Na vijftien maanden blessureleed, maakte Morris Meesters afgelopen januari zijn rentree in het eerste van Internos. En dus is de middenvelder van de derdeklasser voorlopig vooral heel blij om weer terug te zijn. Want makkelijk, was die periode voor hem absoluut niet. “Je voelt jezelf er toch geen onderdeel van.”
En dat allemaal, door dat ene moment tijdens een training begin oktober 2022. “Het liep al heel de avond niet lekker, uit frustratie schiet ik een bal weg en ik klap vol door mijn enkel.” Foute boel, wist Meesters (26) zelf ook direct. “Ik verging van de pijn en kon er meteen niet meer op staan.” Foto’s en bezoekjes aan de fysio volgden. “Ze dachten dat ik mijn binnenste enkelband had afgescheurd, dat proces duurde drie maanden. Stapje voor stapje, kon ik weer het veld op.” Tot het opnieuw misging. “Ik landde weer op die enkel…”
Gelukkig
Nieuw onderzoek in het ziekenhuis, zorgde voor uitsluitsel. “Uit een CT-scan en MRI-scan bleek dat ik kraakbeenschade had in mijn enkel. Een operatie werd aangeraden.” Die volgde in mei van dat jaar, waarna Meesters zes weken op krukken moest lopen. “Ze hebben ‘gaatjes’ gemaakt, zodat daar littekenweefsel kon groeien.” Heel wat bezoekjes aan de fysio later, is de voormalig aanvoerder terug. “Sinds de winterstop ben ik weer fit. Op 8 januari, tijdens een oefenwedstrijd met Sprundel, maakte ik mijn rentree. Dat was heel bijzonder”, herinnert hij zich. “Iedereen op de bank ging klappen en was natuurlijk blij voor mij. Dat was heel leuk. Eindelijk weer ‘het spelletje’ spelen, toen kwam ik vrij gelukkig thuis, kan ik je zeggen.” Want na vijftien maanden zonder wedstrijd, beleefde Meesters naar eigen zeggen een bij vlagen moeilijke periode. “Het is niet alleen het voetballen wat je mist, maar ook padel en fitness. Ineens kan je niks meer. Je valt echt in een soort gat.” Niet alleen sporttechnisch, vertelt hij. “Het sociale aspect mis je ook. De spelers. Tuurlijk ga je iedere wedstrijd kijken, maar je voelt jezelf er toch geen onderdeel van. Staat je te verbijten langs de lijn.” Mentaal zwaar dus. “Klap na klap, iedere keer wordt je rentree opnieuw vooruitgeschoven, daardoor heb je geen doel. Dat wordt op een gegeven moment een beetje troosteloos.”
Extra mooi
Hoe anders, is dat nu. “Ik heb nergens meer last van! Mijn enkel wordt nog wel ingetaped, alleen ik speel zonder angst. Maar wel met verstand.” Loon na vijftien maanden hard werken. “Dat geeft een goed gevoel!” Bij de club waar Meesters al zijn hele leven speelt. “Op mijn vierde ben ik lid geworden. In al die jaren heb ik wel eens overwogen ergens anders te gaan kijken, maar heb het hier ook altijd naar mijn zin gehad. Uiteindelijk wil ik hier iets moois neerzetten.” De laatste seizoenen, lukt dat met goede prestaties best aardig. “Samen met sommige jongens, zijn we richting het eerste gegaan. Dat maakt het extra mooi. Buitenom de voetbal, zijn dat ook gewoon vrienden.” Net als veel anderen binnen de vereniging. “Je kent natuurlijk ondertussen bijna iedereen. Mensen zijn hier vriendelijk en altijd bereid om te helpen”, vertelt de inwoner van Etten-Leur. “En ook daar ga ik nooit meer weg!”
Fit blijven
Zelfs al vallen de resultaten op het voetbalveld tegen. “Op zich kan het beter. Vooral tegen laagvliegers hebben we te weinig punten gepakt, mede vanwege de personele bezetting. Dat is soms lastig.” En dus wordt de vooraf gestelde doelstelling een lastig verhaal, voor de derdeklasser. “We gingen voor promotie, maar rond de winterstop, stonden we ineens rond de nacompetitieplekken voor degradatie en moesten we naar beneden kijken.” Met een competitie die heel erg dicht bij elkaar ligt, blijft het dan ook oppassen, weet Meesters. “Dat heb ik eigenlijk nog nooit zo meegemaakt. Als we vrijuit gaan voetballen, kunnen we hopelijk nog stiekem kans maken op een doorgeschoven periode.” Met hem voorlopig dus niet als aanvoerder. “Ik ben het altijd geweest, maar nu even niet. Dat is ook niet erg na vijftien maanden afwezigheid, het belangrijkste is dat ik weer voetbal. Al was ik altijd heel trots op die band.” Tijd genoeg voor de middenvelder, om zich nu te focussen op zijn eigen spel. “Ik heb een beetje een vrije rol, box-to-box en maak veel vuile meters. Van voor naar achter en van links naar rechts.” En voorlopig, kunnen ze daar bij Internos nog wel even van genieten. Als het aan hem ligt dan tenminste. “Ik had het er laatst nog met Sven (van Zwam) over. Hoelang gaan we nog door? Tot ons 32ste bij het eerste en dan een stapje terug.” Maar eerst, moet er dan nog samen wat bereikt worden. “Ik zou héél graag naar die tweede klasse willen gaan.” En fit blijven natuurlijk. “Dat is voor mezelf wel een belangrijk dingetje. Mijn lichaam heel houden.” Want, zo heeft Meesters geleerd. “Voetbal is heel belangrijk, maar niet alles…”
Klik op Internos voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Internos voor meer informatie over de club.
