SPUI – De motivatie ontbrak een aantal jaar geleden bij Nigel Zegers om door te gaan met voetballen bij Terneuzense Boys. Totdat hij vorig seizoen inging op de vraag van v.v. Spui om weer de schoenen aan te trekken. Eerst in het tweede elftal, maar sinds de voorbereiding van dit seizoen was hij basisspeler bij de zaterdag vierdeklasser.
“Ik had voor mezelf nooit de illusie dat ik bij Terneuzense Boys in het eerste elftal zou komen, daarvoor miste ik de kwaliteiten. En op een gegeven moment raakt ik de motivatie kwijt. Na een aantal jaar merkte ik wel, dat ik sportief weer wat wilde doen en dat ik het voetbal toch wel miste. Mijn neef Kevin voetbalde al bij Spui, terwijl enkele andere jongens die ik goed ken er ook actief waren. Dat maakte voor mij de keus makkelijker om voor Spui te kiezen.”
Spijt heeft Zegers (26) niet van zijn keuze om bij de dorpsclub te gaan trainen en voetballen. In eerste instantie bij het tweede. “Dat was wel fijn, want ik merkte vorig seizoen dat ik conditioneel weinig had gedaan de jaren ervoor. Maar dat ging uiteindelijk steeds beter voelde me ook voetballend steeds meer op mijn gemak. Het resulteerde in het feit, dat ik aan het eind van het seizoen van Johnny de Ritter en Henk Koekoek de vraag kreeg of ik bij de eerste selectie wilde aansluiten. Daar had ik wel oren naar en heb me sindsdien steeds verder ontwikkeld.”
De verdediger uit Terneuzen maakte indruk in de voorbereiding op de technische staf en werkte zichzelf op tot basisspeler. “Ik heb ook vorig seizoen wel al meegetraind, maar dat was toch nog met een andere insteek dan dit jaar. Nu wilde ik er vol voor gaan en mezelf in de basis spelen. Dat is gelukt en dat is toch wel mooi. Ondanks dat ik bij Cargill in de ploegen werk, wat het niet altijd makkelijk maakt om het te regelen dat ik kan voetballen, geniet ik er wel van. Ik voel me thuis bij de club, ben er goed opgevangen ook door iedereen. Ik heb in elk geval wel het plezier in het voetbal zeker teruggevonden.”
Bovendien is het ook een mooie bijkomstigheid dat hij bij Spui opnieuw in één elftal speelt met zijn neef Kevin. “Dat deden we in het laatste jaar in de JO19 van de Boys ook in de hoofdklasse. Dat was een behoorlijk niveau, al is dat niet te vergelijken met het spelen in de senioren. Daar gaat het toch fysiek er stevig aan toe. Al is juist het fysieke en de duelkracht gezien mijn postuur juist één van mijn sterke punten. Ik speel voornamelijk als rechtsback, terwijl ook voorstopper een positie is waar ik me prettig voel. Het is alleen enorm jammer, dat ik juist nu ik mezelf in de basis had gespeeld het seizoen er zo snel opzat. Maar het was natuurlijk wel te verwachten dat het zou gebeuren.”
Waar in het begin bij Spui nog wel even werd doorgetraind, daar zijn ze daarna toch een tijdje gestopt. “Maar je begint het op den duur dan toch te missen. Vooral de partijtjes en het positiespel. Alleen maar trainen in kleine groepjes zonder een behoorlijk perspectief dat is het allerlastigste voor een voetballer. Persoonlijk baalde ik wel ontzettend natuurlijk. Had ik voor mezelf een belangrijke stap gezet door een basisplek te veroveren, moet ik weer van voor af aan beginnen. We hadden bovendien na enkele wisselvallige seizoenen onszelf de doelstelling opgelegd om in de linkerrij te willen eindigen. Dat was gezien de toegenomen concurrentie in de selectie reëel. Er zijn ook enkel Syrische jongens bijgekomen die onze ploeg sterker maken, zo is ook gebleken. Hopelijk kunnen we iedereen bijeen houden en volgend seizoen weer stappen zetten. Het zou mooi zijn om die doelstelling uiteindelijke te realiseren. Ik heb daar wel vertrouwen in dat ons dat gaat lukken.”
Klik hier voor meer artikelen over VV Spui