Home Blog Pagina 17

‘Zoveel mogelijk kinderen plezier bezorgen’

VoetbalJournaal
-
0
‘Zoveel mogelijk kinderen plezier bezorgen’

Toen Joost van Beek jaren geleden tijdens de UEFA C-opleiding van de KNVB merkte dat er weinig aandacht was voor pedagogiek, begon bij de voormalig voetballer het balletje in zijn hoofd te rollen. En dus richtte hij in 2019 4 Soccer Talent op. Bedoeld om trainers te helpen met het positief coachen van jeugdvoetballers. “Ieder kind moet plezier beleven aan sporten op zijn of haar eigen niveau.”

Iets waar de inmiddels 54-jarige Van Beek, gedurende zijn eigen voetballoopbaan nog wel eens moeite mee heeft gehad. “Op mijn negende ben ik begonnen met voetballen, bij Veerse Boys. Dat is nu RFC. Daarna heb ik onder meer bij Good Luck, Right-Oh en Beek Vooruit in de selectie gespeeld, totdat ik mijn plezier verloor.” De vinger, kan de inwoner van Bavel na al die jaren nog altijd niet helemaal op de zere plek leggen. “Was het door de druk? Of misschien wel faalangst?” Hoe dan ook, voetbalde hij daarna nog als liefhebber in de zaal én besloot hij een coachopleiding te gaan doen. “En om niet die zeurende oude man te worden, die het beter weet, ben ik op mijn 45ste de jongste jeugd van Bavel gaan trainen.”

Gezien worden

Een drempel, die Van Beek voor zichzelf over moest gaan, legt hij uit. “In 2019 ben ik de UEFA C-opleiding van de KNVB gaan doen, maar tijdens die cursus was er weinig aandacht voor pedagogiek. Terwijl ik als jeugdtrainer al had gemerkt, hoe belangrijk het is hoe je als trainer spelers benadert.” Want, zo vertelt hij. “Hoe je zelf op een training aankomt, krijg je als een spiegel terug van die kinderen.” Zijn eerste voetbaltraining, in 2017, herinnert Van Beek zichzelf dan ook nog goed. “Ik had die training van 75 minuten tot in de puntjes voorbereid, maar had te maken met kinderen van zes jaar… Toen ik merkte dat je beter mee kunt bewegen met de energie van de groep, ben ik ze veel meer ruimte gaan geven om zichzelf gewoon lekker te ontwikkelen.” Min of meer was dat voor hem de aanleiding, om uiteindelijk te starten met 4 Soccer Talent. “Vanuit de aandacht voor kinderen.” Maar makkelijk, was dat niet, weet Van Beek nog goed. “Ik ben geen bekende voetballer, dus dan moet je gewoon helemaal vanaf nul beginnen.” Met webinars, in zijn geval. “Die ben ik eerst gaan geven, tijdens corona. Daarna zijn we ‘live’ bij clubs, onder meer Baronie en The Gunners, dezelfde workshops over positief coachen gaan geven.” En met succes. “Inmiddels is het programma omarmd door verschillende gemeentes en NOC*NSF.” Van Beek zelf, weet wel waarom. “Iedereen wil gezien en gehoord worden. Dat lukt alleen, door eerst een band op te bouwen. Daardoor ontstaat vertrouwen. Het draait als trainer om het maken van contact. Die onderlinge relatie, is essentieel.” Met trainingen gebaseerd op autonomie, binding en competentie. “Als spelers zich veilig en vrij voelen, en zelf keuzes kunnen maken, vinden ze dat leuk. Maar ook, wat kunnen ze en bied je oefeningen aan waarbij ze voldoende succeservaringen hebben?”

Puurheid

Want vooral daar, zit volgens Van Beek voor een trainer die bezig is met talentontwikkeling de crux. “De meeste trainers hebben het wel in zich, alleen zijn ze niet gewend om er zo naar te kijken. Hoe ga je het brengen? En hoe ga je om met wat spelers wel en nog niet kunnen?” Uiteindelijk met maar één doel: “Om zoveel mogelijk kinderen plezier te laten beleven.” Iets wat Van Beek nog altijd als jeugdtrainer én vanuit zijn werk, zelf iedere dag ook heeft. “De puurheid van die kinderen, vind ik fantastisch. Ze zeggen gewoon alles.” Daarnaast, zit voor hem het geluk in de stappen die ze maken. “Ik ben altijd iemand geweest die luistert en andere mensen verder helpt. Dat komt samen in het coachen van trainers en kinderen. Daar heb ik echt mijn passie in gevonden.” Al duurde dat wel even. “Het is best een zoektocht en soms ook een behoorlijke worsteling geweest, omdat je als voetballer, maar ook als trainer, altijd beïnvloed wordt door de prestatiekant. En ik ben zelf geen competitief persoon, dus dan kun je met jezelf in conflict raken.” Gelukkig heeft hij daar tijdens het geven van zijn cursus, geen last meer van. “Ik hoop steeds meer clubs te kunnen bereiken met het positief coachen.” Maar dat niet alleen. “Mijn intentie is om een boek te gaan schrijven, over plezier en ontwikkelen in de sport.” Stilzitten, is er voor Van Beek dan ook niet bij. “In totaal ben ik nu bij een club of 30 geweest, dat wil zeggen vijf tot tien clubs per seizoen en ongeveer twintig avonden. Naast mijn dagelijkse werk.” Toch, krijgt hij er vooral veel energie van. “Die diepere drijfveer, om zoveel mogelijk kinderen plezier te bezorgen, is echt iets waar ik blij van word!”

Remie is terug bij TVC Breda: ‘Echt mijn laatste club’

VoetbalJournaal
-
0
Remie is terug bij TVC Breda: ‘Echt mijn laatste club’

Hoewel hij na het eerste belletje nog vriendelijk bedankte, staat Peter Remie dit seizoen toch als trainer voor de groep bij vijfdeklasser TVC Breda. En ondanks dat de groep behoorlijk jong is en er nog genoeg moet gebeuren, is de voormalig speler van NAC vooral blij dat hij terug is bij de club waar het voor hem ooit allemaal begon. “Je komt toch allemaal weer bekenden tegen.”

Voor Remie (61) was dat dan ook, misschien wel de belangrijkste reden om toch toe te zeggen. “Ik ben hier als achtjarig manneke begonnen bij TVC, dan is het heel leuk en bijzonder om weer bij je oude club terug te keren. Zeker na zo’n lange carrière.” Die er, nadat de inwoner van Breda gestopt was als trainer, er toch eigenlijk wel min of meer opzat. “Maar ik miste het veld toch wel, de afgelopen twee jaar…” Gelukkig, kreeg hij toen een berichtje of hij het zaterdagteam van zijn eerste amateurclub onder zijn hoede wilde nemen. “Allemaal leuk en aardig, dacht ik, maar dat ga ik niet doen.” Tot bleek, dat TVC Breda plannen had om een zaterdagclub te worden. “Ze wilden echt opnieuw beginnen. Of ik het dan toch niet zag zitten.”

Enthousiast

Tweemaal, was scheepsrecht. Zo blijkt. “Uiteindelijk waren het de juiste mensen die belden én ik wilde gewoon graag weer op het veld staan. Daardoor werd ik overtuigd.” En zonder spijt. “Op zondag leefde het gewoon niet meer, dan kwam er niemand. Nu speelt iedereen op zaterdag en leeft het weer. Heel de club is enthousiast. Dat is fijn om te zien.” Ook de financiële moeilijkheden van de club zijn inmiddels weer rechtgetrokken en dus kijkt Remie vol goede moed vooruit. “Ik wist dat er veel spelers van de zondag gingen stoppen, dus we doen het nu met eigen jeugd. Echt jongens van de JO19 én zelfs JO17.” Of de voormalig rechtsbuiten dat erg vindt?

Allesbehalve. “Dat is juist alleen maar leuk! Die gasten zijn zo enthousiast.” En hijzelf ook. “Ik ben tien jaar lang jeugdtrainer geweest bij NAC, dan weet je wel hoe je met die jongens om moet gaan.” Op zijn tiende als talent gescout door de club uit Breda en later hoofdtrainer geweest bij onder meer VVC’68, JEKA, The Gunners, Oisterwijk, en Unitas’30, stond Remie bij TVC gek genoeg nooit als eindverantwoordelijke voor de groep. “Daar is wel een paar keer sprake van geweest, maar het is er nooit van gekomen. Ook omdat het op de zaterdag, bij andere clubs, altijd heel goed beviel. Nu, was het wel het juiste moment. Dat trok me over de streep.” Want met een enthousiaste en leergierige groep, ziet Remie het helemaal zitten. “Het zijn goede jongens! Dat merk je ook tijdens de trainingen. Als we dat een paar jaar bij elkaar kunnen houden…”

Prima niveau

Toch hoopt hij natuurlijk al dit seizoen, hoge ogen te kunnen gooien. “Kampioen zullen we niet worden, maar we hebben voor die vijfde klasse echt wel een aardige selectie. Al vind ik het lastig om in te schatten.” Een doelstelling, durft de Bredanaar dan ook eigenlijk niet te noemen. “Het linkerrijtje zou mooi zijn. En wie weet kunnen we voor een verrassing zorgen.” Daarnaast, kijkt Remie vooral uit naar de derby’s tegen onder andere PCP, UVV’40 en The Gunners. “En de wedstrijd tegen de amateurs van Willem II, leeft hier natuurlijk ook wel.” Balen van de degradatie, deed de ervaren oefenmeester dan ook eigenlijk niet. “Dit niveau is prima voor ons om in te stromen. Anders was het meteen heel lastig geworden in die vierde klasse.”

Want hij weet ook als geen ander. “In eerste instantie draait het om plezier. En dat stralen we tot nu toe iedere keer uit.” Ook Remie zelf, is weer helemaal in zijn element. “Vooral de zaterdag heb ik gemist, daar doe je het doordeweeks uiteindelijk toch voor. Het plezier op het veld, en erna. De derde helft is natuurlijk net zo belangrijk.” Aan fanatisme, heeft hij in al die jaren overigens niks ingeboet. “Ik ben nog net zo fanatiek en recht door zee als vroeger! Meedoen gaat helaas niet meer, tips geven uiteraard wel.”

Met maar één doel: “Het team naar een hoger niveau brengen. Dat is uiteindelijk het belangrijkste.” Want alleen dan, kan het voor TVC Breda zomaar eens een mooi seizoen gaan worden. “Als we de selectie bij elkaar houden en we spelen een aantal leuke en gezellige wedstrijden, ben ik meer dan tevreden!” Spijt om in te stappen, heeft Remie dan ook allerminst. “Het bevalt uitstekend, maar dit wordt wel écht mijn laatste club.”

Klik op TVC Breda voor de laatste artikelen over de club.
Klik op TVC Breda voor meer informatie over de club.

DIA viert jubileum: ‘Stabiele dorpsclub geworden’

VoetbalJournaal
-
0
DIA viert jubileum: ‘Stabiele dorpsclub geworden’

Ze moesten er bij DIA even op wachten, maar eind juni was het dan eindelijk zover. De viering van het 80-jarig jubileum van de club. En ondanks dat de plannen eerder vanwege corona moesten worden uitgesteld en al vijf jaar in de kast lagen, was het één groot feest, glundert organisator Nik van Oosterhout. “We hebben met z’n allen een fantastisch weekend neergezet!”

Een weekend, dat dus eigenlijk vijf jaar geleden al op de planning stond. “Maar toen hebben we dat door corona uit moeten stellen en zijn de plannen in de kast beland.” Om ze er een maand of twaalf geleden, weer uit te halen. “Sindsdien zijn we met onze jubileumcommissie één keer in de twee weken bij elkaar gekomen en is het balletje gaan rollen.” Want, zo vertelt de 25-jarige Van Oosterhout. “We wilden met een nóg beter en groter plan komen!”

Dubbelrol

En inmiddels een fantastisch jubileumweekend verder, kan de inwoner van Teteringen de conclusie trekken, dat die missie in ieder geval geslaagd is. “We hebben echt ieder lid, iets aan kunnen bieden. Van een clinic voor het G-team, tot aan toernooien voor de jeugd en de senioren, en natuurlijk de wedstrijd van het huidige eerste, tegen oud-spelers van het eerste.” Om de feestavond, nog maar niet te vergeten. “Al met al, was het een behoorlijk vol en compleet weekend. We wilden iets organiseren, wat 1200 man leuk vindt. Dat is gelukt!” Vrijdag 20 juni tot en met zondag 22 juni, zal Van Oosterhout persoonlijk, dan ook niet zo snel vergeten. En niet voor niks. “Als speler van het eerste, had ik eigenlijk een beetje een soort dubbelrol.” Want naast voetballer, was de linksbuiten ook lid van de jubileumcommissie. Samen met Huub Kerkhof, Huib van Berkel, Rick van Hooijdonk en vader Rob. “Ik speel hier al heel mijn leven en vind het leuk om wat terug te doen voor de club.” Onder andere door feestjes te organiseren. Al was de feestavond tijdens het jubileum, voor Van Oosterhout niet het absolute hoogtepunt. “Op zondag mocht ik tegen ‘Oud DIA’ spelen, dat vond ik ontzettend leuk! Juist omdat dat allemaal spelers waren waar ik eigenlijk mee ben opgegroeid.” Letterlijk en figuurlijk. Als kind van de club. “Op mijn vijfde of zesde ben ik hier begonnen. En nu speel ik zelf, samen met al mijn vrienden in het eerste.” Sterker nog. “Met ons familiebedrijf, zijn we inmiddels hoofdsponsor van de club geworden.”

Professionalisering

Trots op het jubileum, is wat Van Oosterhout betreft dan ook een understatement. “Dat we al zolang bestaan, maar ook dat ik de kans kreeg om het te organiseren. Dat is toch één groot feest, als je zoiets samen met vrienden en dorpsgenoten mag vieren?” Al kostte het de nodige bloed, zweet en tranen, lacht Van Oosterhout. “Een jaar voor het jubileum, zijn we weer bij elkaar gekomen, om te kijken wat er mogelijk was.” En te vergaderen over de financiering, de verkeersplannen en een mogelijk ontruimingsplan. “Tuurlijk kost dat veel energie, maar dat maakt zo’n weekend des te mooier. Het is precies geworden wat we ervan hadden verwacht en gehoopt.” Juist daardoor, bestaat DIA inmiddels 80 jaar, denkt hij. “We zijn natuurlijk een klein dorp, maar als je ziet hoe georganiseerd alles is. Er heerst een positieve vibe bij de club, de faciliteiten zijn top én er wordt goed beleid gevoerd. Iedereen weet altijd wat er gebeurt.” Ook in zijn eigen geval. “Vroeger ben ik jeugdscheidsrechter geweest, en daarna ben ik met de evenementencommissie gestart.” Dat laatste, doet Van Oosterhout tegenwoordig nog steeds. “Vooral om als club iets terug te geven aan de leden. In de vorm van leuke activiteiten.” Want stilstaan, daar doen ze niet aan bij DIA. “In al die jaren dat ik hier nu voetbal, heb ik een enorme professionaliseringsslag gezien. Zo hebben we zelf de kunstgrasvelden aangekocht, lopen alle teams er netjes bij in dezelfde kleding en is er een verenigingsmanager in het leven geroepen. Daardoor heb ik DIA echt van een klein clubje, naar een stabiele dorpsclub zien gaan.” Toch heeft Van Oosterhout, die vanaf zijn balkon de velden kan zien liggen, nog één ding op zijn bucketlist staan. Wat de voetbal dan betreft. “Het zou gaaf zijn als we in de voorbereiding een keer tegen NAC zouden kunnen spelen. Dat is natuurlijk leuk als speler, maar het zou ook een mooi evenement voor de jeugd zijn. Dan staat het hier volle bak!”

Klik hier voor meer informatie over RKVV DIA.
Klik hier voor meer artikelen over RKVV DIA.

Basisplek en pijnvrij blijven enige wat telt voor Dani Helleman

VoetbalJournaal
-
0
Basisplek en pijnvrij blijven enige wat telt voor Dani Helleman

VLISSINGEN – De afgelopen seizoenen had Dani Helleman (22) eigenlijk altijd pijn, groeipijnen wel te verstaan. Die belemmerden hem op veel momenten om optimaal te kunnen presteren, zéker op het voetbalveld. Nu is hij echter pijnvrij en hoopt dat ook te blijven. ‘En natuurlijk nu ook een basisplek te veroveren in het eerste van Walcheren.’

De middenvelder is, na avonturen bij JVOZ (van de E-pupillen tot de O19 en twee seizoenen in de jeugdopleiding van Sparta Rotterdam sinds 2023 weer terug op Sportpark Bonedijke. “Het feit dat ik constant blessures had heeft daarin wel een grote rol gespeeld. Daarbij vonden ze met name het fysieke deel van mijn ontwikkeling achterwege blijven en zodoende hield het helaas ook op. Voetballend zat het prima, maar ik bleef qua groei achter jammer genoeg. Dankzij medicatie ben ik inmiddels wel doorgegroeid maar écht groot ben ik natuurlijk niet te noemen.”

Helleman is 1.70 centimeter groot maar weet na het achterlaten van de groeipijnen en het stoppen van de medicatie wel om zichzelf te wapenen in de duels en het seniorenvoetbal. “Vorig seizoen was ik ook lid van de eerste selectie bij Walcheren en trainde ook mee. Echter ben ik tussentijds nog een half jaar op buitenlandse stage geweest in Curaçao voor mijn Pabo-opleiding. Daarnaast was ik ook niet honderd procent fit en kon op het veld niet het maximale geven. Daardoor heb ik op de momenten dat ik beschikbaar was voornamelijk bij het tweede elftal gespeeld. In dat team spelen een hoop van mijn vrienden en dat was gezellig. Al ben ik dusdanig ambitieus dat ik liever voor mijn kansen bij het eerste was gegaan.”

Die kansen krijgt hij dit seizoen volop, want in de voorbereiding heeft de handige vormgever al de nodige speelminuten in de benen. Niet alleen op het Walcherse middenveld maar ook in de voorhoede. “Er zijn flink wat middenvelders in de selectie en niet zoveel aanvallers. De trainer wilde me ook eens linksbuiten proberen, al denk ik niet dat daar echt mijn kwaliteiten liggen. Ik voel me meer centrale middenvelder, maar ik ben vooral blij met alle minuten en kansen die ik nu krijg om mezelf te onderscheiden. Uiteindelijk maakt het me niet uit waar ik speel, het gaat vooral om speelminuten maken en ervaring opdoen.”

Maar het voornaamste doel, naast een basisplek en speelminuten, is voor de Vlissinger vooral om pijn- en blessurevrij te blijven. “Dat zijn wel de doelen die rood omcirkeld staan voor mij, zonder twijfel! Het is lang geleden dat ik een seizoen pijnvrij kan spelen, dus hopelijk lukt dat nu wel. Met Walcheren waren we vorig seizoen vierde en dat willen we minimaal evenaren, mocht het lukken misschien wel proberen om voor promotie te gaan. Ik denk dat we voldoende talent en ervaring in de groep hebben om bovenin te kunnen meestrijden. Zelf hoop ik daar nu uiteraard ook een positieve bijdrage aan te mogen leveren. Daar ga ik in elk geval wel alles aan doen.”

Hoewel hij al eens aan het voorportaal van het profvoetbal heeft gestaan bij Sparta Rotterdam, denk de Pabo-student nu niet direct meer aan een bestaan als profvoetballer. “Ik zie dit seizoen vooral als een nieuwe start. Ik heb bijna een jaar niet gevoetbald, dus eerst hier maar eens laten zien wat ik in me heb. Wat er dan ooit nog verder op mijn pad komt dat is voor later.”

Klik op SV Walcheren voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Walcheren voor meer informatie over de club.

Kampioenschap VCK bekroning op debuutseizoen Jesse de Waal

VoetbalJournaal
-
0
Kampioenschap VCK bekroning op debuutseizoen Jesse de Waal

KOUDEKERKE – Op papier kende de Zaterdag 3e Klasse H een aantal sterke teams die allemaal in aanmerking kwamen voor de titel. Die ging echter naar ‘outsider’ VCK. De ploeg uit Koudekerke finishte uiteindelijk met acht punten voorsprong op grote favoriet FC Dauwendaele. Het was het bekroning voor het debuutseizoen van trainer Jesse de Waal.

“We wilden heel graag proberen om zo lang mogelijk met de topploegen mee te doen om te prijzen, maar een kampioenschap daar hadden we niet direct rekening mee gehouden. Zeker omdat er gewoon ploegen bijzaten die op papier in hun ontwikkeling al veel verder waren dan wij. Maar als je dan uiteindelijk toch met afstand de titel pakt, dan is dat wel een mooie bekroning van een bijzonder seizoen”, aldus de jonge Zeeuws-Vlaamse trainer.

De Waal is woonachtig in Sint Jansteen, waar hij de voorgaande vijf seizoenen als assistent- én hoofdtrainer actief was. Maar een nieuwe uitdaging in een totaal nieuwe omgeving was waar hij naar op zoek was. “En die heb ik hier bij VCK absoluut gevonden. Ik zag dat er al een groep stond met heel veel kwaliteit. Zowel ervaring als jonge spelers met veel potentie. Bij Steen had ik voor mijn gevoel er wel het maximale uit gehaald en ik was benieuwd of ik mijn visie en voetbalidee ook op een totaal onbekende groep kon overbrengen. Als je dan direct kampioen wordt, dan zijn we daar als staf wel aardig in geslaagd denk ik…”

Een hoge trainingsopkomst, hoge intensiteit, veel concurrentie én vooral een ruime, fitte selectie. Juist die elementen zorgden ervoor dat VCK aan het eind van de rit opnieuw promoveerde naar de tweede klasse. “Het zaterdagvoetbal heeft momenteel wel een iets hoger niveau dan de zondagcompetities en het is voor mij als trainer hier geweldig werken. Een heel ambitieuze en leergierige groep. Bovendien zijn er een aantal jongens bijgekomen in de overschrijvingsperiode. Jongens ook die voor een kwaliteitsimpuls zorgen én dus voor nog meer concurrentie. Dat is alleen maar mooi en ook noodzaak, want we willen dit keer nu wel een keertje langer dan één seizoen op dit niveau blijven.”

Het doel voor dit seizoen is voor De Waal dan ook helder:  “We willen proberen om ons zo snel mogelijk veilig te spelen. Het grootste deel van de selectie is nu tussen de vier- en zesentwintig jaar en hebben al flink wat vlieguren in een eerste elftal in de benen. Die mogen het nu op een hoger niveau laten zien. En nu ben ik benieuwd of we met onze speelwijze ook op een hoger niveau in wedstrijden tegenstanders de wil op kunnen leggen. Als dat lukt dan ben ik er van overtuigd dat we ook op dit niveau kunnen meedraaien.”

In zijn debuutjaar zegt de 32-jarige oefenmeester ook als trainer veel te hebben geleerd. “Die andere cultuur bij een nieuwe club, onbekende jongens meenemen in mijn verhaal. Dat ik nu minder op de inhoud maar meer op gevoel heb gewerkt. Jongens op- en naast het vel leren lezen was heel leerzaam. Daardoor gingen ze uiteindelijk makkelijker mee in mijn visie en dat was voor mij een mooie ervaring. Nu is het mijn doel om een bijdrage te leveren aan de ambitie van de club om uiteindelijk een stabiele tweedeklasser te blijven de komende tijd.”

Klik op VCK Koudekerke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VCK Koudekerke voor meer informatie over de club.

‘PCP kwam nu precies op het juiste moment’

VoetbalJournaal
-
0
‘PCP kwam nu precies op het juiste moment’

Na een aantal mooie seizoenen bij Be Ready, streek Luqman Dawit afgelopen zomer neer bij vijfdeklasser PCP. En hoewel hij in eerste instantie wel even moest wennen aan het niveau, heeft de inwoner van Breda het voorlopig meer dan goed naar zijn zin. Samen met zijn vrienden. “Het is bij mij om de hoek.”

Een overstap van de derde naar de vijfde klasse was voor hem dan ook logischer, dan het voor de gemiddelde voetballiefhebber misschien lijkt. “Bij Be Ready liep ons team een beetje leeg en PCP had al twee of drie jaar achter elkaar gevraagd of ik hier wilde komen voetballen.” Die aanbieding meerdere malen naast zich neergelegd, werd de 26-jarige Dawit in zijn eerste seizoen bij de club uit Hank direct kampioen. Toch was zijn beslissing voor de Bredase club dit keer snel gemaakt. “Wat dat betreft kwam PCP nu precies op het juiste moment. Gewoon lekker met mijn vrienden. En het is bij mij om de hoek.”

Voor elkaar werken

Een bewuste keuze, legt de voormalig speler van Almkerk, JEKA en Kozakken Boys uit. “Tuurlijk ligt het niveau veel lager, maar dit is ook vooral puur voor het plezier.” Bang dat het straks toch tegen gaat vallen, is Dawit niet. “Ik had het misschien wel erger verwacht, maar voorlopig bevalt het prima!” Want met naast hem, nog een aantal versterkingen, ligt de lat dit seizoen hoog bij PCP. “De doelstelling is top drie. Dat zou moeten kunnen met dit team. Alleen is het dan de vraag, hoe graag je wil winnen.” Iets waar het vorig jaar, nog wel eens aan ontbrak, zo liet Dawit zich vertellen. “Toen liep het niet goed, omdat spelers niet echt bereid waren om voor elkaar te werken. Dan valt het team uit elkaar en wordt het heel lastig om bovenin mee te draaien.” Met een negende plaats tot gevolg. “Nu merk je dat er veel meer een teamgevoel is, dus willen we het dit seizoen beter doen!” Met hem ‘op 10’, in plaats van als rechtsback. De positie waar hij in het verleden en onder meer bij Be Ready altijd speelde. “Ik had zelf aangegeven dat ik graag als buitenspeler of als aanvallende middenvelder wilde spelen. En volgens de trainer, ben ik vooral als nummer tien een extra wapen.”

Mooie club

Ondanks dat Dawit gedurende het grootste gedeelte van zijn voetbalcarrière, dus fungeerde als verdediger. “In deze rol kan ik het team nog beter op sleeptouw nemen én het spel verdelen. Dat vind ik leuk om te doen.” Aan zijn kwaliteiten, zal het dan ook niet liggen. “Als back hield ik ook altijd al meer van aanvallen, dan verdedigen. En daarnaast, ben ik behoorlijk snel.” Een garantie op doelpunten en assists dus. “Ik hoop dat ik zoveel mogelijk assists kan geven, maar goals zijn natuurlijk ook altijd welkom!” Hoelang ze op Sportpark De Lage Kant Noord van zijn kunsten kunnen gaan genieten, weet Dawit nog niet. “Ik zie wel hoe het seizoen loopt. Als ik plezier heb met die jongens en in het spelletje, dan blijf ik. Maar wie weet, komt er ooit nog een mooie club…”

Klik op PCP voor de laatste artikelen over de club.
Klik op PCP voor meer informatie over de club.

Maurice Stougje zet zich graag in voor Koudekerke én VCK

VoetbalJournaal
-
0
Maurice Stougje zet zich graag in voor Koudekerke én VCK

KOUDEKERKE – Maurice Stougje was nog maar amper voorzitter van VCK of mocht al direct twee kampioenschappen vieren. Want naast de onverwachte titel van het eerste elftal, kroonde ook VCK4 zich tot kampioen. Een mooie bekroning op een voor de dorpsclub bijzonder seizoen. ‘Dat is nog zacht uitgedrukt, maar ook op andere vlakken zijn er binnen de vereniging mooie stappen gemaakt.’

Een van die stappen is de realisatie van een gloednieuw kunstgrasveld, dat voor iedereen vrij toegankelijk is. “Belangrijk in mijn ogen want bewegen is goed voor iedereen en op deze manier dragen we daar als club toch ook een extra steentje aan bij. Bovendien was het ook noodzakelijk om al onze teams de faciliteiten te kunnen bieden waar ze recht op hebben om te kunnen trainen en wedstrijden te kunnen spelen.”

Hoewel Stougje al sinds 2004 in verschillende rollen actief is binnen VCK, werd hij pas tijdens de Algemene Leden Vergadering van dit jaar benoemd tot voorzitter. “Die vacature was al een tijdje vacant en ik was al eerder gepolst maar heb toen nog de boot afgehouden. Uiteindelijk heb ik besloten me toch kandidaat te stellen en werd ik benoemd. Tot op heden bevalt het me overigens meer dan uitstekend. En een rol als voorzitter is me niet nieuw, want sinds 2016 ben ik dat ook van Stichting Koudekerke Samen. Daarmee maak ik me sterk om binnen ons dorp te zorgen voor een verbinding tussen de verschillende verenigingen die we rijk zijn en de bewoners. We proberen vanuit de stichting echt de spin in het web te zijn en ervoor te zorgen dat de leefbaarheid zo optimaal mogelijk wordt gehouden.”

Stougje wil er als voorzitter voor zorgen dat iedereen binnen de vereniging zich prettig voelt en dat elk lid tot zijn of haar recht komt. Ongeacht de rol die hij of zij vervult. “Dat geldt voor spelende leden, maar ook voor vrijwilligers die zich voor de club inzetten. Die zijn enorm waardevol en je moet zorgen dat ieder zich gehoord en gezien voelt. Het kennen van leden, van ouders en spelers is belangrijk daarin. Korte lijnen hanteren is dan essentieel. Ik wil daarbij samen met de rest van het bestuur proberen om zoveel mogelijk mensen te betrekken bij de club en de vele taken die er liggen. Want VCK is van iedereen en elk lid is daarbij evenveel van belang en voor ons als club even waardevol.”

Een groot voetbalverleden heeft Stougje zelf overigens niet. Hij voetbalde in de regio Rotterdam en later nog bij Halsteren. “Altijd in lagere elftal. Ook bij VCK heb ik voornamelijk in het derde en vierde elftal gespeeld. Wel heb ik altijd veelvuldig jeugdteams getraind en dat doe ik overigens bij VCK nog altijd, bij de O15. Dat is het elftal waarin mijn zoon actief is. Verder ben ik naast voorzitter ook nog wedstrijdsecretaris én lid van de TC. Ik heb dus aardig wat taken op verschillende bordjes liggen. Het maakt het overigens wel makkelijker dat ik aan mensen vraag of ze ook even een taakje op zich willen nemen. Want als de voorzitter al zoveel doet… haha.”

Toch liggen er nog de nodige uitdagingen voor de toekomst. “Met het eerste willen we nu proberen om niet, net als de voorgaande drie promoties, na één seizoen weer terug te degraderen. Handhaving is dus het doel. Daarnaast moeten we, gezien de groei van de club,  ook gaan kijken om op termijn wellicht een andere locatie voor de club te vinden. Dat is essentieel voor de toekomst. We groeien uit ons jasje en daarom moeten we nu al gaan anticiperen. Daar zet ik me graag voor in, want de blik op de toekomst richten is voor de club én Koudekerke van groot belang.”

Klik op VCK Koudekerke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VCK Koudekerke voor meer informatie over de club.

‘Dat is mijn doel binnen nu en drie of vier jaar’

vv Beek Vooruit
-
0
‘Dat is mijn doel binnen nu en drie of vier jaar’

Na jarenlang zelf in het eerste elftal van de club te hebben gespeeld, heeft Stefan van der Linden als jeugdtrainer bij Beek Vooruit inmiddels een nieuw doel voor ogen: hoofdtrainer worden van het vlaggenschip. En wat dat betreft is zijn aanstelling als trainer van de JO17, een stap in de goede richting. “Dan is de cirkel voor mij rond.”

Een cirkel die oorspronkelijk, niet begon bij Beek Vooruit. “In de jeugd heb ik, voor het grootste gedeelte, altijd bij SAB gespeeld. Op een jaartje Beek Vooruit na.” Om uiteindelijk, alsnog op zijn 27ste in het eerste elftal van zijn huidige club te belanden. “Vervolgens heb ik tot mijn 32ste gevoetbald, daarna ben ik gestopt.” Mede vanwege het hebben van een eigen schildersbedrijf, vertelt de inmiddels 42-jarige Van der Linden. “Ik heb nog een jaartje in het tweede gespeeld, maar toen raakte ik geblesseerd aan mijn knie. En dat is niet handig met schilderen…”

Zien groeien

Met frisse tegenzin, hing de centrale verdediger dan ook zijn voetbalschoenen aan de wilgen. Al duurde dat ‘zwarte gat’ zonder voetbal, gelukkig niet al te lang. “Dit wordt mijn negende seizoen als jeugdtrainer bij Beek Vooruit. Begonnen in de JO8, samen met een andere ouder, en nu voor het eerst bij de JO17.” Onder meer als trainer van zijn jongste zoon. “Dat blijft toch het leukste! Ik heb hem één seizoen niet getraind, waardoor ik hem toen nauwelijks heb kunnen zien voetballen. Dat vond ik jammer en zonde. Daarom wil ik nu eigenlijk geen ander team meer trainen.”

Want Van der Linden, weet als geen ander hoe mooi dat is. “Je neemt die mannetjes mee, in alles wat je zelf als selectiespeler hebt geleerd. Je ziet ze met de week groeien.” Hoewel dat niet vanzelf gaat, merkte de inwoner van Prinsenbeek aan het begin van zijn trainerscarrière maar al te goed. “Je denkt als voetballer, terwijl er als trainer veel meer bij komt kijken. Daar had ik als speler nooit zo over nagedacht.”

Maar met de nodige ervaring op zak, onder meer als assistent-trainer bij de JO19, én de hulp van oudgediende René Struijs, kijkt Van der Linden uit naar het nieuwe seizoen. Als hoofdtrainer van de JO17 dus. “Het spel wordt natuurlijk een stukje meer fysiek en die jongens hebben allemaal hun mondje bij. Op deze leeftijd, mag je best wat harder tegen elkaar zijn. Dat vind ik juist wel leuk!” Helemaal, nadat de voetballiefhebber afgelopen jaar tijdens de VC2-cursus van de KNVB heeft geleerd hoe hij daarmee om moet gaan. “In het begin viel dat wel een beetje tegen, toen vroeg ik mezelf af waar ik aan was begonnen. Later werd het gelukkig leuker.”

Continu bezig

Op het computerwerk na dan. “Daar ben ik niet zo van, dus daar moest ik aan wennen. Maar vooral de andere cursisten, het samen sparren, maakt het interessant.” Wat hij vooral heeft geleerd? “Om niet alles te willen coachen. Ik ben als trainer heel fanatiek langs de lijn, toch moet je soms dingen los proberen te laten.” Juist om een wedstrijd beter te kunnen analyseren. “Zodat je uiteindelijk het voetbalprobleem naar de training kan brengen.” Aan zijn passie, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik kijk heel veel voetbal, denk veel na over voetbal en ben continu bezig met wat we beter kunnen doen en hoe we dat dan kunnen trainen.”

Een klein beetje geïnspireerd door Arne Slot en Pep Guardiola. “Dat zijn twee trainers waar ik van houd en veel over probeer te lezen. Vooral bij Slot ben ik heel benieuwd hoe hij het allemaal doet. Ik zou graag een weekje met hem mee willen lopen!” Stiekem, zat dat er bij Van der Linden ook als voetballer al in, vertelt hij. “Bij SAB ben ik lang aanvoerder geweest en bij Beek Vooruit ook even. Dat leiderschap of dingen regelen, had ik altijd al wel.”

Zijn ambities, schuift de voormalig speler dan ook niet onder stoelen of banken. “Ik heb altijd gezegd, dat ik hier alle jeugdteams wilde doorlopen, om daarna trainer te worden van het eerste. Dat is mijn doel, binnen nu en drie of vier jaar. Dan is de cirkel rond!” Want dat Van der Linden zich inmiddels helemaal thuis voelt op Sportpark De Heikant, mag duidelijk zijn. “Ik woon hier al twintig jaar, ben toen ik bij de club kwam goed opgevangen en ken ondertussen heel veel mensen. Wat dat betreft is Beek Vooruit echt een warme dorpsclub!”

Klik op Beek Vooruit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Beek Vooruit voor meer informatie over de club.

‘Lid zijn is meer dan gefaciliteerd worden’

VoetbalJournaal
-
0
‘Lid zijn is meer dan gefaciliteerd worden’

Te weinig aanwas van jonge leden en een gebrek aan vrijwilligers. Twee dingen waar Christel Geerts zich als voorzitter van Bavel de laatste jaren steeds meer zorgen om maakt. En dus is het volgens haar, in samenwerking met De Verschilmaker, tijd voor actie. “Lid zijn is meer dan contributie betalen en gefaciliteerd worden, dat besef moet er komen.”

Want, zo heeft ze na een kleine zeven jaar als voorzitter van de club inmiddels wel gemerkt. “Eigenlijk doet twintig procent van de vrijwilligers, tachtig procent van het werk in de organisatie.” Iets wat niet eeuwig kan blijven duren, weet Geerts (52). “Als ik een stip op de horizon zet, over vijf jaar, dan vallen er door de leeftijd steeds meer mensen weg. En daar hebben we geen vervanger voor.” Sterker nog. “Die mensen doen zoveel, dat je daar wel drie of vier vervangers voor nodig hebt.” Tel daar te weinig aanwas van jonge jeugd bij op, en je snapt haar zorgen. “Nieuwe leden krijgen altijd de vraag of ze vrijwilligerswerk willen doen, maar vaak is het antwoord dan toch nee…”

Steeds meer

En dus moet daar iets aan gaan veranderen, vindt Geerts. Samen met de rest van het bestuur. “Moeten we mensen die keuze nog wel geven, of is het gewoon altijd ja? Dat we meer naar een stukje participatie, in plaats van vrijwilligerswerk gaan.” In samenwerking met De Verschilmaker, wordt dat nu onderzocht, vertelt ze. “We hebben werkgroepen opgericht en er wordt een enquête uitgeschreven.” Geduld, is dan ook op zijn plaats. “De Verschilmaker heeft een plan van aanpak opgezet en komt met een ledenenquête. Ook op het gebied van sportiviteit. Daarnaast neigen we ernaar om Sportlink te gebruiken, om alle vrijwilligerstaken bij te houden, maar dan moeten we eerst alles duidelijk in kaart hebben. Dus misschien, starten we er volgend seizoen pas mee.” Maar van uitstel, komt absoluut geen afstel, voegt Geerts daar snel aan toe. “Ik merk bij mezelf dat ik door die samenwerking, echt stappen wil maken. Eigenlijk is het een soort stok achter de deur. De eerste ouderbijeenkomst, is ook al gepland.” Te beginnen met een stukje bewustwording. “Omtrent sportiviteit, maar ook gedrag langs de lijn. En hoe laat je een kleedkamer achter?” Allemaal dingen, waar je ook als voorzitter mee bezig moet zijn, heeft Geerts sinds haar aanstelling 6,5 jaar geleden ondervonden. “Ik merk dat er steeds meer bijkomt. Veel mensen willen best als vrijwilliger een klein projectje doen, maar iedere commissie heeft ook een eigen voorzitter nodig. Nu ben ik, of een ander lid van het bestuur, dat vaak dan ook nog.” En ook op zaterdag, komt er steeds meer bij kijken. “Vroeger had je alleen een half of een heel veld, nu zijn er door de veranderingen van de KNVB veel meer smaken bijgekomen. Daardoor moet je zaterdagochtend alle velden weer omgooien. Dat is een hoop meer handwerk.”

Contributie

Zorgen, maakt Geerts zich dan ook wel degelijk. Als ze eerlijk is. “Lid zijn is meer dan contributie betalen en gefaciliteerd worden, dat besef moet er komen.” Het besef, dat je soms ook iets terug moet doen voor de club, legt ze uit. “Veel mensen weten niet wat er allemaal bij een voetbalclub komt kijken.” En dus zet Geerts in op verplichte participatie. “Dat is wel het doel. Er moeten steeds meer handjes bij, maar dat is op deze manier niet houdbaar.” Benieuwd naar de reacties, hoopt de voorzitter op medewerking en enthousiasme. “Als er weerstand is, mag iedereen het gesprek met ons aangaan. Daarom willen we graag bijeenkomsten organiseren, om een spiegel voor te houden.” Want, zo beredeneert Geerts. “We willen de contributie niet omhoog doen, om voetbal voor iedereen laagdrempelig te houden, maar daarvoor hebben we wel vrijwilligers nodig.” Ondanks al die uitdagingen, geniet de inwoonster van Bavel nog altijd van haar rol als voorzitter. “Het bevalt nog steeds goed! Daarom heb ik ook voor drie jaar bijgetekend. Ik kom nog steeds heel graag op de club.” Om letterlijk en figuurlijk haar steentje bij te dragen. “Wat dat betreft sta ik echt heel erg met mijn benen in de operatie. Handschoenen aan en werken. Daardoor ben je voor alle leden zichtbaar. Dat vind ik leuk!” Ondanks dat ze zelf, nooit op een voetbalveld stond. “Ik ben eigenlijk bij de voetbal gekomen, door mijn twee zoons. Dan rol je er vanzelf in. Eerst als lid van de keukenploeg mee op kamp en daarnaast als leider van mijn kinderen.” Want commentaar leveren, maar geen verantwoordelijkheid nemen, is het makkelijkste wat er is. Voorzitter worden, zag ze dan ook wel zitten. Met één belangrijke reden. “Laten zien dat vrouwen dat ook kunnen!” En met succes. “Het is gelukkig niet zo dat we bijvoorbeeld de kantine moeten sluiten, wat je wel eens ziet bij andere clubs. Dus ik realiseer me, dat we als dorpsclub nog lang niet te klagen hebben.”

Klik op vv Bavel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bavel voor meer informatie over de club.

Middelburger Marc te Kiefte op zijn plek bij De Meeuwen

VoetbalJournaal
-
0
Middelburger Marc te Kiefte op zijn plek bij De Meeuwen

ZOUTELANDE  – Vers begonnen aan zijn derde seizoen wil Marc te Kiefte (25) ook dit seizoen onder de nieuwe trainer Daan Eikenhout een plek in de basis veroveren. Het was in 2023 de voornaamste reden om FC Dauwendaele te verruilen voor club uit Zoutelande. ‘Dat is wel de intentie in elk geval. De afgelopen twee jaar heb ik nagenoeg alles gespeeld en dat is nu ook weer het doel voor mij.’

 Vijf seizoenen speelde hij bij FC Dauwendaele, maar hij vond zich er voor zijn gevoel te vaak op de reservebank terug en besloot om elders voor zijn speelkansen te gaan. “Op een gegeven moment voelde ik me meer een soort twaalfde man en ik wilde gewoon graag wekelijks spelen. Een vriend van me voetbalde bij De Meeuwen en vroeg of ik niet bij hen wilde komen spelen. Ik ben op gesprek gegaan en kreeg een goed gevoel. Ik besloot de stap te maken en heb er nog geen seconde spijt van gehad.”

Een echte dorpsclub, fanatiek publiek en een omgeving waarin je jezelf snel welkom voelt. “Dat is tenminste hoe ik De Meeuwen zie en ervaar. Ik ben van nature toch iemand die niet snel op de voorgrond treed, maar als je met mensen een praatje maakt en op het veld het maximale geeft dan word je als speler van buitenaf snel geaccepteerd. We hebben overigens ook een hechte groep die na trainingen en wedstrijden als één groep in de kantine te vinden is. Ook iets wat me hier wel enorm bevalt moet ik zeggen.”

Te Kiefte is een flankmiddenvelder die ook prima in de voorhoede uit de voeten kan. “Beide posities vind ik wel fijn, al ben ik qua kwaliteiten misschien toch meer een middenvelder. Maar het maakt me eigenlijk weinig uit, zolang de trainer me maar opstelt haha. Dat is ook voor dit seizoen mijn doelstelling, al wil ik misschien wel proberen om qua doelpunten meer nog mijn bijdrage te leveren voor het elftal.”

Met een nieuwe trainer voor de groep en wat nieuwe spelers in de selectie is er wel het nodige veranderd bij de groenhemden. Te Kiefte ziet het seizoen dan ook positief tegemoet. “We hebben een grote groep, veel concurrentie en ook behoorlijk wat kwaliteit in de selectie. Daarmee zouden we in mijn ogen moeten kunnen meedoen in de top-drie. En wie weet kunnen we zelfs wel voor een stuntje zorgen. Dat zou gaaf zijn. De afgelopen jaren is gebleken in deze klasse dat niet de club met den meeste kwaliteit, maar juist het beste team steeds kampioen werd… Serooskerke, Luctor Heinkenszand en vorig seizoen VCK. Wie weet kunnen wij als ploeg nu iedereen verrassen. Als ik voor mezelf spreek zou een kampioenschap met De Meeuwen wel iets heel moois zijn om mee te maken. Het is ambitieus, maar je weet maar nooit hoe een bal rolt toch?”

Voetballen op een zo hoog mogelijk niveau is voor Te Kiefte, die in het dagelijks leven werkt als bakker in Vlissingen, niet langer zaligmakend. “Ik heb de afgelopen seizoenen wel gemerkt dat ik gezelligheid steeds belangrijker gaan vinden. We spelen bij De Meeuwen op een leuk niveau en die combinatie is voor mij perfect. Er zijn dit jaar opnieuw een hoop teams in de derde klasse die kampioen zouden kunnen worden. Daar horen wij zéker ook bij. Het is echter wel zo dat wekelijks aan de bak zullen moeten. Als we dat kunnen opbrengen dan denk ik dat we dicht in de buurt van onze doelstelling gaan komen.”

Klik op VV De Meeuwen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV De Meeuwen voor meer informatie over de club.

1...161718...1.413Pagina 17 van 1.413

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.