Home Blog Pagina 146

Dames 30+ elftal groeit met een noodgang

Pas twee jaar geleden richtte Jolanda Rijken (51) het dames 30+ elftal van Blauw-Wit ‘81 op. Nu heeft het elftal al 22 enthousiaste speelsters. Waar de voetballiefhebbers eerst op de vereniging kwamen om naar hun kinderen te kijken, komen ze nu ook naar de vereniging om zelf een balletje te trappen. ‘’Het is altijd super gezellig.’’

‘’Het begon allemaal langs de lijn bij mijn kinderen,’’ begint Rijken. ‘’Op een gegeven moment ontstaan er gesprekken. We zeiden tegen elkaar: eigenlijk moeten wij ook weer gaan voetballen. Toen zijn we naar het bestuur gestapt om te kijken naar de mogelijkheden. Toen we groen licht kregen zijn we klein begonnen. ‘’Het is elke keer weer super gezellig,’’ zegt ze.

Dat is eigenlijk ook het allerbelangrijkste voor hen. De gezelligheid staat voorop, maar toch zijn alle speelsters fanatiek. Dit seizoen speelt de selectie voor het eerst mee in de 30+ competitie. Dat was in het begin behoorlijk aanpoten, want veel punten werden er niet gehaald. Er zaten volgens Rijken ook veel dames in het elftal die nog nooit hadden gevoetbald. Wel zien de dames van Blauw-Wit veel verbetering. ‘’In het begin wonnen we helemaal niks, maar al snel lukte het ons om af en toe gelijk te spelen. Nu winnen we ook af en toe een potje. Wat dat betreft zit er een mooie stijgende lijn in,’’ aldus de 51-jarige voetbalster.

In twee jaar is het elftal ontzettend gegroeid. ‘’Iedereen is vrij om een keer met ons mee te komen trainen,’’ zegt de oprichtster van het elftal. ‘’Eigenlijk schrijft iedereen die meedoet met ons zich heel snel na de training in bij Blauw-Wit om zich aan te melden bij ons team. Het komt wellicht doordat we zo laagdrempelig zijn en geen verplichtingen opleggen om te komen trainen op de dinsdagavond. Bovendien vindt iedereen het heel erg gezellig en leuk om sportief bezig te zijn,’’ voegt Rijken toe. Op dit moment staat het dameselftal van Blauw-Wit al op 22 speelsters.

Trainer Sjef

Het eerste jaar bestond het voetballen bij de Blauw-Wit dames alleen nog maar uit trainingen. Het elftal is in een recordtijd gegroeid en speelt nu ook wedstrijden. Trainer Sjef (75) pakt alles in zijn eentje aan. ‘’Een behoorlijke uitdaging voor hem,’’ vertelt Rijken. ‘’Als iemand zich wil aanmelden als onze coach, mag diegene altijd bellen,’’ grapt de voetbalster.

Nu speelt de dames-selectie ook elke maand een wedstrijd. Eigenlijk is het meer een soort toernooi-avond. Want, op de vrijdagavonden komen alle teams uit de competitie naar één vereniging om daar een viertal wedstrijden van vijftien minuten te spelen. ‘’Dat zijn natuurlijk de leukste avonden, al zijn de trainingen ook altijd super gezellig,’’ vertelt Rijken. De toernooi-avonden zijn volgens haar zo leuk omdat je in contact komt met de andere elftallen. ‘’Je ziet elkaar op deze manier regelmatig en leert elkaar steeds een stukje beter kennen. Het is een groot voetbalfeest,’’ voegt ze toe.

En het wordt nog een groter voetbalfeest. De mannenafdeling van Blauw-Wit wordt namelijk ook een stuk uitgebreid. Ook zij krijgen een elftal voor de oudere voetballers. Dit moet een 35+ team worden. Ook voorzitter Peter Jansen is blij met al deze ontwikkelingen op de verenigingen: ‘’Als kleine vereniging groeien we toch gewoon door. We hebben zelfs te weinig velden voor al deze nieuwe teams.’’

Voetbalfeestje

Al met al is het natuurlijk geweldig voor een vereniging om in korte tijd zoveel nieuwe leden te werven. ,,Het wordt super gezellig bij Blauw-wit. Dat is het al, maar zeker met het mannenteam wordt het een echt voetbalfeestje. Dat is goed voor de club, aangezien het nieuwe leden en vrijwilligers werft en gezellig voor iedereen die de vereniging een warm hart toedraagt,’’ aldus de voorzitter.

Klik op Blauw-Wit’81 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Blauw-Wit’81 voor meer informatie over de club.

‘Promotie zou de kers op de taart zijn’

Een matige bekercampagne, maar een meer dan overtuigende start van de competitie. Want na drie kansloze nederlagen in de voorbereiding op het nieuwe seizoen, hebben ze bij tweedeklasser Cluzona opeens niets meer te klagen. Al is het natuurlijk nog wat vroeg, beseft ook aanvoerder Sam Snoeijs. “Dit hadden we zelf ook niet verwacht.”

Maar lekker, is het natuurlijk wel. “We hebben ons goed herpakt. Qua indeling zitten we best wel bij veel nieuwe teams, dus we wisten ook niet zo goed wat we konden verwachten.” En dat terwijl de 30-jarige Snoeijs bij de club uit Wouw inmiddels toch een aardig ervaren routinier is geworden. “Ik ben in de jeugd van Roosendaal begonnen, toch is dit mijn elfde jaar hier in het eerste.” Een koerswijziging, die de nodige uitleg behoeft. “De kans kwam er daar niet echt, toen heb ik bij Cluzona de overstap naar de senioren gemaakt.”

Geschiedenis

Een stap waar Snoeijs achteraf natuurlijk allesbehalve spijt van heeft, al ging het in die tijd niet zonder slag of stoot. “Ik was al eens eerder gevraagd, maar had toen ‘nee’ gezegd. Vervolgens zat ik een half jaartje op de bank bij ‘RKVV’ en ben ik daarna naar het tweede gegaan.” Tot Cluzona opnieuw kwam. “Waarom ook niet? Dacht ik op dat moment. Ze hadden hier een goede lichting en hoopten op promotie. En daarnaast kende ik al een paar gasten.” Een mooie stap dus, achteraf én op dat moment. “Het is echt een leuke vriendenclub, een hechte groep. Eigenlijk speel je hier gewoon met vrienden, maar dan op een hoger niveau.” Want, zo redeneert Snoeijs. “Als je je bij Cluzona niet welkom voelt, ligt het echt aan jezelf. Iedereen wordt hier met een warm hart ontvangen.” Zelfs als het, net als vorig seizoen, net even niet helemaal lekker loopt. “Het was hectisch, met twee verschillende trainers. Op het laatst pakten we uiteindelijk nog een periode, maar daarvoor haalden we in zeven wedstrijden, volgens mij slechts één punt. We hadden hoger dan die vierde plek kunnen én moeten eindigen.” Toch voelt het voor Snoeijs tegelijkertijd, als het maximale. “De titel zat er niet in, die nacompetitie was wel een soort bekroning.” Nu, met een stabielere basis, mikt de centrale verdediger opnieuw op het hoogst haalbare. “Je gaat altijd voor het kampioenschap. Als team, moet je dat doel hebben.” In een competitie, die bol staat van de derby’s. “Vooral dat, maakt die tweede klasse heel leuk.” Toch, is Snoeijs daarna meteen eerlijk: “We willen promoveren! Stiekem is het wel leuk, om een stukje geschiedenis te schrijven, met een clubje als Cluzona. Dat wil toch iedereen?”

Stabieler

De eerste resultaten, lijken een positief antwoord op die vraag in ieder geval alvast te bevestigen. “We zijn dit seizoen meer als team gestart, hebben een brede bank en een completere groep. Daardoor hebben we ook al een aantal keer ‘de nul’ gehouden.” Een bewuste tactische keuze, vertelt de Roosendaler. “We staan sterk en geven weinig weg. Een stukje stabieler, maar minder voetbal. Al creëren we door die opvatting, tegelijkertijd misschien ook wel wat minder kansen.” Het is voor Snoeijs, die inmiddels al negen jaar lang aanvoerder is van de ‘Club Zonder Naam’, geen reden om iets aan zijn eigen spel te gaan veranderen. “Mijn vrienden lachen er soms om, maar ik denk dat ik gewoon goed in de groep lig, haha! Ik ben heel rustig, niet iemand die je zomaar hoort schreeuwen. Een beetje de rust zelve. Vooral buiten het veld, probeer ik veel voor die jongens en de club te regelen.” Al is hij natuurlijk ook daarbinnen, zo nodig een wandelend voorbeeld. “Veel coachen en zorgen dat de verdediging én het middenveld goed staan. Tot nu toe, is dat aardig gelukt!” Desondanks blijft bij Snoeijs altijd de vraag, voor hoelang. “Ik zit in de groente en fruit, dus mijn wekker gaat iedere ochtend om 03:00 uur. Dan is voetballen best pittig, met vier uur slaap. Helemaal als je ouder wordt. Vooral mijn enkel, is soms pappen en nathouden.” Toch is het voorlopig nog allemaal goed te combineren, en dus gaat de captain door. Hopend op een voor hem als fruitteler, passend slot. “Promotie met Cluzona naar die eerste klasse, zou de kers op de taart zijn!”

Klik op Cluzona voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Cluzona voor meer informatie over de club.

Timo van Kuijk: de stille kracht van DESK

De 24-jarige verdedigend ingestelde DESK-voetballer Timo van Kuijk, is uitgegroeid tot een belangrijke speler in het elftal van Ronald Boudewijn. Alle posities in de laatste linie kunnen door hem moeiteloos worden ingevuld, al is hij nooit écht zeker van een basisplaats. ‘’Ik zal altijd blijven vechten voor mijn plek.’’

Spelers die op elke positie uit de voeten kunnen; vaak worden ze neergezet als ‘de sletten van het elftal’, maar wat zijn deze spelers toch van onschatbare waarde. Door de aanwezigheid van deze steunpilaren kunnen blessures en vormcrises gemakkelijk worden opgevangen.

Timo van Kuijk is één van deze spelers. Met zijn vele kwaliteiten en flexibiliteit is hij de afgelopen jaren uitgegroeid tot een belangrijke speler voor DESK. ‘’Timo is een stille kracht en kan op veel posities uit de voeten,’’ vertelt DESK-trainer Ronald Boudewijn.

Vechten voor mijn plek

Al een aantal jaar is de verdediger actief in het eerste elftal van DESK. Nog altijd is Van Kuijk niet zeker van een basisplaats. ‘’Ik moet nog steeds vechten voor mijn plek,’’ zegt hij. Dat is volgens hem alleen maar goed voor hem en de rest van de ploeg. ‘’De concurrentie houdt mij scherp en daar worden we met elkaar alleen maar beter van,’’ vertelt de 24-jarige voetballer.

Zijn flexibiliteit heeft dus volgens hem voor- en nadelen: ‘’Aan de ene kant is het fijn dat ik veel speel, omdat ik op veel plekken neergezet kan worden. Aan de andere kant kan ik me nog niet focussen op een vaste plek in het elftal.’’ Dit betekent niet dat Van Kuijk veel op de bank moet beginnen bij DESK, wat hem goed doet. ‘’Zolang ik speel en plezier in het spelletje heb, is dat het leukste wat er is,’’ benadrukt hij. Dit seizoen staat Van Kuijk veel in het centrum, waar hij met zijn voetballende kwaliteiten van grote waarde voor het team kan zijn. ‘’We zijn nog steeds zoekende, omdat we veel goals tegen krijgen. Verdedigend ben ik positioneel sterk en ben ik voetballend belangrijk in de opbouw,’’ aldus Van Kuijk.

De centrale positie is nieuw voor Van Kuijk, want vroeger speelde hij altijd als linksback. Dat is niet geheel logisch, aangezien hij rechtsbenig is. ‘’In de jeugd stonden al onze linkspoten voorin en op het middenveld en was ik de enige die op deze positie kon spelen,’’ vertelt hij. Op deze positie speelt hij de bal meestal wel naar de juiste kleur.

Waar hij ook staat, je kunt altijd rekenen op de flexibele verdediger. Met zijn 24 jaar is hij één van de meest ervaren jongens uit de selectie. Die ervaring probeert hij ook steeds meer over te brengen op de jongere jongens. Al zit dat eigenlijk niet in zijn karakter. ,,Ik probeer te coachen en aan te sturen, maar dat gaat nog niet altijd even natuurlijk. Wel ben ik mezelf ervan bewust dat ik dat met mijn leeftijd steeds meer moet doen. Dit wil ik graag meer ontwikkelen.’’

Vriendenboekje

Dit seizoen komt er ook een mooie droom uit voor Van Kuijk. Hij speelt samen met zijn neefje Bart huis in ’t Veld in het eerste elftal van DESK. Een droom die meer dan tien jaar geleden al voorkwam in de gedachtes van de opa van Timo en Bart. Hun opa, die al ruim dertien jaar gelden is overleden, schreef in het vriendenboekje van hun nichtje dat het een grote droom van hem is om Timo en Bart samen in DESK 1 te zien. ‘’Het is geweldig dat wij dit nu samen mogen doen. Aan de andere kant is het heel jammer dat onze opa dit nooit mee heeft mogen maken,’’ vertelt Van Kuijk.

Klik op DESK voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DESK voor meer informatie over de club.

De druk staat er vol op bij DVO’60

Vorig seizoen hadden ze bij vierdeklasser DVO’60 misschien nog het ‘geluk’ dat de club door het wegvallen van teams uit de competitie niet kon degraderen, maar dit jaar telt die verzachtende omstandigheid niet. En dus staat de druk er eigenlijk al meteen op. Weet ook Sander van Noordenne. “We moeten bij die bovenste zes eindigen.”

De start zorgt in Roosendaal dan ook niet meteen voor lachende gezichten, is de 26-jarige Van Noordenne eerlijk. “Er zat zeker meer in, ondanks al die blessures.” Iets waar de rechtsback de laatste jaren een aardig woordje over mee kan praten. “Ik heb botsplinters in mijn enkel, dus heb afgelopen seizoen ook maar de helft meegedaan. Rechts is nu geopereerd, links moet in de winterstop nog. Dan lig ik er opnieuw zes weken uit.”

Vastigheid

Vaak dus vanaf de kant, zag Van Noordenne in de voorbije competitie, hoe zijn ploeg een wisselvallig seizoen draaide. “In de eerste seizoenshelft, kregen we maar tien goals tegen. Toen stonden we vierde… Uiteindelijk werden we zevende. Door alle blessures, hielden we weinig spelers over. Soms speelden we met de complete verdediging van het tweede. Degraderen kon niet, omdat er al teams uit onze vierde klasse waren gestapt.” Maar goed ook, want de Roosendaler draagt DVO’60 een meer dan warm hart toe. “Ik ben als tweedejaars E hier begonnen. En nooit ergens anders gespeeld. Mijn broertjes zijn nog naar SC Gastel geweest, maar ik niet. Zij wilden hogerop, ik zat hier prima.” En nog steeds. “Als ik de club op loop, je kent het hele bestuur en de helft van de mensen. Ik ben jeugdtrainer geweest, scheidsrechter. Tegenwoordig ben ik betrokken bij de activiteitencommissie. Het is meer dan voetbal. Het zijn vrienden en het draait toch om de gezelligheid vooral.” Maar gezellig is het natuurlijk eigenlijk alleen, als je niet degradeert. “Van de twaalf, gaan er zes teams naar die vijfde klasse. Dus we moeten écht bij die bovenste zes eindigen.” Een goede start is daarbij van belang, alleen is dat tot op heden nog niet helemaal gelukt. “We zijn nog niet echt minder geweest dan de tegenstanders, maar lopen tegen kleine pijntjes aan. Daardoor speel je vaak in verschillende opstellingen.” Want met al zijn ervaring, weet Van Noordenne inmiddels wat er momenteel ontbreekt: “Meer vastigheid en stabiliteit. Dat gaan we nodig hebben.”

Familieportret

Wellicht wel binnen de familie. Want Sander is niet de enige ‘Van Noordenne’ binnen de selectie van DVO’60. “Rens, mijn jongste broertje zit nu ook weer bij ons in het team. Matthijs is juist gestopt, die had last van springschenen.” Het leverde in het verleden, een fraai ‘familieportret’ op. “We hebben een keer een wedstrijd gespeeld, stonden we rechtsback, linksback en centraal. Dat was wel heel bijzonder.” Toch lijken de drie broertjes niet veel op elkaar, vertelt Sander. “Ik ben wel echt een rechtsback. Voetballen is niet mijn sterkste kwaliteit, moet het vooral hebben van fysiek en hard werken. De tegenstander niet te veel aan de bal laten komen. Wel een slimme loper.” Hoe gaat dat onderling? “Eigenlijk nooit ruzie, alleen maar gezellig. Ook thuis gaat het niet al te veel over de voetbal. Dat laten we op de club.” Als zijn enkels het toelaten, doet Van Noordenne dat voorlopig ook nog wel even. “Dan blijf ik het lekker doen, als het leuk blijft. Anders ga ik in een lager elftal spelen, of andere dingen doen voor de vereniging.” Precies zoals hij nu, als lid van de activiteitencommissie, eigenlijk ook al doet. “Ik kan moeilijk ‘nee’ zeggen. Vroeger heb ik ook het CIOS gedaan, dus fluiten of training geven, vond ik heel leuk om te doen.” Vooral dat laatste, ging hem goed af. “We begonnen in de vijfde klasse, uiteindelijk heb ik die jongens afgezet in de tweede klasse.” En dus heeft Van Noordenne eigenlijk stiekem nog één droom. “Een paar jongens die ik in de D’tjes en C’tjes training heb gegeven, zitten nu ook bij mij. Het zou leuk zijn als we een keer samen zouden spelen. Dus ik moet nog even doorgaan!”

Klik op DVO’60 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DVO’60 voor meer informatie over de club.

Ruben Achten presteert bij Haarsteeg beter dan ooit op nieuwe positie

Sinds de komst van hoofdtrainer Jelle Hakkert, is de 24-jarige Ruben Achten verhuisd naar de linksbackpositie. Bij Haarsteeg zijn ze blij met de transformatie van Achten, want hij speelt goede wedstrijden en haalt een flink rendement. De getransformeerde rechtsbuiten voelt zich vogelvrij aan de linkervleugel. ‘’Deze positie past bij mij.’’

‘’Het is een mooi voorbeeld van hoe iemand ineens heel belangrijk wordt in een team als hij in zijn kracht speelt. Ruben heeft het spel nu voor zich en dat levert rendement op. Met zijn snelheid heeft hij de capaciteiten om diep te gaan, maar is hij altijd weer op tijd terug als er verdedigd moet worden,’’ aldus hoofdtrainer Jelle Hakkert, die enthousiast is over zijn getransformeerde linksback.

De 24-jarige vleugelverdediger speelde een tijdje als rechtsbuiten. Daar was hij niet gelukkig. Helemaal aan de andere kant van het veld, op linksback, voelt hij zich pas echt op zijn gemak. ‘’Er werd van mij verwacht dat ik een actie inzette en de beslissende pass gaf. Dat is niet mijn speelstijl,’’ vertelt Achten.

Betrokken en belangrijk

Nu Hakkert voor de groep staat, speelt hij op de backpositie. Achten stelde dit zelf nog aan zijn trainer voor. ‘’Op het moment dat de nieuwe trainer werd aangesteld had hij nog geen mening van de spelers en geen beeld bij de capaciteiten van iedereen. Toen heb ik zelf voorgesteld om als linksback te spelen. Hij gaf mij deze kans en deze greep ik met beide handen aan. Deze positie past beter bij mij. Op deze manier ben ik meer betrokken bij de opbouw en heb ik een beter overzicht over het veld.’’ Met zijn creativiteit, loopvermogen, versnelling en technische vaardigheden verzorgd hij nu de opbouw van Haarsteeg. ‘’Bovendien kan ik mijn snelheid benutten en 1-op-1 situaties opzoeken, hoewel dat nu niet meer de belangrijkste focus is.’’

Want Achten is zich bewust dat de defensieve taken het belangrijkst zijn: ‘’In eerste instantie heb ik samen met de andere verdedigers een defensieve rol. We hebben de hoofdtaak om de verdediging te organiseren.’’

Zodra dit in orde is kan Achten denken aan aanvallen, waar hij ook een grote rol in speelt. ‘’Ik probeer kansen te creëren voor ons team door middel van loopacties, overlappingen en dribbelacties.’’ Dit heeft dit seizoen al geresulteerd in meerdere doelpunten en assists. Volgens de talentvolle back is het belangrijk om zijn defensieve plicht in evenwicht te houden met zijn aanvallende wensen. ‘’Het is cruciaal om een balans te vinden tussen mijn defensieve taken en het ondersteunen van de aanval,’’ aldus Achten.

Op zijn gemak

Die balans weet hij steeds beter te vinden. Steeds meer voelt hij zich op zijn gemakt aan de linkerzijlijn. Wat hij deels aan zijn trainer te danken heeft. ‘’De trainer is tenslotte verantwoordelijk voor de opstelling en de bepaling van de tactiek en speelstijl.’’ Die speelstijl zorgt er duidelijk voor dat Achten zich vogelvrij voelt op linksback. ‘’Want,’’ voegt hij toe, ‘’op rechtsbuiten had ik nooit lekker gespeeld als nu.’’

Haarsteeg, dat dit seizoen uitkomt in de derde klasse C, is bezig aan een proces. Met de duidelijke speelstijl en ervaring die het team op doet gaat het hele team beter fungeren. ‘’Dat we beter presteren heeft alles te maken met de ontwikkeling van de spelers. We zijn weer een jaar verder en op een gegeven moment raak je meer op elkaar ingespeeld. Dat komt ook mede door de duidelijke opdrachten en tactische aanwijzingen van onze trainer.’’ De selectiespelers van Haarsteeg weten wat ze aan elkaar hebben en waar de mindere kwaliteiten liggen. ‘’Je kent elkaars betere en mindere kwaliteiten na een tijdje.’’

Klik op VV Haarsteeg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Haarsteeg voor meer informatie over de club.

Goals en assists belangrijk voor Kruiningen-aanvaller Steffan van Houte

Een aanvaller heeft het voer van goals en assists nodig om zichzelf te voeden met een lekker gevoel. Dat is voor Steffan van Houte (25) bij vierdeklasser Kruiningen niet anders. ‘Voor mij als aanvaller is dat wel prettig om op die manier van waarde te zijn voor je ploeg.’

En die aanvallende waarde zal dit seizoen voor de Kruiningers heel belangrijk en ook broodnodig zijn. Want nadat ze in 2022 de titel veroverden in de 4e Klasse B, bleef het verblijf een klasse hoger beperkt tot slechts één seizoen. Samen met nog vijf andere derdeklasser daalde Kruiningen weer af naar de vierde klasse. Daar willen Van Houte en zijn ploeggenoten proberen om opnieuw de stap omhoog te zetten.

“Het is misschien wel een ambitieuze doelstelling, want deze competitie is er wel een stuk sterker op geworden. Er zijn enorm veel ploegen aan elkaar gewaagd en dat maakt het ook wel interessant om elke week het maximale uit jezelf en elkaar te halen. Dat moet ook, want als je een paar keer verliest dan loop je achter de feiten aan. Daarom is het zo enorm balen, dat we in het begin direct twee wedstrijden verloren en dus niet echt heel goed van start gingen. Maar ook de gelijke spelen tegen Rillandia en Goes waren in mijn ogen onnodig. Als je twee keer voorstaat, tegen Rillandia zelfs met 3-1, dan moet je als ploeg de drie punten over de streep trekken. Daarin moeten we nog volwassener zijn, want dit kunnen dure puntjes blijken te zijn aan het eind van de rit.”

Van Houte speelt al sinds zijn vijfde op Sportpark De Kruse Mat, waar hij in 2017 zijn debuut maakte in het eerste elftal. De 25-jarige aanvaller is dus nu bezig aan zijn twintigste seizoen bij de geelzwarten en zou dus in zijn ‘jubileumseizoen’, maar wat graag weer een prijs pakken. “Dat mag in de vorm van een kampioenschap, maar realistischer is om te mikken op een periodetitel en eventueel toetje als nacompetitie. Als je dan zou kunnen promoveren dan hebben we een prachtig en goed seizoen gespeeld met z’n allen. We weten ook dat er na de zomer een vijfde klasse bijkomt in het zaterdagvoetbal en dat er dus opnieuw een flink aantal ploegen uit de derde klasse terugkomen en uit deze klasse de onderste zes verdwijnen. Bij die laatste groep gaan we zeker niet zitten, daarvoor hebben we teveel kwaliteit. Maar als je niet promoveert, dan gaat het er niet eenvoudiger op worden om op korte termijn de vierde klasse te verlaten.”

Toen Van Houte twee seizoenen geleden kampioen werd met Kruiningen zag hij een duidelijk verschil met nu. “In dat jaar waren de eerste drie duidelijk sterker dan de rest van de teams, maar nu is dat veel dichter tot elkaar gekomen. Het is voor ons wel een signaal, zeker gezien onze matige start, dat we vanaf nu niet teveel misstappen kunnen maken wil je bijblijven bovenin. We hebben wel allemaal een jaar derde klasse in de benen en daar zijn we, ondanks de degradatie, wel sterker van geworden. Zo’n jaar is wel goed voor je ontwikkeling als voetballer en daar moeten we nu ons voordeel mee doen.”

Met snelheid, veel positiewisselingen, een individuele actie, afgemeten voorzet of een schot op doel wil Van Houte elke wedstrijd zijn inbreng hebben in het resultaat. “Het hoeft niet persé een goal te zijn, maar dan toch minimaal een assist. Want als we winnen, maar ik heb niet gescoord of een assist geleverd dan kan ik daar toch wel van balen. Ben wel heel blij met de overwinning dan, maar persoonlijke heb ik dan toch een ‘mindere’ zaterdag. Op dit niveau moet een aanvaller minimaal tien goals maken vind ik. Ik heb er al een paar, maar heb nog voldoende tijd om dat aantal te behalen.

Klik op vv Kruiningen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kruiningen voor meer informatie over de club.

De Kerstboom van Jeroen Beerendonk

Jeroen Beerendonk is inmiddels begonnen aan zijn 10e seizoen bij RKSV Halsteren. De 27-jarige middenvelder speelde in de jeugd van RBC en De Fendert (Kaaise Boys). Hij heeft bij Halsteren met mooie namen gespeeld, maar ook in de jeugd heeft hij kwalitatieve tegenstanders gehad. In deze rubriek maakt Beerendonk zijn beste (kerstboom) opstelling.

Beste trainer

Om meteen goed te openen kiest de middenvelder voor Robert Molenaar als trainer. In het eerste jaar dat Beerendonk bij Halsteren kwam, stond hij voor de ploeg. We werden dat jaar kampioen in de 1e klasse. Het is een goede trainer met veel verstand van voetbal, prima in de omgang en afwisselende trainingen. Hij maakte toen een terechte overstap naar FC Volendam.’’

Keeper:

Een aantal jaren heeft Jeroen Beerendonk samen met Ariën Pietersma bij Halsteren gespeeld. ‘’ Arie is een complete keeper. Er staat iets in je doel, waar iedere aanvaller bang van wordt. Verder kun je goed met hem lachen.’’ Pietersma speelt momenteel bij één van zijn vorige clubs in Dinteloord.

Verdediging:

In de jeugd van RBC Roosendaal speelde de 27-jarige Beerendonk samen met Bart Nieuwkoop. Nieuwkoop speelde toen op het middenveld, maar staat momenteel rechtsback bij Feyenoord. ‘’Een positie waar zijn kwaliteiten goed van pas komen. Zijn enorme loopvermogen en juiste instelling zijn onder andere zijn kwaliteiten’’, aldus Beerendonk.

Centraal in de verdediging is de eerste naam Jelle Voermans. Een goede voetbalvriend van Jeroen geworden en buiten dat ook een hele goede verdediger. ‘’In mijn 2e seizoen bij Halsteren kwam Jelle. Een betrouwbare verdediger, die vaak aan de bal ook comfortabel is.’’

Naast Voermans stelt Jeroen een bekende naam op, namelijk die van Riechedly Bazoer. Een naam die bij iedereen bekend is, maar toch legt de middenvelder van Halsteren het even uit. ‘’Bij de KNVB zuid 1 onder 14 heb ik met Bazoer gespeeld. Toen speelde hij in de jeugd van PSV. Op 13/14 jarige leeftijd zag je de klasse al. Een erg goed inzicht en heel rustig aan de bal.’’

Op linksback staat opnieuw een oud-ploeggenoot uit de jeugd van RBC, maar later ook bij Halsteren. Met Ellas Meijer vormde hij vaak een centraal duo achterin bij de club uit Roosendaal. ‘’Buiten het feit dat Ellas een top verdediger is en altijd 200% levert, is het ook een top gozer in de omgang.’’

Middenveld:

Een opvallende naam in de opstelling van Jeroen is de huidige middenvelder van Fulham FC, Andreas Pereira. In de jeugd van RBC speelde hij vaak tegen de toenmalig jeugdspeler van PSV. ‘’Toen al ongrijpbaar en vaak gingen we er met dubbele cijfers vanaf. Later heeft hij een mooie transfer gemaakt naar Manchester United.’’ Een behoorlijk grote internationale naam in het team dus.

Centraal op het middenveld staat degene die inmiddels een grote naam is bij Oranje, maar ook bij FC Barcelona. Frenkie de Jong speelde in de jeugd van Willem II toen Beerendonk vaak tegen hem speelde. ‘’Frenkie de Jong is een jaar jonger dan ik, maar speelde al een leeftijdscategorie hoger. Als Ajacied was het genieten in zijn tijd bij Ajax. Een middenvelder van wereldklasse.’’

Naast Frenkie de Jong komt zijn ex-Ajax teamgenoot Donny van de Beek te staan. Bij RBC speelde wij weleens tegen Ajax. We speelden dan tegen een jeugdteam wat een jaar jonger was (zodat we nog enigszins kans hadden).’’ Echt kans hadden de jonge Roosendalers tegen de jeugdige Ajacieden niet. ‘’Door het team van Donny van de Beek en Abdelhak Nouri, werden wij uiteindelijk alsnog scheel getikt.’’

Buitenspelers:

Op de rechterkant flankeert Rogier Benschop, de huidige teamgenoot van Beerendonk bij de ploeg uit Halsteren. Vorig seizoen was zijn eerste seizoen daar. Hij kwam over van derde divisionist USV Hercules. ‘’Rogier heeft een goed linkerbeen. Een speler die aanvallend veel kan betekenen, zowel in assists als in goals maken. Erg fijn om in je team te hebben.’’

Aan de andere buitenkant van het veld staat Tiago Faria Da Silva op de linksbuiten positie. De Portugeese buitenspeler speelt momenteel in België bij de Zwarte Leeuw, maar speelde samen met Jeroen bij Halsteren. ‘’Tiago was bij Halsteren een plaag voor iedere tegenstander. Een pure dribbelaar, die vrijwel tweebenig is.’’

Spits:

In de piek van de kerstboom staat een spits die meer dan 300 wedstrijden in de Eredivisie heeft gespeeld, bij onder andere NAC, Heerenveen en Vitesse. Zijn naam is Matthew Amoah. Bij Halsteren speelde de twee samen en daar heeft Jeroen mooie herinneringen aan hem over gehouden. ‘’Een echte goalgetter. Ondanks dat hij op leeftijd was, zag je de klasse er nog van af. Een halve kans was eigenlijk een goal bij hem.’’

Klik op Halsteren voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Halsteren voor meer informatie over de club.

Jack Verlaar is terug: ‘Die spanning heb ik gemist’

0

Na het overlijden van zijn vrouw, had Jack Verlaar even een tijdje helemaal nergens meer zin in. De trainer stopte bij DEVO, nam wat ruimte voor zichzelf, tot DIOZ belde. “Of ik interesse had om het trainersvak weer op te pakken. Misschien is het wel iets, dacht ik!” En dat bleek.

Gewoon eens luisteren. Zo begon de 52-jarige Verlaar aan de gesprekken met de inmiddels vijfdeklasser. “En het voelde meteen goed. Vanaf het eerste gesprek. Met het bestuur en spelers van de groep. Over hoe de club in elkaar steekt en wat het betekent voor de mensen. Het is echt een dorpsclub.” Helemaal onverwachts, kwam die klik voor de inwoner van Rucphen eerlijkheidshalve ook niet. “Ik heb er in het verleden regelmatig tegen gevoetbald, dus ik kende ook de nodige mensen. Vorig jaar ben ik al eens een keer gaan kijken. Het is echt een mooie club!”

Opluchting

Zijn eerste maanden, bevallen dan ook prima. “Afgelopen seizoen zaten ze krap in de mensen, nu zijn er spelers bij. We hebben het tweede elftal laten vervallen, om zo een O23 te kunnen creëren. De selectie, van één en twee, is daardoor nu een behoorlijke jonge groep. En gasten uit de jeugd, komen er alweer aan! Ze zijn heel enthousiast. Dat is een pluspunt van DIOZ.” Positieve energie dus. Energie, die ze na de degradatie van vorig jaar, prima kunnen gebruiken. “Het knaagde natuurlijk wel aan die spelers. Dat ze lang niet hadden gewonnen. Na de eerste zege, voelde je ook echt die opluchting.” Verlaar is logischerwijs dan ook tevreden over de start. “Ik hoop dat we bij de bovenste vijf ploegen kunnen eindigen én misschien wel meedoen voor een periode. Maar, niets hoeft. Dat is het mooie van zo’n club.” Al kijkt de trainer stiekem zelf, wel een beetje vooruit. “Als deze groep één of twee jaar verder is, kan DIOZ weer een vierdeklasser worden. Maar ik denk, dat die vierde klasse wel sterker is geworden.” Dat is voorlopig dus een zorg voor later. “Je zag die degradatie op een gegeven moment natuurlijk wel een beetje aankomen. Vijf jongens waren gestopt, dan moet je terugvallen op de jeugd. Nu kan je tenminste weer lekker wedstrijden gaan winnen.” Een goed moment voor Verlaar dus om in te stappen. “We kunnen eigenlijk alleen maar naar boven, lager kan niet!”

Voetbalhumor

Hoe hij dat gaat doen? Een korte introductie. “Ik sta graag tussen de groep. Met mensen omgaan, dat vind ik het mooiste. Dat heb ik ook altijd goed gekund. Iedereen heeft weer een andere benadering nodig.” Iets dat hij in de periode zonder club, nodig heeft gemist. “Vooral de voetbalhumor. Maar toch ook de spanning.” Helemaal als het allemaal daadwerkelijk lukt. “Om samen iets te bereiken. Met een bepaalde tactiek, als die klopt en het komt in de wedstrijd terug…” De trainer, die in het dagelijks leven werkzaam is als productiemanager, hoopt vooral op een goed seizoen, vertelt hij. “Eentje waar we tevreden op terug kunnen kijken. Als we er samen maar alles aan hebben gedaan. Dan kan je er, ook soms na een verloren wedstrijd, vrede mee hebben.” Precies daar, is voor Verlaar een mooie opdracht weggelegd. Of eigenlijk een flinke uitdaging. “De groep bij elkaar zien te houden, zodat iedereen tevreden blijft. We hebben een brede selectie, dus dat is eigenlijk de grootste taak die ik heb. Dat wordt een aardig karwei. We willen uiteindelijk toch allemaal voetballen!”

Klik op VV DIOZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV DIOZ voor meer informatie over de club.

 

Hoe Melissa Dooge via stage nu volledig op haar plek zit bij Bruse Boys

Voor haar keuzevak Sportmassage was Melissa Dooge op zoek naar een stageplaats toen haar oog viel op een ‘vacature’ als verzorgster bij Bruse Boys. Ze trok de stoute schoenen aan, ging op gesprek en is nu voor het tweede seizoen verzorgster bij de zaterdag-derdeklasser.

“Ik zat op het CIOS in Goes en zag in de krant een advertentie dat Bruse Boys voor minimaal twee seizoenen een verzorger zocht. Daarop heb ik contact opgenomen, gesprek gehad, meegelopen en mocht er uiteindelijk mijn stage doen. Daar was ik wel erg blij mee en het is me zo goed bevallen, dat ik ook dit seizoen nog als verzorgster actief ben bij de club.”

De 19-jarige Dooge was vorig seizoen zowel op trainingsavonden als tijdens de wedstrijddagen actief bij de ploeg uit Bruinisse. Dit seizoen is ze er alleen tijdens de wedstrijden bij. “Zelf doe ik op niveau aan acro-gym en ben begonnen aan een nieuwe opleiding Social Work aan de Hogeschool van Rotterdam. Het was eerst de bedoeling dat ik fysiotherapie zou gaan studeren, maar heb toch gekozen om een andere richting op te gaan. Dus geen fysiotherapie, maar meer de richting van sportpsycholoog. Dat leek me uiteindelijk toch interessanter om te doen. Het is wel zo, dat het me bij Bruse Boys zo goed bevalt dat ik er graag als verzorgster actief wil blijven. Het is een mooie afwisseling met de studie en totaal anders dan de sport die ik zelf doe.”

De keuze voor een rol als verzorgster bij het voetbal leek haar wel een mooie uitdaging, om te zien hoe ze zich staande zou houden als jonge vrouw in de mannenwereld. “Maar dat is me honderd procent meegevallen. De voetbalhumor die kan ik wel waarderen en ook als er vanaf de kant dingen worden geroepen, daar kan ik me goed voor afsluiten. Het is leuk om te merken dat de spelers je snel opnemen in het groepsgebeuren en je onderdeel maken van het geheel. Juist dat aspect vind ik enorm leuk om te ervaren.”

De inwoonster van Oosterland koos er dus niet voor om bij SV Duiveland haar stage te doen, maar om bij Bruse Boys een ‘sollicitatie’ eruit te gooien. “Mijn neefje voetbalt er net als mijn broertje bij de JO17 van Bruse Boys. De club was me dus al bekend en het is toch ook dichtbij, nog geen tien minuten met de auto. Ideaal aan te rijden dus.”

In haar periode als verzorgster heeft ze gelukkig nog niet met heel zware blessures te maken gehad. “Nee, dat niet. Alleen tijdens een toernooi in de voorbereiding een kruisbandblessures, dat was wel een flinke maar verder alleen de gebruikelijke pijntjes. Masseren, intapen en af en toe eens met de waterzak het veld in. Verder gelukkig niet.”

De periode bij Bruse Boys is voor Dooge er tot op heden eentje die, als het aan haar ligt tenminste, voorlopig nog niet ten einde komt. “Ik had vooraf geen echte verwachtingen. Maar vanaf het eerste moment voelde ik me welkom en onderdeel van de groep. Als het aan mij ligt, dan blijft dat nog wel een aantal seizoenen zo.”

Klik op vv Bruse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bruse Boys voor meer informatie over de club.

De jeugd van Roosendaal loopt er netjes bij

Het begon in eerste instantie met het sponsoren van de MO15. Daarna volgden de mannen van de 35+ en sinds dit seizoen is Quinten Fortuin met Era Content+ Makelaars, in samenwerking met supermarkt PLUS van Dorsten, bij RKVV Roosendaal ook hoofdsponsor van de JO7 tot en met de JO12. Waarom? Dat is simpel. “De jeugd heeft de toekomst.”

Al begon het voor de 43-jarige Fortuin een aantal seizoenen geleden zoals gezegd dus met de meiden én daarna de heren. “Een half jaar voordat mijn zoontje bij RKVV ging voetballen, vroeg een kennis: ‘Zou je die meiden niet willen sponsoren?’ En zo geschiedde.” Dit voetbalseizoen volgde dus een volgend deel van de jeugdopleiding.

Goed doel

“Wat ze bij Barcelona kunnen met Unicef, kunnen wij in Roosendaal ook. We hebben er toen een goed doel aangekoppeld, de MontVenToppers. Hun logo staat achter op de shirts van het 35+ team én op bierviltjes in de kantine. Puur om naamsbekendheid te genereren.” En daar is voetbal, uitermate geschikt voor, vertelt Fortuin. “Sport brengt mensen bij elkaar.” Maar dat niet alleen. “Je merkt dat deze club de normen en waarden hoog heeft staan. Als je op zaterdag bij RKVV komt, word je netjes ontvangen door twee gastheren.” Die manier van werken past bij Era Content+ Makelaars, waar Fortuin actief is als kandidaat-makelaar voor de regio Roosendaal en mensen begeleidt bij het kopen of verkopen van een woning. “Die kwaliteit willen wij ook uitstralen. Daarom de keuze voor een club vol ambitie, met fantastische vrijwilligers en een fijne werkwijze.” Maar wat houdt zijn hoofdsponsorschap van de jeugd, in samenwerking met supermarkt PLUS van Dorsten, nou precies in? Fortuin legt het uit. “Alle teams van de JO7 tot en met de JO12, lopen er nu netjes én uniform bij. Geen onderscheid. Is een shirtje te klein? Dan ga je naar de materiaalman, en krijg je een grotere maat.” Voor de komende vijf jaar dus. “Het is ook een stukje maatschappelijk verantwoord ondernemen, dat moet de insteek zijn.”

Actief aanwezig

Waar je tegenwoordig op sportpark Hulsdonk ook kijkt, overal zie je Era Content+ Makelaars hangen. Van doeken en stickers, tot aan borden. En ook tijdens zijn werk, merkt Fortuin de impact van zijn betrokkenheid bij de club. “Ik ben zelf werkzaam en woonachtig in de wijk Tolberg, vandaar ook de behoefte om lokaal zichtbaar te zijn.” Maar dat komt niet vanzelf, weet Fortuin. “Je moet actief aanwezig zijn op de club. Elke woensdag en zaterdag, ben ik er te vinden! Kortom, alle plussen en minnen op een rij. “Binnen anderhalve dag had ik beslist. Voor de komende vijf jaar, is het hoofdsponsorschap van de jeugd van ons. Daar zijn we als Era Content+ Makelaars en PLUS van Dorsten hartstikke trots op!”

Klik op Rkvv Roosendaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rkvv Roosendaal voor meer informatie over de club.

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.