OOSTKAPELLE – Een hardnekkige enkelkwetsuur stond vorig seizoen een doorbraak voor Jens Kamphorst (18) nog in de weg. Maar dit seizoen liet hij in de korte tijd die het duurde zien wat hij in zijn mars heeft. En als het aan hem ligt dan gaat Oostkapelle / Domburg nog veel plezier aan de makkelijk scorende aanvaller beleven.

“Ik begon net lekker op stoom te raken en toen was het alweer voorbij. Erg klote natuurlijk, zeker omdat ik er tijdens het vorige seizoen ook al een half jaar met een flinke blessure had uit gelegen. Ik was er daarom op gebrand om dit jaar te laten zien wat ik voor de ploeg kon betekenen en wilde graag problemen om een basisplek te veroveren.”

De 18-jarige aanvaller, die zowel links als rechts prima uit de voeten kan, begon in het eerste duel nog als wisselspeler, maar de drie overige wedstrijden kreeg hij steeds het vertrouwen van trainer Harro Hazelaar. En dat beschaamde hij niet, integendeel zelfs. “ Vanaf het moment dat ik erin kwam te staan ging het direct erg goed. We stonden ongeslagen bovenaan, toen de stekker eruit ging. En dat op een moment dat ik net lekker in vorm zat, want ik had vier van de twaalf gescoorde doelpunten gemaakt dus had zeker mijn aandeel in onze resultaten. Dus dan is het enorm jammer dat je niet die lijn kunt doortrekken, al hadden we het allemaal wel een beetje zien aankomen natuurlijk.”

Waar dit jaar de impact van corona de ambitie van Kamphorst in de war schopte, daar had hij in zijn eerste seizoen bij de hoofdselectie te maken met een onwelwillende enkel. “Dat was pittig, want je wilt op het veld staan en pijnvrij kunnen doen wat je het allerliefste doet en dat is voetballen. Maar dat ging helaas niet. En nu was ik helemaal hersteld, ik was ook topfit en dan is het weer snel einde verhaal… We wilden zo graag kampioen worden, doorstromen naar een hoger niveau. Zelf had ik mezelf als doel gesteld om kampioen te worden en om mezelf vast in de basis te spelen. Het ene is niet gelukt en het andere was ik goed naar op weg.”

Hij werd in de jeugd van Zeelandia Middelburg gescout door JVOZ, waar hij vier jaar speelde voordat hij weer naar Middelburg terugkeerde. Nadat zijn ouders naar Oostkapelle verhuisden, was de keuze van de aanvaller makkelijk om zich bij Oostkapelle/Domburg aan te sluiten. Daar is hij dus sinds vorig seizoen aangesloten bij de eerste selectie. Kamphorst is snel, behendig en is altijd ‘bezig’. Moeilijk te bespelen voor de tegenstander dus. “Ik heb diepgang en snelheid dus probeer altijd ‘onderweg’ te zijn. Daarnaast kan ik ook zelf met een pas wel iemand wegsturen. Ik ben ook geen spits die persé leeft van goals maar om die bal tegen de touwen te schieten, dat is natuurlijk voor een aanvaller wel altijd een lekker gevoel. Al kan ik ook genieten van een mooie assist, want het gaat maar om één ding en dat is winnen.”

Dat was wat Oostkapelle/Domburg constant deed dit seizoen, tot half oktober tenminste. Daarna was er lang onduidelijkheid over het verdere verloop en was het vooral trainen. “Eerst in viertallen, zelfs nog in tweetallen. We zijn wel altijd bezig geweest. Dat hebben de trainers goed gedaan. Al is het trainen zonder perspectief op wedstrijden wel lastig voor de motivatie. Conditioneel heb ik mezelf ook wel extra getraind, want ik wil wel fit blijven. Ik had nu een basisplek de laatste wedstrijden en die wil ik in het nieuwe seizoen ook weer hebben. Daar zal ik alles voor doen in elk geval. En dan ook weer vol gaan voor het kampioenschap, dat staat omcirkeld bij mij. We hebben een relatief jonge groep met veel potentie. Die groep blijft op een enkeling na ook bij elkaar, dus hopelijk kunnen we de lijn die we hebben ingezet ook na de zomer weer oppakken. We gaan er met z’n allen wel alles aan doen. Want ik ben wel benieuwd waar mijn sportieve plafond ligt, of ik zelf nog een niveau hoger aan zou kunnen. Er liggen dus nog volop uitdagingen en doelen, maar ik ben pas achttien dus heb hopelijk nog jaren genoeg te gaan om ze na te jagen.”–