Als er één vader trots is op zijn dochters, dan is het toch wel Nico Zwaan (39). Dat is ook niet zo gek: in het MO15-team van Katwijk kwijten zij zich uitstekend van hun taak. Als trainer van het elftal wil Zwaan zijn kroost thuis nog weleens verder bijpraten over de voetbalsport. Een aanwijzinkje hier, een tactische tip daar.

Zwaan coacht het meidenteam al enkele jaren en kreeg de leiding over de formatie toen zijn dochters in de JO-11 speelden. Hij groeide mee met het elftal, zoals hij het zelf noemt. Zijn dochters Faye (12, mid-mid) en Dané (13, linksback) weten inmiddels niet meer beter dan dat hun vader de scepter zwaait. “Dat vinden ze prima hoor”, lacht Zwaan, die zelf op jonge leeftijd lid werd van Katwijk en tot zijn dertigste voetbalde. “Toen ik stopte met zelf spelen, heb ik een paar jaar niets bij de club gedaan. Ik keek alleen op zaterdag bij het eerste en dat vond ik hartstikke leuk. Maar ik kreeg steeds sterker het gevoel dat ik wat voor Katwijk wilde betekenen. Ik heb mijn trainersdiploma’s gehaald en ben aan de slag gegaan bij de MO-11.”

De vader van Faye en Dané zou zichzelf willen neerzetten als een ‘heel fanatieke maar positieve trainer’. Met zijn elftal werd hij een aantal keer kampioen en komt hij nu uit op het hoogst denkbare niveau. “Divisievoetbal is er pas vanaf de MO17. We zitten nu echt op het maximaal haalbare en komen uit in de regio Den Haag/Rotterdam, tegen clubs als Poortugaal, Forum Sport en Berkel. Trainen doen we twee keer een uurtje in de week. Dan hebben we veel plezier met elkaar, maar we werken ook serieus aan ons samenspel. We spelen veel positiespel en sluiten altijd af met een lekkere partij. Dat vinden de meiden het leukste, dus dan doen we dat.”

Faye heeft met haar overzicht en techniek een stuwende rol op het middenveld. Dané is een linkervleugelverdediger die haar nog jonge tanden volgens Zwaan ‘helemaal in een rechtsbuiten kan zetten’. Op de training ervaart hij dat de meiden van de O15 een eigen wil hebben en niet alle aanwijzingen voor zoete koek slikken. “Ze zijn wel eigenwijs, ja. Maar daar kan ik wel tegen. Het hoort ook een beetje bij de leeftijd natuurlijk. De andere meiden weten in elk geval dat ik mijn dochters geen voorkeursbehandeling geef. Ik ben net zo streng op ze als op de rest. Wisselbeurten bijvoorbeeld, gebeuren keurig op volgorde. Dat heeft me een keer een flinke preek van Faye opgeleverd.”

Lachend graaft Zwaan in zijn geheugen en komt met een anekdote die er zijn mag. Vlak nadat zijn jongste dochter een prachtgoal had gemaakt, haalde hij haar naar de kant. “Faye was nu eenmaal aan de beurt om reserve te staan. Zij vond dat ik dat niet kon maken op dat moment. Ze wilde op zoek naar een tweede goal, maar ik houd nu eenmaal een strak schema aan. Thuis heb ik wel even te horen gekregen dat ze het niet met mijn beleid eens was. Ja, jammer dan: wissel is wissel, toch?”

Faye en Dané, die beiden actief zijn in het middelbaar onderwijs, krijgen zo nu en dan een goedbedoelde tip van hun vader, die uitvoerder is bij een bouwbedrijf en wiens vrouw bij Katwijk als jeugdsecretaris fungeert. Hoe ze moeten verdedigen bijvoorbeeld, of wat goed vrijlopen precies inhoudt. “Daar zitten ze niet altijd op te wachten. Dan hebben ze andere dingen aan hun hoofd. Soms ook horen ze mijn adviezen wel graag, je weet wel hoe dat gaat. Ach, laat ons maar gewoon lekker ons gang gaan. We zijn goed bezig met de MO-15. Als je ziet hoe we vooruit zijn gegaan, de laatste jaren, dan kan ik alleen maar trots zijn op mijn team. Als vader ben ik dan natuurlijk ook trots op mijn dochters.”

Klik hier voor meer artikelen over Katwijk.
Klik hier voor meer informatie over Katwijk.