De verzorgingsruimte, die grenst aan de hoofdkleedkamer van CKC, heeft veel weg van een klein museum. De muren hangen vol met shirts van clubs overal uit de wereld. “Ik wil graag een huiskamergevoel creëren”, zegt verzorgster Miranda Sliep. “Die jongens komen hier graag om te ontspannen en te relaxen. Soms is het zó vol dat ik moet zeggen: kom op en nu eruit. Uiteindelijk moet ik hier wel spelers behandelen.”
“Voor mij is dit een geweldige uitlaatklep. Ik heb een drukke baan en dit zie ik puur als ontspanning. Die gasten noemen mij ‘onze mamma’.”
Eén van de spelers heeft ook reden om dat echt te zeggen: zoon Damian maakt al sinds een paar jaar deel uit van het eerste elftal van CKC. “Dat heeft hij helemaal op eigen kracht gedaan, hoor”, zegt zijn trotse moeder, die onlangs vijftig jaar werd. “Ik maak sowieso nooit onderscheid. Buiten de hekken van het voetbalveld is hij mijn kind, erbinnen is hij één van de spelers.”
“Dat is geen probleem hoor”, reageert de verdediger van de Rotterdamse vierdeklasser, die zich allesbehalve stoort aan de aanwezigheid van zijn moeder als verzorger. “Ik weet eigenlijk niet beter dat ze altijd verzorger van mijn teams is geweest.”
Sliep knikt bevestigend. “Het vak van verzorger is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader was jarenlang verzorger van Siod, Germinal en HION. Ik ben ermee op gegroeid. Blijkbaar hebben wij er als familie feeling voor.”
Nadat zoon Damian (23) was gestopt bij Zwervers, waar ze behalve verzorger ook ander vrijwilligerswerk verrichtte, had ze zich voorgenomen om even niets te doen. “Ook toen Damian ging voetballen bij CKC in de A1 wilde ik me afzijdig houden. Maar je weet hoe het gaat: een speler raakt geblesseerd en een vader van een speler van het team zegt: daar kan de moeder van Damian wel even naar kijken, want die is verzorger. Eén speler werd al snel twee en voordat ik het wist zat ik bij de selectie. In het begin heb ik dat nog samen gedaan met een fysiotherapeut, maar die zei op een gegeven moment: ‘Miran, jij kan dat heel goed zelf.”
Dus rent de Rotterdamse iedere zaterdag bij een blessure van een CKC-speler het veld in met de waterzak. “Voor die jongens is het de gewoonste zaak van de wereld. Inmiddels doe ik dat al zes, zeven jaar. Ik voel me ook echt onderdeel van het team, one of the guys.”
En dit seizoen staat alles bij CKC in het teken van promotie. “En het liefste met een kampioenschap”, zegt Damian. Miranda: “Onze trainer Mario Meijer vraagt om opperste concentratie.” Zij vertolkt eigenlijk een dubbelrol, want ze draagt ook zorg voor de kleding. Voor de wedstrijd legt ze het zwart-witte tenue in de kleedkamer klaar.
“Ik heb voor allemaal een naambordje gemaakt. Iedereen heeft zijn eigen plekje. De één vindt het fijn om in de hoek te zitten, de ander juist niet.” Man Mario, ooit een begenadigd keeperstalent bij Excelsior, is de huisfotograaf van CKC. “Hij heeft net de nieuwe teamfoto’s geschoten. Hij is daarnaast als penningmeester ook verantwoordelijk voor het innen van de contributie.”
Wil je meer informatie over de club CKC? Klik hier.
Lees hier ook ‘CKC wint in eigen huis’