Home Blog Pagina 20

GPC-trainer Salim ben Sellam staat voor jaar van belangrijke keuzes

VLISSINGEN – Hij promoveerde én degradeerde in zijn eerste twee seizoenen bij GPC Vlissingen. Salim ben Sellam wil nu, met een behoorlijk vernieuwde selectie in zijn derde jaar als GPC-trainer proberen om er een hechte groep van te maken en te kijken tot hoever zijn selectie kan reiken. Daarnaast staat hij voor een aantal uiteenlopende keuzes en afwegingen die hij moet maken.

“Het is vorig seizoen niet helemaal gelopen zoals we vooraf misschien hadden gehoopt. Realistisch gezien wisten we wel dat het een lastig jaar zou worden. De derde klasse herbergt veel heel sterke ploegen zoals De Meeuwen, Zeelandia Middelburg, FC Dauwendaele en nog een aantal. Die hebben zoveel ervaring en ook kwaliteiten in de groep, daar waren wij simpelweg niet tegen opgewassen. We bleken niet goed genoeg en zijn dan ook terecht gedegradeerd.”

In de zomerperiode vertrokken er een aantal jongens uit bij GPC om hun geluk elders te gaan beproeven op een hoger niveau. “Verder zijn er nog was jongens gestopt of in lagere elftallen gaan voetballen. Daarvoor hebben we wel wat ervaring teruggekregen en zijn er van onder andere JVOZ en VC Vlissingen nog wat spelers bijgekomen. Maar ook vanuit het tweede elftal hebben we vier spelers doorgeschoven. Kwalitatief is het misschien minder dan voorheen, al is de selectie voor mijn gevoel nu wel veel meer in balans. Ervaring, loopvermogen en doelgerichtheid hebben we nu beter verdeeld over de groep en dat moet nu allemaal in elkaar worden gepast door mij als trainer.”

Ben Sellam werd enkele jaren geleden afgewezen voor de opleiding TC1 en zag daardoor dat hij als trainer de afgelopen seizoenen minder werd uitgedaagd.

“En juist dat heb ik wel nodig om te kunnen doorgroeien. Dat mis ik nu een beetje en daarom wil ik heel goed gaan afwegen welke kant ik wil opgaan als trainer. Of wil ik na tien jaar mezelf vol focussen op het trainersvak misschien weer een aantal seizoenen gaan richten op het zelf spelen van wedstrijden met vrienden. Want ik ben sinds mijn zesentwintigste trainer en al op mijn achtentwintigste gestopt met voetballen, maar de geur van gras en het zelf tegen een bal trappen dat mis ik nog altijd. Dus wie weet wat de toekomst brengt. Voorlopig telt echter alleen nog GPC en daar ga ik alles aan doen om met die vernieuwde groep te proberen een leuk seizoen te draaien en te trachten om dicht in de buurt van eventuele prijzen te komen.”

Naast het hoofdtrainerschap bij de Vlissingse vierdeklasser is Ben Sellam ook voorzitter bij Zaalvoetbalvereniging Groene Ster, heel druk met zijn eigen bedrijf binnen het jeugd- en jongerenwerk én wordt hij straks voor de tweede keer vader.

“Dat laat zien dan mijn dagen en avonden heel druk bezet zijn. Het zorgt er bovendien voor dat ik dit jaar voor een aantal heel belangrijke keuzes sta. Wat wil ik? Waar zie ik nog de uitdagingen in? Wat past allemaal beste bij elkaar? Die vragen verdienen een antwoord en daar ga ik de tijd voor nemen. Als trainer is het soms frustrerend dat je een training voorbereidt en op de dag zelf nog drie afmeldingen krijgt bijvoorbeeld. Al is dat ook inherent aan het niveau en niet direct een verwijt. Soms wel jammer, want je werkt toch ergens naartoe en ben daar altijd eerlijk in naar jongens. Je moet wel investeren in jezelf wil je iets bereiken. Hopelijk kunnen we met elkaar dit seizoen bij GPC Vlissingen de puzzelstukjes op de juiste plek leggen en wellicht dat het dan tot iets heel moois kan leiden.”

‘We doen alles met een dikke knipoog’

De derde helft, kleedkamerhumor én het traditionele verslag op zondagavond in de groepsapp, om het weekend mee af te sluiten. Het vierde elftal van Baronie, is veel meer dan een voetbalteam. En onder aanvoering van Richard Rovers, op papier het oudst-spelende lid, blijft dat voorlopig ook nog wel even zo. “We doen alles met een dikke knipoog.”

Waaronder dus het wedstrijdverslag, iedere zondagavond stipt om 21:30 uur in de app. “Die maak ik! Over de wedstrijd, de week en een hoop andere onzin. Het is eigenlijk een vorm van literatuur of poëzie, om het weekend mee af te sluiten.” Sterker nog. “We hebben er zelfs een boek van gemaakt. Van 114 pagina’s.” De groepsapp, beter bekend onder de naam ‘het halftientje’, staat volgens Rovers (53) symbool voor Baronie 4. “Het is een pure vorm van kameraadschap. Dingen met elkaar delen.”

Vliegangst

En dat doen ze bij de club uit Breda, al een behoorlijk lange tijd, vertelt de inwoner van Bavel. “Dit seizoen zijn we het vierde, maar we zijn ook al Baronie 10 geweest. Vijf jaar geleden waren we Baronie 10, daarna 7, vorig jaar 5 en nu dus 4.” Een vriendenteam, waar Rovers al bijna tien jaar lang onderdeel van is. “Het is een stukje sociaal én maatschappelijk.” Maar bovenal, heel leuk om nog lekker te kunnen voetballen. “Ik wilde graag nog doorgaan, dus toen ben ik aangesloten bij het team van mijn broer. Dat was meteen keileuk!”

En dat terwijl Sportpark De Blauwe Kei, in eerste instantie niet zijn thuisbasis was. “Vanaf mijn zesde ben ik begonnen bij JEKA, dat is hier natuurlijk een beetje een doodzonde, en toen ik zestien was, ben ik naar Baronie gegaan.” Dat terwijl hij de mogelijkheid kreeg, om op jonge leeftijd bij NAC Breda te gaan voetballen. “Toen ik daar op de radar stond, veranderde plezier bij mij in druk. Daar had ik geen zin in. Daarom ben ik rond mijn elfde of twaalfde ook bij JEKA gestopt.” Van druk, is nu uiteraard allesbehalve nog sprake. Al is het alleen maar door de gezamenlijke weekendjes weg. “Dat doen we steevast ieder jaar. We zijn een keer met een bus naar Schalke 04 geweest, maar meestal organiseren we de uitjes ergens in Nederland.”

En niet zonder reden, lacht hij. “We hebben onze eigen Dennis Bergkamp, die durft niet te vliegen.” Desondanks, zoeken de teamgenoten elkaar regelmatig op, zo blijkt. “Voor een pubquiz of een avondje NAC.” Want daar, draait het volgens Rovers uiteindelijk allemaal om. “Je hebt een verleden met elkaar, dus de onderlinge voetbalpraat is het leukste. Maar daarnaast, heb je ook een band met de club en de vrijwilligers.”

Fanatisme

Rovers maakte in het verleden, voornamelijk als speler van het derde, dan ook de nodige furore. “Ik stond vaak in de as en was echt iemand waar je niet graag tegen wilde spelen. Wel een goede techniek, maar ook een beetje van dik hout zaagt men planken. Vroeger werd ik vaak Van Bommel genoemd, tegenwoordig meer Pirlo. Ik blijf nu graag uit de duels, haha!” Heel veel aan spelen, komt hij de afgelopen jaren echter niet meer. “Op mijn leeftijd, wordt dat steeds wat lastiger. Daarom fluit ik nu regelmatig onze thuiswedstrijden, en als ik speel, sta ik laatste man.”

Doordeweeks, zorgt Rovers voor de trainingen. “We trainen op dinsdag, als we genoeg man hebben. Dat is vaker niet dan wel.” Desondanks, grepen ze afgelopen seizoen wederom het kampioenschap. “En we haalden de kwartfinale van de beker. Dat laat wel zien welke drive we nog steeds hebben.” Er wordt dan ook niets aan het toeval overgelaten. “Aan het begin van het seizoen, voeren we altijd een soort topoverleg. In dit geval met de nieuwe aanvoerder, de leider, drie sleutelspelers en met mij. Dan maken we afspraken over het wisselbeleid en de speelwijze. Dat is toch een bepaald fanatisme.”

Fanatisme wat Rovers, die ondertussen ook nog trainer is van Bavel JO16, nog altijd in zich heeft. “Mijn twee jongens voetballen ook allebei, maar ik wil graag betrokken blijven bij het team. Als ik me fysiek goed voel en geen last krijg van blessures, teken ik gewoon weer bij. En anders word ik leider of scheidsrechter!”

Groene Ster Vlissingen wil nieuwe generatie talenten verder ontwikkelen

VLISSINGEN – Het afgelopen seizoen pakten zich steeds dikkere wolken samen boven sporthal Baskensburg en viel na twaalf seizoenen Eredivisie uiteindelijk het degradatiedoek voor Groene Ster. De Vlissingers verloren in mei jl. hun laatste duel op het hoogste niveau van FCK/de Hommel (4-6) en zullen daarom dit seizoen uitkomen in de Eerste Divisie Futsal.

“Enerzijds wel een teleurstelling natuurlijk, al zag je wel dat het gaandeweg de competitie steeds een moeilijker verhaal werd om te overleven. Jammer, maar we hebben er voldoende vertrouwen in dat we op termijn weer in de Eredivisie kunnen terugkeren. We hebben er als bestuur en TC geen harde datum op vastgeplakt maar we willen nu vooral de talenten die we in onze gelederen hebben op een iets lager niveau verder doorontwikkelen”, zegt André Sierveld van Groene Ster.

Te lang is er volgens de oud-speler en huidig bestuurslid van de club geleund op de ‘gouden generatie’. Daarvan zijn inmiddels jongens gestopt, spelen elders of hebben een stapje teruggedaan. “Maar met de terugkeer van Hicham Bouzambou én de afspraken die we met JVOZ hebben gemaakt rondom Zakaria el Hattach krijgt voor komend seizoen onze eerste selectie een flinke kwaliteitsimpuls. Daarnaast hebben we ook echt een aantal heel jonge zaalvoetbaltalenten in huis en die krijgen nu volop kansen om zich op een iets lager niveau te gaan manifesteren en ontwikkelen. Wanneer we er als vereniging in slagen om de boel bij elkaar te houden dan denk ik zeker dat er in de toekomst weer zaalvoetbal op het hoogste niveau mogelijk moet zijn.”

Azdine Boufrahi zal ook dit seizoen als hoofdtrainer voor de groep staan. Hij was al eerder trainer bij Groene Ster en maakte als interim gedurende de laatste maanden het vorig seizoen af. “Adzine heeft bewezen dat spelers zich goed kunnen doorontwikkelen onder hem. Daarom denken we dat hij de aangewezen persoon is om misschien wel te gaan toewerken naar een nieuwe generatie spelers voor Groene Ster waarmee we weer jaren vooruit kunnen. Ook onze jeugdopleiding herbergt voldoende potentie, dus wat betreft de toekomst zie ik het hier zeker positief tegemoet.”

Sinds de oprichting in 2007 behaalde Groene Ster Vlissingen vijf kampioenschappen en kwam het sinds 2013 onafgebroken uit in de Eredivisie. “Het is jammer dat je even niet op het allerhoogste podium actief bent, maar soms moet je een stapje terugdoen om straks weer sterker terug te keren.”

Het teamgevoel is terug bij WDS’19

Na een goede voorbereiding en een overtuigende zege op SC Emma om de competitie af te trappen, viel een achtste plaats afgelopen jaar uiteindelijk behoorlijk tegen voor vierdeklasser WDS’19. En dus doet Quinten van Zalen er voor dit seizoen een flink schepje bovenop. “We moeten op zijn minst voor een periode gaan!

Een doelstelling die ze afgelopen seizoen, stiekem misschien ook al wel hadden in Breda. Zeker na een ijzersterk begin. “We draaiden misschien wel onze beste voorbereiding ooit. En daarna begonnen we de competitie met een 8-0-zege op SC Emma.” Kortom. “Alles zag er rooskleurig uit!” Maar rooskleurig werd het daarna, dus allerminst. “Vervolgens hebben we veel diepe dalen gekend.” Waar dat aan lag? De 23-jarige Van Zalen heeft wel een idee. “Het was voor ons heel moeilijk om met nederlagen om te gaan.”

Geen geheel

En met een seizoen waarin WDS’19 in totaal uiteindelijk elf keer verloor, krijg je het dan dus erg lastig. Merkte ook de gymdocent in opleiding. “Er kwam steeds meer gezeur naar elkaar op het veld. Niet inhoudelijk, maar als een soort aanval op de persoon zelf. Daardoor waren we niet meer één geheel.” Ook de nodige teamavondjes, bleken niet genoeg om de competitie te redden. “Daardoor kwam het teamgevoel wel weer wat meer terug, alleen was het verlies toen natuurlijk al geleden.”

Want met een achtste plaats, is Van Zalen nog altijd allesbehalve tevreden. “Ik had gehoopt dat we mee zouden doen voor de top vier.” Maar met slechts twee punten boven de nacompetitie, moesten ze zich bij WDS’19 eerder zorgen maken om degradatie. Al heeft de inwoner van Breda, die werkt in een kinderopvang, dat nooit echt gedaan. Mede door de wedstrijd tegen kampioen Terheijden, vertelt hij.

“Toen speelden we echt weer als een collectief en bleven we met z’n allen gaan. Dat gaf een heel positief gevoel.” Een gevoel dat Van Zalen graag mee wil nemen naar dit seizoen. Zonder te hoog van de toren te blazen. “We moeten nu natuurlijk een beetje voorzichtig zijn met onze doelstelling. Toch denk ik dat we op zijn minst voor een periode moeten gaan. Nacompetitie spelen en bij de eerste drie eindigen.” Aan de sfeer, kan het dit keer in ieder geval niet liggen, weet Van Zalen. “Die zit er goed in! Iedereen zoekt elkaar op en er zijn geen aparte groepjes meer.” Van spelletjes voor de training, tot aan samen ontbijten voor een oefenwedstrijd. “Eigenlijk is dat een beetje vanzelf gegaan, ook met de nieuwe jongens die erbij zijn gekomen. Dat klikt goed.”

Mee opgegroeid

Met die versterkingen én het verbeterde teamgevoel, heeft Van Zalen dan ook vertrouwen in een succesvoller seizoen. Al komt dat niet vanzelf, weet ook de verdediger. “We kunnen goed goals voorkomen, nu moeten we ze ook zelf gaan maken. Dat moeten we echt beter gaan doen.” Het liefste zou hij daar hoogstpersoonlijk zelf, een bijdrage aan willen leveren. “Ik sta nu vaak centraal achterin, maar eigenlijk vind ik mezelf meer een rechtsback. Iemand met aanvallende intenties, veel loopvermogen en snelheid. En ik verlies bijna nooit een kopduel, omdat ik behoorlijk hoog kan springen.” Kwaliteiten waar ze bij WDS’19 al geruime tijd van kunnen genieten. “Sinds mijn zevende. En ik heb nooit ergens anders gespeeld.” A

l scheelde dat laatste niet veel, moet Van Zalen eerlijk bekennen. “Afgelopen seizoen zou ik eigenlijk naar Victoria’03 gaan, maar dat is uiteindelijk niet doorgegaan.” Hoe dat kwam? “Ik had geen auto en ‘moest’ hier nog een jaar training geven, omdat ik mijn VC2 via de club heb gehaald. Alles bij elkaar, was dat net een beetje te druk geweest.” Naast het feit dat afscheid nemen van zijn club, nog niet zo makkelijk is, lacht Van Zalen. “Vroeger wist ik niet beter. Ik woon op drie minuten van het sportpark, dus op zondag ging je altijd naar de voetbal en bleef je vervolgens een hele dag hangen.

Naar het eerste kijken, buskruit spelen en pas ‘s avonds weer naar huis. Daar groei je mee op.” In de hoop daar zelf ooit ook te mogen spelen. “Ik weet alles nog. In de nacompetitie speelden ze toen tegen Beek Vooruit, dat vergeet ik nooit meer. Toen dacht ik wel: het zou heel gaaf zijn als ik daar later mee mag doen.” En zo geschiedde. “Op mijn zeventiende zat ik bij het eerste!” Na eerst alle jeugdteams te hebben doorlopen én training te hebben gehad van zijn huidige trainer, Gino Macnack. “Daardoor weet hij nog beter wat mijn kwaliteiten zijn en waar ik mezelf moet verbeteren.” Want ambities, heeft Van Zalen genoeg. “Ik hoop in de toekomst nog een stap hogerop te gaan!”

Papendrecht JO12-1 wordt 2e op sterk bezet toernooi

Nadat Papendrecht JO12-1 op zaterdag 4 oktober de eerste fase had afgesloten, was het een dag later tijd voor een mooi toernooi: de Future Stars Cup. Vooraf was duidelijk dat het een zware dag zou worden. In de poule werd aangetreden tegen een hoofdklasseteam uit Amsterdam en twee voetbalscholen

Poulewedstrijden
De eerste wedstrijd tegen het sterke hoofdklasseteam ging lange tijd gelijk op. De rood-zwarten leverden veel strijd en ook voetballend zag het er goed uit. Het verschil zit vaak in de details. Dean was sneller bij de bal dan twee verdedigers en met een mooie passeerbeweging ging hij om de keeper heen om met zijn rechtervoet te scoren. De tweede wedstrijd tegen een voetbalschool verliep verrassend makkelijk. Het feit dat Milan een hattrick scoorde, hielp daar natuurlijk wel bij. Onder andere een prachtige vrije trap in de kruising en sterk positiespel waren met name voor de trainers leuk om te zien. Eindstand 4-1.

De derde wedstrijd was weer tegen een voetbalschool. Met 1 punt was Papendrecht JO12-1 zeker van de finale. Ondanks dit gegeven werd gekozen om voor de winst te gaan middels aanvallend voetbal. Het resulteerde in een open wedstrijd met kansen over en weer. Levi hield de ploeg een aantal keer met prachtig keeperswerk in de wedstrijd. De strijd en passie gecombineerd met het nakomen van afspraken zoals omschakelen, druk zetten en goed positiespel leidden tot een nieuwe zege: 1-0.

De finale
De finale om de toernooizege was tegen PVCV, een heel goede ploeg met allemaal balvaardige kinderen. Qua veldspel waren de teams aan elkaar gewaagd met iets meer kansen voor de tegenstander. Helaas lukt het Papendrecht niet om een doelpunt te maken. Op het moment dat de trainers zich al opmaakten voor de penaltyserie, kregen de rood-zwarten twee minuten voor tijd toch nog de 1-0 tegen.

Conclusie
Enorm blij met het resultaat. Tegen alle verwachtingen in is Papendrecht JO12-1 tijdens het sterk bezette toernooi als 2e geëindigd. De teleurstelling zal de komende dagen ongetwijfeld verdwijnen en dan blijft trots over.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

Thomas Huberts wil nu vooral vlieguren maken als eerste keeper

OOST-SOUBURG – Hij speelde van zijn dertiende tot twintigste al eens eerder voor RCS uit Oost-Souburg. Na drie seizoenen FC Dauwendaele en één seizoen bij Derde Divisionist v.v. Goes is Thomas Huberts terug op Sportpark de Alblas. Daar wil hij nu maar één ding: vlieguren maken als eerste keeper.

 “Met die intentie ben ik wel naar RCS gekomen inderdaad. Het was voor mij bij v.v. Goes natuurlijk een ontzettend leerzaam jaar. Trainen op zo’n hoog niveau daar word je wel beter van, maar ik ben nu vierentwintig en dat is een leeftijd waarop ik gewoon als eerste keeper onder de lat moet staan. Er waren verschillende opties, maar ik had bij RCS het beste gevoel en tot nu toe is de overstap een goeie gebleken.”

Huberts begon met voetballen in de jeugd van FC Dauwendaele, waar hij na zijn eerste avontuur bij RCS ook al drie seizoenen keepte. Daarna was hij bij v.v. Goes de vaste stand-in voor Matthew Lentink en maakte hij een paar keer zijn opwachting in het elftal wanneer Lentink interlandverplichtingen had bij Aruba. “Dat was een duidelijk afspraak, maar je wilt natuurlijk als voetballer altijd spelen. Dat zat er bij Goes niet in en daarop heb ik besloten dat ik verder wilde kijken en elders voor mijn kansen wilde gaan.”

Bij RCS liggen de kaarten helder geschud op tafel en is Huberts normaal gesproken de eerste keus van trainer Michel Leonhart. “Dat is wel zo besproken, al moet je het wel gewoon op het trainingsveld en tijdens de wedstrijden laten zien. Met Raven Buckley is er nog een keeper in de selectie die zorgt voor een goede en gezonde concurrentiestrijd. Samen moeten we elkaar scherp houden en het beste uit elkaar naar boven halen. Daar worden wij als keeper en ook RCS als team uiteindelijk beter van.”

Door de jaren heen heeft Huberts wel het nodige gezien en meegemaakt bij zijn verschillende clubs aan ervaringen. Maar de onbetwiste nummer één zijn is iets waar hij naar op zoek was. “Ik heb nu wel meer ervaring en ga nu proberen om vooral in de coaching en het wegzetten van de achterhoede mezelf verder te ontwikkelen. Dat is iets wat beter moet. In de één tegen één ben ik sterk en ben ook een prima reactiekeeper. Al heb ik nog alles te bewijzen en kan in alle facetten nog verbeteren in mijn ogen. Daar helpen speelminuten het beste bij en die krijg ik hier. We hebben dit seizoen én een nieuwe trainer én een aantal nieuwe spelers erbij. Dat vraagt wel gewenning en daardoor spelen we nu misschien nog te vaak de lange bal. Het is de bedoeling als we eenmaal aan elkaar gewend zijn om van achteruit meer te gaan voetballen en opbouwen.”

Volgens de doelman heeft RCS de doelstelling om binnen een paar jaar te promoveren naar de tweede klasse. “Dat is de intentie en ik denk ook zeker dat we daarvoor de kwaliteiten in de selectie hebben. Een goede mix van jonge talentvolle spelers en ervaren krachten die op een hoger niveau hebben gespeeld. Als we eenmaal op elkaar zijn ingespeeld dan zie ik ons dit seizoen gewoon bovenin meedoen. We willen graag voor promotie gaan, het liefst al dit jaar. Maar lukt dat niet dan zéker toch volgend jaar. Ik heb de bewuste keuze gemaakt om een stap omlaag te doen, puur voor de speelkansen. Van derde divisie naar derde klasse is een flink verschil, maar dat heb ik er graag voor over. Investeren in mezelf, een leider worden onder de lat, om in de toekomst misschien over twee of drie jaar weer een mooie stap omhoog te zetten. Maar dan wel als eerste keeper, dát is mijn uiteindelijke doel!”

 

 

Spirit alleen koploper na zege op Wieldrecht

0

Spirit heeft zaterdag een belangrijke overwinning geboekt op Wieldrecht. Op Sportpark Ouderkerk won de ploeg van trainer Wout Ooms met 4-2 en klom daarmee naar de eerste plaats in de 3e Klasse H.

Moeizame start voor Spirit
De thuisploeg kende een lastig begin. Spirit speelde slordig, met onnauwkeurige passes en misverstanden in de opbouw. De eerste kansen waren dan ook voor Wieldrecht. Doelman Sean Luthart moest al vroeg ingrijpen met enkele goede reddingen, en na tien minuten bracht de paal redding voor Spirit. Aan de andere kant was Kevin de Redelijkheid dichtbij met een schot dat net naast ging.

Na ruim een kwartier kwam Wieldrecht verdiend op voorsprong met een afstandsschot van twintig meter: 0-1. Pas na een half uur kreeg Spirit meer grip op de wedstrijd. Pogingen van Ruben Slooff en Kevin de Redelijkheid misten precisie, maar Levi de Jong zorgde met een knappe schuiver voor de gelijkmaker: 1-1.

Wieldrecht opnieuw op voorsprong
Kort na rust leek Spirit opnieuw de controle te verliezen. De verdediging greep niet goed in, waardoor een Wieldrecht-aanvaller zijn meegelopen ploeggenoot vrij voor het doel kon zetten: 1-2. Ook daarna kreeg de Dordtse ploeg nog enkele kansen, maar doelman Luthart hield zijn team met reddingen in de wedstrijd.

Spirit herpakt zich
Na tien minuten in de tweede helft kwam Spirit opnieuw langszij. Thico Addicks draaide zich knap vrij in het strafschopgebied en schoot de 2-2 binnen. Vanaf dat moment nam Spirit het initiatief over. Pogingen van Levi de Jong, Thico Addicks en Ruben Slooff werden echter nog gekeerd door de Wieldrecht-doelman.

Een kwartier voor tijd kreeg Spirit de kans om de wedstrijd te kantelen. Marijn Advocaat werd binnen de zestien in de rug gelopen, waarna de scheidsrechter naar de stip wees. Ruben Slooff bleef koel en schoot Spirit op voorsprong: 3-2.

In de blessuretijd besliste de aanvoerder de wedstrijd definitief door ook zijn tweede treffer van de middag te maken: 4-2.

Spirit koploper
Door de overwinning is Spirit nu alleen koploper. Concurrent Hardinxveld verloor verrassend bij Overmaas (3-2), terwijl Perkouw (2-2 bij Slikkerveer) en DFC (1-1 bij Rijsoord) gelijkspeelden. EBOH leed een 2-0 nederlaag bij Pelikaan. Onderaan blijven Wieldrecht en De Alblas puntloos, waarbij laatstgenoemde met 3-4 verloor van FC IJsselmonde.

Volgende week: uit naar EBOH
Volgende week reist Spirit af naar Dordrecht voor de uitwedstrijd tegen EBOH op sportcomplex Schenkeldijk. De ploeg uit Ouderkerk zal daar haar koppositie willen verdedigen.

Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.

NSVV voor de derde keer onderuit

0

Na twee achtereenvolgende nederlagen stond afgelopen zaterdag de lastige uitwedstrijd tegen de lijstaanvoerder van dat moment, BVCB, op het programma. De stormachtige wind speelde een belangrijke rol en maakte goed combinatievoetbal erg lastig, maar dat gold uiteraard voor beide ploegen. 

 

NSVV trapte af met de wind in de rug, wat niet direct een voordeel was, want veel diepe ballen gingen vaak te hard. Beide ploegen probeerde er het beste van te maken. Echte kansen bleven uit. Het meeste gevaar van NSVV kwam nog uit dode spelmomenten. Tot de 12e minuut. Een slippertje van een BVCB-verdediger op de achterlijn stelde Dion van Kralingen in staat de vrijstaande Jasper Huisman te bereiken, die de bal voor het intikken had. Een mooie opsteker zo met de wind in de rug.

Het optimisme van de NSVV-aanhang duurde echter nog geen 10 minuten, toen BVCB-aanvaller Brekelmans de bal onhoudbaar vanaf de rechterflank binnenschoot. Nog geen twee minuten later lag ook de tweede erin. Ditmaal een kopbal vanuit een hoekschop. Feitelijk was het hierna gedaan met de dadendrang van NSVV. In de blessuretijd voorkwam Fabian Korbijn nog een derde tegentreffer.

Kjetil Mol was in de rust geblesseerd in de kleedkamer achtergebleven, Liam Borg was zijn vervanger, Jeroen Voshart verhuisde daardoor naar het centrum van de verdediging.

Het was de tweede helft vooral lopen achter de tegenstanders, die veel feller waren in de duels. 10 minuten na rust deelde BVCB de genadeklap uit. Het lukte NSVV niet of nauwelijks meer om maar in de buurt van het vijandelijke doel te komen en ook de wissels brachten daar geen verandering in. BVCB haalde nog twee keer de trekker over en zo eindige de wedstrijd uiteindelijk in een kansloze 5-1 nederlaag.

Volgende week speelt NSVV thuis tegen GVV Unitas, aanvang 14.30 uur.

Opstelling NSVV:

Jarmo Hartgers, Rick Berghout, Kjetil Mol (46e Liam Borg), Quinton Burk (63e Boyd van Andel), Fabian Korbijn, Sven Moerland, Jeroen Voshart, Nathan Bernadina (63e Peter Jan Cazander), Sander Backx, Dion van Kralingen (73e Davy Snijders), Jasper Huisman (63e Finn Langerak)

Ruststand: 2-1
Eindstand: 5-1

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Verslag: Victoria’04-Rhoon

In een sportief gespeelde wedstrijd moest Victoria’04 in de slotfase toestaan, dat Rhoon het enige doelpunt maakte en met de drie winstpunten huiswaarts keerde.

In de eerste helft hielden beide teams zich in evenwicht. De strijd werd voornamelijk op het middenveld gestreden en echte kansen ontstonden er niet. Pas na ruim een half uur spelen kwam Victoria’04 vaker in het strafschopgebied van Rhoon. Owen Passon was dichtbij de openingstreffer, maar zijn doelgerichte pogingen strandden op de doelman van de bezoekers.  

De toenemende stormachtige wind bleek na de rust steeds meer van invloed te zijn op het verloop van de wedstrijd. Na ruim een uur spelen nam Rhoon vaker het initiatief en drong Victoria’04 keer op keer naar achteren. De thuisploeg moest alle zeilen bijzetten om niet te worden verrast. Tot twee keer toe kwam Rhoon gevaarlijk opzetten, beide kansen leverden niet het gewenste resultaat. Victoria’04 kroop door het oog van de naald, omdat de inzetten op paal en lat eindigden. In de 87ste minuut was het dan toch raak voor Rhoon. Een aanval over vele schijven werd feilloos afgerond: 0-1. 

In de rommelige slotfase trachtte Victoria’04 er van alles aan te doen om de nederlaag te voorkomen, doch liep zich telkens vast in de hechte defensie van Rhoon.

Selectie Victoria’04: Gilmario Correia dos Santos, Nick Rutten, Jur de Visser (78: Björn Verschoor), Mitchell van der Hoeven, Owen Passon (68: Raphael van Doorn), Jeroen de Lely (78: Nick Spuybroek), Ronaldo Lindeborg (68: Lizandro Niewold), Vico Senchi, Lars de Visser, Joeri Kaashoek, Bob Planken.

Meer informatie over Victoria ’04? Klik hier.
Meer artikelen over Victoria ’04? Klik hier

 

‘Daar word je als spits wel op afgerekend’

Na een pittige voorbereiding, zijn ze bij JEKA klaar voor een nieuw seizoen in de tweede klasse. Want nadat de ploeg uit Breda afgelopen jaar de nacompetitie voor degradatie ternauwernood wist te ontlopen, moest er een schepje bovenop, vertelt aanvaller Bowen van der Linden. “We hadden op meer gehoopt.”

Maar meer dan een negende plek, en slechts twee punten boven de nacompetitie, werd het uiteindelijk niet voor JEKA. “Gezien ons team, waren we toch wel een beetje teleurgesteld. Al was het een terechte plek”, is de 22-jarige Van der Linden eerlijk. “We hebben twee keer echt een off-day gehad. Naast een aantal blessures, domme fouten, of wedstrijden die net niet onze kant opvielen.” Vooral dat eerste, speelde de tweedeklasser nogal eens parten, herinnert hij zich. “Als je dan terug moet vallen op jeugdspelers, mis je toch net die bepaalde slimmigheidjes. Voetballend kunnen ze zeker mee, alleen moeten ze nog ervaring opdoen. Dan is dat net te veel…”

Vuile meters

Een bredere selectie, was dus het devies. En dat is gelukt, heeft Van der Linden de afgelopen weken gemerkt. “Er zijn spelers bijgekomen, dus de concurrentie is nu groter.” De lat, kan dan als vanzelfsprekend ook omhoog, vindt hij. “We moeten gaan voor een solide middenmoot. Als we in de bovenste helft eindigen, doen we het gewoon goed.” Al komt dat niet vanzelf, weet ook de inwoner van Teteringen.

“Vooral voor de goal, zullen we een stuk efficiënter moeten zijn. Naast het feit, dat we meer kansen moeten gaan creëren.” Iets waar hij als spits, een belangrijke bijdrage aan zou kunnen leveren. “Vaak hebben we wel een veldoverwicht, maar dan ontbreekt het net aan die laatste pass.” Mede daardoor kwam Van der Linden zelf, slechts tot zeven treffers. “Daar ben ik uiteraard niet tevreden mee. Pas aan het einde van het seizoen, begon het een beetje te lopen.” Toch, heeft de aanvalsleider geleerd om te relativeren, zo blijkt. “Als ik in de jeugd niet scoorde, had ik niet goed gespeeld. Nu sta ik er anders in. Assists zijn net zo belangrijk. Ik hoef niet per se te scoren, al word je daar als spits natuurlijk wel op afgerekend.”

Desondanks, is Van der Linden met zijn manier van spelen, meer dan belangrijk voor zijn team. “Ik maak een hoop vuile meters. In het drukzetten, met loopacties en om gaten voor iemand anders te trekken. Daardoor sta je alleen zelf niet altijd op de goede plek om te kunnen scoren.” Aan zijn werklust, zal het in ieder geval niet liggen. “Ondanks dat ik niet megasnel of op de brommer ben, werk ik altijd keihard voor het team. Balvast, sterk en iemand die goed kan afronden.” Een voorspelling, durft Van der Linden dan ook wel te wagen. “Als ik er dit seizoen vijftien maak, ben ik meer dan tevreden!”

Mentaal zwaar

In zijn derde jaar bij de club. Nadat hij ooit bij Baronie begon. “Tot ik zwaar geblesseerd raakte aan mijn meniscus én naar de Universiteit ging. Toen werd drie keer in de week trainen lastig.” Via Maikel Nijst, zijn huidige trainer, kwam Van der Linden uiteindelijk bij JEKA terecht. “Ik had in de JO19 van Baronie al training van hem gehad, dus vroeg of hij het nummer van de hoofdtrainer van het eerste had.

Dat bleek hij zelf te worden, terwijl niemand dat nog wist.” Na een bezoek bij hem thuis, was de hereniging dan ook snel beklonken. “Maikel is bloedfanatiek, daarom mag ik hem heel graag. Maar ook ik, moest het gewoon zelf laten zien.” Al ging dat in het begin, na een revalidatie van zeven maanden, nog niet van harte, memoreert hij. “In één van mijn eerste wedstrijden, raakte ik opnieuw geblesseerd. Dit keer aan mijn hamstring. Ik wilde te graag en te snel, daardoor heb ik dat hele seizoen gekwakkeld met blessures. Als je jezelf wil laten zien, is dat een flinke valkuil.” Ook mentaal, had de student Accountancy en Accountant van beroep, het zwaar. “Revalideren is echt niet leuk…

Ondanks dat je probeert om betrokken te blijven bij de groep, is het heel frustrerend om iedereen te zien voetballen, maar zelf niet mee te kunnen doen. Door al die blessures, heb ik getwijfeld om te stoppen. Gelukkig heb ik dat niet gedaan.” Want inmiddels voelt Van der Linden zich naast fit, vooral als een vis in het water bij JEKA. “Onze selectie is één grote vriendengroep. En naast dat we iedere week gaan padellen, fluit ik soms een wedstrijd en help ik bij het organiseren van het trainingskamp of andere activiteiten.” Kortom. “Ik zit helemaal op mijn plek hier!”

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.