Home Blog Pagina 126

Kees de Rooij zijn laatste seizoen bij SC Gastel

De huidige hoofdtrainer van SC Gastel, Kees de Rooij, heeft besloten om zijn contract aan het einde van het seizoen niet te verlengen. In een verklaring legt hij uit: “Het nemen van zo’n besluit is altijd lastig, maar om zo snel als mogelijk duidelijkheid te verschaffen is zowel voor de club als voor mijzelf de beste manier.”

Daarom maakte de ervaren oefenmeester op dinsdagavond 5 december zijn besluit bekend bij de spelersgroep. “De spelersgroep reageerde begripvol. Het was voor hen geen super onverwachts besluit. Ondanks dat de gehele organisatie top is bij SC Gastel is het nu eenmaal zo dat trainers wisselen na een aantal seizoenen. Natuurlijk zal dit besluit niks veranderen in de goede samenwerking en ambities die ik momenteel deel met zowel de spelersgroep als de rest van de club.’’

Kees legt uit dat de gretigheid om terug te keren in de tweede klasse in de groep zo groot is, dat hij denkt dat zijn besluit dit niet zal veranderen. ‘’SC Gastel heeft nu zo’n mooie kwalitatieve mix met gasten van jong en oud. Zowel de jongeren gasten, als die met ervaring zijn zo ontzettend gretig dat ze allemaal graag willen terugkeren in de tweede klasse. Tot mijn vertrek gaan wij daar natuurlijk alles aan doen om deze ambitie voor de club te realiseren.’’ Daarnaast hoopt de hoofdtrainer dat zijn opvolger nog meer nieuwe succes gaat boeken met Gastel.

Tijd bij SC Gastel

Kees de Rooij trad aan bij SC Gastel in het seizoen ’21/’22, waar hij trainerschap overnam van Johan van Batenburg. Zijn eerste seizoen was meteen een succes, aangezien de ploeg onder zijn begeleiding kampioen werd in de derde klasse.

“Vanaf het eerste uur klopten de ambities van SC Gastel. Het was eigenlijk meteen een goede match, en dat heeft geleid tot mooie successen gedurende mijn tijd als hoofdtrainer.” Hiermee benadrukt hij niet alleen zijn eigen betrokkenheid, maar ook de gedeelde ambities die tot gezamenlijk succes hebben geleid.

Bestuurlijke reactie SC Gastel

Gedurende zijn driejarige termijn heeft Kees de Rooij bij SC Gastel dus een stempel gedrukt met het behalen van het kampioenschap. Zijn vertrek, hoewel begrijpelijk, laat een leegte achter.

“We respecteren uiteraard Kees zijn besluit en begrijpen zijn keuze. We werken fantastisch samen en dat zal zeker tot het einde van het seizoen zo blijven. We hebben nu allebei ruimte om op zoek te gaan naar opvolging. We gunnen Kees een mooie nieuwe club en we hopen zelf een geschikte kandidaat te vinden die onze nieuwe trainer mag worden,” aldus technisch commissielid Marcel Moerings.

“Gelukkig is ons netwerk groot en uitgebreid, we komen daar vast wel iemand in tegen.  We gaan er eens rustig voor zitten, de decembermaand leent zich daar uitstekend voor. Met een goede profielschets gaan we op zoek naar een trainer die past in het DNA van onze club,” voegt Hans van den Broek, lid technische commissie toe.

Toekomstbeeld

Het vertrek van Kees de Rooij markeert het einde van een tijdperk bij SC Gastel. Terwijl de club vooruitkijkt naar een nieuwe fase, blijft de erfenis van De Rooij als een herinnering aan succes en harmonie binnen de clubgemeenschap.

Terwijl de oefenmeester afscheid neemt van SC Gastel, werpt hij ook een blik op de toekomst: “Ik koester altijd een goede samenwerking. Ik ben trots dat ik overal kan terugkomen, dat men terugkijkt op een prettige samenwerking.” Zijn woorden suggereren niet alleen een afsluiting, maar ook een openheid voor nieuwe uitdagingen elders.

Klik op SC Gastel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SC Gastel voor meer informatie over de club.

Klik hier voor alle ontwikkelingen omtrent amateurtrainers.

 

Bas Helleman: ‘Quintus heeft mijn jeugd echt mooier gemaakt’

0

Bas Helleman is sinds enkele maanden jeugdvoorzitter van Quintus. “Ik heb heel veel leuke reacties gehad”, zegt de 43-jarige oud-speler van de club. “Maar ik merk wel dat veel mensen mij nu jeugdvoorzitter noemen en niet meer gewoon Bas. Daar moet ik even aan wennen. Het is leuk om terug te zijn bij de vereniging waar ik als 6-jarige jongen begon met voetballen.”

Een prachtige periode was het, zegt Helleman, zijn jeugdtijd bij Quintus. “Dat is misschien ook wel een reden geweest om ja te zeggen en als jeugdvoorzitter aan de slag te gaan. Ik heb het met vrienden van toen nog steeds over de mooie uitstapjes naar Engeland, of een weekend met de E en F-jeugd in 1988, twee dagen slapen op de club, toen het Nederlands voetbalelftal Europees kampioen werd in Duitsland. Dat zijn unieke dingen die je nooit meer vergeet.”

 

‘Jeugd mooier gemaakt’

“Het heeft mijn jeugd echt mooier gemaakt, alles wat ik bij Quintus heb meegemaakt als kleine jongen. Vanaf mijn zestiende was ik als trainer of leider bijna elke dag op de voetbal, tot halverwege de twintig. Ik ben zelf gestopt met selectievoetbal toen ik 29 jaar was en in een vriendenteam gaan voetballen, bij Honselersdijk. Maar het Quintus-gevoel is altijd gebleven, mijn dochters hebben ook op de club gevoetbald en mijn zoontje doet dat nu nog steeds.”

Helleman wil dat mooie gevoel van toen overbrengen op de jeugd van nu. “Dat hoop ik echt. Dat de huidige jeugdleden over een tijdje terugkijken op een verjaardag en zeggen: weet je nog hoe gaaf dat was! Om die ervaring mee te geven. Sporten moet leuk zijn, je moet op een vereniging vriendschappen voor het leven maken. Dat heb ik ook gedaan en mijn oud-teamgenoten kijken met net zoveel plezier terug.”

 

Peter van der Valk

Toen Helleman gevraagd werd om jeugdvoorzitter te worden, als opvolger van Peter van der Valk, moest hij wel even nadenken. “Peter stopte ermee na twaalf jaar en de club moest op zoek gaan naar een vervanger. Ik ben door Peter en voorzitter Marcel Vis benaderd. Ik heb toen een keertje een vergadering meegedraaid, er in de zomer over nagedacht, en ben de uitdaging aangegaan. Kijken wat we kunnen doen.”

“Het is niet zo dat ik een schuld wil inlossen ofzo, dat ik het gevoel heb dat ik iets terug moet doen, maar het gevoel bij deze club is altijd gebleven en ik wil zeker mijn steentje bijdragen. Er is mij vaak genoeg gevraagd wanneer ik zou terugkeren. Ik kwam nog steeds regelmatig op de club. Ik ben blij dat ik ja heb gezegd. Als we met z’n allen de schouders eronder zetten, komen we een heel eind. Quintus is ook niet zo’n heel grote club, het is wat dat betreft heel overzichtelijk.”

 

Thuiskomen

De kersverse jeugdvoorzitter komt thuis bij Quintus, zegt hij. “Dat voel ik elke keer als ik weer door het hek het complex op loop. Wij zijn, als je het vergelijkt met andere clubs, toch een kleine jongen. Het is een beetje wij tegen de rest. Het is bij ons wat kneuterig, maar daar gedij ik goed bij. Mensen blijven hier nog hangen op de club. De saamhorigheid is heel prettig.”

Concrete doelen heeft Helleman niet als jeugdvoorzitter. “Omdat de organisatie bij ons staat, we doen heel veel dingen echt goed. We moeten zorgen dat het goed blijft gaan. Wellicht dat we hier en daar wat dingen kunnen aanscherpen of moderniseren. Dat maakt het ook wat makkelijker voor onze vrijwilligers. We willen dat de jeugd blijft voetballen bij Quintus. Als we dan toch een doel hebben, is dat het. Zorgen dat iedereen het naar zijn zin heeft.”

Klik op vv Quintus voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Quintus voor meer informatie over de club.

 

 

 

 

 

Kieran Pijnen wil zich vooral blijven ontwikkelen bij WVV’67

Sinds zijn vierde was hij al ingeschreven als lid bij de Woensdrechtse Voetbal Vereniging, WVV’67, en doorliep Kieran Pijnen (20) er daarna de gehele jeugdopleiding. Inmiddels is hij bezig aan zijn tweede seizoen als vast selectiespeler en wist hij ook direct een basisplaats in het elftal van trainer Ruud Spierings af te dwingen.

Vanuit de JO19 mocht de aanvaller al geregeld meetrainen en minuten maken onder destijds nog Gerard Lazarom, maar was hij niet direct basisspeler. “Ik heb toen wel heel veel geleerd, want het voetballen in de senioren is toch wel even wat anders dan een potje bij de jeugd. Alles gaat sneller en ook een stuk fysieker. Dat was voor mij als snelle buitenspeler wel wennen. In de winterstop hield  de JO19 ermee op en ben ik definitief overgegaan naar de senioren en heb ik me na de winterstop onder Gerard in de basis kunnen spelen.”

Toen vorig jaar in de persoon van Ruud Spierings een nieuwe (en ook voor WVV’67 onbekende) trainer het roer overnam, begon iedereen in de selectie weer op nul. Ook Pijnen moest zichzelf opnieuw laten zien en bewijzen. “Toen Ruud trainer werd en zijn manier van spelen duidelijk werd, ben ik er vol voor gegaan en heb mijn kans gepakt. Ik voel vertrouwen en dat is voor een jonge speler altijd prettig. Ook als ik een keer wat minder speel dan blijf ik dat vertrouwen krijgen en dat is fijn. We hebben overigens ook niet direct heel veel echte buitenspelers in de selectie, dus ook dat is voor mij wel fijn om mezelf daar vol op te kunnen richten en door te ontwikkelen.”

Dit seizoen verrast de Woensdrechtse formatie geregeld in de vierde klasse van het zondagvoetbal en doet de ploeg volop mee voor de bovenste plekken. “We hebben er met onder andere Sander van ’t Hof een echte afmaker bij gekregen en dat is wel prettig. Daarnaast is de kern al heel lang bij elkaar en krijg je ook vastigheden in de ploeg. Zelf heb ik sinds ik bij het eerste elftal speel al overal in de aanval en soms op het middenveld gespeeld. Onder Ruud ben ik vaste linksbuiten en daar voel ik me wel het prettigste. Ik kan zowel in de diepte worden aangespeeld en heb ook graag de bal in de voeten om een actie te kunnen maken. Op die manier probeer ik belangrijk te zijn voor het elftal,”

Door de prima start van WVV’67 hoopt de student bedrijfskunde dat ze dit seizoen minimaal de nacompetitie kunnen halen. “Vorig seizoen liepen we die op het laatste moment mis en dat was wel een domper. Nu hebben we met elkaar uitgesproken om wél die prijs te pakken. Iedereen wil er vol voor gaan en we hebben er denk ik ook echt de groep voor om het ook te kunnen halen. We zijn de competitie in elk geval goed gestart en als je bovenin meedoet in het begin is dat ook goed voor de flow in het elftal. Het is dan jammer dat we de derby tegen Grenswachters verloren en onze ongeslagen reeks niet wisten vast te houden. Al loop je in een seizoen natuurlijk altijd tegen puntverlies aan. Het is vooral zaak om zo lang mogelijk aan te haken en zoveel mogelijk wedstrijden te winnen.”

Zelf heeft de vleugelspeler ook nog een paar duidelijke doelstellingen op sportief vlak die hij graag wil behalen dit seizoen. “Vorig jaar heb ik tien goals gemaakt, dus dat aantal wil ik graag evenaren en liefst nog verbeteren. Met de komst van Sander ben ik tot op heden vaker de man van de vooractie of de assist. Al zou af en toe een goaltje meepikken toch ook wel prettig zijn.”

Klik hier voor meer informatie over WVV’67
Klik hier voor meer artikels van WVV’67

Remco Hill: ‘Ik wil dat HVC ’10 op deze manier blijft bestaan’

0

Hoelang is Remco Hill nog voorzitter van HVC ’10? “Ik weet het niet, zeg ik eerlijk. Het is hartstikke leuk om te doen, maar er gaat wel veel tijd in zitten. Zeker 15 a 20 uur in de week ben ik wel met de club bezig. Maar ik heb ook een drukke baan. Ik geef leiding aan twee bedrijven, heb vier kinderen, ben voorzitter van een telersvereniging en nog KNVB-scheidsrechter.”

HVC ’10 komt van ver de laatste jaren, vertelt Hill. “Ik ben nu twee jaar voorzitter en daarvoor was ik penningmeester. Financieel ben ik aardig geschoold en als penningmeester was ik met wat pittige dossiers bezig. We stonden een aantal jaren geleden met het toenmalige bestuur echt voor een financiële uitdaging. Zo hebben we een schuld ingelost bij de gemeente. HVC ’10 staat er nu beter voor, maar we zijn er nog niet. We zitten middenin een transitie en het zou jammer zijn als we het nu door onze vingers laten glippen.”

 

Twijfels

Want heel eerlijk, Hill twijfelt soms over het voorzitterschap. En niet alleen omdat het tijd opslokt. “Het stond niet echt op mijn bucketlist, voorzitter zijn van een voetbalclub, ha ha. En ik wist toen ik begon ook niet dat het zoveel tijd in beslag zou nemen. Vroeger had ik een drukke baan met veel reizen. Nu iets minder, maar nog steeds veel. Gelukkig krijg ik van mijn opdrachtgevers de ruimte, kan ik bijvoorbeeld soms een uurtje eerder weg, door het in de afgelopen jaren opgebouwde vertrouwen. Maar eigenlijk kan je pas voorzitter zijn van een voetbalvereniging als je gepensioneerd bent, want er komt veel op je af en het zijn niet alleen maar leuke dingen.”

Dat laatste legt Hill – een plantenkweker in het dagelijks leven – uit. “We zijn allemaal vrijwilligers, maar in een club gaan verschillende kracht rond. Er wordt best wat gemopperd. Dat is niet heel erg, maar het is niet de energie die nodig is om een club verder te helpen. Want dat willen we toch? Ik ben al dertig jaar eindverantwoordelijke in mijn werk, ik ben een beetje gewend om gelijk te krijgen. Nu moet ik mijn gelijk gaan vragen. Dat maakt het wel uitdagend om dit te doen.”

 

Energie

Daarnaast moet Hill zakelijk gezien harder strijden dan een aantal jaren geleden. “Dat betekent ook dat ik daar meer energie in moet stoppen. Ik wil tijd vrij maken voor HVC ’10, want ik wil ook dat de club vooruit gaat, maar de vraag is of ik die tijd nog wel heb om het te doen zoals ik wil. Want als ik iets niet wil, is het half doen.”

Hill heeft het beste voor met HVC ’10. “Want dat is het ook natuurlijk, je ziet dat kinderen plezier hebben. Dat ze met een glimlach naar de vereniging komen. We hebben 600 leden, trouwe leden kan ik wel zeggen, want ook de senioren blijven ons trouw. Mijn persoonlijke motivatie om dit te doen is omdat ik wil dat HVC ’10 op deze manier blijft bestaan. En alle bestuursleden denken er zo over. Voor de mensen. Ik ben van huis uit niet echt een verenigingsmens, maar wel een gemeenschapsmens.”

 

Jonge generatie

Wat Hill goed doet, is dat hij samenwerkt met een jongere generatie Hoekenezen. “Mensen die het echt leuk vinden om wat voor de club te doen. We hebben acht bestuursleden en ik durf wel te zeggen dat we allemaal onze vrije tijd in de club stoppen. Maar het is niet heel overweldigend met vrijwilligers. Hoe los je dat op? Door het misschien minder zakelijk te benaderen en aan de voorkant te zeggen dat we als club wel iets terugverwachten? Is dat de juiste energie? Ook wij zitten nu op die wip en vragen ons af hoe dat te doen.”

Klik op HVC’10 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HVC’10 voor meer informatie over de club.

 

 

‘We maken echt stappen met de jeugdafdeling van Westlandia’

Voor Wim Verschoor, jeugdvoorzitter van Westlandia, is er niets fijner dan op zaterdag langs het veld te staan om naar de jeugd van zijn vereniging te kijken. “Het is prachtig om te zien dat al onze velden bezet zijn, dat je kinderen met een glimlach ziet voetballen. Daar doe je het als club voor, om dat te realiseren met een groep mensen. Elke zaterdag weer.”

Dat kinderen uitkijken naar de zaterdagen, weet Verschoor maar al te goed. “Ik heb zelf drie kinderen, waarvan er twee nog bij Westlandia spelen. Ik heb jaren geleden, in 2010, de 4 en 5-jarigen getraind en ben nog een jaartje leider geweest van wat toen nog de E4 was. Mijn zoon zat in dat team. Ontzettend mooi om te doen. Het voordeel nu als jeugdvoorzitter is dat ik me kan verplaatsen in hoe de huidige trainers en leiders zich voelen. Hoe zij dat ervaren.”

Zelf stopte Verschoor met in functie langs de lijn staan om op een andere manier iets voor de club te betekenen. “En dan denk je al snel aan een organisatorische functie. Ik ben destijds in 2015 gevraagd voor de jeugdcommissie en inmiddels ben ik jeugdvoorzitter. Als opvolger van Ton van Marrewijk, die sinds 2019 voorzitter is.”

 

Professionaliseren

De jeugdopleiding van Westlandia staat er al vele jaren goed op. Vijf jaar geleden werd de opleiding nog verkozen tot beste van Nederland. “We doen veel om nu ook de breedtesport beter te faciliteren. Johan Vis en ik sparren veel met elkaar. Als ik kijk hoe wij begonnen in 2015 en hoe het er nu voor staat, dan zie je veel verbeteringen. Betere trainers voor veel elftallen en dus betere trainingen. Meer trainingen ook, minimaal twee keer per week. We maken samen met de jeugdcoördinatoren echt stappen in het professionaliseren van de jeugdafdeling. Met steeds meer mogelijkheden voor bijna iedereen, maar we zijn er nog niet.”

 

ROC Mondriaan

Trots vertelt Verschoor over een samenwerking met ROC Mondriaan. Onze Hoofd Opleidingen Pieter Jongmans en technisch coördinator Mats van der Meer waren hier bij betrokken. “Studenten van de school verzorgen voetbaltrainingen voor kinderen van Westlandia onder 8 tot onder 12 jaar. En deze studenten worden op hun beurt weer begeleid door KNVB-docenten. Vorig jaar zijn we hiermee gestart als pilot, maar we hebben het dit seizoen doorgezet omdat het een succes is. We zorgen ook dat de studenten het naar hun zin hebben, dat ze echt voelen dat ze erbij horen.”

Bovendien ziet Verschoor dat er weinig verval is onder jeugdleden. “Bij de O13 en 016 hebben we vier teams, dat is best een grote groep. Bij de O17 drie teams. Het heeft wel onze aandacht, want we willen naar een situatie toe dat we per klasse vier teams hebben. Zo ver zijn we nog niet. Wat ook mooi is, is dat de jeugd blijft hangen na wedstrijden op zaterdag. Dat zie je ook bij de senioren. De derde helft, of blijven kijken naar het eerste elftal. Dat wil je als club bereiken, dat leden blijven hangen, het is een sociaal gebeuren. Westlandia is ook een familieclub.”

 

Meisjesvoetbal

Hoog op de agenda bij Westlandia staat de damesafdeling. “We hebben nu één damesteam, dat is te weinig. Er lopen wel meisjes rond op de club, maar dan tussen de jongens. Prima natuurlijk, voor hun ontwikkeling goed, maar we willen ook breedteteams formeren. Het meisjesvoetbal moet meer een plek krijgen binnen Westlandia. En dan begin je onderaan, met 5 en 6-jarigen. Dat heeft wel onze aandacht”, vertelt Verschoor. “Met elkaar maken we het elke dag weer wat beter. Westlandia is een vereniging waar iedereen welkom is en waar vrienden met elkaar in een elftal voetballen. Als een familie.”

Klik op RKVV Westlandia voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKKV Westlandia voor meer informatie over de club.

Goort Gelten wil met ODIO gaan voor rechtstreekse handhaving

Na een goede voorbereiding en de winst tijdens het Zuidwesthoek-toernooi was het vertrouwen groot bij v.v. ODIO uit Ossendrecht. Maar de eerste vijf wedstrijden leverde evenveel nederlagen op. Toch houdt doelman Goort Gelten vol vertrouwen dat de vierdeklasser zichzelf rechtstreeks zal handhaven.

“Daar willen we met z’n allen wel vol voor gaan. En ik ben er ook van overtuigd dat we daarvoor in de selectie de juiste kwaliteiten hebben. Het was dan ook een enorme tegenvaller dat de competitiestart zo slecht verliep. Er zaten ook een paar flinke nederlagen bij waarbij we zestien doelpunten tegen kregen en zelf nul keer scoorden. Teveel persoonlijke fouten op cruciale momenten en maakten onze kansen zelf ook niet af. Dan wordt het lastig. Daarom is het fijn dat we uiteindelijk toch weer een paar overwinningen hebben geboekt, want dat we kunnen voetballen dat is zeker. Het moest alleen een keertje meezitten. Hopelijk hebben we de bodem van de gifbeker nu gehad en kunnen we de weg omhoog blijven inzetten.”

Gelten is sinds drie seizoenen vaste doelman bij het eerste elftal, nadat hij via de JO17 al regelmatig meespeelde bij het tweede. Daarna stond hij op zijn zeventiende bij de reserves op het doel en schoof hij twee jaar later door naar het eerste van de vierdeklasser. “Ik heb sindsdien op drie seizoenen tijd twee wedstrijden gemist. Een prima statistiek en die hoop ik nog heel wat jaren vast te kunnen houden. Ik ben pas eenentwintig en heb nog alles te verbeteren vind ik van mezelf. We hebben nog een jonge keeper die nu in het tweede speelt en die elke week beter wordt. Zo’n vorm van concurrentie vind ik fijn en zorgt ervoor dat ik elke training en wedstrijd het beste uit mezelf omhoog wil halen.”

Gelten rondde een CIOS-opleiding af en is momenteel bezig met de lerarenopleiding Biologie. Het voetbal is in dat kader voor de inwoner van Ossendrecht een welkome uitlaatklep. “In de jeugd heb ik in de F’jes heel even gevoetbald, maar het keepen vond ik gewoon leuker. Per toeval heb ik vrijwillig een keertje gekeept en sindsdien ben ik nooit meer uit de goal weggegaan. Het werd steeds leuker en ik had er ook wel aanleg voor. Tijdens de keeperstrainingen proberen we als keepers elkaar uit te dagen en ervoor te zorgen dat we ons als jonge keepers steeds blijven ontwikkelen.”

Begin november in de thuiswedstrijd op Sportpark De Heiloop wist Gelten pas voor de eerste keer de nul te houden. Toch ook wel een statistiek die een keeper uitermate prettig vindt, maar wat in de vierde klasse A een fikse opgave zal zijn. “We wisten dat het een heel zwaar seizoen zou worden, mede ook omdat er maar liefst zes derdeklassers erbij zijn gekomen. Heel veel teams komen in aanmerking voor promotie, dus wordt het dringen voor de veilige plekken daarachter. Dat wisten we en we zullen veel punten nodig hebben om te kunnen handhaven. Tegen, met alle respect, de lager geklasseerde teams zullen we vooral de punten moeten pakken om aan te kunnen haken en aan het eind van de rit boven de streep te eindigen. We trainen goed, dus daar ligt het niet aan. Het moet gewoon een paar wedstrijden meezitten, zodat we in de juiste flow komen. Als ons dat lukt en we kunnen een paar keer een voorsprong vasthouden, dan weet ik zeker dat we het zeker gaan redden en we uiteindelijk daar eindigen waar we in mijn ogen thuishoren.”

Klik op rkvv ODIO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv ODIO voor meer informatie over de club.

 

Renate van Geest: ‘Gewoon jezelf blijven en een luisterend oor bieden’

0

Renate van Geest is bijna drie jaar secretaris van voetbalvereniging Lyra. Met veel plezier, want ze wil er nog drie jaar aan vastplakken. “Ik ben nog niet klaar. Drie jaar vind ik, zeker met die coronaperiode, te kort. Ik heb het bij Lyra goed naar mijn zin”, aldus de 44-jarige Van Geest.

Van het dagelijks bestuur waar zij deel van uitmaakte toen ze begon, is weinig meer over. “Nee, alleen ik. We hebben een nieuwe voorzitter, penningmeester en nu ook een vice-voorzitter. De samenwerking verloopt prima. Ik geef wel toe dat ik het een beetje spannend vond toen ik bij Lyra begon drie jaar terug, als vrouw in het bestuur. Er werd mij destijds ook direct verteld dat ik de eerste vrouw ooit was in het dagelijks bestuur van deze club. De functie sprak mij aan en ik vond het een uitdaging om deze in te vullen.”

Combinatie

Het was voor Van Geest, moeder van drie kinderen waarvan twee zoons bij Lyra voetballen, een extra motivatie om toe te treden tot het bestuur van de vereniging uit De Lier. “Ik vind het belangrijk om mijn bijdrage te leveren aan de club, in toch een mannenwereld. Het zijn vaak mannen in een bestuur van een voetbalclub. Ik denk juist dat een samengesteld bestuur van meerwaarde is voor de vereniging. Dat maakt een bestuur naar mijn idee sterker. Zaken worden anders bekeken door vrouwen. De diversiteit in het bestuur zorgt wellicht ook voor meer discussie en andere inzichten. Dat is alleen maar goed. Dat er op meerdere manieren naar zaken worden gekeken. Maar ik vind het vooral erg leuk om met deze club mannen een mooie vereniging als Lyra te besturen.”

Meerjarenplan

In februari van dit jaar is vrijwel het hele bestuur van Lyra vervangen. Van Geest bleef wel op haar post als secretaris. “En we zitten nu in een belangrijke periode, want we gaan een nieuw meerjarenplan presenteren, tot 2028, opgesteld in samenwerking met de adviesraad. In dat plan hebben we kernwaarden vastgesteld. Lyra is een vereniging waar passie, plezier en respect centraal staan. Dat willen we meer gaan uitdragen. Daarnaast hebben we tot 2028 strategische doelen bepaald die we jaarlijks gaan opsplitsen. Dan kunnen we ieder jaar aan onze leden laten zien welke doelen behaald zijn.”

Van Geest zit op haar op plek bij Lyra, vertelt ze. “Ik ken de club al langer natuurlijk. Toen ik 17 was voetbalde ik zelf bij Lyra en twee van mijn kinderen voetballen hier nu. Het voelde drie jaar terug direct goed toen ik startte als secretaris. Ik denk dat de samenstelling en samenwerking alleen maar positief heeft uitgepakt. Je moet gewoon jezelf blijven en waar mogelijk doorpakken en een luisterend oor bieden.”

Het vrouwenvoetbal is in de afgelopen jaren enorm populair geworden. Dat merkt ook Van Geest. “Dat is bij Lyra ook het geval, al vind ik wel dat het nog een boost kan krijgen. Momenteel hebben we zo’n 80 a 100 dames, op een totaal van 1200 leden, waarvan 950 spelende leden. Het vrouwenvoetbal leeft op de club, maar als we er nog meer aandacht aan geven, kunnen we wellicht nog verder groeien.”

Andere keuken

Als secretaris is Van Geest regelmatig present bij thuis- en uitwedstrijden van de hoofdmacht van Lyra, die onder leiding staat van trainer Martin de Mooij. “Het is leuk om in andere keukens te kunnen kijken. De ene keer krijg je tips. De andere keer denk je: we hebben het goed voor elkaar. Ik ben bijvoorbeeld ook heel trots op onze accommodatie. Ook over onze vrijwilligers hebben we niet te klagen. Dat was even een probleem, toen na de coronatijd alles weer opstartte. Toen merkten we dat mensen hun zaterdagen anders ingedeeld hadden en we niet direct op volle kracht waren. Maar inmiddels is dat weer anders. Op zaterdagochtend is het heel druk op de club, met veel jeugd.”

Klik op vv Lyra voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Lyra voor meer informatie over de club

 

 

 

 

Ad van Gils: een gouden hart voor V.V. Bavel

0

In 1993 begon het avontuur voor Ad van Gils bij de voetbalclub uit Bavel toen zijn zoon op 10-jarige leeftijd begon met voetballen. Een verhaal van toewijding, plezier en een onverbrekelijke band met de club. Ad, nu vrijwilliger en scheidsrechters coördinator bij VV Bavel.

 

Ad van Gils (69), een bekend gezicht bij V.V. Bavel, heeft zijn liefde voor de club laten groeien van jeugdleider tot scheidsrechters coördinator. Zijn verhaal begint met de eenvoudige vreugde van het aanmoedigen van zijn zoon op het veld, maar het ontwikkelde zich snel tot een levenslange betrokkenheid bij het wel en wee van V.V. Bavel.

“Na mijn tijd als jeugdleider en leider van Bavel 1 kon ik de club niet loslaten. Ik ben er trots op dat ik nu verschillende vrijwilligerstaken vervul, zelfs al spelen mijn eigen kinderen niet meer bij Bavel. Mijn motivatie haal ik uit het plezier dat ik samen met de club aan de kinderen kan geven en de dankbaarheid zie van deze kinderen. Het mooiste is dat er nu kinderen bij mij komen trainen van kerels waar ik vroeger zelf jeugdleider van ben geweest,” zegt hij met een glimlach.

Rollen binnen club

Eén van Ad’s belangrijkste rollen bij V.V. Bavel is die van scheidsrechters coördinator voor de jeugd. Zijn wekelijkse missie is ervoor te zorgen dat alle jeugdwedstrijden, en zelfs seniorenwedstrijden, voorzien zijn van een club scheidsrechter. Daarnaast leidt hij het ‘Jeugd fluit Jeugd’-project, waarbij hij spelleiders vanuit de hogere jeugd inzet bij pupillenwedstrijden.

“De uitdaging ligt in het elke week weer regelen van voldoende scheidsrechters, vooral voor de jeugdwedstrijden. Het is niet altijd gemakkelijk, maar met een fantastische groep mensen lukt het ons meestal wel,” vertelt de scheidsrechters coördinator.

Maar de scheidsrechter beperkt zich niet tot coördineren; hij stapt zelf ook het veld op als scheidsrechter. Al sinds 2000 deelt hij zijn passie door wedstrijden op een sportieve manier te leiden. “Mijn drijfveer is het plezier dat ik haal uit het leiden van wedstrijden waarbij ik twee ploegen op een sportieve manier mag begeleiden. Zelfs als de sportiviteit achterblijft, probeer ik op een gepaste manier in te grijpen,” legt de 69-jarige scheidsrechter uit.

Maar het werven van nieuwe scheidsrechters is een uitdaging. Ad benadrukt: “Het grootste probleem is de aanwas van onderen af. De laatste jaren zijn er maar vier nieuwe scheidsrechters bijgekomen. De leeftijdsverschillen zijn groot, maar we proberen vanuit de hogere jeugd wat te krijgen, hoewel dat niet altijd even gemakkelijk is omdat ze allemaal op zaterdag werken.”

Impactvol

Ad’s impact op de jeugd van V.V. Bavel is merkbaar. Hoewel hij niet alleen als scheidsrechter wordt gezien, maar ook als ‘Ad van de voetbal’, geniet hij van respect en waardering van de spelers. Zijn betrokkenheid gaat verder dan de wedstrijden; het is geworteld in een gemeenschap die hem als een integraal onderdeel beschouwt.

“De zaterdag is van mij,” zegt hij met trots. “Ik kan niet door Bavel lopen of er wordt wel naar mij geroepen. Heel veel ouders en kinderen kennen mij, en thuis is het zo dat mijn vrouw niet aan de zaterdag komt, tenzij er iets bijzonders is. Op zondag naar Bavel 1 gaan is een zeldzaamheid.”

Zijn inzet als vrijwilliger heeft niet alleen de club beïnvloed, maar ook Ad zelf. Op sportief vlak houdt het hem fit, en sociaal gezien heeft het hem een prominente plek in de Bavel-gemeenschap gegeven.

Helemaal geen slechte hobby

De clubman sluit af met een uitnodiging aan jonge mensen om scheidsrechter te worden: “Door met ze het gesprek aan te gaan, vertel ik ze dat het helemaal niet zo’n slechte hobby is om scheidsrechter te zijn en dat ze altijd bij mij kunnen aankloppen voor verdere informatie. Samen maken we het spel mooier en geven we de jeugd onvergetelijke ervaringen op het veld.”

Klik op vv Bavel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bavel voor meer informatie over de club.

Jerzy Hage hoopt op termijn rol als laatste man te vervullen bij Smerdiek

Momenteel is Jerzy Hage (18) bezig aan zijn tweede seizoen in de eerste selectie bij Smerdiek. Een definitieve basisstek heeft de jonge verdediger nog niet afgedwongen, maar het aantal speelminuten neemt wel elke week toe.

“En daar ben ik uiteraard enorm blij mee. Want het is best een stap om vanuit de jeugd mee te draaien bij de senioren. Toch denk ik wel dat ik met mijn fysiek mezelf prima staande kan houden. Natuurlijk mis ik nog wel de ervaring die je soms nodig hebt in de duels of tijdens wedstrijden om de juiste keuzes te maken. Maar ik heb nog hopelijk heel wat jaren om mezelf daarin te ontwikkelen.”

Hage, wiens vader Jordy ook jarenlang in het eerste elftal speelde op Sportpark Haestinge, wordt vooralsnog door trainer Perry Snoep gebruikt als rechtsback in een viermansverdediging. Dat terwijl Jerzy Hage van nature vooral een centrale verdediger is. “Daar speelde ik meestal wel in de jeugd inderdaad en daar denk ik ook wel het beste tot mijn recht te komen als voetballer. Maar voorlopig vind ik het prima waar de trainer me opstelt of waar het voor het team nodig is dat ik speel. Al hoop ik op termijn wel een rol te kunnen vervullen als laatste man. Nu heb ik daar spelers voor me die qua ervaring en ook in kwaliteit nog beter zijn. Zo realistisch ben ik wel. Martijn Lindhout bijvoorbeeld, dat is een speler waarvan ik nu heel veel leer. Op trainingen en wedstrijden vooral heel goed kijken hoe spelers zo’n rol invullen en daarmee je voordeel doen. Maar je moet als speler altijd willen proberen om te gaan voor het maximale en ook om terecht te komen op de plek waar je jezelf het prettigste voelt.”

Toen hij pas in de senioren kwam te spelen, begon hij geregeld in de basis. Gaandeweg vorig en ook in dit seizoen moest hij het vaker doen als invaller of vervanger. “Er waren toen een aantal jongens ook geblesseerd voor langere tijd en die zijn teruggekeerd of zijn op de weg terug. Dan is het logisch dat de trainer voor hen kiest en dat je als jonge jongen dan moet proberen om een stap extra te zetten en zo te proberen de trainer te overtuigen. Daar doe ik mijn best voor. Ik zal ook altijd honderd procent geven en blijven gaan. Hard werken is het minste wat je als voetballer kunt doen, ook als het niet loopt. Voorlopig richt ik me nog op de positie van rechtsback, ook omdat daar nu de meeste kansen voor me liggen op speeltijd.”

Gezien de jeugdige leeftijd heeft Hage nog voldoende tijd om zichzelf te ontwikkelen als speler en op termijn onbetwist basiskracht te worden. “Dat is voor mij wel het ultieme doel op sportief vlak natuurlijk, want elke week vanaf de aftrap je kwaliteiten kunnen tonen dat lijkt me geweldig. En dan zeker om het in het eerste elftal van je eigen club te mogen doen. In alle facetten van het voetbal moet het voor mezelf nog beter. Qua positie kiezen, inspeelpas, durf tonen en vooral ook meer durven coachen soms. De schroom meer van me afgooien en lekker vrij spelen. Soms is het nog te wisselvallig en dat moet eruit.”

Die wisselvalligheid is ook een euvel waarmee Smerdiek als elftal ook te maken heeft dit seizoen, waar het in de middenmoot bivakkeert. “Er zijn bepalende jongens lang geblesseerd en dat merk je in het veld qua scorend vermogen. Toch ben ik er van overtuigd dat we ons handhaven in vierde klasse. Daar horen we ook thuis. Als ons dat dit seizoen niet lukt, dan hebben we het gewoon slecht gedaan.”

Klik op SV Smerdiek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Smerdiek voor meer informatie over de club.

John Zuijderwijk: ‘We maken mensen blij, dat is toch schitterend!’

0

Op zijn achtste werd John Zuijderwijk lid van Verburch en sindsdien is de Poeldijker niet meer weg te denken bij de vereniging die vorig seizoen onder zijn leiding promoveerde naar de tweede klasse. Hij is een kind van de club. “In principe wil ik gewoon altijd bij Verburch blijven. Als de club dat ook wil. Ja, of Feyenoord moet komen natuurlijk”, lacht hij.

Voor Verburch is het een bijzonder jaar. De promotie in juni via de nacompetitie naar de tweede klasse – voor het eerst in de geschiedenis – was een absoluut hoogtepunt. En niet alleen voor de selectie van de club. “In die periode ben ik zo vaak aangesproken door mensen in Poeldijk. In de supermarkt bijvoorbeeld. Maakt een supporter een praatje met je. Dat is wel mooi hoor. Je ziet dat mensen in het dorp er echt blij van worden dat wij presteren.”

Aan radio gekluisterd

Zuijderwijk glundert. “Weet je hoeveel ‘oude baasjes’ aan de radio gekluisterd zitten om de verrichtingen van ons te volgen? Echt veel hè. Dat zeg ik ook tegen mijn spelers. Je maakt mensen blij, dat is toch schitterend. Verburch zit ook enorm in de lift. Op alle vlakken. We maken zo ontzettend veel stappen. Daar maak ik als clubman graag deel van uit.”

Die lijn is enkele jaren geleden ingezet, vertelt de 57-jarige Zuijderwijk. “Met het aanstellen van goede trainers voor onze jeugdelftallen. Daar plukken we nu de vruchten van. Je ziet het niveau groeien. Van de hele club dus. De eerste jeugdspelers halen nu ook het eerste team. Zeker aan het eind van de competitie vorig jaar speelden we met veel eigen jeugd.”

Beleving

Zuijderwijk, net als zijn vader voormalig speler van het eerste team, beschikt bij Verburch over een jonge selectie. Een groep die moet proberen om zich te handhaven in de tweede klasse. “Weet je wat ik echt mooi vind? Dat de beleving bij die jongens heel anders is dan een paar jaar geleden. Toen wij vorig seizoen via de nacompetitie promoveerden, wilden we dat ook echt. Dat was het absolute doel. In de periode daarvoor was dat toch anders. Toen was het bereiken van de nacompetitie al een prijs. Je ziet elk jaar een stukje progressie. Een andere manier van sport beleven.”

In de tweede klasse wil Verburch in een competitie met onder meer Westlandia, Sportclub Monster, Neptunus-Schiebroek en HBSS vooral een goed figuur slaan. “Het niveau ligt een stuk hoger dan in de derde klasse. Dat merkten we gelijk. Als je vorig seizoen een wedstrijd minder speelde, kon je nog wel winnen. Dit jaar absoluut niet. Het wordt een stuk moeilijker in de tweede klasse, dat is prima. We gaan op onze manier proberen mee te doen. Met leuk voetbal”, aldus Zuijderwijk, die bezig is aan zijn zesde seizoen als hoofdtrainer.

Ontwikkelen

“Ik moet inmiddels toch wel de langstzittende trainer zijn van Verburch”, lacht hij. “Ik ben er eigenlijk ingerold, na veel andere functies binnen de club. Ik weet nog goed dat ik destijds dacht: moet ik dat wel doen? Maar het is echt leuk, het voegt iets toe aan je leven. Ik ontwikkel me ook. Als mens en als trainer. Ik heb in de afgelopen zes jaar echt veel geleerd. Het trainersvak is een ervaringsvak. Het gaat steeds makkelijker, maar je moet oppassen dat je niet op de automatische piloot gaat werken. Daar waak ik voor. Ik blijf gedreven. Zoek altijd

naar verbetering en lees ook veel voetbalboeken. Ik wil groeien. Dat eis ik ook van mijn spelers. We gaan er met z’n allen alles aan doen om in die tweede klasse te blijven. Als het aan mij ligt blijf ik nog lang bij Verburch. Weet je, ik ga bij een andere club niet meer vinden dan bij deze vereniging. Echt niet!”

Kaderstukje:

Ultim Real Estate is sinds dit seizoen de trotse hoofdsponsor van het eerste team van Verburch. “Wij zijn een allround vastgoedonderneming met oog voor kwaliteit, mens en omgeving. We zijn actief betrokken bij vastgoedprojecten in de Randstad”, zegt Stef van Zijl. Dat Ultim Real Estate nu op de borst prijkt van de spelers van Verburch 1, doet hem goed. “Niet eens perse voor extra naamsbekendheid, we vinden het vooral leuk dat we iets kunnen betekenen voor Verburch en het lokale voetbal op deze manier.”

Klik op vv Verburch voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Verburch voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.