Home Blog Pagina 123

Glow in the Dark voetbaltoernooi VVGZ groot succes

VVGZ
-
0
Glow in the Dark voetbaltoernooi VVGZ groot succes

Afgelopen vrijdagavond 9 februari was het zover het Glow in the Dark voetbaltoernooi voor de JO11 t/m JO en MO13 bij VVGZ. Het zou in november eigenlijk al zijn maar helaas toen door het slechte weer moest het worden afgelast.

Aan het begin van de week zagen de voorspellingen er nog niet best uit maar gelukkig was het prima voetbalweer en konden de kinderen lekker ballen. Er waren rond de 60 aanmeldingen op het laatste moment moesten er door afmeldingen nog wel wat wijzigingen worden aangebracht, maar gelukkig konden alle 10 de teams alsnog starten. In de kantine werden door de wedstrijdbegeleider Kay de regels uitgelegd aan de teams en begeleiders. En toen kon het toernooi beginnen.

Er waren twee met led verlichte velden geconstrueerd op het VLS court en 2 poules met elk 5 teams startten tegen elkaar. De wedstrijden duurden 8 minuten en tussendoor moesten de hesjes met de lampjes steeds gewisseld worden. In het begin was het even wennen, maar al snel liep het wisselen van de hesjes redelijk soepel.

Omdat de velden nu niet zo groot waren als sommigen gewend zijn vlogen de ballen regelmatig over de hekken in de sloot of op het gras aan de dijkkant. Met de hulp van ouders en kinderen werden de ballen eruit gevist en kon er door gevoetbald worden. Er werd hard gestreden door de teams onderling met gelijke spelen of winstpartijen met veel doelpunten verschil. Uiteindelijk gingen de nummers 1 en de nummers 2 van iedere poule de finale in. Voor plek 1 t/m 4. De finale tussen de nummers 1 was tussen Bayern München en Barcelona.

Na de reguliere 8 minuten kwam stond het gelijk en toen kwam er dus een verlenging. In de verlenging scoorde Bayern de winnende goal en zo wonnen zij de finale.  Liverpool en Manchester United streden tegen elkaar om de 3e plek en uiteindelijk ging Manchester United met de winst voor de 3e plek vandoor.
Voor alle kinderen en begeleiders was er een medaille. En voor het winnende team bestaande uit Mattias, Ryan, Sven Jofairo, Samir en coach Saber was er een mooie beker.

De activiteitencommissie van VVGZ kijkt terug op een zeer geslaagde activiteit met (bijna) allemaal blije kinderen. Ze hebben uit het toernooi zeker ook aandachtspunten gehaald zodat het de volgende keer nog beter kan verlopen.

BRON: www.vvgz.nl

Geschreven door de activiteitencommissie van VVGZ

Zij willen alle begeleiders en spelers bedanken voor hun inzet en tot de volgende activiteit!

Klik op VVGZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.

‘Ik ben nog steeds chagrijnig als we verliezen’

vv Vierpolders
-
0
‘Ik ben nog steeds chagrijnig als we verliezen’

Een jaar of tien geleden, was hij er al eens actief als hoofdtrainer. En kennelijk is hem dat toen zo goed bevallen, dat John van der Toorn graag nog eens bij Vierpolders terugkeerde. Als trainer van het tweede, maar met dezelfde energie. “Ik ben nog net zo fanatiek, dat slaat ook over op die gasten.”

Ondertussen is de 63-jarige Van der Toorn dan ook alweer bezig aan zijn tweede seizoen. “En er komt een derde, ik heb alweer bijgetekend!” Zo simpel kan het dus zijn. “Tien jaar geleden ben ik al eens hoofdtrainer geweest van Vierpolders, dat is goed bevallen. Ook met het kader, kon ik altijd goed door één deur.” Dus toen ze hem vroegen het tweede elftal op te zetten, wist hij het antwoord vrij snel. “Ik speelde met OHVV 2 tegen ze en raakte in gesprek met Nico Heijmans. Vierpolders 2 hing er een beetje bij, dat vond ik jammer en sneu. Dat verdiende de vereniging niet.” Iemand die de boel een beetje kon regelen en boven de groep staat, wel. “En tot op de dag van vandaag, is dat uitstekend bevallen.”

Stinkende best

Heel gek is dat gezien zijn ervaring ook niet. De inwoner van Hellevoetsluis had vanaf zijn 29ste namelijk eerste elftallen van onder meer Piershil, RDM, Vlotbrug, SCO’63, FIOS, Rockanje en Hekelingen onder zijn hoede. “Dat is wel even iets anders”, lacht Van der Toorn. “Jongens gaan wel eens op vakantie. Of je krijgt op vrijdagavond een belletje, dat het eerste spelers nodig heeft. Dan moet je weer aanpassen.” De resultaten, blijven in die reserve derde klasse dan ook nog een beetje uit. “Iedereen doet zijn stinkende best, de inzet is fantastisch. Op trainingen vliegen de stukken ervan af.” Boos worden, kan de ervaren oefenmeester dan ook niet. “Dan mag er ook wel een keer een bal verkeerd gaan.”

Al trainen ze daar natuurlijk genoeg op. “Met een idee erachter. Veel positiespelletjes, afwerken en conditie. Vooral dat laatste, waren ze niet gewend. Dat kon je zien.” Een leermoment voor volgend jaar, want aan de randvoorwaarden ligt het in ieder geval niet. “Alles wordt voor ons geregeld. We hebben een verzorger, hersteltrainer en alle faciliteiten. En op donderdag is er altijd een hapje voor die gasten. Waar maak je dat nou mee? Wat dat betreft zijn we wel een beetje verwend.” Al wist Van der Toorn dat stiekem natuurlijk al. “Ik woon tien minuten bij de club vandaan. Het is hier één grote familie. Voetbal staat op één, maar het sociale gebeuren is ook heel belangrijk.” Precies wat zo goed bij hem past. “Zelf kom ik van Piershil vandaan, ook daar hebben ze sportiviteit hoog in het vaandel staan. Onderling, is het één groot team.”

Juichen

Letterlijk, begint Van der Toorn te lachen. “Als één iemand zich afmeldt, zijn er zes niet. Zitten ze allemaal bij elkaar op verjaardag. Of heel het elftal staat in de kroeg. Dan kan je toch niet kwaad worden?” Behalve dan als ze continu verkeerd ingooien. “Ik heb een wedstrijdje gekeken, toen ik nog geen trainer was, werd er achttien keer verkeerd ingegooid… Daar ga ik dan op oefenen. Dat is misschien kinderachtig, maar hoort gewoon bij het spel.”

Net als het inspelen van de derde man. “Als je dat steeds terug laat komen, zie je daarin ook een bepaalde verbetering op het veld. Die doelstelling, om wat over te brengen, moet je als trainer hebben. Dat is juist leuk.” Want aan zijn eigen fanatisme, ligt het na al die jaren nog steeds niet. “Dat moet je ook hebben, vind ik. Laatst hoorde ik iemand zeggen: ‘Heb je gezien hoe die Van der Toorn stond te juichen?’. Ik ben nog steeds chagrijnig als we verliezen. Misschien wel als enige…” Toch blijft hij het voorlopig nog wel even doen. “Ik vind GTST kijken op tv ‘klote’. Misschien voor een keer, maar niet iedere dinsdag- en donderdagavond. Dan word ik gillend gek. Ben ook nog gezond, dus mijn ambitie is om lekker op het veld te staan. Tijdens zo’n winterstop, mis ik het al.”

Tijd om weer vol aan de bak te gaan. “Die jongens moeten uiteindelijk zelf de wedstrijd kunnen lezen. Dat moet ik niet constant staan te roepen. Vanuit de laatste man, de onderlinge afspraken sterker maken. Ik zie het als team steeds beter functioneren.” Punten kunnen dan ook niet uitblijven. “We spelen in een ideale competitie, onze reiskosten zijn niet hoog en het is leuk voetbal. Nu nog vijfde of zesde worden!”

Klik op VV Vierpolders voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Vierpolders voor meer informatie over de club.

 

‘Een aanvaller heeft tegen mij geen leuke dag’

vv Abbenbroek
-
0
‘Een aanvaller heeft tegen mij geen leuke dag’

Een gebroken kuitbeen, vijf weken gips en daarna nog verder revalideren. Het nieuwe jaar is voor Danrick Isabella allesbehalve lekker begonnen. Want nadat de verdediger van vierdeklasser Abbenbroek in de laatste wedstrijd voor de winterstop geblesseerd raakte, zit hij tot zijn eigen ergernis voorlopig thuis. “Ik ben een voetbaldier.”

Maar voetballen, wordt de komende tijd dus even lastig. Al probeerde de 29-jarige Isabella het in de wedstrijd tegen Rockanje nog wel. “Ik kreeg een sliding van achteren, maar heb gewoon nog twintig minuten verder gespeeld. Toen zakte ik door mijn voet heen.” Foute boel, zo bleek later. “Gelukkig geen operatie, wel vijf weken gips. Als dat er straks af is, kan ik gaan revalideren met de fysio.” Het kan de linksback, die nu met krukken loopt, allemaal niet snel genoeg gaan. “Echt pijn heb ik ook niet. Dus daarna kan ik er weer tegenaan!”

Pechseizoen

En dat is ook voor zijn ploeggenoten fijn, want ze kunnen hem bij Abbenbroek maar al te goed gebruiken. “We hebben een heel nieuwe ploeg, maar ik ben tevreden met hoe we de draad hebben opgepakt en hoe we met elkaar omgaan.” Toch vallen de resultaten, met een elfde plaats, toch een beetje tegen, vindt hij. “Al begonnen we nog goed! Daarna werd het minder. Ik weet ook niet precies waar dat aan ligt. Als team hebben we alles gegeven, het lukte gewoon niet.” Maar het vertrouwen bij Isabella is nog altijd groot. “We hoopten bij de eerste vier te eindigen, dat kan denk ik nog steeds. Natuurlijk weten we dat het een lange weg is.”

Een paar tandjes bij dus. “Er had nu al meer ingezeten. Soms laat je het hoofd hangen, terwijl je er toch nog wat uit kunt slepen.” In een ook voor hem persoonlijk, voorlopig teleurstellend seizoen. “In het begin van het jaar, raakte ik geblesseerd aan mijn knie. Lag ik er twee maanden uit. En nu heb ik dit. Wat dat betreft is het wel een beetje een pechseizoen.” Al zit Isabella desondanks nog altijd op zijn plek. “Dit is mijn tweede jaar bij Abbenbroek. Ik had zelf altijd in de Rotterdamse competitie gespeeld en wilde eens kijken in een andere regio. Hoe is het voetbal daar nou?” Zijn oog viel vervolgens dus op zijn huidige club. “Een beetje rondgekeken en vervolgens gaan kijken. Ik werd netjes ontvangen en kreeg meteen een warm gevoel. Daarom heb ik voor hen gekozen.”

Failliet

De oud-speler van onder meer SVV, LMO, Spartaan’20 en de jeugd van DRL, heeft nog altijd geen spijt van die beslissing. “Het is een mensenmensenclub. Iedereen is met iedereen, heel gezellig. Als we verliezen, heeft iedereen verloren. En is er privé iets, kan je altijd met mensen praten. Abbenbroek is meer dan voetbal, het is voor mij een tweede thuis geworden.” Al had het voor Isabella ook zomaar allemaal heel anders kunnen lopen. “Ik speelde op een amateurcontract bij AGOVV, zou een profcontract krijgen, maar toen ging de club failliet…” Toch hield zijn profdroom daar voor hem nog niet helemaal op. “Vervolgens kreeg ik een aanbod om het bij Jong PSV te proberen. Dat heb ik toen niet gedaan. Ik voelde dat ik er nog niet klaar voor was.”

Hij koos voor Spartaan’20. “Daar heb ik achteraf wel spijt van. Je weet nooit wat er dan was gebeurd.” Inmiddels heeft de rechtspoot het een plekje kunnen geven, lacht de Rotterdammer. “Daar leer je mee omgaan. Ik heb nu ook drie kinderen, dus ik zit wel goed.” Helemaal als er straks daadwerkelijk meer punten worden gepakt. “Daar heb ik nog steeds vertrouwen in. Ik hoop als derde of vierde te eindigen, tenminste nacompetitie. Wat er dan beter moet? De koppies één kant op, soms kun je dan een wedstrijd weer ombuigen.” Voorlopig dus nog even zonder hem. “Een snelle gozer op linksback en fysiek sterk. Een aanvaller heeft tegen mij vaak geen leuke dag.” Ook aanvallend, draagt Isabella zijn steentje bij. “Vaak als een soort extra linksbuiten. Ik heb nu vijf assists en drie doelpunten. Maar ik vergeet mijn verdedigende taak niet hoor, kom altijd weer terug.” Aan ambities geen gebrek. “Om het mooi af te sluiten, zou ik nog eens tweede klasse willen spelen. Ik hoop met Abbenbroek!”

Klik op vv Abbenbroek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Abbenbroek voor meer informatie over de club.

‘Zonder scheids of planning wordt het lastig’

vv Spijkenisse
-
0
‘Zonder scheids of planning wordt het lastig’

Dat Sven Tilleman bij Spijkenisse ‘nogal’ actief is, kan gerust worden gezien als een understatement. Want als wedstrijdsecretaris, scheidsrechter, huisfotograaf, lid van de sponsorcommissie en man van de communicatie, heeft hij het er maar druk mee. Maar erg, vindt de vrijwilliger dat allerminst. “Dit geeft juist energie!”

Logisch ook, als oud-voetballer van de club. Zou je zeggen. “Dat is het rare, ik heb hier nooit gevoetbald. Best wel bijzonder, denk ik.” Toch maakte Tilleman (28) op achttienjarige leeftijd de overstap van Botlek, waar hij wel voetbalde, naar Spijkenisse. “Als ze een neutraal iemand nodig hadden, floot ik er al wel eens. Dus had ik aangegeven: Als jullie iemand nodig hebben, laat het weten. Binnen een aantal weken was het raak!” Begonnen als wedstrijdsecretaris voor de senioren. “Voor tien teams, dat was mijn eerste functie.”

Gewaardeerd

Maar inmiddels is die hobby, aardig uit de hand gelopen, lacht Tilleman zelf ook. “Het wordt heel erg gewaardeerd wat ik doe. Daarom ben ik ook blijven hangen.” Bij een bijzonder warme club. “Mensen vinden dat vanaf de buitenkant vaak niet, maar ik vind dat wel. Een keurige vereniging, die ook buiten de voetbal het nodige met zich meebrengt. Ik heb er een hoop vriendschappen aan overgehouden. Vrienden waar ik ook privé mee omga.” Toch maakte Tilleman tussendoor nog een kort uitstapje naar Rijnmond Hoogvliet Sport, om daarna weer snel terug te keren. “Ik fluit hier ondertussen al tien jaar, zonder het idee dat ik ooit bij Spijkenisse wilde gaan voetballen.”

Maar wel fluiten bij de jeugd, heel af en toe de senioren én de rest van de functies dus. “Inmiddels ben ik wedstrijdsecretaris voor de hele club. Dus de wedstrijden die door de KNVB worden ingepland, indelen op onze velden en in de kleedkamers.” Een flinke opgave, vertelt hij. “Met gemiddeld 33 duels, is dat een aardige puzzel.” Of dat al niet genoeg is, doet Tilleman er daarnaast dus nog het één en ander bij. “Verantwoordelijk voor de communicatie, de social media en ook de website heb ik zelf gebouwd. Dan zit ik ook nog in de sponsorcommissie, eigenlijk vooral voor de communicatie. Zichtbaar maken wat ze daar doen. En als laatste, ben ik huisfotograaf van het eerste.” Het hele pakket, doet hij zo ongeveer vanaf augustus 2022. “Voor het bijhouden van de website, krijg ik input. Bijvoorbeeld als er een team kampioen is geworden. Dat geldt eigenlijk voor Facebook en Instagram hetzelfde. Op ‘X’ doe ik live verslag van het eerste en later schrijf ik een wedstrijdverslag.”

Consumeren

En dat kost, best een hoop tijd. “Ik denk ongeveer twaalf tot veertien uur per week. Veel is gelukkig op en langs het veld, dus dat scheelt. Al zit ik soms ook een hele avond aan de keukentafel, om alles in orde te maken.” Toch doet Tilleman het allemaal met liefde. “Zelf was ik geen begenadigd voetballer, maar ik ben wel helemaal verzot van het spelletje. Heb al tien jaar lang een seizoenkaart van Sparta.” Dat, in combinatie met het maatschappelijke verhaal, is voor hem de voornaamste reden waarom hij zijn werk met zoveel passie doet. “Mijn steentje bijdragen. Het is leuk om leden hun hobby uit te kunnen laten voeren. Die voldoening, geeft juist energie. Zonder scheidsrechter of planning, wordt het heel lastig. En vrijwilligers zijn al moeilijk te vinden.”

Zeker tegenwoordig. “Mensen consumeren de sport. Vroeger had je bijna geen ander aanbod dan de vereniging, dan ging het vanzelf. Nu is het aanbod zó groot. Met alleen contributie betalen, ben je er niet vanaf. Dat is een verkeerde gedachte. Een vereniging ben je met elkaar. Er zijn nu eenmaal dingen die moeten gebeuren.” Daar mag best wat meer aandacht en begrip voor zijn, vindt Tilleman. “De meeste mensen worden niet betaald, die zijn gewoon puur vrijwilliger. Zodat anderen hun hobby kunnen beoefenen.” Zo ook, als hij zelf bij het eerste langs de lijn staat. Voor de foto’s én het liveverslag. “Dat klinkt moeilijker dan het is. Bij een kans of een doelpunt, zet ik dat snel op ‘X’. Al denk ik soms, daar had ik beter een foto van kunnen maken…” Toch blijft hij het doen. “Ik vind het allebei nodig. Er zijn mensen die speciaal een account aanmaken, om de wedstrijd te kunnen volgen. En iedere grote vereniging heeft een fotograaf, die beelden zijn ook een stukje historie. Daar hecht ik waarde aan.”

Klik op VV Spijkenisse voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Spijkenisse voor meer informatie over de club.

 

Hoe Bruinink een club vond via internet

vv Brielle
-
0
Hoe Bruinink een club vond via internet

Via een populaire voetbalsite, kwam Pim Bruinink ruim een jaar geleden terecht bij een club in Rotterdam. Zijn huidige trainer nam hem vervolgens mee en dus is de uit Zwolle afkomstige linksback sinds dit seizoen speler van eersteklasser Brielle. En dat allemaal door een simpel mailtje. 

Dat spelers soms op de meest onmogelijke manieren aan een nieuwe club komen, dat is niet nieuw. Toch doet de 24-jarige Bruinink er met zijn verhaal nog een schepje bovenop. “Ik ging in Rotterdam studeren en vond het zonde om te stoppen met prestatievoetbal. Alleen kende ik hier helemaal niks in de regio. Toen heb ik op de site van ‘hollandsevelden’ gezocht naar clubs uit de buurt. Zo kwam ik bij Neptunus-Schiebroek uit.” De voormalig student Marketing Management aan het Erasmus waagde er vervolgens een mailtje aan en zo begon het balletje te rollen. “Daarna kreeg ik het nummer van de trainer en kon ik meetrainen. Uiteindelijk mocht ik komen.”

Flinke stap

Die trainer was Manuel Vissers. Toen indirect eigenlijk al een bekende. “Manuel kende mijn trainer bij Berkum, in Zwolle, van de cursus. Dat hielp natuurlijk mee.” Zo erg, dat de twee nu opnieuw samenwerken. Bij Brielle dus. “Halverwege het seizoen, vroeg hij of ik met hem mee wilde gaan.” En precies dat, zag Bruinink wel zitten. “Bij Neptunus had ik geen minuut gemist en ik vond dit wel een mooie uitdaging. Om te kijken hoe dat zou gaan en waar mijn lat ligt.” Spijt heeft de Online Marketeer daar absoluut niet van. “Het bevalt heel goed! Brielle is een ontzettend leuke club. Het lijkt een beetje op Zwolle, qua dorpse gezelligheid.”

Toch was de overstap van de tweede naar de eerste klasse behoorlijk groot. “Dat merkte je al gelijk op de training, tijdens het positiespel. Zeker de eerste weken. Gelukkig gaat dat nu steeds beter.” Ook tijdens wedstrijden. “Ik heb best wel veel gespeeld, maar je moet continu scherp blijven. Kleine details zijn echt beslissend op dit niveau.” Maar met een zesde plek, lukt dat voorlopig best aardig. “Op zich zijn we daar wel tevreden mee, al is er ruimte voor verbetering. Sommige duels hebben we onnodig verloren. We zijn nog niet consistent genoeg.” Bruinink heeft wel een idee waar dat door komt. “Met flink wat nieuwe jongens, toch al zo presteren, dan zit er nog rek in.” Voor de tweede seizoenshelft, kijkt hij dan ook alvast omhoog. “Ik denk dat het alleen nog maar beter zal gaan. Verwacht dat we tegen de top aan zullen zitten.” Sterker nog. “Idealiter ga je meespelen voor promotie. Dat is natuurlijk ook wel het leukste. Hopen op een periode, dat zou mooi zijn!”

Vaste waarde

Al gaat dat natuurlijk niet vanzelf. “Zakelijker worden en zorgen dat iedereen fit is. Nu hebben we best nog veel met andere opstellingen gespeeld. Dat scheelt toch vastigheden.” Vastigheden die Bruinink zelf, ook steeds meer begint te krijgen. “Op dit niveau zijn het wel dingen waar je snel aan went. Vooral door met ervaren jongens te trainen én te spelen. Daar steek je veel van op. Die helpen mij ook echt om beter te worden.”

En dus lukt dat de inwoner van Rotterdam voorlopig meer dan aardig. “Fitter geworden, voetballend beter en ook verdedigend gaat het goed. Toch hoop ik nog meer stappen te kunnen maken, om echt een vaste basisspeler te worden.” Bijvoorbeeld door goed op te letten tijdens het positiespel. “Kijken naar hoe andere spelers dat doen. Maar ook bepaalde slimmigheidjes, als je een duel aangaat.” Iets dat Bruinink als linksback goed kan gebruiken. “Ik moet het best wel hebben van mijn loopvermogen. In ons systeem van 532 soms als ‘wingback’, maar ook vaak als één van de drie centrale verdedigers.”

Een belangrijke rol binnen het team. “Opkomen vind ik leuk om te doen, toch kan ik ook genieten van het verdedigende aspect. Man uitschakelen en een buitenspeler uit de wedstrijd spelen.” En hoe meer je van dat soort wedstrijden speelt, hoe sneller je de dingen oppikt. “Daarom wil ik eerst een paar jaar vaste waarde zijn op dit niveau. Nog meer een meevoetballende back worden, veel minuten maken en dan doorgroeien naar de vierde divisie. Dat lijkt me gaaf! Helemaal als we dat met Brielle kunnen doen.”

Klik op vv Brielle voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Brielle voor mee informatie over de club.

 

Spirit bekert verder na 0-6 overwinning

vv Spirit
-
0
Spirit bekert verder na 0-6 overwinning

Spirit heeft zaterdag de beker wedstrijd tegen Rotterdam United met 0-6 gewonnen. Middenin de strijd, die Spirit in de competitie levert tegen dreigende degradatie, werd deze wedstrijd dan ook niet meer dan een veredelde oefenwedstrijd.

Een goede score zou een stuk zelfvertrouwen leveren voor de moeilijk scorende ploeg. Voor de rest was fit blijven de belangrijkste opdracht. Want Spirit kampt nog steeds met veel afwezigen. Cris de Jong, Ruben Slooff en Ruben de Vries waren afwezig. Ook Sean Luthart was niet in de wedstrijdselectie opgenomen. De doelman had te veel last van pijntjes en werd vervangen door Aart Labee. De 37 jarige doelman, die in 2009 en 2010 onder de lat stond van Spirit 1, werd onlangs teruggehaald uit het 7e  team van Spirit om te keepen bij Spirit 2. Zaterdag maakte hij zijn rentree bij Spirit 1, waarin hij in maart 2010 voor het laatst plaats nam tussen de palen.

Eerste helft

Spirit startte voortvarend. Al binnen 2 minuten kwamen de Ouderkerkers al op voorsprong.
Na goed voorbereidend werk van Timme van Hof kopte Lukas Bos de 0-1 in. Daniel van der
Zwan zette zijn ploeg nog voor rust op een veilige voorsprong. Hij scoorde fraai de 0-2 en na ruim een half uur de 0-3. Spirit speelde op dat moment al met een numerieke meerderheid. De thuisploeg liep al halverwege de eerste helft tegen een rode kaart aan.

In de 2e  helft speelde Spirit de wedstrijd rustig uit. Jeugdspeler Nicky Bentzon kreeg ook
weer minuten in het team van Richard van Cappellen en scoorde de 0-4. Daniel Gerritse
kopte een paar minuten later een voorzet van Tjerk de Kogel achter de Rotterdamse
doelman (0-5). Het laatste doelpunt kwam op naam van Lukas Bos. De spits rondde een voorzet van Robbin Brouwer af en besliste de eindstand op 0-6. Spirit gaat ook na februari nog minimaal één bekerwedstrijd spelen en dat is lang geleden.

Maar voorlopig moet de focus weer op de competitie gelegd worden. Daarin moet een gat
van minimaal 5 punten goed gemaakt worden om degradatie dreiging af te wenden.
Zaterdag speelt Spirit in Alblasserdam de eerder afgelastte wedstrijd tegen De Alblas.

Klik op vv Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Spirit voor meer informatie over de club.

VFC stopt met prestatievoetbal op zondag

VFC Vlaardingen
-
0
VFC stopt met prestatievoetbal op zondag

Op donderdagavond 8 februari 2024 heeft het bestuur van VFC, de spelers, trainers en overige stafleden van zondag 1 geïnformeerd over de beslissing dat in het seizoen 2024 – 2025 VFC geen prestatief zondag elftal meer in zal schrijven voor de competitie.

Afgelopen maandag, 5 februari 2024, heeft het bestuur van de Vlaardingse club unaniem besloten dat er met ingang van het nieuwe voetbalseizoen geen prestatief eerste elftal
ingeschreven wordt voor de zondagcompetitie. Dit betekent dat er na een periode van 110 jaar een einde komt aan voetballen op zondag van het eerste elftal. Een beslissing die niet zomaar is genomen.

Unanieme beslissing bestuur

Al langere tijd hing de vraag boven het complex van de club of zondagvoetbal op niveau nog een toekomst had aan de Sportlaan. VFC heeft altijd het streven om deel te nemen aan de competitie met een kwalitatief waardig (volgens de normen) VFC– elftal. Dit kan voor volgend seizoen niet meer georganiseerd worden. De doorstroming uit de jeugd, wat in een wat verder verleden, geen probleem was is grotendeels gestokt. Ook het rondkrijgen van een kwalitatieve goede staf rond het eerste elftal blijkt in de praktijk een steeds groter probleem te zijn.

Daarnaast moeten de selectiespelers, staf en supporters de laatste jaren relatief
lange reizen maken voor de uitwedstrijden. Zondagverenigingen op niveau van de
tweede klasse zijn in deze regio nauwelijks meer te vinden. Het bestuur van VFC begrijpt dat de sentimenten rond de zondag tak groot zijn en dat deze beslissing vragen zal oproepen. Dit besluit zal zeker niet door iedereen geaccepteerd worden. Dat is begrijpelijk, VFC is voetbal en VFC is emotie.

Een club met meer dan 1.000 leden waarvan een groot aantal leden in de zondagselectie heeft gevoetbald, hun successen hebben gevierd en die ondanks dat ze niet meer voetballen trouw aan hun club zijn. Voor hen maar in de eerste plaats voor de spelers en staf van het huidige eerste zondag elftal zal het een hard gelag zijn.

Op maandagavond 12 februari 2024 wordt een informatieavond gehouden voor
alle leden. Deze zal om 20.00 uur starten. Het zondagvoetbal verdwijnt overigens niet. Alle lagere elftallen zullen gewoon bij de club op zondag hun partijen kunnen spelen. Daar gaat uiteraard niks in veranderen. Daarnaast zal VFC er ook alles, wat binnen hun vermogen ligt, aan doen om jeugdleden te stimuleren om bij de overgang van jeugd naar senior de overstap te maken naar de zondag afdeling. Alleen op deze manier kan VFC de club blijven waar iedereen kan voetballen.

Persbericht namens het bestuur van VFC.

Klik op VFC Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VFC Vlaardingen voor meer informatie over de club.

Nauta is bij OHVV terug op het vertrouwde nest

OHVV
-
0
Nauta is bij OHVV terug op het vertrouwde nest

Na negen jaar keerde Peter-Marcel Nauta aan het begin van dit seizoen bij OHVV terug op het oude nest. Veel dingen zijn er in die tijd natuurlijk veranderd, maar een hoop blijft volgens de trainer ook gewoon hetzelfde. “De charme van een kleine club, dat moet je ook niet anders willen.”

Onderaan de streep, is wat de 54-jarige Nauta betreft dan ook één ding duidelijk: “Het is goed om weer terug te zijn.” Want nadat de oefenmeester OHVV negen seizoenen geleden al eens eerder onder zijn hoede had, is dat nu dus opnieuw het geval. Al zijn er dingen veranderd. “Met name in een stukje materiaal en organisatie rond de selectie. Dat is echt verbeterd. Daar heeft mijn voorganger, Mark van Os, een belangrijke rol in gespeeld.” Maar, zo vertelt de inwoner van Heenvliet meteen. “Dingen blijven ook hetzelfde. Tola is er nog steeds, de dame achter de bar. Je weet altijd dat er bij een kleine club wat beperkingen zijn, dat moet je nemen zoals het is. Anders moet je het niet doen.”

Magie

Gelukkig deed Nauta, die op zijn 33ste zelf stopte met voetballen, dat afgelopen zomer dus wel. “Er waren meerdere mogelijkheden, maar OHVV pakte snel door. Dus daar kreeg ik een goed gevoel bij.” Logisch ook, zo redeneert de oud-trainer van onder meer De Jonge Spartaan en Rozenburg. “Ik ken natuurlijk veel mensen die hier zijn, dat is prettig werken. Misschien gaf dat de doorslag.” Een kleine voorsprong, had de trainer aan het begin van het seizoen dan ook wel. “Het is een voordeel als je de club goed kent. Qua aantallen is het kleiner geworden, dat is lastiger als je helemaal nieuw instapt.”

Toch is Nauta over de resultaten van de vierdeklasser nog niet helemaal tevreden. “We begonnen met een bepaald doel, dat hebben we bijgesteld. Slecht gestart, mede door een grote lijst aan geblesseerden en afwezigen.” Vervelend, vertelt hij. “Daardoor heb je minder onderlinge concurrentie én dus minder keuze.” Maar ook onder die verzachtende omstandigheden, moest OHVV door. “De laatste paar weken hebben we een serie goede wedstrijden neergezet. Dan valt ineens het kwartje.”

De magie van het voetbal, noemt de ervaren trainer het. “We hebben een kleine aanpassing gedaan in de speelwijze en in één keer is het er.” Wat die sleutel is tot succes? “Die houd ik graag geheim.” Maar het werkt dus wel. “In de laatste wedstrijd tegen Botlek, heb ik echt staan genieten. Van hoe we verdedigen en kansen creëren.”

Relativeren

En dus kwam de winterstop eigenlijk op een ongelukkig moment. “Als je dat momentum hebt, ga je liever door.” Toch, aangehaakt bij de subtop, kijkt Nauta stiekem weer langzaam omhoog. “We hebben zelfs nog een tijdje laatste gestaan, dan moet je reëel zijn. Nu is het vooral zaak om de speelwijze te verbeteren.”

Wat die is? “Ik speel graag verzorgd voetbal. Lekker opbouwen en tegenstanders dwingen tot keuzes. Maar soms moet je ook anticiperen, dan lukt niet wat je ‘altijd’ doet. Bijvoorbeeld als een team helemaal inzakt.” Gelukkig maken ze daar bij OHVV volgens Nauta stappen in. “Hoe we willen aanvallen en steeds meer ook in hoe we willen verdedigen. Dat zie ik terug. Daar moet je dan wel op trainen.” En dat is niet altijd makkelijk. “Door beperkte aantallen, blijf je aanpassen. Toch zie ik het verbeteren.”

Hard werken om ergens te komen. Dat is niet veranderd. Zijn eigen plan van aanpak, misschien wel. “Ik probeer nu wat vaker te relativeren. Uiteindelijk ben je met amateurvoetbal bezig. Negen jaar geleden was ik veeleisender naar mezelf en de spelers toe. Maar we leven in een veranderende samenleving, voetbal staat niet meer op nummer één voor veel mensen. Als je jezelf niet aanpast en soms dingen laat gebeuren, wordt het heel moeilijk.” Al kost dat af en toe moeite. “Afzeggen voor die reden? Dat denk ik nog steeds wel eens.”

Vertaalslag

Hoe anders was dat, in ‘zijn tijd’. “Toen ik een jaar of twintig was, stond ik bij HVV Bernisse al bij de D1 voor de groep. Met mensen op een veld staan en ze wat bijbrengen, heb ik altijd leuk gevonden. En nog steeds!” Vooral om samen heel veel plezier te hebben. “Spelers vinden het leuk als ze nieuwe dingen aangereikt krijgen en uitgedaagd worden. Soms deel ik een training voordat we beginnen of schrijf ik wat op het bord. Het is mooi om met die jongens over voetbal te praten.”

Daarbij laat Nauta zich door niet de minste trainers inspireren. “Roberto De Zerbi, Louis van Gaal en Pep Guardiola zijn trainers die ik graag zie. Dan moet je proberen om die vertaalslag te maken. Maar het zal je verbazen, hoeveel je van die trainingsstof kunt gebruiken in de vierde klasse.” Trainen in partijvormen, inventieve oefeningen aanbieden en zorgen dat iedereen fit is. Nauta, die ook volgend seizoen bij OHVV voor de groep staat, legt de lat hoog. “Ik zou zeer tevreden zijn als we het voetbal dat we nu spelen, door kunnen zetten. En proberen om bij de eerste vijf te eindigen. Dat moet kunnen met ons materiaal. Misschien zit er dan nog wel meer in!”

Klik op OHVV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op OHVV voor meer informatie over de club.

‘Soms mocht ik een helftje als speler meedoen’

GHVV 13
-
0
‘Soms mocht ik een helftje als speler meedoen’

Een paar weken rust, een beetje werken en genieten van de vakantie. Maar daarna weer vol aan de bak. Want nadat het bij vierdeklasser GHVV’13 zo vlak voor de winterstop begon te draaien, ziet Adisamat Orfane nog meer dan genoeg kansen. “Ons doel was handhaving, wat dat betreft staan we er prima voor!”

En dat terwijl het begin moeizaam was, vertelt de negentienjarige Orfane. “We speelden in de eerste paar weken echt niet slecht, maar de resultaten vielen tegen. De laatste wedstrijden gaat dat beter.” Met een vrijwel compleet nieuw team. “Tuurlijk wil je bovenin meespelen, alleen is dat niet realistisch. Veel oudere jongens zijn weg of gestopt, daarvoor zijn vijf jongens vanuit de JO19 doorgeschoven.” Waaronder hijzelf. “Dit is mijn eerste officiële seizoen bij de senioren. Vorig jaar heb ik al wel eens meegedaan, maar ik zit er nu pas echt bij.”

Hard werken

Dus moest Orfane in het begin best wel even wennen. “Vooral qua fysiek is het anders. Het niveau gaat wel, er wordt alleen minder gevoetbald. Meer de lange bal en ‘hopen’ op een goed resultaat.” Vaak ook op een slecht veld. “Dat is niet echt voordelig voor mij. Ik heb niet zoveel fysiek en houd juist van voetballen. In de JO19 probeerden we altijd op te bouwen van achteruit en dingen voetballend op te lossen. Nu is het vooral hard werken.” Als team. “We hebben behendige spelers, dus spelen eigenlijk beter op kunstgras. Maar soms kan het niet anders, om risico te voorkomen.”

Weet Orfane inmiddels ook, uit eigen ervaring. “Ik ben heel tevreden over mijn minuten, heb nog geen wedstrijd gemist.” Al leek dat er aan het begin van de voorbereiding nog even niet op. “Toen raakte ik geblesseerd aan mijn voet, waardoor ik een lange tijd niet mee kon doen. Uiteindelijk heb ik maar één oefenwedstrijd gespeeld.” Maar tegenwoordig is hij dus niet meer weg te denken, uit de formatie van de club uit Geervliet. “Tegen Rockanje en ZBVH heb ik gescoord. In het duel met Botlek gaf ik een assist. Ik sta vaak op tien, dan is het natuurlijk wel lekker als je belangrijk kunt zijn met doelpunten en assists.”

Al had dat ook zomaar heel anders kunnen zijn, lacht Orfane. “Ik ben acht jaar lang keeper geweest, omdat er niemand anders was die kon keepen. Heel soms mocht ik dan een helftje als speler meedoen.” Gelukkig voor hem, vonden ze op een gegeven moment iemand anders. “Voetballen vond ik veel leuker. Kon ik tenminste scoren.”

Oude club

Scoren doet hij nu dus voor GHVV’13, maar het begon voor Orfane allemaal bij Abbenbroek. “Vanaf mijn vijfde tot mijn veertiende. Vanaf het moment dat ik in Nederland kwam. Dat was lekker dichtbij, amper vijf minuten lopen.” Geboren in Somalië, voelt de voetballer zich helemaal thuis. “Ik heb alles hier vanaf mijn vierde, als klein kind, meegemaakt. Dus ik kan me er ook weinig meer van herinneren.” Van zijn overstap naar GHVV’13 gelukkig wel. “De jeugd bij Abbenbroek viel uit elkaar, toen ben ik door een klasgenoot en vriend overgehaald. Veel jongens zijn ondertussen beste vrienden geworden. Zoals Mees Brand. Het is een leuk team én het is nog steeds dichtbij.” En misschien wel het belangrijkste: “Ik mag de mensen graag en de mensen mogen mij!” Nu nog blijven presteren, aldus de inwoner van Abbenbroek. “Onze doelstelling is handhaven zonder nacompetitie. Het gaat goed, dus hopelijk kunnen we dat vasthouden.”

Helemaal tegen zijn oude club. “Dat is natuurlijk wel leuk, om daar weer terug te komen. Dat geeft toch iets extra’s.” Al tellen vooral de punten. “Vaak spelen we wel goed, maar zetten we het niet om in goals. In de tweede seizoenshelft moeten we onze kansen benutten, makkelijker uitlopen en het onszelf niet zo moeilijk maken. Ook voor mezelf.” Want Orfane, ziet nog genoeg ruimte voor verbetering. “Iemand die de bal graag aan zijn voeten heeft, zodat ik lekker kan dribbelen. Behendig, goed in de lucht en redelijk snel. Ik ben geen brede jongen, dus vooral in de duels moet ik mijn lichaam slimmer gebruiken.” Bij GHVV’13 dus. “Voorlopig heb ik het naar mijn zin. Ambities? Ik plan niks, we zien het wel. Eerst hier nog wat goals en assists meepikken!”

Klik op GHVV’13 voor het laatste artikel over de club.                                                        Klik op GHVV’13 voor meer informatie over de club.

Toekomst Spijkenisse in handen van twee broers

vv Spijkenisse
-
0
Toekomst Spijkenisse in handen van twee broers

Ze begonnen allebei ooit als verdediger, maar Rhody (21) en Senna (16) Crans staan nu bij Spijkenisse toch vooral bekend als de twee keepende broers. En dus ligt de toekomst van de club letterlijk en figuurlijk in hun handen. “Je kunt elkaar helpen en praten met iemand die het zelf ook doet.”

En dat doen ze in huize Crans dan ook veelvuldig. “Het is echt een voetbalgezin”, vertelt de oudste van de twee. “Over onze eigen wedstrijden, maar ook over die van Sparta. We gaan uit en thuis, overal naartoe. Hebben al acht jaar lang een seizoenkaart.” Letterlijk en figuurlijk aangestoken door vader Michel. “Hij voetbalde er zelf ook en is nu zelfs mijn trainer. Sinds de JO17 al.” Gelukkig vindt ook hun moeder, het ‘helemaal prima’, lacht Senna. “Tijdens het avondeten met zijn vieren, is het hoofdonderwerp natuurlijk voetbal.”

Opgegroeid

Heel gek is dat ook niet. “Ik ben begonnen op de voetbalschool en daarna nooit meer weggegaan”, zegt Rhody die inmiddels speelt in het tweede van Spijkenisse. “Ooit begonnen als verdediger, pas op groot veld werd ik keeper.” Bijna hetzelfde geldt voor zijn broertje, nu doelman van JO17-3. “Sinds mijn vijfde zit ik hier, tussendoor ben ik nog een half jaartje gestopt. Na twee jaar als verdediger, ben ik in ‘de E’ gaan keepen. Dat vond ik heel leuk.”

Waarom? “Goede reddingen maken en je team helpen, dat is het mooie van keepen.” Helemaal als dat met je vrienden is, meent Rhody. “Die voetballen allemaal bij Spijkenisse. Vriendschap vind ik heel belangrijk. Op en buiten de voetbal.” En lekker dichtbij, vult Senna hem aan. “Je kent iedereen bij de club en iedereen kent jou.” Maar vooral, kennen ze elkaar natuurlijk goed. “We speelden vroeger altijd veel samen. Op een grasveldje in de buurt of achter in het steegje. Echt voetballend opgegroeid.”

De rol van keeper wisselden ze meestal af en soms was die niet eens nodig, herinnert Senna. “Als het mooi weer was, deden we flessenvoetbal.” De onvermijdelijke vraag: wie was er beter? “Rhody, maar dat kwam door de leeftijd. Vijf jaar, is een flink verschil. Toch ga ik hem nog inhalen!” Tot nu toe trainden ze dan ook pas twee keer samen. Desondanks beschikken ze beiden over nagenoeg dezelfde kwaliteiten. “Goed op de lijn, snelle reflexen en één op één sterk.”

Nabeschouwen

Maar waar Rhody ook sterk aan de bal is, kan Senna op dat gebied nog wel wat leren. “Dat zou ik wel van hem willen hebben. Net als een stukje timing.” Zijn broer is op zijn beurt, dan weer jaloers op zijn coaching. “Die schreeuwt het hele veld over. Dat doet hij meer dan ik.” De manier van praten geeft meteen de onderlinge band tussen de twee aan. “Als het kan, gaan we bij elkaar kijken. Alleen is Senna ook nog clubscheidsrechter, dus dat is niet altijd makkelijk.”

Gelukkig hebben ze na afloop of thuis, genoeg tijd om elkaar tips te kunnen geven. “Het is leuk om allebei keeper te zijn. Vooral om verhalen te kunnen delen. Even nabeschouwen of vertellen wat je bij de ander hebt gezien. Hoe je dat misschien beter kunt doen.” Of gewoon trots te kunnen zijn op een redding. “Beetje opscheppen, haha! En irritaties uiten.” Vragen naar hun favoriete keeper, is vragen naar de bekende weg. “Het zou gek zijn, als ik nu niet Nick Olij zou zeggen”, begint Rhody al te lachen.

“Bij elke redding sta je weer met je mond open. De onmogelijke ballen die hij pakt. Zijn reflexen, atletische vermogen en voetballende kwaliteiten… Die heeft veel punten voor ‘ons’ gepakt.” Toch voegt Senna graag nog iemand toe aan dat rijtje. “Ik vond een aantal jaar geleden Hugo Lloris ook heel goed! Niet al te lang, maar zijn reflexen en reddingen waren niet normaal.”

Mooi studiemateriaal dus. “De komende jaren kijk ik wel wat er op mijn pad komt. Ik ga lekker door, dan zie ik het wel.” En zijn oudere broer? “Een keer meedoen met één lijkt me heel leuk. Die ambitie om een stapje hoger te doen, heb ik nu wel. Anders zou ik het misschien wel ergens anders bij een eerste elftal willen proberen. Al zit ik nu ook met vrienden, dat blijft een afweging…” Want samen spelen, dat wordt als keepers lastig. “Maar in hetzelfde team zou leuk zijn!”

Klik op vv Zwartewaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Zwartewaal voor meer informatie over de club.

1...122123124...1.368Pagina 123 van 1.368

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.