Home Blog Pagina 124

Aanvoerder Tom Sanen denkt dat MOC’17 zeker tweede klasse waardig is

Een club met de omvang van MOC’17 moet zonder twijfel minimaal in tweede klasse spelen. Dat het eerste elftal dit seizoen uitkomt in de zaterdag 2e Klasse E is volgens aanvoerder Tom Sanen ‘zoals het hoort’. Maar hij beseft ook dat het een flink karwei zal zijn om ook voor langere tijd op dat niveau te blijven.

“Het is een klasse waarin iedereen van elkaar kan winnen, maar dus ook even makkelijk van elkaar kan verliezen. Ben je even niet scherp of denk je er te makkelijk over, dan kan je zomaar aan het eind van een zaterdagmiddag zonder punten het veld afstappen. Dat is ons dit seizoen helaas al enkele keren gebeurd en dat is balen. Want ik ben er van overtuigd dat we het elke ploeg wekelijks moeilijk kunnen maken, maar dan moeten we wel de afspraken die we maken nakomen en geen onnodig domme fouten maken. Op dit niveau worden die genadeloos afgestraft.”

Het is door de sterkte van de competitie belangrijk om wekelijks goed voor de dag te komen voor de Mevo Olympia Combinatie. “Als je twee keer verliest sta je op een degradatieplek, maar win je twee duels dan sta je zomaar in de subtop. Zo dicht zit het bij elkaar. We willen graag een stabiele rol spelen in de tweede klasse dus moeten we daar als ploeg ook van doordrongen zijn. Hellevoetsluis en Heinenoord zijn als team verder dan wij zijn, maar voor de rest denk ik dat we tegen elke tegenstander ons moeten durven tonen. Durf hebben om te voetballen, fysiek zijn in de duels en vooral scherp de wedstrijden ingaan. Ik ben twee jaar geleden teruggekeerd van Cluzona naar MOC’17 omdat ik een uitdaging zag in het meerjarenplan dat hier werd gepresenteerd. We liggen momenteel iets voor op schema, maar dat wil niet zeggen dat je dan moet stagneren. We willen vooruit en dan kijken tot hoever we met deze groep kunnen reiken.”

Veel vrienden van de 30-jarige Sanen waren en zijn actief bij MOC’17, terwijl ook met de komst van een kleine de gezinssituatie is veranderd. Het waren, samen met de uitdaging die er lag om de club terug te brengen op een hoger niveau, allemaal redenen voor de centrale middenvelder om terug te keren naar de Olympialaan.

“De keus om ook op zaterdag te gaan voetballen dat was ook een belangrijke reden. Maar het is een grote club, veel leden, heel veel talent en daar wilde ik graag mijn bijdrage aan leveren. In de coaching, in de begeleiding van de jonge gasten in de selectie. Dat is prachtig om te zien hoe die jongens vanuit de JO19 aanhaken en leergierig zijn om te verbeteren. Dat ik als een jongen van de club nu ook de aanvoerdersband draag, dat is alleen maar mooi en maakt me ook wel trots. Met vechtlust en inzet, maar ook door coaching en te proberen het voortouw te nemen. Een voorbeeld zijn en een voortrekkersrol nemen op en naast het veld. Dat is een rol die wel bij me past en wat ik altijd heb gedaan. Maar dat doe ik niet alleen, want ook de andere ervaren jongens in de selectie proberen zoveel mogelijk die jonge gasten mee te trekken naar een hoger sportief niveau.”

Handhaving is volgens de ervaren vormgever de enige en voornaamste doelstelling van de club. “We liggen een jaar voor op schema, maar willen wel blijven waar we nu zijn gekomen. Kampioen worden doe je niet zomaar even. We promoveerden uit de vierde klasse via de nacompetitie en vorig seizoen werden we een niveau hoger zelfs kampioen. Een prachtige prestatie en onvergetelijke ervaring. Als we met deze groep de juiste poppetjes bij elkaar kunnen houden, wie weet wat er dan nog inzit. Maar eerst en vooral blijven waar we zijn en dan graag zonder nacompetitie. Als dat lukt, dan hebben we het perfect gedaan.”

Klik hier voor meer artikelen over MOC ’17
Klik hier voor meer informatie over MOC ’17

Week bij Anton Verweij grotendeels in het teken van voetbal

Hij loopt, op een paar seizoenen als voetballer bij RKVV Roosendaal na, als sinds zijn vijfde rond bij RKSV Halsteren. Met recht mag men Anton Verweij dan ook wel een clubman noemen. In verschillende functies is hij al jarenlang actief op Sportpark de Beek, terwijl hij bovendien ook nog hoofdtrainer is bij vijfdeklasser NVS uit Nieuw-Vossemeer. De week van Verweij staat dan ook grotendeels in het teken van voetbal.

“Het is dan ook het mooiste spelletje dat er bestaat. Gelukkig heb ik een goed thuisfront en een partner die me daarin alle vrijheid geeft. Want anders zou ik natuurlijk nooit zes dagen in de week op of langs het veld kunnen staan. Sinds drie seizoenen combineert ik het hoofdtrainerschap met een rol als assistent-trainer bij het eerste elftal bij Halsteren zaterdag 1. Dus de weekdagen en ook het weekend zijn voor het grootste deel gevuld met voetbal.”

Maar daarmee houdt het voor Verweij nog niet op, want bij Halsteren is hij bovendien ook nog verantwoordelijk voor het materiaalbeheer. “Het materiaalbeheer doen we met een fantastische groep mensen, waar ik best trots op ben overigens. Verder ontvang de scheidsrechters en tegenstanders en dat doe ik overigens met heel veel plezier. Je hebt veel contact met mensen en het is gewoon fijn om iets voor een vereniging te kunnen betekenen. Het zal wel in de genen zitten, want mijn opa heeft zo’n rol ook ruim dertig jaar lang vervuld bij RKVV Roosendaal. Daar heb ik zelf nog even gevoetbald, maar ben uiteindelijk toch weer hier bij Halsteren teruggekeerd.”

Sinds 2009 heeft de oefenmeester zijn UEFA-C diploma en is hij actief binnen het trainersgilde. De laatste seizoenen dus bij zowel NVS, waarmee hij in de middenmoot van de vijfde klasse zondag bivakkeert én in de rol van assistent bij Halsteren. Eerst samen met huidig MOC’17-trainer Remco van Haaren en momenteel samen met Eric van der Giessen. “Ik kende Eric al langer en heb de club ook attent gemaakt op hem toen Remco besloot een nieuwe uitdaging aan te gaan. Vanaf het eerste moment werken we prima samen en doen dat ook op gelijkwaardige basis. Natuurlijk is Eric de eindverantwoordelijke, maar we overleggen heel veel en ik krijg ook veel de vrijheid om zaken op te pakken. Het is geweldig werken op deze manier en samen proberen we deze groep naar een hoger niveau te brengen.”

Het is overigens wel de wens van Verweij om op termijn ook zijn UEFA-B diploma te gaan halen en dan eventueel een stap naar het hoofdtrainerschap te maken. “Dat is wel hetgeen ik de club kenbaar heb gemaakt. Er is sinds enige tijd een nieuwe koers die de club wil varen, met veel meer kansen voor jongens uit de eigen jeugdopleiding. Daar loopt in mijn ogen voldoende talent rond. Bij de JO17 en JO19 zijn zeker jongens die op termijn in de senioren van waarde kunnen zijn. Of dat bij de zondag is dat moet blijken, want die stap is heel erg groot, maar voor de zaterdag 1 zeer zeker. Het is ook het streven om daarmee nog een stap omhoog te zetten richting de tweede klasse. Op die manier kun je die jonge jongens vanuit de jeugd een mooiere tussenstap bieden en blijven ze langer voor de club behouden. Laten wennen aan het seniorenvoetbal en bij de zaterdag 1 laten rijpen, het is de ideale stap voor die jongens in hun voetbalontwikkeling denk ik. Daaraan wil ik in elk geval met mijn veertien jaar als trainer graag mijn positieve bijdrage blijven leveren.”

Klik op Rkvv Roosendaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rkvv Roosendaal voor meer informatie over de club.

De Kerstboom van Glenn Rijsdijk van vv Spijkenisse

In de geest van de feestdagen heeft Glenn Rijsdijk, de veelbelovende speler van vv Spijkenisse, zijn ideale team samengesteld met een mix van huidige en voormalige teamgenoten en tegenstanders. Laten we een kijkje nemen in de kerstboom van de 25-jarige Glenn Rijsdijk.

Trainer:

Glenn begint met zijn favoriete trainer, Peter Wubben. Hij prijst de hoofdtrainer voor zijn directheid en eerlijkheid, en benadrukt dat hij altijd streeft naar aanvallend en aantrekkelijk voetbal. ”Voor mij is hij dan ook een trainer waar ik graag mee samen werk.”

Keeper:

Om met de kerstboom te beginnen, begint de 25-jarige verdediger met de keeper uit zijn beste 11. Zijn ex-Barendrecht ploeggenoot Bradley van der Meer is in zijn ogen de beste keeper die hij is tegengekomen in zijn carrière. Met de simpele reden: ”Het is een betrouwbare keeper die goed is op de lijn.”

Verdediging:

Op de rechtsback positie zet Rijsdijk de 32-jarige Tim Eekman neer. Zij waren vorig seizoen ploeggenoten bij v.v. Barendrecht in de derde divisie. ” Een opkomende back met een hele goed trap in zijn benen. Ook nog is een back met scorend vermogen en een goede voorzet, daarbij is hij verdedigend positioneel ook zeer slim.” Voor Rijsdijk dus de beste keuze op die positie.

Naast de rechtsback van v.v. Barendrecht staat Anthony Bentem, de speler waarmee Glenn het liefste het centrale duo mee vormde. Deze 33-jarige centrale verdediger speelt momenteel nog bij HBSS in de 2e klasse D. ”Voetballend zeer sterke centrale verdediger met een geweldige pass tussen de linies. Ook tactisch zeer sterk.”

De tweede centrale man die Rijsdijk op zou stellen is Danny Monster. Deze ervaren verdediger van 32 jaar, speelt al meer dan 10 jaar in de hoofdmacht van v.v. Barendrecht. ”Hij is verdedigend zeer sterk, leest het spelletje goed en sterk in zijn duels. Aan de bal maakt hij nagenoeg ook geen foute keuzes.” Volgens Rijsdijk zou die ook heel goed op het middenveld uit de voeten kunnen. Een multifunctionele speler dus.

Rijsdijk vindt dit elftal zo goed, dat hij zichzelf op de linksbackpositie opstelt. Niet, omdat er geen kwalitatief betere spelers zijn, maar omdat hij zelf gewoon heel graag met dit team samen wil spelen. ”’Zou leuk zijn om met dit team een wedstrijd te kunnen spelen.”

Middenveld:

De 33-jarige Joey Jongman speelt momenteel centraal op het middenveld bij v.v. Barendrecht, maar speelde in het verleden onder anderen bij: Katwijk en v.v. Spijkenisse. Glenn ziet hem als een speler die niet van de bal te krijgen is, maar dat zijn niet zijn enige kwaliteiten. ”Hij is een speler met ogen in zijn rug. Denkt altijd een seconde sneller dan de tegenstander, daarbij nog een geweldige trap waarmee die makkelijk zijn spelers bediend of zelf makkelijk scoort.”

Naast de ervaren Joey Jongman kiest Rijsdijk voor een talent, waarmee hij in de jeugd van Spijkenisse samen heeft gespeeld. De naam is Sven Mijnans. Via Spijkenisse, ADO en Sparta is hij nu terechtgekomen bij AZ. ”Sven is een speler met een hele goede linker poot, zoals iedereen wel weet. Ook komt hij makkelijk vrij tussen de linies en is hij zeer vaardig in de kleine ruimtes.” Al met al een logische keuze van Rijsdijk.

Met al bijna tien seizoenen in de hoofdmacht van vv Spijkenisse is Daan Bourgonje een echte bekende bij de groen-witte. Rijsdijk omschrijft hem als volgt: ”Daan is super comfortabel aan de bal en heel goed in de kleine ruimtes en het vinden van ruimte tussen de linies.” Bourgonje beheerst de balletjes met de buitenkant rechts als de beste, volgens Rijsdijk.

Buitenspelers:

Na de middenvelders beginnen wij nu bij de favoriete buitenspelers van Glenn. De eerste naam is Marouane Bakour. De 25-jarige buitenspeler maakt momenteel indruk bij v.v Noordwijk in de tweede divisie, maar speelde vorig seizoen samen met de linksback van Spijkenisse. Glenn kent hem daarom als geen ander. ”Een snelle en technische buitenspeler die heel goed is in de 1 tegen 1. Een buitenspeler die onvoorspelbaar is en zowel de binnen en buitenkant opzoekt, daarbij is Marouane een buitenspeler met een hoog rendement.”

Robbert Olijfveld is een bekende naam in de hoogste divisies van het amateurvoetbal. Met ASWH, Rijnsburgse Boys en Barendrecht heeft hij een behoorlijke CV opgebouwd. Rijsdijk kiest hem dan ook voor een vrije rol aan de linkerkant. ”Robbert is eigenlijk een spits maar kan ook wel op de buitenpositie. Hij zorgt constant voor gevaar en dreiging door zijn snelheid en werklust. Robbert heeft goede loopacties achter de laatste linie en weet ook makkelijk het netje te vinden.”

Spits:

Michael van Dommelen is in de ogen van Rijsdijk de beste spits die hij is tegengekomen. ”Als je Michael een kans in de 16 meter geeft is het een doelpunt. Zeer sterk in de lucht en een heel fijn aanspeelpunt. Verder is Michael ook een echte leider en veel met jonge jongens bezig. Michael staat altijd wel garant voor goals.”

Hiermee staat er weer een erg mooie kerstboom met veel grote namen. Niet alleen uit de hoogste divisies van de amateurs, maar ook iemand die nu bij AZ speelt. Deze kerstboomopstelling is de tweede van een reeks, waarin er ook veel grote namen in het amateur/betaald voetbal voorbij komen. Houd daarom de site in de gaten!

Klik hier voor meer artikelen van VV Spijkenisse.
Klik hier voor meer informatie over VV Spijkenisse.

Ivo Peeters: ‘We hebben ontzettend veel lol bij Maasdijk’

0

Ivo Peeters glundert nog steeds als hij praat over de bijzondere wedstrijd van het vierde team van Maasdijk afgelopen zomer tegen de oud-profs van FC De Rebellen. Het duel was live op ESPN, Hans Kraaij deed de interviews, en de voetballiefhebbers kwamen massaal naar de Lange Kruisweg in Maasdijk. “We hadden aardig wat vaten bier ingeslagen, maar we moesten snel weer nieuwe vaten halen”, lacht Peeters.

De voorzitter van de club was trots na dit voor Maasdijk grote evenement. “Het was zo bijzonder. Er waren 3300 mensen op de vereniging, we hadden tribunes gebouwd, er was een horecaplein, een DJ, een band. Echt alles erop en eraan. Wel hard werken, want je hebt ook een vergunning nodig en een bak aan vrijwilligers. Dat verliep allemaal perfect. Ontzettend veel mensen hebben hun steentje bijgedragen. Ook de selectie hielp mee. Het weer was perfect, zo’n dertig graden. Alles echt boven verwachting.”

Bij FC De Rebellen stonden veel bekende oud-profs in het elftal. Ruben Schaken, Royston Drenthe, Ali Boussaboun, Pascal Bosschaart en Sjaak Polak onder meer. Dat het vierde team van Maasdijk niet won, was geen verrassing. FC De Rebellen zegevierde met 5-1. “Maar dat deed er natuurlijk helemaal niet toe”, aldus Peeters.

Waardering

Vijf jaar is Peeters nu voorzitter van Maasdijk. “Ik vind het heel leuk om te doen. De waardering die je van iedereen krijgt, maar ook het kennismaken met zoveel mensen binnen de vereniging en van andere clubs. Je legt zoveel contacten en je doet wat voor de samenleving. Dat vind ik wel belangrijk. We zijn allemaal druk met werken en geld verdienen, maar de amateursport draait op vrijwilligers. Als we allemaal iets doen, blijft het intact, betaalbaar en leuk voor iedereen.”

Onderneming runnen

Toen Peeters vijf jaar geleden instapte als voorzitter had hij helemaal geen ervaring met een bestuursfunctie. “Ik zeg je eerlijk dat ik niet eens wist dat een voorzitter deed. Ik wist dat er één was, maar ik had me er nooit mee beziggehouden. Mensen op de club vonden het wel iets voor mij. De toenmalige voorzitter, Martien de Zeeuw, legde me het één en ander uit en na een weekendje weg met mijn vrouw dacht ik: oké, ik doe het. Het is goed voor je ontwikkeling, je runt toch een beetje een onderneming. Het is enorm leerzaam. En ik doe het niet alleen, bij Maasdijk verdelen we de lasten over veel schouders. Dat maakt het een stuk prettiger.”

Veel lol

In de afgelopen jaren is er veel veranderd bij Maasdijk. “Dat maakt me ook trots. Wat we met z’n allen voor elkaar krijgen. Hoe we corona doorgekomen zijn, hoe we er financieel voor staan en dat we een gezonde vereniging zijn met een berg aan sponsoren. De sponsorborden hangen bij ons drie hoog, daar kan bijna niets meer bij. We hebben het hoofdveld vervangen, er is nieuwe led-verlichting, de kantine en toiletgelegenheden zijn vernieuwd en we gaan de bestuurskamer nog aanpakken. En, niet onbelangrijk, we hebben ontzettend veel lol. Dat is het belangrijkste, plezier hebben. Dan wordt presteren ook makkelijker.”

Het eerste elftal van Maasdijk komt uit in de vierde klasse D. Op bescheiden dus, maar het team kan wel rekenen op de steun van veel trouwe supporters. “Dat is wel grappig. Als we een uitwedstrijd spelen, gaan er zeker 50 a 60 man mee. We hebben echt een stevige achterban. Dat is bij andere verenigingen vaak anders. Dus als wij een uitduel spelen, krijgt de barmedewerker het druk als er ineens vijftig mensen de kantine binnenstormen, ha ha. Ons eerste elftal is erg jong dit jaar. Na afgelopen seizoen zijn er veel oudgedienden gestopt. We hebben al met het jongste Maasdijk-team ooit gespeeld. Een groep met kwaliteit. En toekomst dus.”

Klik op VV Maasdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Maasdijk voor meer informatie over de club.

Joey Loonstijn ziet aanvoerderschap als nieuwe stap in voetbalontwikkeling

Te wisselvallig. Zo laat het huidige seizoen van derdeklasser Prinsenland zich volgens Joey Loonstijn (25) nog het beste omschrijven. Trots is hij dat trainer Natalino Storelli hem mededeelde dat hij vanaf dit jaar de nieuwe aanvoerder is van ploeg uit Dinteloord.

“Ik speel nu zo’n acht seizoenen in het eerste elftal en ben sinds mijn zeventiende ook bijna wekelijks wel basisspeler. Er zijn een aantal ervaren basisspelers vertrokken in de zomer en na een gesprek met de technische staf kwam eruit dat ze vonden dat ik wellicht de aangewezen persoon was om deze groep als aanvoerder te vertegenwoordigen. Op en ook naast het veld. Daar ben ik zeker ook trots op en het is voor mij een nieuwe stap in mijn voetbalontwikkeling. Ik wilde graag op een bepaalde wijze meer verantwoordelijkheid op me nemen en dit is natuurlijk een mooie kans om het ook te laten zien.”

Loonstijn is afkomstig uit Rotterdam waar hij in het verleden op hoog niveau voetbalde bij DRL. “We verhuisden naar Dinteloord toen ik een jaar of vijftien was. Voetbal was dan voor mij een heel logische plek om op een snelle manier nieuwe vrienden te maken en om in de gemeenschap te integreren. Ik heb toen bij de B-jeugd begonnen. En in het seizoen van de fusie in 2015 maakte ik vanuit de jeugd definitief de overstap naar de senioren en kregen veel jonge spelers de kans om zich te laten zien. Vrij snel wist ik een basisplaats te veroveren op het middenveld en ben er eigenlijk niet meer uit verdwenen.”

Momenteel is de aanvoerder één van de meer ervaren jongens en moet de relatief jonge selectie bij de hand nemen. “Een aantal gasten heb ik als jeugdtrainer bij de JO17 onder mijn hoede gehad, dus ken ze goed. Ze kunnen behoorlijk voetballen, maar moeten in wedstrijden soms nog meer durf tonen in balbezit. Door de jeugdigheid en het wegvallen van de nodige voetbalervaring in de groep is het soms nog te wisselvallig. Heel goede wedstrijden wisselen we af met mindere duels en dat moeten we eruit zien te krijgen. Want ik ben er van overtuigd dat er meer inzit.”

De jeugd van Prinsenland speelt volgens de controlerende middenvelder niet op een heel hoog niveau en ook het tweede elftal is een ploeg in opbouw. Dat heeft tijd nodig, maar in het huidige voetbal is dat juist iets wat je niet krijgt als het gaat om presteren. Je moet er nú staan en dat is soms wel lastig te realiseren. Het eerste elftal kent een basisploeg die volledig bestaat uit jongens uit Dinteloord en na tien jaar reken ik mezelf daar absoluut ook bij. Er is kwaliteit en ik durf wel hardop uit te spreken dat we gewoon moeten meedoen voor promotie. We hebben al een paar keer de nacompetitie gehaald, maar het niet gered. Toch denk ik dat we op termijn best de stap kunnen maken.”

Zelf had Loonstijn wel zijn twijfels na vorig seizoen om elders op hoger niveau voor zijn kansen te gaan. Toch besloot hij in Dinteloord te blijven. “Ik heb we getwijfeld, maar een gesprek met de trainers Natalino en Patrick deed me overtuigen te blijven. De visie is goed, de samenwerking is perfect en ook de klik tussen staf en spelersgroep is perfect. Zolang deze trainers bij Prinsenland blijven, zal ik zeker ook nergens anders heengaan. Er is voldoende om voor te voetballen en iedereen kan zich nog volop ontwikkelen. Dit seizoen minimaal in de top-zes eindigen en hopelijk nog hoger, dat moet haalbaar zijn. En dan zit er denk ik zeker nog veel meer in als we deze groep bij elkaar houden.”

Klik op vv Prinsenland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Prinsenland voor meer informatie over de club.

Van invalkeeper naar hoofdtrainer van vierdeklasser Quintus

0

Ramon Hageraats is sinds dit seizoen trainer van vierdeklasser Quintus. Zijn derde club in het Westland. “Ik heb ook bij Lyra en Maasdijk gezeten en ik vind Quintus wel op die verenigingen lijken. “Alles supergeregeld, veel vrijwilligers, een mooie accommodatie. En veel verbondenheid van de mensen uit het dorp met de club.”

Dat laatste spreekt de 50-jarige Hageraats aan. “Ik heb veel dorpse verenigingen getraind, dat is echt een bewuste keuze. Het zijn clubs met een eigen identiteit. Ik heb een aardige lijst met verenigingen achter mijn naam staan, maar ik ben natuurlijk ook al een tijdje bezig hè.”

Hageraats was 27 jaar toen hij startte aan zijn eerste klus als hoofdtrainer. “Dat was bij Wippolder. Maar ik wist al op veel jongere leeftijd dat ik trainer wilde worden. Op 16-jarige leeftijd begeleidde ik al F-jes. Dan groei je door, haal je je diploma’s en wordt het allemaal steeds serieuzer. Ik wilde het trainersvak in en stopte zelf met keepen. Op vroege leeftijd, dat klopt, maar ik zag veel in het trainer zijn”, aldus de oud-speler van onder meer Laakkwartier.

Gekeept bij Quintus

Wippolder, Maasdijk, Kagia, Be Fair, Lyra, ESTO, OSV Oud-Beijerland, Olympia, CVC Reeuwijk en nu dus Quintus. “Ik vind het echt leuk dat ik bij Quintus terecht ben gekomen. Het grappige is dat ik ooit nog zes wedstrijden voor deze club gekeept heb. Lang geleden hoor, dat moet ergens in 2005 geweest zijn. Ik was trainer van Wippolder op dat moment en Quintus had een tijdelijk keepersprobleem. De toenmalige trainer, Hans van Heteren, vroeg mij of ik een paar duels onder de lat wilde staan. Dat heb ik toen gedaan.”

Sociale vereniging

Met veel plezier, geeft Hageraats aan. “Ja, dat goede gevoel heb ik altijd wel onthouden. Ik vond Quintus toen al een leuke sociale vereniging, dat is nog steeds zo. Iedereen hier levert een bijdrage, dat vind ik hartstikke belangrijk. Veel clubs kijken vooral naar het eerste elftal, bij Quintus niet, alles en iedereen telt mee. De spelers helpen ook mee. Zo hoort het ook. Toen ik destijds kortstondig keepte bij Quintus, speelden Berry Jansen en Edwin Louwerens in het eerste elftal. Zij maken nu deel uit van de technische commissie. En Roy van Velden was toen een heel jong mannetje. Hij zit nog steeds bij de selectie.”

Hageraats geniet van zijn eerste periode bij Quintus als hoofdtrainer. “We hebben echt een aardig elftal voor de vierde klasse”, vertelt hij. “Kijk, wat er mogelijk is moeten we nog zien. Maar als ik ergens aan de slag ga wil ik wel het maximale eruit halen. En wat dat is verschilt per club. Werken in een plezierige omgeving is voor mij altijd de basis, het leuk hebben met elkaar. Met de spelers en de hele begeleiding. En daarnaast presteren, kijken wat erin zit. We willen met Quintus een stabiele factor zijn in de vierde klasse, met misschien zo nu en dan een uitschieter naar boven toe.”

Bouwen

Bij Wippolder en Be Fair was Hageraats vier jaar de eindverantwoordelijke. “Dat is eigenlijk ook altijd mijn insteek, langer aan een club verbonden zijn. Dat is er in de laatste jaren door omstandigheden niet van gekomen bij mijn laatste verenigingen. Dat kan gebeuren. Bij CVC Reeuwijk ben ik bijvoorbeeld weggegaan vanwege de reisafstand. Ik woon zelf in Wateringen. Je weet natuurlijk nooit hoe het loopt, maar ik ben wel iemand die ervan houdt om te bouwen aan iets moois. Quintus is een mooie club met een eigen identiteit. Met eigen jongens. Dat vind ik heel interessant. Ze zijn bereid een stapje extra voor elkaar te doen, ze kennen elkaar. Dat is echt een kracht.”

Klik op vv Quintus voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Quintus voor meer informatie over de club.

Justin Walpot roemt NOAD’67 om familiaire karakter

Hij is niet de grootste prater van de groep, maar speelt Justin Walpot niet mee bij NOAD’67 dan is het gemis wel voelbaar. Als kilometervreter aan de rechterflank vervult hij veelal een rol in de schaduw. Een rol waar de 25-jarige Fluplander geen enkele moeite heeft. Hij voelt zich op zijn plek bij de club, die hij roemt om het familiaire karakter.

“Zelfs op de momenten dat het minder gaat, dan blijft de sfeer goed. De supporters zijn goud waard en steunen ons door dik en dun. Vooral thuis geven ze ons geregeld een extra boost, maar ook in uitwedstrijden gaan er altijd mensen mee. Dit seizoen gaat het tot nu toe best behoorlijk, maar vorig seizoen en zeker in het seizoen dat we degradeerden hebben we ze niet bepaald getrakteerd op geweldig voetbal… En dan toch blijft het gemoedelijk en ook na de wedstrijden qua sfeer gewoon gezellig. Dat hechte, gezellige en familiaire, daar kan ik van genieten.”

Walpot speelt al sinds zijn gehele tijd bij de geelhemden en maakt al een aantal seizoenen deel uit van de hoofdmacht. In de jeugd speelde hij onder meer als centrale middenvelder en ook een rol als centrale verdediger kreeg de rechtspoot al geregeld toebedeeld. “Momenteel sta ik altijd rechtsback, maar wel in een aanvallende rol. Natuurlijk is het mijn taak om de buitenspeler uit te schakelen, maar de trainer hamert erop dat ik heel veel meters maak langs de lijn en daar waar het kan mezelf in aanvallende zin inschakel. Dat is wel een rol die bij mijn spel past en waar ik me prettig bij voel. Ik heb een behoorlijke lange bal en veel loopvermogen, dus die zaken kan ik op mijn positie prima gebruiken.”

Heel speelden de Fluplanders in de zaterdag derde klasse, tot het twee seizoenen uiteindelijk degradeerde naar het nu laagste zaterdagniveau. Vorig seizoen lukte het niet om direct weer te promoveren. Ondanks het pakken van de derde periodetitel, ging het in de nacompetitie mis. Daardoor speelt Walpot met zijn teamgenoten dit seizoen opnieuw in de vierde klasse. “Nu loopt het een stuk beter. Bepalende spelers zijn terug van lange blessures en dat merken we direct. Onze selectie is niet heel erg groot en we hebben dus iedereen nodig, zéker als je een rol van betekenis wilt spelen en mee wilt strijden om de prijzen. Want het mag duidelijk zijn, dat we ook dit seizoen weer willen proberen om te promoveren naar de derde klasse. Door de versterkte degradatieregeling komen en volgend seizoen weer degradanten bij, dus wordt de kans om te promoveren elk seizoen lastiger.”

De clubman is bezig aan zijn achttiende seizoen bij NOAD’67 en hoopt dat nog heel wat jaren te blijven. “Ik mocht op mijn zevende ooit meetrainen en vond het zo leuk dat ik er nooit meer ben gestopt. Het is leuk om met elkaar te trainen en op zaterdagen te proberen het maximale uit jezelf en uit elkaar te halen. Het hoogst mogelijke bereiken, daar cijfer ik mezelf graag voor weg. Hopelijk kunnen we dit seizoen zo lang mogelijk bovenin bijblijven. Ik denk namelijk zeker dat we met deze selectie de stap moeten kunnen maken. We hebben een relatief jonge groep, met enkele ervaren spelers erbij. Die mix is goed en iedereen wil er vol voor gaan. Dat zorgt voor concurrentie en dat is alleen maar goed. Doordeweeks heb ik een kantoorbaan en ik geniet er enorm van om dan drie keer per week op het veld te kunnen staan en de mooiste hobby uit te kunnen oefenen die er is.”

Klik op NOAD’67 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NOAD’67 voor meer informatie over de club.

Twan Maartense: ‘Ik word soms gek van die Feyenoord-liedjes’

0

“We hebben een geweldige groep bij KMD”, zegt Twan Maartense, linksback van het eerste elftal. “Met veel jonge jongens die elkaar al jaren kennen en wat oudere gasten om de boel in het gareel te houden. Nee hoor, dat valt mee, we hebben het gewoon ontzettend tof met elkaar. Op het veld, maar ook zeker na wedstrijden en op trainingskampen.”

Maartense en zijn ploeggenoot Owen Verbeek gaan bij de Wateringse vereniging door het leven als Peppi en Kokki, een komisch Nederlands duo uit de jaren zeventig. “Vorig jaar waren we met de hele selectie op trainingskamp, toen kregen wij die namen. Ik doe graag een beetje gek en Owen ook. Wij trokken daar veel met elkaar op. Haalden we grapjes uit, de bekende voetbalhumor. Ik weet dat Peppi en Kokki twee matrozen waren met een mutsje op. Wij zaten in een restaurant en in een jolige bui deden wij een deksel op ons hoofd en maakten we een foto. Teamgenoten moesten gelijk denken aan een foto van Peppi en Kokki. Sindsdien worden we zo genoemd. Ik weet eigenlijk niet of ik Peppi of Kokki ben, ik ken ze verder helemaal niet, maar dat bekende liedje kan ik inmiddels wel mee neuriën.”

Naar het café

De 22-jarige verdediger kan er wel om lachen. “We maken zoveel lol samen, we lachen heel veel. Met z’n allen, de hele selectie, dus 1 en 2. Op zaterdag is het na de wedstrijden altijd ontzettend gezellig op de club. Eerst in de kleedkamer, daarna in de kantine en vaak ook nog later in Den Haag als we naar Café de Boemel gaan. Daar komen we regelmatig na een voetbalwedstrijd en lachen we door.”

Promoveren

Plezier genoeg, maar op het veld is het een stuk serieuzer, geeft Maartense aan. “Ons doel is om binnen twee jaar te promoveren naar de tweede klasse. Het liefst dit seizoen al, we hopen bij de eerste twee te eindigen of in ieder geval een periodetitel te winnen. Op onze eigen manier. Onze leider, Willem Verwoerd, zegt altijd dat we sambavoetbal moeten spelen. Lekker tikken met veel lopende mensen. Daar hamert trainer Dennis Roerade ook op.”

Maartense speelt al van jongs af aan bij KMD. “Ik zie mezelf niet snel vertrekken bij deze club. Ja, of er moet een vereniging komen met een bak geld”, lacht hij. “Maar dat zie ik niet snel gebeuren. Ik ben helemaal thuis bij KMD. Het voelt als thuis. Ik ken vrijwel iedereen op de club, zij mij ook, we maken allemaal een praatje met elkaar. Ik vind het wel gaaf dat als je op de club komt op zaterdag, je tegen iedereen gedag zegt. Het is een soort familie.”

KMD-familie

En over familie gesproken, Twan is niet de enige Maartense die bij KMD rondloopt. “Het is niet zo dat deze club me met de paplepel ingegoten is van jongs af aan. We kwamen toen ik een paar jaar oud was in de buurt wonen en mijn vader wilde dat ik bij KMD ging voetballen. Een wat kleinere, gemoedelijke club. Maar inmiddels zit zelfs mijn moeder op voetbal, mijn zus ook in het tweede damesteam, en heeft mijn vader lang wedstrijden gefloten. We zijn dus wel allemaal KMD’ers geworden in de afgelopen jaren.”

Feyenoord

Naast fan van KMD is Maartense ook supporter van ADO Den Haag. “Daar ga ik graag kijken. Maar we hebben ook veel fans van Feyenoord in de selectie. Robin van Straten zet in de kleedkamer vaak Feyenoord-liedjes op, daar word ik soms gek van. Dan zet ik weer wat anders op, John Medley ofzo. Vinden we allemaal geweldig. Een paar jongens in de selectie zijn trouwens voor Ajax, maar die zijn de laatste tijd een stuk stiller”, besluit Maartense met een knipoog.

Klik op KMD voor de laatste artikelen over de club.
Klik op KMD voor meer informatie over de club.

Weloverwogen terugkeer Roy van Gils op oude nest bij Steenbergen

Na zeven seizoenen keerde Roy van Gils in de winter van 2022 terug bij Steenbergen. Hij hield er een half seizoen, nadat hij was gestopt bij Cluzona, zijn conditie op peil en besloot definitief de overstap te maken naar de vierdeklasser waar hij ooit begon te voetballen. Daar wil hij dit seizoen proberen om een prijs te pakken en wellicht een stap omhoog te maken.

“Dat is wel de intentie inderdaad toen ik besloot om terug te keren. Maar ik wist ook heel goed waar ik aan begon. Ik heb natuurlijk jarenlang op een hoger niveau gespeeld en dan moet je incalculeren dat je qua niveau soms even moet schakelen. We hebben een hoop jonge gasten in de selectie, maar ik denk zeker dat deze groep absoluut derde klasse waardig. Alleen zullen we daarvoor wel elke wedstrijd scherp en alert moeten zijn, want anders kan je zomaar tegen een paar zeperds oplopen. En dat hebben we tegen Tholense Boys en NOAD’67 onder meer gedaan.”

Van Gils begon in de jeugd van Steenbergen en maakte op zijn twaalfde de overstap naar de jeugdafdeling van RKSV Halsteren. Tot zijn eenentwintigste speelde hij in het geelzwart om toen we terug te keren bij de club uit zijn woonplaats. Een uitdaging bij de zaterdagafdeling van Halsteren deed hem weer terugkeren en werd er onder andere kampioen in de vierde klasse. Het noodlot sloeg er echter ook keihard toe toen hij tegen Krabbendijke zijn kruisband afscheurde. “Een jaar lang revalideren volgde en in die periode werd ik voor de derde keer gevraagd door tweedeklasser Cluzona. De kans om na een goede revalidatie op een hoger niveau te kunnen spelen die wilde ik mezelf niet ontnemen. Alleen werd het niet wat ik ervan had gedacht en gehoopt.”

Na een maand of acht, ging hij opnieuw door zijn knie en werd een deel van zijn meniscus weggehaald. “Ik was er op een gegeven moment echt klaar voor en had minuten nodig om die laatste stap te maken. Maar die bleven uit en toen heb ik besloten om er te stoppen en terug te keren bij Steenbergen om daar te gaan meetrainen. Uiteindelijk vroegen ze of ik niet als speler wilde terugkeren en dan de selectie van de nodige coaching en ervaring te voorzien. Dat vond ik wel een interessante gedachte en zodoende heb ik de stap tot een terugkeer definitief gemaakt.”

De ervaren Steenbergenaar is nu één van de ervaren krachten in een voornamelijk erg jonge selectie. “Maar het is vooral ook een heel leergierige groep. Die jongens willen echt, maar moeten nog veel leren. Slimheid, fysiek op de juiste momenten gebruiken en af en toe écht tot het gaatje durven gaan. Dat zijn zaken die je nodig hebt wil je met Steenbergen dit niveau ontstijgen. Ik heb het doel om het hoogste te halen en dan denk ik zeker dat een klasse hoger erin moet zitten.”

Maar dan moet iedereen in de ogen van de routinier wel wekelijks scherp zijn. “Zonder meer! De club wil over een aantal jaren de stap omhoog maken en dat is interessant om een voortrekkersrol in te spelen op het veld. Naar de derde en wellicht daarna nog tweede klasse dat zou wel heel mooi zijn om nog mee te maken. Als teams zelf voetballen, dan spelen we dit seizoen goed mee. Maar je moet ook af en toe zelf het spel durven en kunnen maken en ook moet het ‘lieve’ er soms nog vanaf. Daarin moet het over de gehele lijn nog beter. Als dat lukt én wanneer we constanter worden, dan zie ik ons zeker erg ver reiken dit seizoen.”

Klik op VV Steenbergen voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Steenbergen  voor meer informatie over de club.

Shirley van der Ende: ‘Altijd leuk om vrijwilligerswerk te doen’

0

Dertien jaar was Shirley van der Ende toen ze voor het eerst training gaf aan een team van Maasdijk. Dertien jaar later doet de inmiddels 26-jarige speelster van het eerste vrouwenteam dat nog steeds. Met ontzettend veel plezier. “Ik heb moeite met stilzitten”, lacht ze. “In series kijken op televisie ben ik niet zo goed. Ik wil bezig zijn.”

Dat laatste is Van der Ende bij Maasdijk zeker. Momenteel is ze hoofdtrainer van MO17, voetbalt ze zelf nog en is Van der Ende ieder jaar betrokken bij het voetbalkamp voor de jeugd van de vereniging. Maar hoe combineert ze het trainerschap op zaterdag met zelf voetballen?

“Dat is soms wel lastig ja. Ik heb het op zaterdag altijd druk. Lekker druk zeg maar. Vaak coach ik eerst het MO17-team en speel ik later op de dag zelf een wedstrijd. Maasdijk is niet zo’n grote club, dus er wordt ook met het plannen van duels wel rekening mee gehouden. Maar het komt ook voor dat ik een uitwedstrijd moet coachen en thuis moet spelen, of andersom. Ah joh, het is gewoon leuk.”

Jongens en meisjes

Van der Ende trainde dus al een groep toen ze zelf een jonge tiener was. “Ik begon met de mini’s. Ontzettend leuk om te doen. Op jonge leeftijd vond ik het al belangrijk om vrijwilligerswerk te doen. Iets te betekenen voor de vereniging. Dat deed ik op die manier en inmiddels heb ik verschillende elftallen onder mijn hoede gehad. Meisjes en jongensteams. Ik ben altijd al sportief geweest en heb ook de opleiding Sport en Bewegen gevolgd.”

Uitstapje naar Sparta

Van der Ende heeft ook een tijdje bij Sparta Rotterdam gebivakkeerd. Een bijzonder uitstapje. “Ik was assistent van het eerste vrouwenteam. Daar kwam ik terecht na twee jaar te hebben geholpen bij de KNVB-voetbalkampen. Via school kreeg ik destijds een uitnodiging, ik hielp mee met trainingen. Daar vertelde iemand mij dat Sparta een assistent zocht en zo is het balletje gaan rollen.”

Lang duurde het avontuur bij Sparta niet voor Van der Ende. “Ik ben graag bezig, maar dat was iets te veel. Veel trainingen, een wedstrijd op zaterdag. En ik trainde toen zelf ook nog de JO15 bij Maasdijk. Als je met Sparta voor een wedstrijd naar Heerenveen moet, ben je de hele dag weg. Dat wilde ik niet. Ook omdat ik zelf graag weer wilde voetballen.”

Respect

Toch heeft Van der Ende geen seconde spijt van haar avontuur bij Sparta. “Helemaal niet, het was een mooie ervaring. Ik heb ook echt respect voor die meiden. Ze komen overal vandaan. Uit Zeeland of Brabant bijvoorbeeld, en dat vier keer in de week, om te trainen en om op zaterdag een wedstrijd te spelen. Ik heb er veel van opgestoken, ook qua trainingsstof. En het was leuk om op woensdagavond met het team op Het Kasteel (stadion van Sparta, red.) te trainen.”

Voetbalkamp

Volgend jaar juni organiseert Maasdijk weer het voetbalkamp voor de jeugd van 7 tot 13 jaar. “Daar kijk ik altijd naar uit. Het wordt mijn tiende jaar. We zijn vaak naar Loon op Zand geweest, maar afgelopen jaar bleven we op de club en hadden we legertenten neergezet. Weet je wat zo leuk is? De scholen in Maasdijk houden rekening met ons voetbalkamp. De kinderen zijn altijd vrij op vrijdag. Dan komen ze naar de club en maken we er een mooi weekend van. De laatste keer liepen we door de kassen, met toestemming uiteraard, en over sloten heen. De kinderen zagen Maasdijk op een heel andere manier. Het is altijd leuk. Met een bonte avond, een silent-disco, levend stratego of een voetbaltoernooi. Echt genieten. Dat doe ik sowieso bij Maasdijk. De club is niet zo groot, dus iedereen kent elkaar. Dat maakt het supergezellig.”

Klik op VV Maasdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Maasdijk voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.