Matthijs Broos (27) is zelf ook verbaasd over het niveau dat Unitas’30 dit seizoen haalt. Waar 2017-2018 een vervelend jaar was voor de tweedeklasser, met een lange en zware degradatiestrijd, heeft het nu de beste papieren voor het kampioenschap in dezelfde competitie. ‘Ik ben wel klaar met die nacompetitie.’
2017-2018 is een donker hoofdstuk in het voetbalboek van Matthijs Broos, waar hij het liefst niet meer op terugblikt. De sfeer binnen de selectie was minder goed dan dit jaar en door blessureleed speelde het team nooit zijn eigen spel. Degradatie kon via een zenuwslopende nacompetitiestrijd worden voorkomen.
We zijn inmiddels een jaar verder en hoewel Unitas’30 nagenoeg dezelfde spelersgroep heeft, lijkt dit een droomseizoen te worden voor de club. “Tuurlijk wel”, is de reactie van Broos op de vraag of hij dit aan had zien komen, met een grote lach op zijn gezicht. “Nee, ik had dit natuurlijk niet verwacht. We wisten dat we een goed team hadden als iedereen fit zou blijven, maar hadden op een plekje in de middenmoot gehoopt.” Ook voor hem is het gissen naar een oorzaak voor het contrast.
Met nog twee wedstrijden te gaan, staat Unitas’30 één punt voor op de concurrentie in de strijd om het kampioenschap. “Er wordt steeds meer over gesproken, we zijn er wel mee bezig maar denken er niet makkelijk over. Het worden nog twee hele lastige wedstrijden.” Unitas’30 roept al jaren dat het graag terug wil naar de eerste klasse, waar het hoort gezien de historie, het complex, de organisatie en de jeugd. “Ze speelden daar toen ik net bij de senioren kwam en hopelijk keren we na dit seizoen eindelijk terug. Wij hebben een van de mooiste verenigingen van de omgeving. Alles is hier goed geregeld, wij horen absoluut in die eerste klasse thuis.”
We spreken Broos vlak voor de training, hij vreest nog wel even de pineut te zijn. Afgelopen zondag pakte hij een tweede gele kaart voor het wegschieten van de bal na het fluitsignaal van de scheidsrechter, een domme prent met een schorsing tot gevolg. “Het was niet eens uit frustratie, ik zat gewoon lekker in mijn actie en schoot op doel. Ik vond de eerste gele kaart die ik kreeg ook al twijfelachtig, baal er enorm van. Het was niet slim, maar om daar nou een tweede kaart voor te geven… Ik zal het dadelijk op de training hoe dan ook nog wel te horen krijgen.” Maar als hij over drie weken met de schaal boven zijn hoofd staat, is alles vergeven en vergeten.
Foto: Paul van Dongen