Een historisch moment was het voor het nietige v.v. Vrederust toen op 20 mei 2023 het laatste fluitsignaal klonk in het thuisduel tegen RSC Alliance. Na de 2-1 overwinning kroonden centrale verdediger Dave Wils en zijn ploeggenoten zich tot kampioen. Daardoor spelen ze dit seizoen in de 3^e Klasse B, waar het nog niet de start beleeft waarop men had gehoopt.

“We hadden niet verwacht dat we direct bovenin zouden meestrijden, maar dat we zo matig zouden beginnen aan het seizoen dat hadden we zeker niet gedacht. We spelen echt onder het niveau wat we met deze selectie op de mat moeten kunnen leggen. Dat is soms wel frustrerend, maar anderzijds zijn er ook aantoonbare redenen waarom het nog niet loopt. Op cruciale posities missen we bepalende spelers en dat vang je in ons geval niet zo heel eenvoudig op. Het is jammer, maar wel de realiteit waarmee we moeten dealen.”

Volgens de verdediger is het veldspel daardoor ook vaak nog wisselvallig. “Tegen DVV’09 beleefde we een totale off-day en dan verlies je dik, terwijl we gek genoeg in de derby tegen RKSV Halsteren niet fel genoeg begonnen. Hoe dat komt? Geen idee, maar het was wel zo en dan verlies je zo’n pot gewoon. Daarbij komt ook dat de bal soms op bepalende momenten net de verkeerde kant opvalt. Tegenstanders die van twintig meter een kanonskogel in de bovenhoek knallen, terwijl wij in de laatste minuten een bal via de lat zien overgaan. Het maakt dat je nu even in een fase zit waar het niet onze kant opvalt. Dat was vorig seizoen, ook al was dat op een lager niveau, wél het geval en dan zie je dat je tot verrassing van velen kampioen kan worden.”

De 24-jarige Wils, begon met voetballen  in de jeugd van RKSV Halsteren waar hij speelde tot het eerste jaar B-junioren. Hij maakte vervolgens de overstap naar de jeugd van MOC’17 om er op divisieniveau te gaan spelen. “Het was uiteindelijk de bedoeling dat ik zou doorstromen naar het eerste elftal. In de A-jeugd waren we zelfs gepromoveerd naar de derde divisie. Toen belde Eric van de Watering destijds trainer bij Vrederust of ik geen zin had om daar te komen spelen. Daarin zag ik wel een uitdaging en maakte de overstap.”

Het werd, mede door anderhalf jaar coronapandemie, een eerste korte periode bij de vierdeklasser. Want Kees de Rooij benaderde Wils om naar Tholense Boys te komen, dat een klasse hoger speelde. “Ik speelde er vooral in de spits en scoorde regelmatig mijn goals. Dat wekte interesse van SV Dosko waar ik één seizoen in de eerste klasse speelde. Maar ook daar kreeg ik te maken met het gegeven dat het niveau geweldig was, maar dat het reizen me tegen begon te staan. Vaak waren we een hele dag op pad en dat wilde ik niet. Het gaf de doorslag om vorig seizoen terug te keren bij Vrederust, want daar had ik het wel enorm naar mijn zin gehad.”

En de fysiek sterke laatste man viel direct sportief met zijn neus in de boter. “Ik speelde weer op mijn vertrouwde positie als centrale verdediger én werd kampioen. Voor mij de perfecte keuze dus om terug te keren. Ik woon in Bergen op Zoom en de reisafstanden zijn veel korter. We hebben een geweldige spelersgroep, spelen op een mooi niveau en het is vlakbij. Plezier hebben en na de inspanningen genieten van een biertje. Het is de ideale invulling van mijn vrije tijd en dat hoop ik hier nog wel even vol te houden. Hopelijk ook op dit niveau. Dat moet er met deze selectie zeker inzitten, maar dan moet het balletje wel wat vaker de goeie kant op gaan vallen.”