevol jongens dat er in de vierde klasse ook al bij was.”

Het hebben van een nieuwe selectie had ook grote invloed op het seizoensverloop. Een groot deel van de selectie was of herintreder of maakte voor het eerst kennis met het selectievoetbal. “Van niets naar selectievoetbal doe je niet zomaar”, zegt Bronkhorst, die werd geconfronteerd met een golf aan geblesseerde spelers. “Helemaal onverwacht kwam dat niet.”

De start van de competitie verliep daardoor moeizaam. “In de laatste vijf, zes weken voor de winterstop is het beter gaan draaien, op het moment dat we meer in een vaste opstelling gingen spelen. Daarvoor speelden we elke week in een andere samenstelling.”

Door de goede reeks had SVV bij de start van de tweede competitiehelft nog kans op een nacompetitieplek. De Schiedammers verloren volgens Bronkhorst echter een paar keer volkomen onnodig. “Vlak na de winterstop verloren we met 2-0 van Melissant. We beëindigden de wedstrijd met negen man. Met elf tegen elf en elf tegen tien waren we zeker niet minder dan Melissant, dat een goede ploeg. Ook tegen koploper SCO’63 speelden we goed. Tegen Pernis hadden we een beetje pech. We hebben een paar momenten gehad om weer terug in de race te komen, maar we hebben die niet gepakt.”

Dat kwam mede doordat SVV veel doelpunten moest incasseren. “Ons seizoen wordt gekenmerkt doordat we niet scherp aan wedstrijden beginnen. We hebben regelmatig gehad dat we heel snel achterstonden. Niet met 1-0, maar met 2-0 of 3-0. Tegen Pernis keken we binnen twintig minuten tegen een 3-0 achterstand aan. Vervolgens waren wij zeventig minuten de betere ploeg. NTTV-uit zelfde verhaal.”

Bronkhorst wijt het manco van dit seizoen aan volwassenheid. “We zijn vaak te naïef geweest. We wilden lekker voetballen, terwijl het bij eerste elftallen gaat om de punten.”

Als SVV zijn laatste twee wedstrijden wint, eindigen de Schiedammers waarschijnlijk op de zesde plaats in het eerste jaar in de vijfde klasse. Bronkhorst: “Natuurlijk willen we meer komend seizoen. We zullen echter ook kwaliteit moeten toevoegen. Er staat een aardige basis. De eerste stap is gezet. Ik verwacht dat van de huidige kern iedereen blijft. Er lopen wat gesprekken met jongens met eerste elftal-ervaring. Daarnaast keert ook onze beste speler weer terug. Hij is na onze zesde wedstrijd vertrokken voor een wereldreis. Dat had hij ruim van tevoren aangekondigd. Met hem alleen erbij zijn wij al een stuk sterker.”

Klik op sv SVV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv SVV voor meer informatie over de club.

Liesblessure zet streep door seizoen van Sven de Clippelaar bij Vogelwaarde

VOGELWAARDE – Langzaam kreeg Sven de Clippelaar net voor winter last van ‘pijntjes’. Maar op den duur bleek het zo hardnekkig, dat de speler van Vogelwaarde genoodzaakt was rust te nemen. Dat hielp niet, want inmiddels is duidelijk dat de liesblessure hem minimaal tot het eind van dit seizoen aan de kant houdt.

“Dat is natuurlijk zwaar klote. Maar ik weet nu in elk geval wel wat het is en kan met de fysio gericht toewerken naar volgend seizoen. Want de hoop die ik had om dit seizoen nog een paar speelminuten te maken, die heb ik inmiddels wel uit mijn hoofd gezet. Best ook wel balen, want voor mij is voetbal echt een uitlaatklep.”

Tijdens de trainingen kreeg De Clippelaar voor de winterstop steeds meer te maken met pijnklachten. En bezoek naar de huisarts bracht geen uitkomst. De sportarts die daarna werd geraadpleegd, die kwam na een echo met de diagnose. De 23-jarige middenvelder is wel blij dat nu helder is waar de pijn vandaan komt. “De pijn en irritatie komen uit mijn lies en dat gaf allerlei ongemakken. Onverwachte bewegingen dat geeft veel pijn. Gewoon lopen dat gaat wel en ik doe nu ook wel wat fitness. Want helemaal niks doen dat zit niet in mijn karakter. Maar als je graag voetbalt en dan moet toekijken, dat is echt verschrikkelijk.”

De Clippelaar heeft altijd het shirt van Vogelwaarde gedragen en debuteerde op zijn zeventiende in de hoofdmacht. Daar speelt hij normaliter aan de zijkant van het middenveld. “Ik kan eigenlijk daar wel op alle posities uit de voeten, maar centraal hebben we best wat spelers die daar misschien wel beter zijn dan ik. Dus aan de zijkant op het middenveld vind ik ook prima, als ik maar kan spelen en van waarde kan zijn.”

Momenteel blijft echter tot het eind van dit seizoen de bijdrage van De Clippelaar beperkt tot het supporteren vanaf de zijlijn. “Frustrerend idee, maar het is niet anders. We hebben al niet een heel brede selectie en dan is elke speler die wegvalt er eentje te veel. Maar te vroeg beginnen of met pijntjes blijven doorgaan daar heeft niemand wat aan. Ik heb het lang geprobeerd, maar op een gegeven moment moet je naar je lichaam en zeker ook de specialisten luisteren. Dus nu ben ik volop bij de fysiotherapie aan het werken en trainen om komend seizoen weer van waarde te kunnen zijn.”

Want hoewel hij doordeweeks in Eindhoven woont én voor een bedrijf in de energietransitie in Arnhem werkzaam is, komt De Clippelaar elke weekend terug naar Zeeuws-Vlaanderen om te voetballen. “En voor mijn vriendin natuurlijk ook, want die woont nog hier. Het zijn voor mij mooie redenen om toch elke week terug te keren. Doordeweeks doe ik aan zaalvoetbal en op vrijdagavond train ik dan bij Vogelwaarde. Dat is ook mooi om met vrienden te doen en tegelijk mijn vriendin en familie te kunnen zien. Nu is het trainen dan even weggevallen, maar de reis naar Zeeuws-Vlaanderen blijf ik wel maken. Want hoewel ik niet kan spelen, ben ik er bij de wedstrijden en op trainingsavond wel altijd bij. De beleving is anders, de spanning ook. En je mist natuurlijk de lol en verhalen in de kleedkamer. Maar het meest vervelende blijft, dat je geen sportieve bijdrage kan leveren om te proberen rechtstreeks te handhaven. We liggen op koers en hopelijk kunnen we het tot het eind van dit seizoen volhouden. Bij de bovenste zeven ploegen eindigen, dan zijn we rechtstreeks veilig. Dat zou mooi zijn en kan ik volgend seizoen sowieso weer in de vierde klasse spelen.”

Klik op VV Vogelwaarde voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Vogelwaarde voor meer informatie over de club.

Ron Luijten vertrekt door de voordeur bij vv Nieuwerkerk

Het droomafscheid van Ron Luijten bij Nieuwerkerk laat zich niet moeilijk raden. Maar zelfs als de bewoners van sportpark Dorrestein er dit seizoen niet in slagen promotie af te dwingen naar de eerste klasse, kan de Rotterdamse oefenmeester door de voordeur vertrekken.

Luijten mag dan richting midden vijftig gaan, op zijn cv staat maar een beperkt aantal clubs. De oud-prof van FC Haarlem en Sparta laat zich bij zijn trainerscarrière voornamelijk leiden door zijn gevoel. “Ik moet me goed voelen bij een vereniging. Bij Nieuwerkerk heb ik dat, al heel lang.”

Luijten is bezig aan zijn tweede periode bij de reus uit de gemeente Zuidplas (2200 leden). In zijn eerste periode, die zeven jaar duurde, werkte hij in de schaduw bij de jeugd. Na drie seizoenen Sparta keerde hij in 2017 terug bij Nieuwerkerk. Dat was met een speciale opdracht: op zaterdag kwartier maken. Nieuwerkerk speelde destijds nog in de eerste klasse op zondag.

Dat het oog van Nieuwerkerk-voorzitter Hans Jeroense viel op Luijten was niet vreemd, omdat hij bij Sparta drie jaar aan opbouwwerk had gedaan. “Bij Sparta moesten we op nul beginnen. Er was helemaal niks”, kijkt Luijten terug. Hij verliet Sparta als derdeklasser en nam de ervaring mee naar Nieuwerkerk.

“We moesten bij Nieuwerkerk uit het niets een selectie neerzetten, maar de organisatie en faciliteiten waren er wel. Samen met Hans en Stefan Jeroense hebben we tientallen spelers benaderd voor het zaterdagproject. We kregen meer nee dan ja te horen, maar uiteindelijk stond er een elftal.”

Waar het team van Luijten in het eerste seizoen nog in de schaduw van de zondaghoofdmacht stond, veranderde dat in het seizoen erop. Nieuwerkerk besloot te stoppen met de zondag en accepteerde daarmee dat het van de eerste naar de vierde klasse terugzakte. De club maakte meteen een plan om binnen vijf jaar weer tweedeklasser te zijn. 

“Het eerste echte seizoen op zaterdag verliep in het begin best moeizaam”, herinnert Luijten zich. “Iedereen wilde van het grote Nieuwerkerk winnen en voor de zeven jongens die van de zondag waren gekomen, was het ook wennen aan het niveau en de manier van voetballen in de eerste klasse. We verloren in de eerste competitiehelft van Gouderak, maar na de winterstop wonnen we alles en maakten we onze achterstand op CKC snel goed.”

Corona en twee niet afgemaakte competities remden Nieuwerkerk en Luijten aanvankelijk in de opmars. Vorig seizoen, toen er eindelijk weer een competitie werd afgemaakt, volgde echter een nieuw kampioenschap, waardoor Nieuwerkerk van de derde naar de tweede klasse promoveerde.

Dit seizoen doet Nieuwerkerk daarin volop mee voor de prijzen. “Met een elftal dat voor 85, 90 procent bestaat uit spelers uit Nieuwerkerk of die hun roots hier hebben”, zegt Luijten. “De club is hard bezig om de jeugdopleiding nog beter te laten aansluiten op het niveau dat wordt gevraagd voor de selectie.”

Volgend seizoen is Michel van Noort trainer van Nieuwerkerk, Luijten is dan een paar kilometer verderop werkzaam bij SVS in Capelle. “Ik heb een geweldige tijd gehad bij Nieuwerkerk en heb altijd perfect kunnen werken dankzij de mensen van de club. Daar ben ik iedereen enorm dankbaar voor. Ik ga er met het team alles aan doen om dit seizoen een prijs te pakken, maar voor mij is het verblijf bij Nieuwerkerk al een succes.”

Klik op vv Nieuwerkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Nieuwerkerk voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.