Hij raakte tijdens corona geblesseerd aan zijn knie, viel daarna van de ene blessure in de andere en is pas sinds dit seizoen weer echt fit. En dus hoopt Dillis de Vries na al die ellende dit jaar bij derdeklasser Woudrichem vooral weer lekker te kunnen voetballen. “Op een gegeven moment ben je er klaar mee.”

Want makkelijk, was die periode voor de 29-jarige buitenspeler niet. “Ik had na corona weer zin om te voetballen, maar vervolgens heb je steeds weer last van verschillende blessures. Dan blijf je kwakkelen.” Want nadat de Woudrichemmer in de derby met Sleeuwijk eerst geblesseerd raakte aan zijn knie. “Een botkneuzing en mijn binnenbanden opgerekt.” Ging het daarna alleen maar van kwaad tot erger. “Enkel, scheurtje in mijn kuit, een botkneuzing…” En dat terwijl De Vries in eerste instantie op de weg terug leek. Al weet hij het bewuste moment nog goed. “Ik zakte door mijn knie heen en hoorde knak. Een operatie was echter niet nodig. Toen ben ik voorzichtig weer begonnen, met alles rustig opbouwen.”

Bouwen

Gelukkig gaat het met zijn knie, nu weer goed. “Eigenlijk begin ik pas sinds dit seizoen weer fitter te worden. In de voorbereiding was ik nog geblesseerd, inmiddels zit ik bijna op negentig minuten.” Maar, zo lacht De Vries meteen. “Je wordt ook ouder, dus het herstel duurt langer. Zeker als we op kunstgras hebben gespeeld. Dan moet je toch op je gestel gaan letten.”

Want hij weet inmiddels ook: “Het is lekker om weer te kunnen voetballen en jezelf fitter te gaan voelen.” Voor hopelijk een langere tijd. “Een paar jaar blessurevrij blijven, zou fijn zijn. Al vergeet je dat ook snel hoor, als je weer eenmaal bezig bent.” Maar waar De Vries, inmiddels ook vader, persoonlijk de stijgende lijn weer te pakken heeft, geldt dat nog niet voor de resultaten. “Na de degradatie, zijn we gaan bouwen aan een nieuw elftal. Jongens met ervaring zijn gestopt en we hebben een nieuwe trainer. Dat moet op elkaar inwerken.”

Toch heeft hij genoeg vertrouwen, dat het goed gaat komen. “Als je kijkt naar het begin én naar nu…” In een competitie, die anders is dan vorig seizoen. “De derde klasse is hard werken. Met alleen maar mooi voetbal, win je hier geen wedstrijden. In de voorbereiding zijn we twee keer weggetikt door Altena, die stonden een tijdje laatste.” Opportunistisch, veel lang en spelen vanuit de tweede bal. De Vries moet er even aan wennen. “In de tweede klasse had je meer voetbal.”

Eigen dorp

Al lukte het Woudrichem dus niet, om zich op dat niveau te handhaven. “We wisten eigenlijk al snel dat het lastig ging worden. Helemaal met die versterkte degradatie.” Eenmaal in die neerwaartse spiraal, werd het alleen maar moeilijker. “Het was ook gewoon een stukje kwaliteit. En ergens hebben we misschien wat geluk gemist.”

Toch ziet De Vries, die zich voor de club bezighoudt met onder meer de website, ook ‘voordelen’. “Als je nu naar die tweede klasse kijkt, is dit beter. We wisten dat we afscheid gingen nemen van wat spelers, dan is het goed om lekker in die derde klasse te spelen. Eigenlijk waar je hoort als Woudrichem zijnde.” Meer winnen dan verliezen dus. “Daar valt of staat alles mee. Dan gaat de sfeer én het plezier, vanzelf weer omhoog.”

In zijn elfde jaar bij het eerste, zit De Vries nog steeds op zijn plek. “Het is gewoon een leuk team. Qua niveau is het prima en met vrienden is dat gewoon super. Helemaal als je dan ook nog soms kampioen wordt.” Met zijn familie op de tribune. “In je eigen dorp… Ik woon er nog steeds, ben hier nooit weggeweest.” En dus kunnen ze langs de lijn al flink wat jaren van hem genieten. Letterlijk en figuurlijk. “Ik moet het hebben van mijn snelheid en actie. Meestal als links- of rechtsbuiten.”

Tijd voor wat doelpunten en assists dus. “We zijn nu niet in de positie om uitspraken te doen over een periode. Eerst maar eens wedstrijden winnen en lekker omhoog krabbelen.” Met hem, hopelijk dan, nog lang en fit binnen de lijnen.

Klik op Woudrichem voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Woudrichem voor meer informatie over de club.