Jaren geleden speelde Michel de Raad zelf in het eerste elftal van Pelikaan, inmiddels zijn zijn talentvolle zoons in zijn voetsporen getreden. De Raad senior is de trouwste fan van aanvaller Ruben en verdediger Jesse. “Ik ben er heel trots op dat zij het eerste elftal hebben gehaald.”
Of het na afloop van de wedstrijden aan de keukentafel steevast over de wedstrijden gaat in huize De Raad? Nee, allesbehalve. “Ze weten dat ik vrij kritisch ben en niet altijd als een vader naar het voetbal kijk”, glimlacht De Raad. “Ik bekijk hun wedstrijden ook met een trainersbril. Op je eigen zoons ben je dan net nog wat kritischer dan op anderen. Ze weten hoe ik over bepaalde dingen denk en probeer hen met tips te helpen. Na de wedstrijd komen we wel altijd even kort bij elkaar om wat dingen te bespreken. Dat is hartstikke leuk.”
Voor De Raad is het bezoek aan de wedstrijden van Pelikaan steeds weer het hoogtepunt van de week. “Ja, dat is hartstikke leuk, absoluut. Ik ben er heel trots op dat zij het eerste elftal hebben gehaald. Van jongs af aan heb ik ze natuurlijk geprobeerd dingen bij te brengen. Dromen over het eerste elftal klinkt wat zwaar, maar natuurlijk was het wel een wens. Dat komt niet aanwaaien, je moet er keihard voor trainen. Dat hebben ze wel gedaan en daar ben ik trots op. Of ik ze daarbij heb geholpen? Misschien wel ja, door vroeger met ze te voetballen en tips te geven. Maar ze hebben het vooral zelf verdiend.”
De gebroeders De Raad zijn qua voetballers totaal niet met elkaar te vergelijken, aldus hun vader. “Ze verschillen nogal wat. Jesse moet het hebben van zijn inzet en zijn karakter. Hij heeft verdedigende kwaliteiten, opbouwend kan het nog wel wat beter. Ruben is volledig tegenovergesteld. Hij is wat technischer en sneller. Bovendien speelt hij voorin. Op het veld komen dan ook niet vaak met elkaar in aanraking.” Jesse en Ruben de Raad zijn vaste waarden in het eerste elftal van Pelikaan, dat dit seizoen in de middenmoot van de tweede klasse zaterdag eindigde.
De Raad senior voetbalde zelf ook jarenlang in het eerste van Pelikaan. Hij begon in de jeugd van VV Zwijndrecht en speelde vervolgens voor Pelikaan en Alblasserdam. Ook was hij jaren terug nog coach van Pelikaan. Zijn zoons had hij in het eerste elftal nooit onder zijn hoede. “Dat heb ik ooit wel gewild. Toen ik coach was, waren zij nog veel te jong. Uiteindelijk is het er nooit van gekomen. Ik heb wel een keer tégen ze gecoacht, toen ik bij De Alblas en Meerkerk werkte. Dat is natuurlijk heel grappig. Maar nu heb ik die ambitie niet meer, ik vind het hartstikke leuk om bij ze de komen kijken. Dat is echt een genot. Bovendien geniet ik ervan dat ik nu mijn eigen agenda kan bepalen. Mijn vrouw en ik kijken er iedere week weer naar uit, we gaan iedere zaterdag kijken. Thuis én uit. Die wedstrijden willen we niet missen.”
Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer artikelen over de club.
Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer informatie over de club.
